Αν μια κριτική που προέρχεται από κάποιον δεν επενδυθεί από τον παραλήπτη με την αίσθηση του εαυτού, δεν θα γίνει αντιληπτή σαν μια αντικειμενική αλήθεια. Αν ο παραλήπτης εντοπίσει στην κριτική τον εαυτό του (και πει "εγώ είμαι αυτός στον οποίο αναφέρεται η κριτική"), τότε η κριτική γίνεται κομμάτι της πραγματικότητάς του.
Οι συμπεριφορές των σωμάτων δεν προέρχονται από κάποιον εαυτό. Αυτό που ονομάζουμε "συμπεριφορές" είναι απλώς οι εκφράσεις των σωμάτων μέσω του λόγου, των κινήσεων και των συναισθημάτων. Είναι η ενέργεια που αλλάζει μορφές και εκφράζεται ή μεταβιβάζεται.
Η ψευδαίσθηση του εαυτού γεννιέται μέσα από την προσωποποίηση των συμπεριφορών και την κριτική. Το «εσύ» στο «εσύ που κάνεις κάτι είσαι κάπως», είναι προϊόν της φαντασίας και περνάει από τον νου του κριτή στον νου του κρινόμενου μέσω του λόγου. Είναι ένας νοητικός ιός.