Όλα είναι χρήμα;

Όλα είναι χρήμα. 

Αλλά πίσω από το χρήμα, βρίσκεται αυτή η ταυτότητα που πασχίζει ο σύγχρονος άνθρωπος να διαφυλάξει. 

Ποιος είμαι; 

Τι έχω; 

Τι πρέπει να διατηρήσω; 

Πώς θα είμαι ασφαλής; 

Τι με καθορίζει κοινωνικά; 

Πόσοι με αποδέχονται; 

Πού είμαι αποδεκτός; 

Πώς θα κερδίσω; 

Τι έχω να υπερασπιστώ; 

Πώς θα επιβιώσω; 

Ποιος είναι ο τρόπος που το σύστημα έχει βρει για να εξαγοράζει τη συμμόρφωσή σου; Το χρήμα φυσικά. Εξωτερικά. Γιατί εσωτερικά, έχει ήδη παγιδεύσει τη συνείδησή σου. 

Τα σπουδαιότερα πράγματα ξεκινάνε από μέσα μας, και καθρεφτίζονται στο χαμόγελό μας..

Γράφει η Άρτεμις Πολυκάρπου

Όλοι κάτι ψάχνουμε και όλο κάτι μας λείπει! Γεμίσαμε ψυχαναγκαστικά πιστεύω που δεν είναι καν κομμάτι της ύπαρξης μας σ ’αυτόν τον πλανήτη. Μάθαμε να ψάχνουμε απαντήσεις έξω από τον εσωτερικό μας εαυτό. Όταν βασίζεσαι σε εξωτερικούς παράγοντες είναι απολυτά λογικό να μην είσαι ποτέ πραγματικά ολοκληρωμένος. Εξαρτάσαι συνεχώς από κάτι που δεν ελέγχεις. Ποσό εξαντλητικό και ψυχοφθόρο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;

Ένας πνευματικός δάσκαλος είπε «Δεν ξέρω μεγαλύτερη αξία, από αυτή που είναι απαραίτητη για να κοιτάξει κάνεις μέσα του»  Το να έχουμε το κουράγιο να δούμε τους φόβους μας και τις μη λειτουργικές πεποιθήσεις, είναι θεμελιώδες αν θέλουμε να διαφωτιστούμε.  Ο καλύτερος τρόπος για να κοιτάξουμε μέσα μας είναι με υπευθυνότητα, αποδοχή και σεβασμό.

Τι είναι το «μέσα» μας όμως; Κάποιοι το λένε ψυχή άλλοι ανώτερος εαυτός. Δεν έχει σημασία το όνομα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο εσωτερικό κομμάτι του εαυτό μας που μας συνδέει με την πνευματική αλλά και την θεία υπόσταση του κόσμου. Αυτός ο ανώτερος εαυτό μας είναι το κλειδί προς την ολοκλήρωση.

Γιατί δεν είμαι Ευτυχισμένος;

Ποια είναι η αιτία που δε μπορώ να νιώσω ευτυχισμένος;

Στον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε, όπου ο καθένας έχει την άποψη του και προσπαθεί να την επιβεβαιώσει με κάθε ευκαιρία, υπάρχει μία καθολική «ιδέα» η οποία δεν έχει να κάνει με το φύλο, την φυλή, την καταγωγή ή την ηλικία.

Όλοι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Θέλουμε να νιώθουμε ότι είμαστε σημαντικοί, ότι μας αγαπάνε, μας εκτιμούν, ότι δεν έχουμε προβλήματα και ότι είμαστε οικονομικά αυτόνομοι. Αυτή η επιθυμία του ανθρώπου έχει γίνει έμμονη αναζήτηση μέσα στην κοινωνία. Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι άσχετα με το κόστος ή με τις θυσίες που θα χρειαστεί να κάνουμε.

Η ευτυχία παρέχει αδιαμφισβήτητα οφέλη, με βάση έρευνες που έχουν γίνει, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Βελτιώνει την ψυχική και σωματική μας υγεία, συμβάλει θετικά στην καριέρα μας, στις σχέσεις, ακόμα και στα οικονομικά μας.

Βέβαια, παρόλο που έχουν γίνει διάφορες έρευνες γύρω από αυτό το θέμα, κανένας (από όλους όσους γνωρίζω) δεν έχει ανακαλύψει το «μαγικό φίλτρο» (κάποιο είδος σκέψης ή πράξης) το οποίο εγγυάται την ευτυχία.

Φυσικά, όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει μία μοναδική λύση εξίσου καλή για τα πάντα.

Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

"Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Κανένας θείος Παράδεισος δεν μπορεί να κλείσει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα φεύγει από τον Παράδεισο των θεών και οδεύει προς το δικό του Παράδεισο. 

Ο Αδάμ θεωρήθηκε όταν έφυγε από το θείο παράδεισο για να ακολουθήσει τη δική του οντολογική πορεία επί της γης ότι διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα. Στην Οδύσσεια όμως ο Οδυσσέας εγκαταλείπει τον Παράδεισο της Καλυψούς με την άδεια των θεών, του Πατρός των θεών Διός, διότι η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες, διότι δεν ζούσαν σε σχέση με κάποια οντότητα αλλά με το Όλον.

Γιατί αισθάνομαι πως πάντα κάτι λείπει;

Νοιώθουμε συχνά πως υστερούμε, πως όσο και να προσπαθούμε πάντοτε κάτι λείπει.

Αισθανόμαστε πως δεν έχουμε αυτά που χρειάζονται, πως δεν επιτελούμε σωστά όλους τους ρόλους που πρέπει. Πλημμυρίζουμε από αισθήματα ενοχής, νοιώθουμε κατώτεροι από τους άλλους, κατηγορούμε τον εαυτό μας με μένος για όλες του τις ελλείψεις και τα ελαττώματα.

Σε τι οφείλεται;

Γιατί αισθανόμαστε έτσι; Γιατί πάντα κάτι λείπει; Ποιος και τι ευθύνεται για όλο αυτό τον κυκεώνα αρνητικών συναισθημάτων που συχνά πυκνά μας περικυκλώνει;

Από τότε που γεννιόμαστε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις προσδοκίες των άλλων.

Μαθαίνουμε πως πρέπει να τρώμε όλο το φαγητό για να μας αγαπάει η μαμά, μαθαίνουμε να είμαστε καλά παιδιά για να κερδίσουμε τον έπαινο, φοβόμαστε να εκφράσουμε μία αντίθετη άποψη για κάτι προκειμένου να μη χάσουμε την αγάπη ενός άλλου ανθρώπου.

Η επιστήμη πίσω από τον φόβο

Τα συναισθήματα τον φόβου και της ανησυχίας προέρχονται από το κεντρικό νευρικό σας σύστημα. Πρόκειται για αναμνήσεις αποθηκευμένες σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες ενεργοποιούνται με ερεθίσματα από την καθημερινότητά σας. Συχνά θεωρούμε αναμνήσεις μόνο τις εμπειρίες ή τις εντυπώσεις, τα γεγονότα ή ακόμα και τις λεπτομέρειες, που μπορούμε να ανακαλέσουμε με τη βούλησή μας. 'Όμως, οι νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ότι έχουμε πολλούς διαφορετικούς τύπους αναμνήσεων και ο καθένας ακολουθεί χωριστή νευρική οδό στον εγκέφαλό μας.

Οι έκδηλες και οι άδηλες αναμνήσεις

Η δρ. Ελίζαμπεθ Φελπς, καθηγήτρια Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αφιέρωσε την καριέρα της στη μελέτη της λειτουργίας αυτών των νευρικών συστημάτων. Με τη γνωσιακή νευροεπιστήμη, ερευνά τις σχέσεις των συναισθημάτων με τις αναμνήσεις. Η δρ. Φελπς ανακάλυψε ότι υπάρχουν δύο βασικοί τύποι αναμνήσεων: οι έκδηλες (ή δηλωτικές) αναμνήσεις και οι άδηλες (ή μη δηλωτικές) αναμνήσεις.

Οι έκδηλες αναμνήσεις είναι όταν θυμάστε γεγονότα, λεπτομέρειες και εντυπώσεις. Είναι οι μνήμες που ενεργοποιούνται όταν διαβάζετε έναν κατάλογο και το στόμα σας αρχίζει να σαλιώνει ή όταν ακούτε ένα τραγούδι απ' τα παλιά και φορτίζεστε συναισθηματικά ή δακρύζετε. Ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου ελέγχει την αποθήκευση και την ανάκληση των έκδηλων αναμνήσεων τις οποίες εσείς επιλέγετε να θυμηθείτε. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι άδηλες αναμνήσεις, που μαθαίνονται. Αποθηκευμένες αντιδράσεις, από παλιότερες συναισθηματικά φορτισμένες εμπειρίες και γεγονότα, συνδέονται με τις αυτόματες φυσικές μας αντιδράσεις.

Η γνώση δεν είναι μόνο προϊόν εγκεφαλικής δραστηριότητας, Μάθετε πως να τη διακρίνετε

Από τον Ζάχο Σκαφίδα

Το κείμενο αυτό στηρίζετε στα πειράματα που έκανε ο  Benjamin Libet. Τα υπόλοιπα είναι εμπειρικές παρατηρήσεις και δεν έχουν επιστημονική απόδειξη. Ως εκ τούτου όσοι ψάχνουν για επιστημονικά εμπεριστατωμένο κείμενο περιττό να προχωρήσουν. 

Το επιστημονικό κατεστημένο αυστηρά διατείνεται ότι, χωρίς εγκέφαλο δεν μπορεί να υπάρχει σκέψη. Είναι όμως έτσι και πως θα το διαπιστώσουμε.

Τα υλικά και μη υλικά σώματα

Να θυμηθούμε τα υλικά και μη υλικά σώματα. Το γνωστό μας υλικό σώμα. Το ψυχικό ή αστρικό σώμα. Το πνευματικό μας σώμα. Όπως το υλικό σώμα εκδηλώνεται στα υλικά πεδία που επιλέγει, έτσι και τα δύο άλλα σώματα μπορούν να εκδηλώνονται όπου επιλέγουν. Το μεγάλο πρόβλημα όλων των σωμάτων είναι ότι δεν έχουν αρκετή γνώση των πεδίων που υπάρχουν για να εκδηλωθούν. Οι πεποιθήσεις στη διάρκεια της ύπαρξης του το έλκουν προ το μέρος τους.

Στο άρθρο Από το Big Bang στη Θέωση θα δείτε μια εκτενή εικονική ανάλυση της εκδηλωμένης Θεότητας. Συνοπτικά αναφέρω ότι μπορούμε να φανταστούμε κάθε εγώ ως την κορυφή ενός κύματος σε ένα ωκεανό.

                                 

Όπως βλέπετε στην εικόνα το πάνω μέρος του κύματος είναι το εγώ. Αμέσως παρακάτω βρίσκεται το αστρικό ή το ατομικό ασυνείδητο. Εδράζεται λίγο κάτω από το λαιμό στο ύψος της καρδιάς. Εκεί που τελειώνει το κύμα και ενώνεται με τον ωκεανό είναι το πνευματικό ατομικό ασυνείδητο που επικοινωνεί με το ομαδικό ασυνείδητο, τον ωκεανό. Εδράζεται στον πυρηνικό αστέρα τρία δάκτυλα πάνω από τον αφαλό.

Το υλικό σώμα είναι απαραίτητο για την εκδήλωση της συνείδησης στον υλικό κόσμο

Εσύ! Άνθρωπε! Εδώ! Τώρα!

Η Αληθινή Θρησκεία είναι η Βιωματική Εμπειρία του Απεριόριστου, του Πραγματικού, του Αληθινού…  Αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο για να κρίνουμε ορθά όλες τις εξωτερικές διδασκαλίες των ανθρώπων. Χρειάζεται να θέσουμε το απλό ερώτημα: Οδηγούν στην Ελευθερία, πέρα από την σκέψη; Οδηγούν στον Απεριόριστο Χώρο της Πραγματικότητας; Ή μας κρατούν δέσμιους μέσα σε αντιλήψεις, σε πεποιθήσεις, σε εξωτερικές δράσεις και υλικές δραστηριότητες;

Μια θρησκεία, μια φιλοσοφία, ένα πνευματικό κίνημα, πρέπει να σε απελευθερώνει από όλα… όταν λέει πίστεψε αυτό, άκου αυτό, αυτό λέει ο τάδε, πρέπει να κάνεις αυτό, πρέπει να νοιώθεις έτσι, να πράττεις με αυτό τον τρόπο… τότε απλά πρέπει να γυρίζεις την πλάτη σου και να αποχωρείς ευγενικά… γιατί όλα αυτά σε κρατούν «έξω»…

Στον Ελεύθερο Χώρο του Πραγματικού Όλα Γίνονται Μόνα τους, δεν χρειάζεται να κάνεις «κάτι», «εσύ»… δεν υπάρχει «εγώ», να κάνει «κάτι»… Είναι μόνο μέσα στην Φυλακή που κατασκευάζει η Σκέψη, όπου υπάρχουν διδασκαλίες, «πρέπει», «έτσι» ή «αλλιώς»… μόνο μέσα στον περιορισμένο κατασκευασμένο ψεύτικο κόσμο που κατασκευάζεις με την σκέψη σου, πρέπει να ζεις με κάποιο τρόπο, να αισθάνεσαι με κάποιο τρόπο, να γίνεις κάτι, να πορευτείς κάπου.

Κατανόησε ότι Εξαρχής και για Πάντα, έξω από τον χρόνο, Είσαι στο Κέντρο του Κόσμου, ότι το Εδώ που Ζεις, Απλώνεται Παντού, κι ότι η Στιγμή που Ζεις, είναι ο μόνος Χρόνος Ύπαρξης, η Αιωνιότητα που Ρέει, η Μόνη Αληθινή Στιγμή της ζωής σου.

Το Σύμπαν, το μόνο που ζητά από εσένα είναι να είσαι ο υπέροχος εαυτός σου…!!!!

Το σύμπαν, με χίλιους δυο τρόπους, σου λέει σε θέλω, σε γουστάρω, πιστεύω σε σένα, σε έχω ανάγκη για την αρμονία μου. Κι εσύ, αντί να πάρεις το μήνυμα και να πετάξεις όσο πιο ψηλά μπορείς, αναλώνεσαι σε ανταγωνισμούς, ζήλειες και μικρόψυχα συναισθήματα που ψαλιδίζουν επικίνδυνα την αληθινή πορεία που σου αντιστοιχεί, στην διάσταση της πραγματικότητας που βιώνεις.

Δεν έχεις καταλάβει ακόμα, πώς όσοι ερχόμαστε εδώ, σ’ αυτό το κοκκινόχωμα της μάνας Γης, αποτελούμε συνειδητή επιλογή εκείνης της Αρχής, που ορίζει την συνεχή, πολύβουη και ζωοδόχο κίνηση μέσα στην ακίνητη ησυχία του Χάους. Ναι, ακριβώς γι’ αυτό υπάρχουμε! 

Είμαστε εκείνοι, που πριν ακόμα συλληφθούμε ως ιδέα, μας δόθηκε ο ξεχωριστός ρόλος του απαραίτητου συστατικού της Θείας Κοσμικής Έμπνευσης. Γι’ αυτό κι ο καθένας από εμάς είναι απόλυτα απαραίτητος και ισόνομα απαιτητός, ούτως ώστε να υπάρξει μία επιτυχής ροή στον Λόγο του Παντός.

TA ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ – ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΣΑΚΡΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΥΓΑ – Η ΠΗΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ - Μέρος Τέταρτο

Αποφασίσαμε να γράψουμε τα βασικά για κάθε τσάκρα και μετά να δώσουμε τη βαθύτερη εξήγησή τους, τι ακριβώς είναι, και πώς συνδέονται με την απελευθέρωση του ανθρώπου – η κουνταλίνι αναγκαστικά εξηγείται αργότερα. (Σημείωση: δεν είναι όλες οι φωτογραφίες στο ίντερνετ σωστές όσον αφορά τα τσάκρα – αυτή που βλέπετε είναι η καλύτερη που βρήκαμε για το πρώτο τσάκρα. Συμβολίζεται από ένα τετράγωνο μέσα στο οποίο βρίσκεται ένα τρίγωνο και έχει 4 πέταλα.)

Συνιστούμε να διαβάσετε τις 3 προηγούμενες αναρτήσεις «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ» για να καταλάβετε αυτήν καλύτερα.

Μέρος Πρώτο

Μέρος Δεύτερο

Μέρος Τρίτο

Επανάληψη: Τα 7 τσάκρα του ανθρώπου είναι, σε ανοδική σειρά, 1) το μουλαντάρα (του κόκκυγα, στη βάση της σπονδυλικής στήλης), 2) το σβαντιστάνα (του ιερού οστού, πέντε εκατοστά πάνω από το μουλαντάρα), 3) το μανιπούρα (το οσφυϊκό, απέναντι από τον αφαλό), 4) το αναχάτα (το ραχιαίο, απέναντι από την καρδιά), 5) το βισούντα (το αυχενικό, στη βάση του λαιμού), 6) το άτζνα (παραδοσιακά τοποθετημένο ανάμεσα στα φρύδια, στην πραγματικότητα, άμεσα συνδεδεμένο με τον προμήκη μυελό μέσω πολικότητας, και 7) το σαχασράρα (στο ανώτατο μέρος του εγκεφάλου).
-------------------
Τα κατώτερα εγκεφαλονωτιαία κέντρα, το κέντρο του κόκκυγα, του ιερού οστού και το οσφυϊκό κέντρο, κυβερνούν την ταυτισμένη με το σώμα δραστηριότητα των αισθήσεων συν ολόκληρη την επιφάνεια του δέρματος και τα ισχυρά, ελεγχόμενα από το εγώ, αισθητήρια όργανα και τις δυνάμεις τους των νεύρων μέσα στον υλικό εγκέφαλο και στα πλέγματα της σπονδυλικής στήλης. Κάθε κέντρο όμως έχει μια πνευματική και μια χονδροειδή λειτουργία, επομένως στα κατώτερα τσάκρα δεν λειτουργούν μόνο για να δέσουν τον άνθρωπο με την ύλη, αλλά και για την πνευματική αναρρίχησή του, όπως θα αναφερθεί εκτενώς για καθένα απ’ αυτά. Όλα τα αστρικά εγκεφαλονωτιαία πλέγματα στη φυσική τους κατάσταση είναι πνευματικά, καθώς αντανακλούν τις διάφορες όψεις της θεϊκής νοημοσύνης και της δονητικής δύναμης του υπερσυνειδήτου της ψυχής. Όταν όμως οι ενέργειες αυτών των κέντρων έλκονται προς τα έξω κάτω από την επιρροή των αισθήσεων, και η σύνδεσή τους με την αγνή ικανότητα διάκρισης της ψυχής ελαττώνεται, η έκφρασή τους διαστρέφεται αναλογικά. Τα εξωτερικευμένα εγκεφαλικά κέντρα εκφράζουν διάνοια, λογική και παραμορφωτική ανησυχία (αντί για την παντογνώστρια σοφία της διαίσθησης και την ηρεμία που αντανακλά το Πνεύμα). 

Όλα τα κέντρα (τσάκρα, λωτοί) λέγεται ότι έχουν τα πέταλά τους προς τα κάτω στον συνηθισμένο άνθρωπο – είναι εξωτερικευμένα, ασχολούμενα με τον εξωτερικό κόσμο, είναι δηλαδή κλειστά. Όταν η κουνταλίνι τα αφυπνίζει, ένα προς ένα, τα πέταλα σηκώνονται προς τα πάνω – είναι εσωτερικευμένα, ασχολούμενα με τον εσωτερικό κόσμο, δηλαδή ανοίγουν.