Αποκαλύπτοντας Τα Απόκρυφα, Πέρα Από Κάθε Φαντασία, Της Πόλης Του Βατικανού!! (Μέρος Πρώτο)

Βατικανό - η Πλατεία του Αγίου Πέτρου και η Βασιλική 

Πλατεία και Βασιλική του Αγίου Πέτρου - Για πολλούς ανθρώπους συνώνυμη με την Πόλη του Βατικανού

H Βασιλική του Αγίου Πέτρου είναι για πολλούς ανθρώπους συνώνυμη με το Βατικανό. 

Μοιάζοντας περισσότερο με έναν ειδωλολατρικό ναό από μια Καθολική εκκλησία (όπως και όλες οι εκκλησίες της Ρώμης, στην πραγματικότητα), αυτή η τεράστια και πολυτελή κατασκευή κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά. 

Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου , ο μυστικός κώδικας του Βατικανού αποκωδικοποιήθηκε από τον συγγραφέα και ερευνητή Wayne Herschel. 

Κατάφερε να συσχετίσει τους ναούς του Βατικανού και της Ρώμης και των οβελίσκων με τα αστέρια, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι αντίγραφα των αστερισμών του Ωρίων και των Πλειάδων - τα αρχαία αστέρια των "θεών". 

 Πρώτα απ 'όλα, η Βασιλική, μαζί με την πλατεία του Αγίου Πέτρου ,  την Via della Conciliazione  και  το Castel Sant'Angelo (Μαυσωλείο του Αδριανού), έχουν σχεδιαστεί για να μοιάζουν με ένα κλειδί, όταν φαίνονται από ψηλά. Το κλειδί αντιπροσωπεύει το κλειδί του διάσημου Σολομώντα από τα χειρόγραφα γνωστά ως «Κλειδί του Σολομώντα» .

Επίσης, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου και η πλατεία αντιπροσωπεύουν τον αστερισμό του Ωρίωνα, ενώ το Castel Sant'Angelo αντιπροσωπεύει το αρχαίο άστρο των θεών (γνωστό στην Αίγυπτο ως το Αστέρι του Ra).

Μην περιμένεις κανένα Σωτήρα για να σε σώσει. Σώσε εσύ τον εαυτό σου

Πως περιμένεις να σε καλέσει η Ζωή, η Αγάπη όταν έχεις κατεβάσει το ακουστικό σου κι έχεις αποσυρθεί στις σκοτεινές χαράδρες του Δεν…

Δεν θέλω, δεν μπορώ, δεν αξίζω… Δεν, δεν, δεν όλες οι αρνητικές νότες της ζωής έξυπνα δεμένες μεταξύ τους δημιουργούν όχι μια όμορφη αλλά μια αρνητική συμφωνία ζωής που φαλτσάρει στ΄ αυτιά σου και συρρικνώνει τις ανάσες σου… Παγώνει και ακινητοποιεί το σώμα σου και σε βάζει σε μια μόνιμη αναμονή.
Γίνεσαι με τη σειρά σου η ωραία κοιμωμένη ή για να είμαι πιο ακριβής η ωραία παγωμένη κοιμωμένη της ζωής... ο ωραίος μαρμαρωμένος βασιλιάς…

Αλήθεια σου αρέσει αυτός ο τίτλος; Και μη μου πεις ότι περιμένεις τον ¨πρίγκιπα¨ ή την ¨πριγκίπισσα¨ να έρθει να σε σώσει;

Δύσκολη δουλειά για πρίγκιπες… δύσκολος καιρός για πριγκίπισσες…   Στον πρίγκιπα του παραμυθιού έφτανε ένα φιλί. Στη ζωή όμως που να βρεθεί ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσα που έχουν καταφέρει να σώσουν και να αναστήσουν τον εαυτό τους από τα σκοτάδια τους και να έχουν ταυτόχρονα τη διάθεση να ασχοληθούν μαζί σου…



Γι’ αυτό ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΩΤΗΡΑ. Βρες τον τρόπο εκεί μέσα στο πάγωμά σου να αρχίσεις να αναπνέεις βαθιά. Και όποτε συνειδητοποιείς ότι κάνεις αρνητικές και μίζερες σκέψεις, όποτε η απαισιοδοξία και η δυστυχία σε τυλίγουν με τις παγωμένες ανάσες τους εσύ συνέχισε να αναπνέεις βαθιά… μέχρι την κοιλιά... και συνειδητά πες τώρα σκέφτομαι αρνητικά και με την εκπνοή σου πέτα την αρνητικότητα από το μυαλό σου, από το σώμα σου… 

Κι αν σε κυκλώνει η αμφιβολία εσύ μην σταματάς… Ανάπνεε… 

Το πάγωμα, η αρνητικότητα, η έλλειψη διάθεσης για ζωή, σου είναι γνώριμα πια και δεν σε οδήγησαν πουθενά… γι’ αυτό… ΑΝΑΠΝΕΕ…

15 σκληρές αλήθειες για τις σχέσεις, που κανένας μας δεν θέλει να παραδεχτεί

Όλοι αναζητούμε αυθεντικές σχέσεις, ωστόσο, στη σύγχρονη ζωή, συνειδητοποιούμε ότι είναι δύσκολο να τις βρούμε. Συναναστρεφόμαστε με πολλούς ανθρώπους, στα social media, με τους οποίους μπορεί και να μην γνωριζόμαστε, άρα η σχέση μας μαζί τους μπορεί να στερείται την απαραίτητη οικειότητα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς ανθρώπους, η επικοινωνία μας, όμως, εστιάζεται στον κοινό μας τόπο, δηλαδή στη δουλειά. Μπορεί να είμαστε τυχεροί, να έχουμε στη ζωή μας φίλους και στενούς οικογενειακούς δεσμούς, αλλά με τόσους περισπασμούς, ξεχνάμε να δώσουμε το χρόνο και τη σημασία που αξίζουν οι σχέσεις μας. Συχνά, ακούω γύρω μου τους ανθρώπους να “παραπονιούνται” ότι δεν έχουν ουσιαστικές σχέσεις στη ζωή τους, ότι παλιά ήταν αλλιώς… Αναρωτιέμαι κι εγώ συχνά, τι είναι αυτό που κάνει μία σχέση ουσιαστική και αληθινή; Τι κάνουμε λάθος;

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε στις σχέσεις μας είναι ότι αρνούμαστε την αλήθεια. Αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι έχουμε κάνει πολλές υποχωρήσεις. Δεν παραδεχόμαστε πόσο λίγη προσπάθεια κάνουμε γι’αυτές. Κι έτσι πορευόμαστε…

Σας έχω καλά νέα. Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν. Εμείς μπορούμε να τα αλλάξουμε. Σήμερα, τώρα…είναι η κατάλληλη στιγμή για να παραδεχτούμε ότι:

1. Οι σχέσεις μας είναι γεμάτες από “κριτική” - Όταν κρίνουμε, δεν μαθαίνουμε τίποτε. Άνοιξε το μυαλό και την καρδιά σου. Μην κρίνεις τον άλλο, μόνο και μόνο επειδή ζει διαφορετικά από εσένα. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει όταν εσύ γίνεις το παράδειγμα, όχι ο κριτής. Να είσαι ευγενικός. Ρώτησε την ιστορία του άλλου. Άκου. Να είσαι ανοιχτός να μάθεις κάτι καινούριο.


2. Υποτιμούμε όποιον διαφωνεί μαζί μας – Όταν νευριάζουμε με κάποιον είναι συνήθως επειδή συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχαμε φανταστεί ή περιμέναμε. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Είναι απολύτως κανονικό να διαφωνείς με τις απόψεις των άλλων. Όμως δεν έχεις δικαίωμα να τους κατηγορείς επειδή εκφράζουν τις απόψεις και τα πιστεύω τους, μόνο και μόνο επειδή μπορεί να διαφωνείς μαζί τους. Μάθε να εκτιμάς τη διαφορετικότητα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπερβείς τον εγωισμό σου και να ανοίξεις το μυαλό σου και τα όρια που είχες έως σήμερα.


3. Έχουμε την τάση να βλέπουμε μόνο τα ελαττώματα του άλλου – Κοίτα αυτό που βλέπεις μπροστά σου, όχι αυτό που νομίζεις ότι βλέπεις. Κάνε ένα κοπλιμέντο.  Πες ένα καλό λόγο. Φώτισε τα προσόντα του άλλου, όχι τις αδυναμίες του. Αυτό, από μόνο του, μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στη σχέση σου.


4. Δεν γνωρίζουμε πραγματικά τον άλλο – Είναι αδύνατο να ξέρουμε ακριβώς τι περνάει ο άλλος, τι αισθάνεται, ποιες “μάχες” μπορεί να δίνει μέσα του, για τι αγωνίζεται. Κάθε χαμόγελο και κάθε δάκρυ μπορεί να κρύβουν μία νίκη ή έναν αγώνα, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε σένα.


5. Κουτσομπολεύουμε τη σχέση μας – Μην ενδίδεις στην αρνητικότητα, στα σχόλια και στο δράμα. Να είσαι θετικός. Δώσε στον άλλον ένα κομμάτι από την καρδιά σου, ίσως να το χρειάζεται πιο πολύ από το κομμάτι του μυαλού σου που έχεις συνηθίσει να δίνεις. Και να ακούς προσεκτικά πώς κάποιος μιλάει για τους άλλους – αυτό είναι ενδεικτικό για το πως θα μιλήσει και για σένα.

Δεν θα πιστέψετε τι μπορείτε να κάνετε με άδεια κουτιά από cd!

Προς Θεού μην πετάξετε ποτέ τις θήκες από τα cd που δεν χρειάζεστε. Μπορείτε να φτιάξετε με αυτές πανέμορφες κατασκευές!


Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί πως να αξιοποιήσετε τις θήκες των cd!

Δίχως Αύριο

Από το Μηδέν ερχόμαστε…
και στο Μηδέν επιστρέφουμε.
Και έχουμε μοναχά το ΤΩΡΑ για να νιώσουμε το καρδιοχτύπι να μας θυμίζει το Δώρο της Ζωής που μας δόθηκε…
το βροντοχτύπημα της Καρδιάς που ο Έρωτας και η Μάχη μας θυμίζουν ότι χτυπάει κάτω από τη σάρκα μας.

το Τώρα και το Πάντα…
το Παντού και το Πουθενά…
το Ξίφος του Πολεμιστή και η Κιθάρα του Τροβαδούρου…

Οι Έλληνες την μέρα πολεμούσαν…
και την νύχτα τιμούσαν τον Έρωτα.
Ο Άρης την ημέρα…
η Αφροδίτη την νύχτα.
Το θεϊκό, ερωτευμένο ζευγάρι που κυνηγιόταν στον Όλυμπο, γιατί είχε ένα Μυστικό που ένωνε τους Δύο σε Ένα και έκανε και τους ανθρώπους που τους τιμούσαν να κοινωνούν και αυτοί το Θείο Μυστικό της Θέωσης…

Έκαναν Πόλεμο και Έρωτα με τον ίδιο τρόπο.
Σαν να μην υπάρχει Αύριο…

Έτσι, θα μαζέψετε τα γυαλιά από το πάτωμα!

Μπορεί να έχετε φάει άπειρα τοστάκια, αλλά να μην έχει περάσει καν από το μυαλό σας ότι οι φέτες του ψωμιού του τοστ έχουνε και άλλες χρήσεις!


Καθαριότητα πίνακα ζωγραφικής: Το ξέρατε ότι το ψωμί του τοστ, ειδικά, είναι ιδανικό και χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για την καθαριότητα πινάκων ζωγραφικής; Αυτό συμβαίνει γιατί αυτό το συγκεκριμένο ψωμί έχει υποστεί ειδική επεξεργασία και τα ψίχουλα είναι αρκετά συμπιεσμένα μεταξύ τους. Έτσι ένα πέρασμα πάνω από σκονισμένο πίνακα θα μανητίσει τη σκόνη που κάθεται στην επιφάνειά του και τέλος δε θα αφήσει υπολείμματα ή χνούδι πάνω στον πίνακα. Στο εξωτερικό χρησιμοποιούν το ίδιο συχνά και ψωμί τύπου μπρέτσελ (το στρόγγυλο ψωμάκι με την τρύπα στη μέση).

Τι είναι οι δαίμονες τι είναι το σώμα τι είναι ο άνθρωπος.

1. Ο Θεός αν τον αντιληφθείς με τον νου σου..
Τον Θεό, τον αντιλαμβάνεσαι με τον νου σου.

Διότι Νους είναι και ο Τριαδικός Θεός αλλά και ο δεύτερος Νους δημιουργός, όπως Νους είναι και ο άνθρωπος.

Με καμιά από τις διαθέσιμες αισθήσεις δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον Θεό, αλλά ούτε με τα συναισθήματα, διότι συναισθήματα είναι οι μορφές από δαίμονες και αγαθοδαίμονες.

Τα μεν σώματα τα δημιουργεί το γένος των θεών από το πυρ (ενέργεια), ενώ οι αισθήσεις και τα συναισθήματα δημιουργούνται από το πνεύμα, το οποίο πνεύμα είναι οι δαίμονες και αγαθοδαίμονες, το καλό-κακό, οι διττές ενέργειες της φύσης από πυρ και πνεύμα.

Η φύση, έχει δύο πόλους, σε αντίθεση και εναντιότητα μεταξύ τους.

Οι αισθήσεις και τα συναισθήματα δημιουργούνται από το γένος και τα είδη των δαιμόνων. (διότι πνεύμα είναι οι αισθήσεις και τα συναισθήματα και όχι πυρ ενέργειες).

Ο Νους της Αρμονίας που διαθέτουμε ως άνθρωποι της Γης είναι όμοιος με τον Νου του δεύτερου Νου δημιουργού, και επιφέρει την Αρμονία στο πνεύμα και στην διπολική του φύση, είναι ο πνευματικός λόγος.

Ο διττός κόσμος από πυρ και πνεύμα, η φύση του είναι τέτοια όπου το κάθετι έχει και το αντίθετο του και μέσω του Νου (πνευματικού λόγου) επιφέρουμε την Αρμονία στην ζωή μας, αλλά και την άνοδο στους κύκλους..

Ο Ερμής Τρισμέγιστος ξεκινά λέγοντας στον Ασκληπιό που τα γνωρίζει όλα αυτά, ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος κρυμμένος πίσω από τις αισθήσεις μας. Οπότε μας γίνεται κατανοητό τι εννοεί.

Ο νους των ανθρώπων στην Γη είναι ο πνευματικός λόγος, δεν είναι πνεύμα, αλλά ο νους της αρμονίας που πήραμε από τον δεύτερο Νου δημιουργό.

Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ MATRIX

Ο Προϋπάρχων Αγέννητος κόσμος του Πανάγαθου  Νου Θεού, είναι μόνος του, χωρίς τον Λόγο, διότι ο Λόγος Γεννά την Ζωή ως Υπάρχων, ενώ ο Νους (Θεός) είναι οι Αγέννητες και Προϋπάρχων Εικόνες μέσα στο Νου.
Αλλά ο Θεός ακόμη και τον Πανάγαθο Νου Θεό αυτός τον δημιούργησε.

Ο Τριαδικός Θεός είναι η ζωή Υπάρχων στον Αρχέτυπο κόσμο.

Είναι ο Πανάγαθος Νους, ενωμένος με τον Λόγο του, Αδιαίρετοι.

Η δε ένωση τους είναι η Ζωή Υπάρχων. (Τριαδικότητα του Θεού).

Ο Λόγος κοσμοποίησε τον Αγέννητο και Προϋπάρχων κόσμο του Νου (Θεού) μαζί με τα γεννήματα του τις ψυχές που είναι η Ζωή Υπάρχων. 

Ψυχή είναι η Ζωή Υπάρχων, είναι ο Λόγος.

Ψυχή είναι η νοητική ουσία (Λόγος) που κινεί τις Αγέννητες και Προϋπάρχων εικόνες του Πανάγαθου Νου.
Η Κίνηση αυτών των εικόνων με τον Λόγο-λογική του Αγαθού Νου είναι η Ζωή.

Θυμάστε Ποιοι Ήσαστε Πριν σας Πουν Ποιοι Πρέπει να Είστε;

Δύο είναι οι πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου: η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που καταλαβαίνεις το λόγο που γεννήθηκες (Mark Twain). 

Αυτός που θα καταλάβει από νωρίς -ο χρόνος είναι πολύ σχετικός βέβαια- το λόγο ύπαρξής του και μπορέσει να θέσει προτεραιότητα στις επιλογές, τους στόχους και τα όνειρά του, έχει υλοποιήσει το πρώτο βήμα προς την επίτευξή τους.

Εδώ ελοχεύει ένας κίνδυνος, από τον οποίο δεν ξεφεύγουν πολλοί. Αυτός δεν είναι άλλος, από το να ακολουθείς και να πορεύεσαι σύμφωνα με τα θέλω και τις ζωές των άλλων.

Πως ξεχωρίζεις, αν ο στόχος για τον οποίο πασχίζεις χρόνια είναι καθαρά δική σου επιθυμία/πάθος και όχι κάποιου άλλου; Της κοινωνίας, των γονιών σου, του περίγυρού σου;

Κάνε την εξής ερώτηση στον εαυτό σου: Αν από αύριο δεν είχα τη δυνατότητα να προσπαθώ για τον σκοπό που έχω θέσει, θα με στεναχωρούσε ή θα με ανακούφιζε?

Αν απαντήσεις το πρώτο, μπορείς να ανακουφιστείς. Αν απαντήσεις το δεύτερο, μη στεναχωρηθείς, αλλά αναλογίσου…

Γιατί κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου, τους μικρούς καθωσπρεπισμούς και την αστείρευτη ανάγκη σου για επιβράβευση, που θρέφει μόνο το ναρκισσισμό και τη ματαιοδοξία σου?

Θες να φτάσεις, να κατακτήσεις, να ξεπεράσεις τους άλλους και ξεχνάς εσένα, τα δικά σου όρια, τη δική σου πορεία, η οποία τελικά δεν έχει αφετηρία.

Η Σχετικότητα της Πραγματικότητας

Από τη μέρα που θυμόμαστε ότι ξεκινήσαμε να υπάρχουμε, περισυlλέγουμε γεγονότα, πεπραγμένα, ερεθίσματα και τα στήνουμε στον τοίχο του μυαλού μας, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τη θέση μας σε σχέση με την πραγματικότητα.

Υπάρχει μία πραγματικότητα, μέσα στην οποία αυτοπροσδιοριζόμαστε ή ο καθένας φτιάχνει τη δική του;

Πόσοι αντιλαμβάνονται τη “Σχετικότητα της Πραγματικότητας” και αντιμετωπίζουν την ύπαρξή τους σαν ένα λευκό καμβά, στον οποίο καθημερινά προσθέτουν πινελιές και χρώματα, δίνοντας την ένταση και το ύφος που εκείνοι προσωπικά επιλέγουν;

Ο καθένας από εμάς, ζωγραφίζει τον δικό του πίνακα, σύμφωνα με την αντίληψη που έχει για τη τέχνη του, δηλαδή για τη ζωή του.

Ο πίνακας αυτός, αντικατοπτρίζει την ιδέα που έχουμε για τη πραγματικότητα, η οποία πολύ συχνά απέχει από τη πραγματικότητα των υπολοίπων, καθώς διαπλάθεται -και πολλές φορές διαστρεβλώνεται- από τις προκαταλήψεις μας, με αποτέλεσμα να μην ανtαποκρίνεται, ακριβώς, στα γεγονότα.

Ουσιαστικά, δε ζούμε στην πραγματικότητα όπως είναι, αλλά στη φιλτραρισμένη και ειδικά επεξεργασμένη εικόνα που έχουμε εμείς για αυτή.

ΕΝΑΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ: ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΟΛΟΝ!

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΟΛΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΙΣΤΙΚΑ...

Στην κρίσιμη καμπή ενός κόσμου που αλλάζει ριζικά, στο μεταίχμιο των καινοφανών εξελίξεων που οδηγείται η ανθρωπότητα, στον ριζικό μετασχηματισμό που επιφέρει η συνειδησιακή επανάσταση, σήμερα πιο πολύ από ποτέ προβάλλει αδήριτη η ανάγκη ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης που θα οδηγεί σε λύσεις και ευκαιρίες.

Ενός μοναδικού τρόπου θέασης των πραγμάτων που δεν θα έχει λόγο ύπαρξης η μονοδιάστατη ανάγνωση, ενός ολιστικού τρόπου αντίληψης με τον οποίο ο άνθρωπος θα κατανοεί την μορφή και την ουσία, το φαίνεσθαι και το Είναι, την ύλη και το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα, την λογική και την φαντασία, όχι σαν τα δίπολα ενός κατακερματισμένου κόσμου αλλά ως τις διαφορετικές πτυχές ενός ενιαίου συνόλου, στο οποίο η αντίθεση γίνεται το απαραίτητο κύμα για την μεταπήδηση στην αρμονία.

Από την παλίντονο αρμονία του Ηράκλειτου, την αρμονία μέσω των αντιθέσεων του γιν και γιανκ στον ταοϊσμό, την φιλότητα και το νείκος στον Εμπεδοκλή, στον Πόρο και στην Πενία ως οι γεννήτορες της αρμονίας του Έρωτα, παντού από τις καταβολές της ανθρώπινης ύπαρξης φωτίζεται ο άνθρωπος από την Γνώση της ολιστικής θέασης ως την μόνη θέαση που δεν οδηγεί σε αδιέξοδα και συγκρούσεις αλλά σε λύσεις και σε μια ουσιαστική και πηγαία ειρήνη.

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ "ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ" ΚΟΣΜΟ!

Αυτό που αληθινά υπάρχει, σαν κόσμος, είναι ένας απέραντος ωκεανός ταλαντώσεων, ή αλλιώς δονήσεων, μια θάλασσα ενέργειας και τίποτα άλλο. Εμείς προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας ένα μικρό μόνο εύρος από αυτές τις δονήσεις, που μετατρέπονται σε νευρικά ερεθίσματα, μεταφέρονται στον εγκέφαλο και αυτός, αφού τα επεξεργάζεται, «κατασκευάζει» αυτόν τον κόσμο…

 

 

Με άλλα λόγια, ζούμε σε έναν εικονικό κόσμο που στην ουσία έχουμε μάθει να τον αντιλαμβανόμαστε με τον συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, είναι μόνο ένα μικρό μέρος από αυτό που πραγματικά υπάρχει. 

Από την στιγμή που γεννιόμαστε ο εγκέφαλος προσλαμβάνει, ότι μπορεί να αντιληφθεί με τις αισθήσεις του και ξεκινάει μία διαδικασία δημιουργίας συνάψεων, καθώς και σύνθετων νοητικών διαδικασιών, για να μπορέσει να ερμηνεύσει αυτά τα ερεθίσματα. 

Καθώς αυτή η διαδικασία είναι μοναδική για τον κάθε άνθρωπο, έτσι και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και συνεπώς η ερμηνεία της πραγματικότητας είναι μοναδική για τον καθένα από εμάς. 

Άρα αυτό που ερμηνεύουμε ως πραγματικότητα βασίζεται σε μια κοινή παραδοχή για όλα αυτά που την συναποτελούν. Εκπαιδευόμαστε δηλαδή να την αντιλαμβανόμαστε έτσι..! 

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΟΥΜΕ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

«Αν αναρωτηθεί κανείς τι είναι τώρα που ζει, τι θα 'ναι όταν πεθάνει, και τι ήταν προτού να γεννηθεί, αν βουλιάξει στον υδράργυρο αυτής της απορίας με τη γνώση ή με τη μνήμη πως το αύριο έφτασε κιόλας, και πως το χθες το πήρε πια μαζί του ο ποταμός της Λήθης με τα άσπρα κυπαρίσσια στις όχθες του, αν ακούσει ν' ανεβαίνει στον ύπνο του από το ουρανοκρέμαστο πηγάδι της αβύσσου κάποια απόκριση στο ερώτημα, σαν ηχώ αμετάδοτη και προσωπική, τότε καλώς ερωτά, και καλώς αποκρίνεται. Διαφορετικά να μην ερωτά για το μηδέν και το είναι. Όπως δεν ερωτούν τα οικόσιτα κυνάρια και τα μανιτάρια.» (Δ. Λιαντίνης «Homo Educandus»)

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι, ώστε να ζει μέσα σε ένα ψευδαισθητικό κόσμο, μη έχοντας ούτε συνείδηση της βαθύτερης ουσίας του, ούτε του ευρύτερου όλου, περιορισμένος στην ατομικότητά του και αποσυνδεδεμένος από την Ολότητα. Ως ανθρώπινες συνειδήσεις, έχουμε πλήρη άγνοια για το τι είμαστε σε σχέση με το αόρατο (μη επιστητό) Σύμπαν, που είναι άπειρο, σε αντίθεση με το ορατό (επιστητό) Σύμπαν, που μπορούμε να το αντιληφθούμε μέσα από τις τέσσερις διαστάσεις του και είναι πεπερασμένο. Η αίσθηση, όμως, που έχoυμε, ακόμη και γι' αυτό τον εικονικό κόσμο που ζούμε, είναι πολύ περιορισμένη και εξαιρετικά ελειμματική, όσον αφορά το βαθμό αυτογνωσίας μας, αφού είμαστε ανίκανοι να τοποθετήσουμε με επίγνωση τον εαυτό μας μέσα στο χώρο και το χρόνο, που αποτελούν τις διαστάσεις αυτού του κόσμου και προσδιορίζουν οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε σε αυτή τη ζωή.

Εάν θελήσουμε να κάνουμε μία πρώτη προσέγγιση για να αντιληφθούμε ποιά είναι η θέση μας στο ορατό Σύμπαν και να τοποθετηθούμε σε σχέση με αυτό, δεν έχουμε παρά να αναλογισθούμε τα εξής: Ο γαλαξίας μας, όπου ανήκει το ηλιακό μας σύστημα, αποτελείται από περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα και εκτείνεται σε μήκος 40.000 ετών φωτός. Τέτοια ηλιακά συστήματα, σαν το δικό μας, γεννιούνται και ξαναγεννιούνται δισεκατομμύρια φορές στον Γαλαξία της Ανδρομέδας, που μαζί με το δικό μας γαλαξία, τον Milky Way, ανήκουν σε ένα ευρύτερο γαλαξιακό σμήνος με την ονομασία Λιανακέα. Και για να αντιληφθούμε τα μεγέθοι, να πούμε ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι τόσο μεγάλο, που μέχρι σήμερα δεν έχουμε στείλει ακόμη διαστημικό σκάφος πέρα από τα όριά του, δεδομένου ότι το Voyager 2 βρίσκεται στο σύνορο του διαστρικού κενού..! Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, για να μπορέσουμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό το κόσμο που λίγο-πολύ έχουμε τη γνώση, αλλά όχι την αίσθηση, ας επιχειρίσουμε ένα φανταστικό ταξίδι μέσα στο χώρο και το χρόνο...

Για να αυτοπροσδιορισθούμε σε σχέση με τις τρεις διαστάσεις του χώρου, ας φαντασθούμε, κατ' αρχάς, έναν άνθρωπο να ταξιδεύει στα μήκη και τα πλάτη του μικρόκοσμου και να μικραίνει συνεχώς μέχρι που φθάνει στο μέγεθος ενός μικροοργανισμού που βρίσκεται στο δέρμα ενός ανθρώπου. Όταν θα κοιτούσε από κοντά τον  άνθρωπο ξενιστή του, θα μπορούσε να διακρίνει με ευκρίνεια τους πόρους του δέρματος σαν μεγάλες τρύπες, τις τρίχες σαν πελώριους κορμούς δέντρων, και τις αύλακες του χεριού σαν πλατιά ποτάμια. 

«Μήπως σπαταλάτε τη ζωή σας;»

Ο Ι. Β. είπε πως είδε ότι πήγαινε από τη μία προσκόλληση στην άλλη και κάθε φορά, ανάλογα με το πρόσωπο, το μοντέλο κάπως άλλαζε, αλλά στην ουσία ήταν το ίδιο: ίδια μπερδέματα και ίδιος πόνος, η ίδια σπατάλη ενέργειας και ματαιότητα. Δεν ήξερε πώς να βγει από αυτή την άχρηστη εξάρτηση από την προσκόλληση.

Τον ρώτησα αν δεν σπαταλάει τη ζωή του έτσι κι αλλιώς, πράγμα στο οποίο συμφώνησε αμέσως. Οπότε γιατί τον ενοχλούσε άλλη μια σπατάλη με την προσκόλληση; Αν όλη η ζωή του ήταν μια σπατάλη, τι τον ένοιαζε αν σπαταλιόταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, με το να βρίσκεται στη σύγχυση, στην αταξία και στην οδύνη της προσκόλλησης; Σπαταλούσε τη ζωή του ή αυτό που συνέβαινε ήταν ότι το πραγματικό του ενδιαφέρον βρισκόταν σε ύπνωση, επειδή δεν είχε βρει μια διέξοδο που να αξίζει;

Είπε ότι από πάντα ένοιωθε ότι υπήρχε μέσα του ένα ανεκδήλωτο ενδιαφέρον που, δεν εμφανίστηκε ποτέ με κάποιον τρόπο. Σιγόκαιγε, αλλά δεν είχε ξεσπάσει ποτέ σε φλόγες. Η πολιτική, οι επιχειρήσεις, η οικογένεια και η θρησκεία, δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτόν, γιατί δεν οδηγούσαν πουθενά. Είπε ότι δεν ήταν κυνικός, αλλά ο κόσμος και οι δρόμοι του, δεν ζωντάνεψαν ποτέ πολύ τον ίδιο ή το θαμμένο ενδιαφέρον του. Ωστόσο, αυτή η μόνιμη προσκόλληση που δεν ήταν η φλόγα της αγάπης, τον ενοχλούσε και ήθελε να τελειώνει μ’ αυτήν.

Δεν θεωρούσε σημαντικό να βρει γιατί εκείνο που τον ενδιέφερε δεν είχε εμφανιστεί, γιατί του είχε επιτρέψει να μείνει αποκοιμισμένο; Ίσως αν το κατανοούσε αυτό, να μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της προσκόλλησης.

Μονάχα η αγάπη και ο σωστός τρόπος σκέψης θα φέρουν τη μόνη αληθινή επανάσταση: την επανάσταση μέσα μας.

Το ουσιαστικό για τον άνθρωπο, είτε νέος είναι είτε γέρος, εί­ναι να ζει τη ζωή με όλο του το είναι ως κάτι ενιαίο, και γι’ αυτό το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η καλλιέργεια εκείνης της νοημοσύνης που φέρνει την ενοποίηση, την ολοκλήρωση. Η υπερβολική έμφαση σε οποιοδήποτε κομμάτι της όλης μας υπόστα­σης δίνει μια μερική και επομένως διαστρεβλωμένη άποψη της ζωής, και αυτή η διαστρέβλωση είναι που προκαλεί τις περισσό­τερες δυσκολίες μας. Οποιαδήποτε μερική ανάπτυξη της ιδιοσυ­γκρασίας μας είναι αναπόφευκτα καταστρεπτική, τόσο για τον ε­αυτό μας, όσο και για την κοινωνία, γι’ αυτό και είναι πραγματι­κά πολύ σημαντικό να προσεγγίζουμε τα ανθρώπινα προβλήματά μας με μια ενιαία οπτική για όλα.

Το να είναι κανείς ψυχολογικά ένα μέσα του, ένα ψυχολογικά ακομμάτιαστο ανθρώπινο ον, σημαίνει ότι κατανοεί όλη την κί­νηση της ίδιας του της συνείδησης, τόσο της κρυμμένης όσο και της φανερής. Αυτό δεν είναι δυνατόν όταν δίνουμε υπερβολική έμφαση στη νόηση. Δίνουμε μεγάλη σημασία στην καλλιέργεια του νου, αλλά εσωτερικά είμαστε ανεπαρκείς, φτωχοί και γεμά­τοι σύγχυση. Αυτή η ζωή που είναι βασισμένη στη σκέψη είναι ο δρόμος του κομματιάσματος, της διαίρεσης, γιατί οι ιδέες, όπως και οι πίστεις, δεν μπορούν ποτέ να ενώσουν τους ανθρώπους– το μόνο που μπορούν είναι να τους χωρίζουν σε αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες.

Όσο βασιζόμαστε στη σκέψη ως μέσο ψυχολογικής μας ενο­ποίησης, θα υπάρχει πάντα διαίρεση, κομμάτιασμα, και για να κατανοήσουμε τη διαιρετική δράση της σκέψης, πρέπει να έχου­με επίγνωση των τρόπων δράσης του εαυτού μας, της λειτουρ­γίας των ίδιων μας των επιθυμιών. Πρέπει να έχουμε επίγνωση της διαμόρφωσής μας και των αντιδράσεών της, τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό. Μόνο όταν έχει κανείς πλήρη ε­πίγνωση όσων κάνει ο εαυτός του -με τις αντιφατικές του επιθυ­μίες και επιδιώξεις, με τις ελπίδες και τους φόβους του- μόνο τό­τε υπάρχει η δυνατότητα να πάει κανείς πέρα από τον εαυτό.

Η ΓΗ ΚΙΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΣΑΣ;

Η εντεκάχρονη Άντζελα χτυπήθηκε από μια εκφυλιστική αρρώστια που επηρέασε και το νευρικό της σύστημα. Δεν ήταν σε θέση να περπατήσει και οι κινήσεις της γενικά ήταν περιορισμένες. Οι γιατροί δεν της έδιναν πολλές ελπίδες ανάρρωσης. Οι προβλέψεις τους ήταν ότι θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της σε αναπηρικό καροτσάκι. Είπαν ότι κανένας ή ελάχιστοι κατάφεραν να ξαναβρούν τον φυσιολογικό τους εαυτό μετά από τη συγκεκριμένη αρρώστια. Το κοριτσάκι έμεινε απτόητο.

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, βεβαίωνε όποιος ήταν πρόθυμος να την ακούσει ότι σίγουρα θα ξαναπερπατούσε μια μέρα.

Μεταφέρθηκε σ’ ένα ειδικό νοσοκομείο αποκατάστασης, στην περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Χρησιμοποιήθηκαν όλες οι θεραπευτικές αγωγές που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την περίπτωση της. Οι θεράποντες γοητεύτηκαν από το αδάμαστο πνεύμα της. Της έκαναν μαθήματα οραματισμού – να βλέπει με τη φαντασία της τον εαυτό της να περπατάει. Αυτό, αν δεν επρόκειτο να της κάνει τίποτε άλλο θα της έδινε τουλάχιστον ελπίδες, καθώς και μια απασχόληση στη διάρκεια των τόσων ορών που ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της.
Εκείνη χρησιμοποίησε με επιμονή αυτήν την τακτική, φανταζόταν τον εαυτό της να περπατά, να κινείται, να κινείται!

Μια μέρα, καθώς πάλευε με όλες της τις δυνάμεις να φανταστεί τα πόδια της να ξανακινούνται, της φάνηκε σαν να έγινε κάποιο θαύμα: Το κρεβάτι κινήθηκε! Το κρεβάτι άρχισε να κινείται γύρω γύρω στο δωμάτιο! Η κοπέλα άρχισε να τσιρίζει: «Κοιτάξτε τι κάνω! Κοιτάξτε! Μπορώ! Κινήθηκα, κινήθηκα!»

Απενεχοποίηση...ο απώτατος αποπρογραμματισμός

Κάποιες φορές ή τις περισσότερες φορές, κόντρα στην κοινωνική πεποίθηση, ζεις τις ίδιες εμπειρίες ξανά και ξανά, όχι για να αλλάξεις τακτική, συμπεριφορά ή επιλογή /απόφαση. Αλλά για να αποδεκτείς επιτέλους πως δεν ήσουν λάθος, πως είχες λόγο όμως τον ξέχασες. Πως πάλι από την αρχή, τα ίδια θα έκανες και κάνεις. 

Μας διδάσκει η ενοχική και αλαζονική εκπαίδευση/προγραμματισμός μας πως είμαστε λάθος, πως πρέπει να αναθεωρήσουμε, να ζητήσουμε συγχώρεση. Πόσο λάθος είναι το μονομερές, το "απόλυτο μισό", η καταδίκη του εαυτού μας!

Για χρόνια κουβαλάμε βάρη που δεν μας ανήκουν προσπαθώντας να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Επειδή και μόνο καταφέρνουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας, παγιδευμένοι σε μια επιβλητική ηθική που δεν αμφισβητήσαμε.

Ο φόβος της ατιμωρησίας, ο φόβος της ανάληψης της (αληθινής) ευθύνης που στην γραμμική ηθική της επιφάνειας μεταφράζεται σε κατηγορία, ο φόβος της έλλειψης ελέγχου και πολλοί άλλοι φόβοι και "δεισιδαιμονίες", μάς κρατάνε δέσμιους της άγνοιας, που αναγκαστικά επαναλαμβάνει την ίδια συνειδητότητα, αλλάζοντας μόνο τη διάταξη των πιονιών, στο ίδιο όμως παιχνίδι.

Άγνωστες λέξεις η αθωότητα, η ειλικρίνεια με τον Εαυτό μας, η αγνότητα που νομίζουμε πως βλέπουμε μόνο στα παιδιά (ενώ δεν είναι). Κι εμείς γέροι, σκυφτοί, ανεξάρτητα από τη βιολογική ηλικίας μας, μόλις αρχίσουμε να χτίζουμε και να στοιβάζουμε το φορτίο της αυτοκαταδίκης μας. Θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε παιδιά-γέρους, το ίδιο παγιδευμένα και δυστυχισμένα όπως είμαστε εμείς, μέχρι να απαλλαγούμε από το δικό μας φορτίο, μέχρι να απενεχοποιήσουμε ολιστικά και πραγματικά τον δικό μας Εαυτό.

Τόσο απλά το πετάς από πάνω σου που τόσο αποτελεσματικά έμαθες να κουβαλάς; Που πλέον έχει γίνει ένα με σένα και νομίζεις πως είναι μέρος της ύπαρξής σου, τους σώματός σου, του νου, της ψυχής σου; Όχι βέβαια, γι' αυτό και τα λόγια αυτά μάλλον θα παρεξηγηθούν... δεν θα γίνουν όμως κατανοητά ούτε μπορούν να χρησιμοποιηθούν, άρα δεν πειράζει που τα γράφω.

Ο τροχός πρέπει να γυρίσει, ο κύκλος πρέπει να κλείσει. Κι αυτό είναι ΜΟΝΟ ατομική υπόθεση, εντελώς προσωπική συνειδητοποίηση, βιωματικά! Και ο χρόνος διαμορφώνεται ανάλογα...

Τελικά υπάρχω ή απλά ζω; εξομολόγηση ενός εφήβου

Σήμερα ανέβασα μία καινούργια εικόνα στο προφίλ μου και –να!- συγκέντρωσε τον τεράστιο αριθμό των 100 likes(!) και μέσα σε λίγη ώρα. Ένοιωσα σημαντικός, με προσέχουν, με αγαπούν, μου γράφουν όμορφα σχόλια με πολύχρωμες καρδούλες, αποθεώνουν την όμορφιά μου, είμαι τόσο σπουδαίος και τόσο σημαντικός.

Με ένα κουμπάκι στον υπολόγιστή μου μεταφέρομαι αυτόματα στα πιο όμορφα, παράξενα ,εξωτικά μέρη του κόσμου, όλα αυτά τα μέρη που η φαντασία μου ονειρευόταν να πάει. Και μπορώ να μεταφερθώ  τώρα από ένα κουμπάκι, μαγικά! Μπορώ να με κάνω check in στα πιο πολύχρωμα μέρη , να γράψω με ποιους είμαι, αν πίνω ή δε πίνω καφέ, να ανεβάσω φωτογραφίες με τα πιο τρελά μου ταξίδια και ξενύχτια και να παίρνω συνεχώς όλο και πιο πολλά like! Όχι και τίποτα άλλο, να μη δείξω σε όλους την τέλεια και άψογη ζωή μου, την αψεγάδιαστη ομορφιά μου, το αμόρε μου, την χωρίς ψεγάδια προσωπικότητά μου;

Έχω καλύψει, ως έφηβος, όλες τις ανασφάλειες, τις φοβίες ,τη μoναξιά μου, κάνω φίλους με ένα κουμπάκι μόνο. Και μου αρέσει αυτό. Μπορώ να μπλοκάρω και να απορρίψω ανθρώπους με ένα κουμπάκι και μου αρέσει. Δεν έχω πια την αίσθηση ευθύνης απέναντι σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ότι δε μου γουστάρει ,δε μου κάνει το μπλοκάρω και είμαι μια χαρά. Πού να κάθομαι να εξηγώ, να συζητώ, να μιλάω, έχω το μπλοκάρισμα και σβήνω τα πάντα!

Είμαι πίσω από την οθόνη μου και είμαι ευτυχισμένος. Γιατί ,μαγικά(!), με ένα πιο φιλοσοφημένο status , με μία εξυπνάδα, με ένα έξυπνο χωρατό , μεταμορφώνομαι αμέσως σε διδάκτορα πανεπιστημίου, νοιώθω την ύπαρξή μου να έχει υπόσταση και ουσία. Και οι άλλοι με θαυμάζουν, με αποδέχονται! Και αυτό μου αρέσει!!

ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΕΣ -TA 3 DOSHAS

ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΕΣ 

Vata- Pitta- Kapha

Αναφορικά με την Αγιουρβέδα το ανθρώπινο σώμα διοικείται από τρεις βασικές ζωτικές δυνάμεις, την Βάτα, Πίττα και Κάφα. Αυτές συχνά μεταφράζονται σαν “αέρας”, “χολή” και “φλέγμα”. Η Βάτα επίσης συχνά αποκαλείται η βιολογική αέρινη ιδιοσυγκρασία, η Πίτα η βιολογική φωτιά και η Κάφα η βιολογική υδάτινη ιδιοσυγκρασία. 

Αυτές οι ιδιοσυγκρασίες ονομάζονται “doshas” στα σανσκριτικά που σημαίνει αυτό που φθείρει ή προκαλεί αποσύνθεση, καθώς δεν υπάρχουν μόνο οι δυνάμεις που παράγουν και διατηρούν το σώμα στην κανονική του κατάσταση αλλά κι εκείνες οι οποίες όταν είναι εκτός ισορροπίας εξυπηρετούν στο να το καταστρέφουν. Ο θάνατος ενυπάρχει στην ζωή. Ακόμη και με την κανονική διαδικασία μεταβολισμού δεν αναπτύσσονται μόνο νέα κύτταρα αλλά προκαλεί τα γερασμένα κύτταρα να πεθάνουν και να απορριφθούν. Ανάπτυξη και ζωή πρέπει σταδιακά να στρέφονται προς την αποσύνθεση και τον θάνατο. Η υγεία στο σώμα συνιστάται στην σωστή ισορροπία των δημιουργικών και καταστρεπτικών δυνάμεων των doshas. 

Κάθε μία από τις βιολογικές ιδιοσυγκρασίες συγκροτείται από δυο στοιχεία, το πρώτο, παρέχει την πρωταρχική του δύναμη, το δεύτερο, δίνει ένα μέσο για την εκδήλωσή του. Η Βάτα αποτελείται από αέρα και αιθέρα, ο αέρας είναι η ενεργητική πλευρά και ο αιθέρας ή το κενό είναι το μέσο ή το πεδίο για την κίνησή του αέρα. Η Πίτα αποτελείται από φωτιά και νερό, η φωτιά είναι η ενεργητική πλευρά, το νερό ή το λάδι είναι το πεδίο της καύσης γιατί η φωτιά δεν μπορεί να υπάρχει απευθείας μέσα στο σώμα χωρίς να το καταστρέψει. Η Κάφα αποτελείται από νερό και γη, το νερό είναι η ενεργητική δύναμη και η γη είναι το περιεχόμενό της. 

Ακόμη οι βιολογικές αυτές ιδιοσυγκρασίες δεν είναι το ίδιο με τα στοιχεία. Είναι μορφές της δύναμης-ζωής που μορφοποιούν και ζωογονούν τα στοιχεία αυτά. Είναι διαφορετικές οπτικές της ψυχής. Τα στοιχεία, αυτά καθαυτά, είναι ανενεργά, άψυχα. Δεν είναι ποτέ πραγματικά ζωντανά αλλά μπορούν να ενεργοποιηθούν από τις βιολογικές ιδιοσυγκρασίες όπως ένα σύρμα ενεργοποιείται από ένα ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτή η δύναμη-ζωής αντανακλάται από την ψυχή, από την αιώνια ύπαρξη μας πάνω στο φυσικό σώμα μέσα από τους φακούς του μυαλού. Γι αυτό η ζωή μέσα σε ένα σώμα είναι πάντα προσωρινή. Ό,τι έρχεται από τα ανενεργά στοιχεία και μορφοποιείται από αυτά πρέπει να επιστρέψει σε αυτά. Παρομοίως, η δύναμη-ζωής η οποία έρχεται από το αιώνιο πρέπει σταδιακά να επιστρέψει σε αυτό. Το ρεύμα της ζωής σιγά-σιγά θα εξαντλήσει το σύρμα του σώματος. Ωστόσο η ζωή μπορεί ακόμη να επιμηκυνθεί πέρα από τα συνηθισμένα όρια της και η Αγιουρβέδα μας δίνει πολλά κλειδιά γι αυτήν την διαδικασία. 

Η Βάτα είναι στεγνή, ελαφριά, ψυχρή, σκληρή, αεράτη και μεταβάλλει τις ιδιότητές της. Είναι η αρχή / ρίζα της ιδιοσυγκρασίας, ιστοί και άχρηστα υλικά του σώματος. Στη φυσική της κατάσταση συντηρεί την προσπάθεια, την εισπνοή, την κίνηση, την αποφόρτιση των ενστίκτων, την εξισορρόπηση των ιστών και τον συντονισμό των αισθήσεων. 

Η Πίττα είναι λιπαρή, διαπεραστική, οξεία, ζεστή, ελαφριά δυσάρεστη στην οσμή, κινητή και ρευστή. Επιδρά στην χώνεψη, στην θερμογένεση, στην οπτική αντίληψη, στην πείνα, στην δίψα, στην αίγλη, στην χροιά της επιδερμίδας, στην κατανόηση, στην ευφυΐα, στο κουράγιο και στην απαλότητα του σώματος. 

Η Κάφα είναι υγρή, κρύα, βαριά, αργή, κολλώδης, απαλή και σταθερή στις ιδιότητες της. Δίνει σταθερότητα, λίπανση, κρατάει ενωμένα τα επιμέρους μέρη και σαν ιδιότητες έχει την υπομονή την ηρεμία και την αφοσίωση. 

ΣΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ 

ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ (Συνοπτικά)

ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ (Συνοπτικά) 

1.      Σώμα

2.      Πράνα (Ζωτική ενέργεια). Φυσικό και η ψυχικό Πράνα.

3.      Μάνας-Manas (Εξωτερικός νους),

4.      Μπούντι-Buddhi ( Ευφυία, Διάνοια). Η κατώτερη διάνοια και η ανώτερη διάνοια

5.      Αχάμκαρα-Ahamkara (Εγώ, η ψευδαισθησιακή ταυτότητα),

6.      Τσίττα-Chitta (Υποσυνείδητο, Μνήμη, γενικό πεδίο του νου

7.      Αιτιατό σώμα

8.      Συνειδητότητα - Ψυχή ή Πνεύμα ( Άτμαν ή Μπράμαν)

 Τα 3,4,5,6  μαζί με το ψυχικό πράνα αποτελούν το αστρικό σώμα.

Το Μάνας-Manas, το Μπούντι-Buddhi ( Ευφυία, Διάνοια), ο Αχάμκαρα-Ahamkara (Εγώ, η ψευδαισθησιακή ταυτότητα και το Τσίττα-Chitta (Υποσυνείδητο, Μνήμη, γενικό πεδίο του νου) ονομάζονται Ανταχκαράνα-Νους, το τετραπλό εσωτερικό όργανο.

 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ  

 1.      Σώμα:

·       5 χοντροειδή στοιχεία (αιθέρας, φωτιά, αέρας, νερό, γή),

·       7 ιστοί (πλάσμα-Rasa, αίμα-Rakta, Μύες-Mamsa, λίπος-Meda, Οστά-asthi
μυελός των οστών και των νεύρων-Majja, αναπαραγωγικά υγρά-Shukra,

·       3 ντόσας (Βάτα, Πίττα, Κάφα / Vata, Pitta, Kapha ) , ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΕΣ -TA 3 DOSHAS

·     τα διάφορα συστήματα οργάνων (αναπνευστικό, νευρικό, καρδιαγγειακό ή κυκλοφορικό, μυοσκελετικό-ερειστικό και μυϊκό, ενδοκρινικό, λεμφικό, ουροποιητοικό, πεπτικό, καλυπτήριο, αναπαραγωγικό. 

·     3 ουσίες-ενέργειες Πράνα, Τέτζας, Ότζας (Prana, Tejas και Ojas) είναιλεπτοφυείς μορφές των τριών ντόσας Vata, Pitta και Kapha που διατηρούν την ζωτικότητα και ελέγχουν τις ψυχοσωματικές λειτουργίες. Μέσα από την πνευματική άσκηση ενεργοποιούν το υψηλότερο πνευματικό δυναμικό μας. Δεν είναι απλώς δυνάμεις του φυσικού σώματος, αλλά και του αστρικού και του αιτιατού.

·  5 αισθήσεις αντίληψης (μάτια:όραση, αυτιά:ακοή, μύτη:όσφρηση, δέρμα:αφή, στόμα:γεύση). 

·       5 αισθήσεις δράσης (στόμα-ομιλία, σεξουαλικά όργανα-ερωτική πράξη, αναπαραγωγή, χέρια:εργασίες-επιδεξιότητες, πόδια:μετακίνηση-επιδεξιότητες, ουρητήρας-ορθό: αποβολή άχρηστων ουσιών.

Σκοπός της πνευματικής άσκησης είναι να διατηρούμε το σώμα υγιές για να μπορούμε να ασκούμαστε απρόσκοπτα για την επίτευξη της αυτοπραγμάτωσης. Η υγεία επιτυγχάνεται με το να διατηρούμε σε ισορροπία τα τρία ντόσας, μέσα από την σωστή διατροφή, την άσκηση, τις σωστές σχέσεις, τον επαρκή ύπνο και την ορθή χρήση του σώματος, των αισθήσεων και του νου.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ : ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΧΙΛΑΡΙ ΞΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ (βίντεο)

Γράφει Συντακτική ομάδα Χειλαδάκη

Ένα από τα πιο δημοφιλή σλόγκαν που κυκλοφορεί στο διαδίχτυο στις ΗΠΑ παραμονές των προεδρικών εκλογών είναι το εξής : «από τα δυο κακά… επέλεξε το μη χειρότερο!»

Το γεγονός πως οι αμερικανικές εκλογές ήταν πάντα ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια θεατρικά σόου και ότι αυτοί που αποφασίζουν για τον υποτιθέμενο πλανητάρχη δεν είναι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, που κατάλαβαν το θέατρο γι αυτό και απαξιούν να πάνε να ψηφήσουν, αλλά η Ελίτ που κυβερνά με τις μαριονέτες της από τα παρασκήνια, είναι πλέον πασιφανή με την σημερινή περίπτωση των Χίλαρι και Τραμπ.

Το ποιος θα εκλεγεί είναι από πολύ πριν προαποφασισμένο και κανείς δεν μπορεί να επέμβει για να αλλάξει τα σκοτεινά σχέδια τους.
Μια σειρά αποκαλυπτικών βίντεο δείχνει όλη αυτή την θεατρική παράσταση των αμερικανικών εκλογών.

Η αποκάλυψη μέσω γενεαλογικών δέντρων της συγγενικής σχέσεις των Χίλαρι και Τραμπ, είναι άλλη μια ένδειξη του μεγάλου θεάτρου που παίζεται σε βάρος των ψηφοφόρων.

Η ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΗ ΙΩ

Η Ιώ, ο τρίτος κατά σειρά μεγέθους δορυφόρος του πλανήτη Δία που ανακαλύφθηκε από τον Γαλιλαίο τον Ιανουάριο του 1610,  συνεχίζει να αποτελεί το πιο ενεργό ηφαιστειακά σώμα στο ηλιακό μας σύστημα, σύμφωνα με νέες παρατηρήσεις Αμερικανών αστρονόμων.  Χρησιμοποιώντας δύο από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου, στην κορυφή του κοιμισμένου ηφαιστείου Μαουνακέα της Χαβάης, οι επιστήμκονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ίμκε ντε Πάτερ, εντόπισαν 48 ενεργές ηφαιστειακές περιοχές στην επιφάνεια της Ιούς σε διάστημα 29 μηνών.

Η Ιώ, που έχει διάμετρο περίπου 3.600 χιλιομέτρων, εκτιμάται ότι διαθέτει εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια, περισσότερα από κάθε άλλο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα.

«Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Ιώ είναι πολύ πιο ακραία από οτιδήποτε υπάρχει στη Γη και συνεχίζει να μας εκπλήσσει», δήλωσε η αστρονόμος Κάθριν ντε Κλέερ, που έκανε τη σχετική ανακοίνωση επίσης στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.