Μετά τα 40, ο χρόνος μετράει και δεν χαραμίζεται

Γράφει η Εύα Τσέδου,

Στα 20 δεν το σκέφτεται καμία γυναίκα.
Στα 30, όμως, τα 40 μοιάζουν σαν το τέλος για οτιδήποτε όμορφο.
Σαν το όριο μέχρι το οποίο μπορείς να είσαι γυναίκα, θηλυκό, όμορφη, αξιοπρόσεκτη, διεκδικητική και δημιουργική.

Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη. Είναι, όμως, πραγματικότητα τελικά ή μύθος;
Ποια είναι η ζωή μιας γυναίκας μετά τα σαράντα;
Αυτό που χαρακτηρίζει μια σαραντάρα στις δυτικές κοινωνίες είναι η λέξη «τελειωμένη».
Η λέξη αυτή, όμως, είναι όντως το τέλος ή μια νέα αρχή;
Όταν όλα τα βλέμματα δεν είναι στραμμένα πάνω σου πια, όταν όλοι δεν προσδοκούν κάτι από σένα, έρχεται η ώρα της ελευθερίας, η ώρα που επιτέλους το βλέμμα σου και το ενδιαφέρον σου πέφτουν αποκλειστικά σε σένα.

Η γυναίκα καριέρας σε αυτή την ηλικία έχει βάλει γερά θεμέλια στη δουλειά της, έχει φτιάξει «όνομα» και ξέρει πως να αντιμετωπίζει τις κακοτοπιές. Και σε εκείνο το κομβικό σημείο, έρχεται η ώρα που επιτέλους θα κάνει και πράγματα που της αρέσουν.
Θα δώσει και μια φορά βάρος στις διαπροσωπικές της σχέσεις.
Η μικρομάνα, τώρα που μεγάλωσαν, επιτέλους, τα παιδιά της, έχει το χρόνο να ασχοληθεί με την δουλειά και τα χόμπι της.

Τατουάζ, πλαστικές, πίρσινγκ: αναζητώντας σωματικό

• 

ο τατουάζ, από συνήθειο της φυλακής και του ποντοπόρου ναυτικού, έχει μετατραπεί σε στολίδι, αφήγηση, υπερβολή ή και τρόμο, ανάλογα με την ποσότητα και τις εικόνες που αυτό αναπαριστά.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

ALESSANDRA LEMMA

Κάτω από το δέρμα
Μια ψυχαναλυτική μελέτη
της τροποποίησης του σώματος
μτφρ.: Κώστας Α. Ζερβός
εκδ. Αρμός, 2016

Ζούμε την εποχή της παντοδυναμίας του σώματος. Το σώμα μοιάζει από μόνο του ένας Θεός, ένα τοτέμ για λατρευτικές δοξασίες αλλά και ένα ταμπού τη στιγμή που γερνάει ή όταν δεν μας αρέσει. Στις παραλίες, κάθε καλοκαίρι, φαίνεται εκκεντρικός αυτός που δεν έχει ζωγραφίσει το σώμα του. Το τατουάζ, από συνήθειο της φυλακής και του ποντοπόρου ναυτικού, έχει μετατραπεί σε στολίδι, αφήγηση, υπερβολή ή και τρόμο, ανάλογα με την ποσότητα και τις εικόνες που αυτό αναπαριστά. Αλλά και τα σκουλαρίκια, οι τρύπες στα αυτιά, στον αφαλό, στο στήθος, στη γλώσσα ή και οι συνεχείς αισθητικές επεμβάσεις, μικρές, εμφανείς ή και μεγαλύτερες, παραμορφωτικές ή ακόμη τα μικρά «ανώδυνα» bottox αναδεικνύουν την επιθυμία του υποκειμένου να επέμβει στο σώμα του, να το οικειοποιηθεί, να το αλλάξει, να το βελτιώσει και ίσως τελικά να το αγαπήσει. Τι δηλώνουν οι άνθρωποι μέσα από τις παρεμβάσεις στο σώμα τους; Τι θέλει να πει η ψυχή που δεν μπορεί να το αφηγηθεί με άλλον τρόπο και μεταθέτει στο σώμα τη μοίρα της αφήγησης; Η Ιταλίδα ψυχαναλύτρια Alessandra Lemma καταθέτει με την ψυχαναλυτική της μελέτη, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αρμός, με τίτλο «Κάτω από το δέρμα», μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση πάνω σε αυτά τα επίκαιρα ζητήματα. Εχοντας διατρέξει τη διεθνή βιβλιογραφία και έχοντας εστιάσει στις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες αυτής, ανοίγει μια συζήτηση και από το δικό της κλινικό υλικό για να κατανοηθούν τα αίτια της σωματικής παρέμβασης –που είναι πολλά και διαφορετικά για τον καθένα- καθώς και για τη δυνατότητα που μπορεί να έχουν όσοι δουλεύουν ψυχικά με τέτοιους ασθενείς, προκειμένου να συνυπολογίσουν τον παράγοντα «σώμα» ως εκφραστή ενός ασυνείδητου ψυχικού νοήματος που δεν ρηματοποιείται.

Ο Π@@@@@ΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ

Έχω να το λέω. Όποιος διαβάσει, δεν χρειάζεται να μελετήσει την Ιστορία της Ελλάδος της περιόδου 1821, έχει στο χέρι έτοιμες απαντήσεις για τι ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες. Έτοιμες εξηγήσεις για το τι συμβαίνει σήμερα. Ο αποδυτηριάκιας το βουλώνει, ας αφήσουμε την Ιστορία να μιλήσει.

Ιούλιος 1827, δηλαδή περισσότερο από 6 χρόνια από την έκρηξη της επανάστασης και η δουλειά δεν έχει καθαρίσει. Φτιάχνεται το “Πρωτόκολλο του Λονδίνου”, μια συμφωνία των 3 μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που προβλέπει: Να μεσολαβήσουν στον Σουλτάνο για να αναγνωριστεί αυτόνομο κράτος η Ελλάδα, αλλά με την επικυριαρχία της Τουρκίας. Να εκλέγεται κυβέρνηση ελληνική χωρίς να την επικυρώνει ο Σουλτάνος. Να αποζημιωθούν όσοι Τούρκοι αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Και, βέβαια, να σταματήσουν οι πολεμικές συμπλοκές.

Για τρεις μήνες η Αγγλία με την αναβλητική τους πολιτική καθυστερεί την εφαρμογή του “Πρωτοκόλλου”, ενώ ο Κεχαγιαμπέης συνεχίζει να καταστρέφει την Μεσσηνία. Διάβημα ο 
Κολοκοτρώνης στις Μεγάλες Δυνάμεις, ''Τι κάνετε;''.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΑΝΕΙΖΕ ΚΡΑΤΗ

Η Νο1 οικογένεια με τη μεγαλύτερη σχέση με το χρήμα στην ανθρώπινη Ιστορία. Αποφεύγουμε τις θεωρίες συνωμοσίας που προκαλεί εδώ και τουλάχιστον δύο αιώνες η δυναστεία των Ροθτσάιλντς, που στην Ελλάδα τους λέμε Ρότσιλντ. Ας περιοριστούμε στα γεγονότα, είναι υπεραρκετά και φωτίζουν ποια είναι η υπέρτατη δύναμη στην παρουσία του δίποδου στον πλανήτη. Για όλα τα άλλα πλάσματα δεν υπάρχει τίποτα άλλο τόσο σπουδαίο όσο η τροφή, η εξασφάλιση της τροφής. Ο άνθρωπος πρώτα απ' όλα, πάνω απ' όλα γονατίζει, προσκυνάει, παραδίδεται στο χρήμα.

Οι Ρότσιλντ γνήσιοι Εβραίοι Εσκενάζι, αφού είναι Γερμανοί, έκαναν παιχνίδι με το χρήμα. Αναφέρομαι στους παίκτες της σχολής του γενάρχη της δυναστείας, του Μάγιερ Άμσελ Μπάουερ, που πέθανε σα σήμερα στις 19 Σεπτεμβρίου, το 1812. Γιος μικρέμπορου της Φραγκφούρτης, από πιτσιρίκι ορφανός, στα 12 του χρόνια προσελήφθη μαθητευόμενος σε τράπεζα και μετά έγινε σαράφης, εξαργύρωνε ξένα νομίσματα. Στο κατάστημα που άνοιξε έβαλε επιγραφή Roth Schild, δηλαδή “Ερυθρά Ασπίς.

Ο Mayer Amsel, λοιπόν, ο δαιμόνιος τραπεζομεσίτης στο πριγκηπάτο της Έσσης, αυτοονομάστηκε Rothschild από το σήμα του ενεχειροδανειστηρίου του πατέρα του Μωυσή. Είναι ο πρώτος ιδιώτης στην Ιστορία που έδωσε κρατικό δάνειο σε μια χώρα, στη Δανία. Αυτή ήταν η αρχή. Στη συνέχεια το έκανε σύστημα, δάνειζε συνεχώς σε κράτη και στην Ευρώπη με τα δάνεια έπαιζε μόνος του. Χωρίς αντίπαλο.

Ο Ρότσιλντ έκανε πέντε γιους! Και πέντε κορίτσια που κι αυτά ήταν χρήσιμα στους σκοπούς του. Κάθε γάμος ισχυροποιούσε την οικογένεια, επεξέτεινε το δίκτυο επιρροής της στην Ευρώπη. Ποια Φραγκφούρτη και ποια Γερμανία. Ο ορίζοντας του Ρότσιλντ έφθανε μέχρι εκεί όπου μετρούσε το χρήμα. Φτιάχνει την πρώτη τράπεζα στην Έσση κι όταν η καβάτζα του φουσκώνει στέλνει έναν έναν τους γιους του να ανοίξουν υποκαταστήματα της τράπεζάς τους στη Βιέννη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νάπολη. Κανένας εκτός οικογένειας, είπε στα παιδιά του, δεν θα ξέρει τι κάνουμε, τι λεφτά έχουμε, άρα ο έλεγχος είναι απόλυτος, δεν βάζουμε κανέναν μέσα στο παιχνίδι μας. Κανέναν εκτός οικογένειας.

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!

“Αλλά γιατί βάζετε στο στόχαστρο ειδικά τους Εβραίους;”

“Μα επειδή στην Ρωσία υπάρχουν Εβραίοι. Αν ήμουν στην Τουρκία, θα έβαζα στο στόχαστρο τους Αρμένιους”.

“Επομένως, θέλετε ν’ αφανιστούν οι Εβραίοι, όπως – ίσως να τον γνωρίζετε – ο Οσμάν Μπέης”.

“Ο Οσμάν Μπέης είναι ένας φανατικός και, επιπλέον, είναι και ο ίδιος Εβραίος. Καλύτερα να κρατηθείτε μακριά του. Εγώ δεν θέλω να καταστρέψω τους Εβραίους, τολμώ να πω ότι οι Εβραίοι είναι οι καλύτεροί μου σύμμαχοι. Εγώ ενδιαφέρομαι για την ηθική του ρωσικού λαού και δεν επιθυμώ (ή μάλλον τα πρόσωπα που θέλω να εξυπηρετήσω δεν επιθυμούν) αυτός ο λαός να κατευθύνει τη δυσαρέσκειά του εναντίον του Τσάρου. Συνεπώς χρειάζεται ένας εχθρός...

Είναι μάταιο να πάμε να αναζητήσουμε τον εχθρό, τι να πω, μεταξύ των Μογγόλων ή των Τατάρων, όπως έκαναν οι άρχοντες του παλιού καιρού. Γιατί είναι αναγνωρίσιμος και επίφοβος ο εχθρός, πρέπει να βρίσκεται στο σπίτι μας ή στο κατώφλι του σπιτιού μας. Να, λοιπόν, γιατί οι Εβραίοι. Μας τους έδωσε η Θεία Πρόνοια, ας τους χρησιμοποιήσουμε, που να πάρει, κι ας προσευχόμαστε να υπάρχει πάντα ένας Εβραίος για να τον μισούμε ή να τον φοβόμαστε. Χρειάζεται ένας εχθρός για να δώσουμε μια ελπίδα στο λαό.

Κάποιος είπε ότι ο πατριωτισμός είναι το έσχατο καταφύγιο των απατεώνων: όποιος δεν έχει ηθικές αρχές τυλίγεται συνήθως με μια σημαία και όλοι οι μπάσταρδοι επικαλούνται την καθαρότητα της φυλής τους. Η εθνική ταυτότητα είναι το τελευταίο καταφύγιο των άκληρων. Η αίσθηση της ταυτότητας βασίζεται στο μίσος, στο μίσος γι’ αυτόν που δεν είναι ίδιος. Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε το μίσος σαν πολιτικό πάθος.

Κάναμε την Ελλάδα δημόσιο πορνείο

Πάρε μια τυπική, καθημερινή σου μέρα. Πόσες καφρίλες έχεις ν’ αντιμετωπίσεις; Από οδηγούς στους δρόμους που δε σέβονται ούτε νόμους, ούτε τους συμπολίτες τους, παρά κοιτούν τη βόλεψή τους, μέχρι το τέρας του δημοσίου, με υπαλλήλους που άμα γουστάρουν τη φάτσα σου, σε εξυπηρετούν. Όπως και να ’χει τρέχεις σαν το Λούη κι ελίσσεσαι για να καταφέρεις να κάνεις αυτονόητα πράγματα.

Έτσι είναι, φίλε μου. Σ’ αυτή τη χώρα όλα απαγορεύονται κι όλα επιτρέπονται. Ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει και, κατά το δοκούν,  ανακηρύττουν τα πάντα τσιφλίκ μπαχτσέ.

Δεν υπάρχει συλλογική σκέψη ούτε για πλάκα, μόνο η βόλεψή μας κι ένας ατελείωτος ωχαδερφισμός διέπει το μέσο Έλληνα χρόνια τώρα.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, λόγω της κρίσης, ξαφνικά έχασαν τη βολή τους. Ναι, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που η κρίση τους χτύπησε σκληρά. Πολλοί επέλεξαν την αυτοκτονία σαν μέσο διαφυγής. Ζούμε σκληρές στιγμές.

Όχι ότι προ κρίσης όλα αυτά δε συνέβαιναν, απλά υπήρχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Οπότε τι; Να περιμένεις τρεις μήνες να κλείσεις ραντεβού σε γιατρό; Άστο, πήγαινες σε ιδιωτικό. Το παιδί σου είχε χάλια καθηγητή, καν’ του, μωρέ ιδιαίτερα, να τελειώνεις. Απλά προσπερνούσαμε τα προβλήματα που υπήρχαν. Τώρα στένεψαν τα περιθώρια και δεν έχουμε εύκολες εναλλακτικές. Γιʾ αυτό γκρινιάζουμε.

Αλλά να σου πω κάτι; Μας αξίζει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί συνεχίζουμε να τραμπουκίζουμε και να επαναπαυόμαστε στις δάφνες των αρχαίων ημών προγόνων. Εμείς, τώρα, σήμερα, τι έχουμε να επιδείξουμε; Ποια παιδεία; Ποιο πολιτισμό; Γιατί απλά δεν κοιτάμε να φτιάξουμε τα πράγματα, ξεκινώντας από τον εαυτό μας;

Ζούμε σε μια χώρα υπέροχη και προικισμένη, μια επίγεια Εδέμ. Ευνοημένη από άποψη κλίματος, γεωπολιτικής θέσης, υπεδάφους, δυνητικής αγροτικής παραγωγής. Με τεράστια ακτογραμμή και πλήθος ιδιαίτερων και μοναδικών ηθών κι εθίμων. Με μια κουζίνα μοναδική και σύνθετη.  Με πλούσια ιστορία και μοναδικά μνημεία. Πώς τα αξιοποιούμε όλα αυτά;

Με το που ξεμυτίζει η αυγή

“Με το που ξεμυτίζει η αυγή, κάνε πρώτα αυτές τις σκέψεις: Θα συναντηθώ με κάποιον αδιάκριτο, κάποιον αχάριστο, κάποιον αδιάντροπο, κάποιον ψεύτη, κάποιον φθονερό, κάποιον ακοινώνητο. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή αγνοούν το καλό και το κακό. Όμως εγώ που έχω παρατηρήσει ότι η φύση του καλού είναι το ωραίο κι ότι η φύση του κακού είναι το επαίσχυντο

8 μαθήματα ευζωίας από τους Γάλλους

Κάποιοι λαοί τα καταφέρνουν καλύτερα από κάποιους άλλους και διατηρούν ανεβασμένο το επίπεδο ζωής τους, ακόμα και αν οι σύγχρονες συνθήκες δεν διευκολύνουν κάτι τέτοιο. Ένας από αυτούς τους έξυπνους λαούς είναι οι Γάλλοι, οι οποίοι φροντίζουν να χαίρονται τη ζωή τους και τα φρέσκα croissant βουτύρου, όταν όλοι οι άλλοι τρέχουν στρεσαρισμένοι με ένα τοστ στο χέρι.

Τι μπορεί λοιπόν να μας διδάξει ο λαός, του οποίου η κυβέρνηση, έστω και μερικώς, κατέστησε παράνομη την ανταλλαγή επαγγελματικών email μετά τις 18.00 και τη λήξη του ωραρίου. Ακολουθούν οι κανόνες και οι καθημερινές συνήθειες των Γάλλων, και που κάνουν τη ζωή τους καλύτερη από πολλών Ευρωπαίων, και μη.

Συγκεντρώνουν την προσοχή τους σε ένα πράγμα

Στη χώρα που ο πρόεδρος κατήργησε τη χρήση του κινητού τηλεφώνου στις συνεδριάσεις της Βουλής, αντιλαμβάνονται πως η ενασχόληση με πολλά πράγματα ταυτόχρονα δεν είναι ποτέ μια επιτυχής ενασχόληση. Αν και οι περισσότεροι το συνηθίζουμε και είμαστε πεπεισμένοι πως τα καταφέρνουμε καλά όταν κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, το μόνο που πρέπει να είμαστε σίγουροι είναι ότι κάνουμε λάθος πιστεύοντας κάτι τέτοιο.

Δουλεύουν 35 ώρες την εβδομάδα

Οι Γάλλοι έχουν –έστω θεωρητικά- τη νοοτροπία του 35αρου την εβδομάδα, καθώς αυτό έχει θεσπιστεί από το 1999. Ακόμα και αν κάνουν υπερωρίες, συνήθως τις πληρώνονται και υπάρχει ακόμα ο σεβασμός στην προσωπική ζωή του εργαζομένου, ώστε να μην καλείται να δουλεύει, μετά το σχόλασμά του, ακόμα και αν πρόκειται απλά για την απάντηση σε ένα email. Αν και οι οικονομικές συνθήκες των τελευταίων ετών, έχουν επηρεάσει το γαλλικό 35ωρο, παραμένει σημαντική η, με κάθε μέσο, διατήρησή του.

ΟΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΤΩΝ ΣΚΕΛΕΤΙΚΩΝ ΜΥΩΝ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Μια σημαντική διεθνής μελέτη, προϊόν συνεργασίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) με τα διακεκριμένα Πανεπιστήμια University of Pennsylvania (USA) και McGill (Canada) καθώς και με την Αμερικανική Εταιρεία Αεροναυτικής και Διαστήματος(NASA) βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα, με αντικείμενο τις προσαρμογές που υφίστανται οι σκελετικοί μύες κατά την παραμονή στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας του διαστήματος. Μέρος της μελέτης δημοσιεύτηκε πρόσφατα. 

Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή είχε την εξαιρετική δυνατότητα πρόσβασης και αξιοποίησης ειδικών ερευνητικών δεδομένων από την τελευταία επανδρωμένη αποστολή της NASA στο διάστημα (NASA mission STS-135, Ιούλιος 2011). Διερευνήθηκε πώς οι μύες του σώματος επηρεάζονται κατά την παραμονή για περίπου δύο εβδομάδες στο περιβάλλον μειωμένης βαρύτητας του διαστήματος, όπου δεν επιβαρύνονται για να μεταφέρουν το βάρος του σώματος. Διαπιστώθηκε ότι διάφορα γεγονότα σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο οδήγησαν σε απώλεια μάζας στους μυς των άκρων των πειραματόζωων (ποντικιών), με αποτέλεσμα αυτοί να καταστούν ατροφικοί και πιο αδύναμοι. Ωστόσο, αποκαλύφθηκε ότι όλοι οι μύες δεν αποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην έλλειψη επιβάρυνσής τους και ότι οι μασητήρες έχουν ιδιαίτερους μηχανισμούς για να διατηρούν τη μάζα και τη δύναμή τους.

Οι πειραματικές συνθήκες της μελέτης προσομοιάζουν με εκείνες της έλλειψης επιβάρυνσης των μυών λόγω π.χ. παρατεταμένης κατάκλισης και περιορισμένης σωματικής δραστηριότητας των ασθενών. Έτσι, η αποκάλυψη των ιδιαιτεροτήτων που έχουν ορισμένοι μύες να ανθίστανται στην ατροφία μπορεί να έχει άμεσες κλινικές εφαρμογές, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης της μυϊκής ατροφίας και διατήρησης της λειτουργικής ικανότητας σε χρονίως πάσχοντες, σε ασθενείς με νευρομυϊκές παθήσεις ή σε ηλικιωμένους, οι οποίοι υφίστανται γενικευμένη απώλεια μυϊκής μάζας και μείωση της λειτουργικής ικανότητας των μυών τους.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο θανατος δεν ειναι το αντιθετο της ζωης αλλα ενα απο τα θεμελιωδη συστατικα της.

Η γεννηση ειναι το αντιθετο του θανατου και τα δυο μαζι τα θεμελια της ζωης γιατι χωρις γεννηση και θανατο ζωη δεν υπαρχει.

Οτι γεννηθηκε ειναι προορισμενο να πεθανει και στην θεση του θα γεννηθει κατι αλλο.

Μονο αυτο που ειναι περα απο τις μορφες και αιτια ολων των μορφων ειναι περα απο γεννηση και θανατο, αιωνιο, ακαταστρεπτο, πληρες και τελειο.

Παρ οτι ο ανθρωπος φοβαται το θανατο, μονο μεσα απο το θανατο μπορει να βρει την ελευθερια του. Αλλιως θα ηταν καταδικασμενος να ζει στο περιορισμενο, στο απατηλο, στον πονο και δυστυχια εις τους αιωνες των αιωνων.

Αν δεν πεθανει το παλιο δεν μπορει να γεννηθει το καινουργιο, αν δεν πεθανουμε στο κατωτερο δεν μπορουμε να γεννηθουμε στο ανωτερο.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΦΙΚΤΟ Η ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ;

Αν πιστεύετε ότι το ταξίδι στο χρόνο δεν έχει θέση σε μια σοβαρή επιστημονική συζήτηση ο Βρετανός θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας εκλαϊκευμένων επιστημονικών βιβλίων,  Jim Al-Khalili (20 Σεπτεμβρίου 1962) στο Πανεπιστήμιο του Surrey της Αγγλίας διαφωνεί. Λέει ότι το θέμα του ταξιδιού στον χρόνο περιέχει μερικές από τις ιδέες των θεωριών της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Είναι αλήθεια πως όταν οι φυσικοί θέλουν να διεγείρουν το ενδιαφέρον του κοινού για το αντικείμενό τους, δεν στρέφονται στην επιστήμη των υλικών, ούτε στον ηλεκτρομαγνητισμό ή τη θερμοδυναμική, αλλά στην κοσμολογία, την σκοτεινή ενέργεια και την σκοτεινή ύλη, το Big Bang, τις μαύρες τρύπες, τα ταξίδια στον χρόνο, το σωματίδιο Higgs ή του Θεού και την αστροφυσική. Πάντα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να δεις στο δίκτυο για αυτά τα θέματα που γίνονται ‘ανάρπαστα’ από το κοινό. Ειδικά η έρευνα των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης και του σωματιδίου Higgs στον Μεγάλο Επιταχυντή Συγκρουόμενων Δεσμών Αδρονίων, συναντάει το ενδιαφέρον ακόμα και της τηλεόρασης.  

Μπορεί όμως να θεωρηθεί η διαπραγμάτευση ενός θέματος σαν το ταξίδι στο χρόνο σαν να ενδίδουμε στην επιστημονική φαντασία; Πολλοί πιστεύουν ότι το ζήτημα αυτό δεν έχει λυθεί ακόμα τελειωτικά. Και στην λαχτάρα των επιστημόνων να δώσουν απάντηση στα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν για τα ταξίδια στον χρόνο, βλέπουμε ότι σκύβουν ξανά με μεγάλη προσοχή στις βασικές ιδέες της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Πολλοί από μας που έχουν δει τον Εξολοθρευτή ή είναι οπαδοί του Dr Who θα μπορούσαν να πουν ότι η έννοια του ταξιδιού στο χρόνο, μολονότι ιδιαίτερα διασκεδαστική, είναι απλά παράλογη και δεν έχει θέση στην αληθινή επιστήμη. Ωστόσο, όπως πιστεύει και ο Jim Al-Khalili οι νόμοι της φυσικής επιτρέπουν το ταξίδι στο χρόνο.

Έχει αποδειχθεί ότι το ταξίδι στο παρελθόν είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά το ταξίδι στο μέλλον είναι ευκολότερο από το ταξίδι στο παρελθόν. Κι αυτό μας παραξενεύει, γιατί το παρελθόν μπορεί να μην είναι προσβάσιμο αλλά τουλάχιστον είναι ‘εκεί έξω’ κατά κάποιο τρόπο: γιατί έχει συμβεί. Το μέλλον από την άλλη, απομένει να συμβεί. Πώς μπορούμε να επισκεφτούμε έναν χρόνο που δεν έχει ακόμη συμβεί; Ωστόσο, το ταξίδι στο μέλλον μέσω ταχείας κίνησης δεν προϋποθέτει ότι το μέλλον είναι ήδη ‘εκεί έξω’ περιμένοντας για εμάς. Σημαίνει ότι κινούμαστε έξω από το χρονικό πλαίσιο οποιουδήποτε άλλου και μέσα σε κάποιο στο οποίο ο χρόνος κινείται πιο αργά. Ενώ εμείς βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, ο χρόνος έξω κυλάει πιο γρήγορα και το μέλλον ξεδιπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα. Όταν επανερχόμαστε στο αρχικό χρονικό πλαίσιο θα έχουμε φτάσει στο μέλλον πιο γρήγορα από κάθε άλλον.

Από την άλλη, υπάρχουν πολλά παράδοξα παραδείγματα του πώς θα ήταν τα πράγματα αν το ταξίδι στο παρελθόν ήταν εφικτό. Για παράδειγμα, αν πηγαίναμε στο παρελθόν και σκοτώναμε τον ίδιο μας τον εαυτό, ή τον παππού μας (οπότε δεν θα είχε γεννηθεί ο πατέρας μας και φυσικά εμείς οι ίδιοι), τι θα συνέβαινε τότε; Θα εξαφανιζόσασταν απλά καθώς ο νεότερος εαυτό σας θα έπεφτε στο έδαφος; Κι αν είχαμε πεθάνει στο παρελθόν, τότε ποιος θα ήταν αυτός που θα μας σκότωνε; Αυτό είναι ένα πολύ γνωστό παράδοξο. Σκεφτείτε το. Φαίνεται ότι δεν μπορούμε να σκοτώσουμε τον νεότερο εαυτό μας, επειδή πρέπει να επιζήσουμε της δολοφονικής απόπειρας για να γίνουμε ο δολοφόνος μας.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Αυτοάνοσα νοσήματα και διατροφή

Άρθρο της Kali Sinclair

Όταν σκέφτεστε διάφορες επικίνδυνες ασθένειες, τι έρχεται πρώτο στο μυαλό σας; Ο καρκίνος; Ή μήπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις;

Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, 9 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από καρκίνο σε ετήσια βάση και 22 εκατομμύρια υποφέρουν από καρδιαγγειακές παθήσεις. Τα αυτοάνοσα νοσήματα έρχονται πρώτα με 23,5 εκατομμύρια ασθενείς ετησίως, ενώ ο αριθμός αυτός αυξάνεται διαρκώς.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, για την ακρίβεια υπάρχουν 50 εκατομμύρια ασθενείς, διότι το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας παρακολουθεί μόνο 24 αυτοάνοσα νοσήματα (με επιδημιολογικές μελέτες) παρ’ όλο που οι ερευνητές θεωρούν ότι τουλάχιστον 80-100 ασθένειες αποτελούν χρόνιες αυτοάνοσες παθήσεις.

Τι είναι το αυτοάνοσο νόσημα;

Με απλά λόγια, το αυτοάνοσο νόσημα προκύπτει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα προσβάλλει τους υγιείς ιστούς του σώματος. Ορισμένα αυτοάνοσα, όπως η ψωρίαση ή η αρθρίτιδα στοχεύουν συγκεκριμένα μέρη του σώματος, ενώ άλλα, όπως ο λύκος, επηρεάζουν πολλά μέρη του σώματος.

Οι ασθένειες αυτές προκαλούν πολύ περισσότερα από φλεγμονή, πόνο ή δυσφορία. Πολλές είναι καταστροφικές και αποτελούν μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Ακολουθεί μια μικρή λίστα από τα πιο συχνά αυτοάνοσα νοσήματα.

Συνηθισμένα αυτοάνοσα νοσήματα

• νόσος του Addison

• αρθρίτιδα

• κοιλιοκάκη

• νόσος του Crohn

• διαβήτης (τύπου 1)

• νόσος του Graves

• σύνδρομο Guillain-Barré

• θυρεοειδίτιδα του Hashimoto

• λύκος

• βαριά μυασθένεια

• σκλήρυνση κατά πλάκας

• κακοήθης αναιμία

• πολυαρτηρίτιδα

• ρευματική πολυμυαλγία

• ψωρίαση

• φαινόμενο Raynaud

• ρευματοειδής αρθρίτιδα

• σαρκοείδωση

• σύνδρομο του Sjogren

• ελκώδης κολίτιδα

Η συμβατική ιατρική δεν έχει οριστική απάντηση ως προς την αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων. Η βασική θεραπεία είναι φαρμακευτική. Συνήθως συνταγογραφούνται στεροειδή παρά το γεγονός ότι η μακροχρόνια χρήση τους είναι βλαβερή για το σώμα.

Τρόπος αντιμετώπισης αυτοάνοσων νοσημάτων

Έρχεται το τέλος του κόσμου; Τεράστιος κομήτης θα χτυπήσει τη Γη; (Βίντεο)

Κι αν βγουν αληθινές οι προφητείες; Όσοι έχουν αρχίσει να κάνουν σχέδια για τα Χριστούγεννα, μάλλον θα πρέπει να τα ξεχάσουν γιατί οι προφητείες θέλουν να μας προλαβαίνει η συντέλεια!

Μπορεί να τη γλιτώσαμε το καλοκαίρι, αλλά ένας τεράστιος κομήτης, σύμφωνα με τις προφητείες, θα χτυπήσει τον πλανήτη μας πριν από τα Χριστούγεννα.

Η νέα συντέλεια προκύπτει από προφητεία που αναφέρθηκε από τον συγγραφέα Frank Waters. Και μπορεί οι υποστηρικτές θεωριών συνωμοσίας να θεωρούν πως δικαιώνονται, αλλά η NASA που παρακολουθεί συνεχώς μεγάλους αστεροειδείς και κομήτες επισημαίνει πως δεν υπάρχει καμία απειλή για τη Γη.

Η επερχόμενη τυφλή σύγκρουση – Προετοιμαστείτε

Πριν από ένα χρόνο υποστήριξα από τη θέση αυτή πως ένα νέο 1968 κυοφορείται και είναι επί θύραις. Όποιος νόμισε πως καθώς θα τελείωνε την ανάγνωση των γραμμών του άρθρου εκείνου, θα έριχνε μια ματιά από το παράθυρο του σπιτιού του και θα έβλεπε χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν, δεν γνωρίζει πώς διαμορφώνονται οι μαζικές συνειδήσεις και πώς κυοφορούνται οι εξεγέρσεις.

Και όταν αναφέρομαι σε εξεγέρσεις δεν εννοώ την καθοδηγημένη καθεστωτική αντίδραση τύπου «αντιεξουσιαστών» που βρίσκονται σήμερα στην υπηρεσία του «συστήματος ΣΥΡΙΖΑ», αλλά...

την αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση που εκτονώνει την συμπίεση που υφίσταται η κοινωνία. Δεν είναι επανάσταση αλλά εξέγερση. Δεν είναι αναγκαίο να θέτει άμεσα πολιτικά προτάγματα, μπορεί να θέτει και πολιτισμικά.

Αυτό ήταν και ο περίφημος «Μάης του ’68». Από τις πολλές ερμηνείες που του δόθηκαν, συγκλίνω περισσότερο στου διαπρεπούς μαρξιστή ιστορικού Έρικ Χόμπσμπομ: η πρώτη γενιά του πολέμου που ριζοσπαστικοποιήθηκε μαζικά προς τα αριστερά λειτούργησε ως πυροδότης κοινωνικών αλλαγών που έμελλε να έρθουν. Η εξέγερσή της ήταν, όμως, «πολιτιστική».

Η επανάσταση ελάχιστα απασχολούσε τις προλεταριακές μάζες της Χρυσής Εποχής, μετά από είκοσι χρόνια σε οικονομίες πλήρους απασχόλησης. Το ’68 μπορεί να υπήρξε συνεργός στη μετέπειτα επικράτηση του ατόμου επί της κοινωνίας.

Οι εποχές αλλάζουν και τα κοινωνικά προτάγματα διαφοροποιούνται. Οι κοινωνίες είναι συστήματα τα οποία έχουν μια ορισμένη αφομοιωτική χωρητικότητα με βάση το σύστημα αξιών και οικονομικού και πολιτικού παραδείγματος που πρεσβεύουν. Όταν τα συστήματα αυτά μπορούν να αναπαραχθούν, παίρνουν παράταση ζωής. Όταν είναι ερμητικά κλειστά, εκρήγνυνται.

Το ελληνικό σύστημα εξάντλησε τις αφομοιωτικές δυνατότητές του. Αψευδής μάρτυς, η αδυναμία να προταθούν διαφορετικές πολιτικές από πολιτικά κόμματα τα οποία υποτίθεται ότι βρίσκονται στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Αυτή η αδυναμία του στερεί τη δυνατότητα εκτόνωσης. Και το οδηγεί στην τυφλή σύγκρουση καθώς εξέλιπε και η δυνατότητα ιδεολογικής αναπαραγωγής του (διαμόρφωσης, δηλαδή, ψευδούς συνείδησης).

Οι ιδεολογικοί ινστρούχτορες που έχουν περιοριστεί στα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικοί.

Και το κοινωνικό περιθώριο που συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ με κουπόνια για τα κοινωνικά παντοπωλεία εξαντλεί, οσονούπω, τη δυνατότητα τρομοκρατικής επιβολής του προς όφελος των πατρώνων του.

Ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα πέφτουν κάτω από το όριο της φτώχειας· και όταν δεν έχεις να χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου, δεν συγκρούεσαι απλώς, αλλά συγκρούεσαι και τυφλά. Αυτά δεν γίνονται ούτε κατ’ επιταγήν ούτε βιαστικά. Ωριμάζουν. Και η κυοφορία τους συντελείται σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία δεν έχει μια πειστική πολιτική, οικονομική και ιδεολογική πρόταση στους πολίτες της.