Η γέννηση και ο θάνατος είναι τα δύο σπουδαιότερα σημεία στην ανθρώπινη ζωή. Το πρώτο δίνει την ευκαιρία της εμπειρίας και της μάθησης, ενώ το δεύτερο, ο θάνατος, δίνει τηv δυνατότητα της ανανέωσης της ζωής.
Ο θάνατος είναι το πρόβλημα που απασχολεί κάθε έλλογο ον. Ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο και προσπαθώντας να τον αγνοήσει ή να τον εξορκίσει, ελπίζει πως μπορεί να τον αποφύγει. Όμως ο θάνατος είναι ένας παγκόσμιος νόμος, γεννημένος μαζί με το σύμπαν, που τερματίζει κάθε είδος ζωής μόνο και μόνο για να το ανανεώσει και να το αναζωογονήσει. Γέννηση και θάνατος είναι το δίπολο της εκδηλωμένης ζωής. Κάθε είδος ζωής, από το σύμπαν έως το άτομο, γεννιέται και πεθαίνει μέσα σε χρονικά όρια που η νομοτέλεια θεσπίζει, με μοναδικό στόχο τηv συνεχή ανανέωση και ως εκ τούτου εξέλιξη.
Ο αέναος κύκλος της περιοδικότητας, που εμφανίζεται ως μανβαντάρα και πραλάγια, ως αφύπνιση και ύπνος, ως εμφάνιση και απόσυρση του κόσμου, επαναλαμβάνεται και αντιγράφεται σε κάθε πεδίο του σύμπαντος. Η γέννηση και ο θάνατος του κάθε μυριοστού ζωής, είναι το ανάτυπο αυτού του παγκόσμιου νόμου.
Ό,τι γεννιέται, ζει και πεθαίνει για να ξαναγεννηθεί σε μια άλλη κατάσταση όπου ακολουθεί έναν παρόμοιο κύκλο περιφοράς. Ο θάνατος είναι ευεργέτης, αν και καταλυτής, γιατί δίνει ανάπαυλα για αφομοίωση της εμπειρίας, ανανέωση δυνάμεων και ενεργειών και αναγκαστική αποστασιοποίηση από τα ήδη γνωστά και κεκτημένα. Ο θάνατος είναι η κατάσταση όπου το παλιό τερματίζει τον κύκλο του και αποσυρόμενο εισέρχεται σε μια νέα θέση πραγμάτων. Κάθε νέα κατάσταση παρέχει μια νέα εμπειρία, γεγονός που εξυπηρετεί τον σκοπό της ζωής.