Ο όρος Ελληνικός Διαλογισμός είναι καταχρηστικός, γιατί στην ουσία πραγματοποιούμε δύο νοητικές διαδικασίες, διαλογιζόμαστε και μετά συλλογιζόμαστε. Αυτό φανερώνεται στο όνομα του Θεού Δία: Ο ΖΕΥΣ - ΤΟΥ ΔΙΟΣ, ΤΩ ΔΙΪ, ΤΟΝ ΔΙΑ, Ω ΖΕΥ. Δηλαδή ξεκινάμε με συναγωγικούς συλλογισμούς (ονομαστική: ζεύξη), συνεχίζουμε με διαιρετικούς συλλογισμούς (γενική, δοτική, αιτιατική: διάσταση) και τελειώνουμε πάλι με συναγωγικούς συλλογισμούς (κλητική: ζεύξη). Ουσιαστικά κάνουμε Ενδοσκόπηση.

________________

Προ καιρού είχα σκοπό να αναφερθώ σε θέμα σχετικά με την αυτοπραγμάτωση. Τι πιο άριστο όμως να ασχοληθεί κανείς με την αυτοπραγμάτωση, μέσω του Ελληνικού Διαλογισμού και των Χρυσών Επών !!!

Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα εκτός των εσωτερικών μηνυμάτων της, εσωκλείει  και την αριθμοσοφία της.   Υπάρχουν δύο βασικοί αριθμοί που θα προσπαθήσω να εξετάσουμε στο παρόν.  45  και 27.  Η γλώσσα μας αποτελείτο από 27 συνολικά γράμματα .  Τα χωρίζουμε από 9 γράμματα σε κάθε σειρά.  3 Χ 9 = 27.   Ο αριθμός 27 αντιστοιχεί στην Θεία Αρετή.    Με την κατάργηση των τριών γραμμάτων χάλασε η σειρά, αλλά και η συμμετρία και η μουσικότητα της γλώσσας. Παρ' όλο όμως που διαγράφτηκαν από την δική μας  γλώσσα - κάκιστα, θα πρέπει να επανέλθουν - διατηρούνται εντός του Λατινικού αλφαβήτου. Παράδειγμα το δίγαμα F και to Q. Με αυτόν τον διαχωρισμό των γραμμάτων, θα μπορούσαμε να ονομάζαμε το Αλφάβητο, τρισυπόστατο. 

Όπου γράμμα F έχει αριθμητική αξία 6 (ο αριθμός της ψυχής).
'Όπου γράμμα Q έχει αριθμητική αξία 90.
Όπου γράμμα ΣΑΝΜΠΥ έχει αριθμητική αξία 900. Παραμένει άγνωστη όμως η χρησιμότητα του συγκεκριμένου γράμματος. 

alt


Οι τρεις υποστάσεις του αρχαίου αλφαβήτου, δεν προσφέρουν μόνο την «πρώτη ύλη» για να δημιουργηθούν οι λέξεις, αλλά είναι επίσης το κατεξοχήν ΟΡΓΑΝΟ που συμβάλει στην δημιουργία και στην ανάπτυξη των επιστημών, μέσω της δυνατότητας της ΜΕΤΡΗΣΗΣ και των αριθμών (Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ), όσο και την εμφάνιση των τεχνών μέσω της ΜΟΥΣΙΚΗΣ και της ΑΡΜΟΝΙΑΣ που διαθέτει.