Τα πάντα στο Σύμπαν είναι Ενέργεια. Η ίδια Ενέργεια παντού.
Μόνο που «θεωρούμε» (ως άνθρωποι), ασαφή, και πολλές φορές μη αληθινή την καθαρή Ενέργεια του Αόρατου, και αληθινή, την Συμπυκνωμένη συμπαγή Ενέργεια της ύλης, ακριβώς επειδή την βλέπουμε με τα μάτια μας και είναι και χειροπιαστή, μια και τα ίδια τα σώματα μας από αυτήν αποτελούνται. Λογικά λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι και τα σώματα μας, είναι κι αυτά αληθινά...
Στο Αόρατο όμως (που δεν πολυεγκρίνουμε σαν αληθινό), ανήκει και η Σκέψη μας. Αλλά είπαμε, πως Αόρατο και ορατό, είναι αποτελούμενα από το ίδιο υλικό, (την ίδια Ενέργεια), αυτήν που υπάρχει στα πάντα γύρω μας σε αυτόν τον κόσμο (τον υλικό), που βλέπουμε και ζούμε….
Αυτό σημαίνει, (αφού αόρατο και ορατό αποτελείται από την ίδια ενέργεια όπως είπαμε), πως όσο Αληθινά θεωρούμε ότι είναι, (ή ψεύτικα) τα σώματα μας, το ίδιο ισχύει και για όλα όσα ποτέ θα σκεφτούμε (και σκεφτόμαστε), όπως αντίστοιχα είναι το ίδιο Αληθινά (ή και ψεύτικα), και όλα όσα βλέπουμε και ζούμε….
Αν όσα βλέπουμε τα χαρακτηρίζουμε Αληθινά, είναι αληθινά και όλα όσα δεν βλέπουμε, (μα παρ’ όλα αυτά υπάρχουν), τα οποία και σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε κλπ. Τόσο αληθινά για την ακρίβεια, όση η πίστη μας για την Αληθινότητα τους… Από την άλλη, αν τα χαρακτηρίζουμε όσα βλέπουμε (μαζί και τα σώματα μας,) ως ψεύτικα, τότε και ότι σκεφτόμαστε, είναι και αυτό ψεύτικο. Έτσι δεν είναι;