Οι Αντιλήψεις των Ανθρώπων
ADAMUS: Λοιπόν – έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα σ’ αυτή την αίθουσα, και online επίσης – και υπάρχει θλίψη. Υπάρχει θλίψη στους Shaumbra. Και μια απορία «Τι συμβαίνει; Τι θα συμβεί μετά;» Και είναι πολύ εύκολο, σε καιρούς όπως αυτούς, να αποσπαστούμε από τα τελευταία προϊόντα, προγράμματα ή πρόσωπα, από γκουρού, από κρυστάλλους, από κάποια καινούρια αλοιφή που θα καθαρίσει τα πάντα, και δεν θα το κάνει. Δεν θα το κάνει.
Και, το ξέρετε, το λέω συνεχώς, όλα όσα χρειάζεστε τα έχετε ήδη. Τα πάντα. Δεν χρειάζεστε τίποτα άλλο. Είναι καλό να μιλάτε με τους άλλους κάθε τόσο, ναι, όμως δεν υπάρχει κάποια πανάκεια. Δεν αφορά το να παίρνετε κανενός είδους θεραπεία, ναρκωτικά – νόμιμα ή παράνομα – ή κάτι άλλο. Τα έχετε ήδη μέσα σας. Όμως αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη πίεση. Είναι πολύ εύκολο να αποσπασθείτε.
Το έχετε δει σε άλλους που κάθισαν σ’ αυτές τις καρέκλες πριν – και όχι ότι χρειάζονταν να καθίσουν εδώ – όμως ξαφνικά βρέθηκε ο νέος γκουρού της πόλης. Ξαφνικά εμφανίστηκε το νέο προϊόν. Ξαφνικά εμφανίστηκε κάτι καινούριο – ποιο είναι το ναρκωτικό που παίρνετε για να φύγετε σε ένα ψυχεδελικό πνευματικό ταξίδι; Είναι παρόμοια εδώ. Είναι λοιπόν πολύ εύκολο να αποσπασθείτε και να δοκιμάσετε το νεότερο μεγαλεπήβολο πράγμα, ιδιαίτερα όταν είστε λυπημένοι, ιδιαίτερα όταν αναρωτιέστε «Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο; Είναι παλαβό. Υπάρχει μεγάλη τρέλα εκεί έξω.»
Όμως η άποψη μου είναι, βλέποντας το ενεργειακά, ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο ευχαριστημένοι με την αντίληψη τους για τον εαυτό τους από ότι για τον κόσμο γύρω τους. Οι άνθρωποι είναι πολύ κριτικοί απέναντι στον εαυτό τους, όμως τουλάχιστον γνωρίζουν πού βρίσκονται οι αδυναμίες τους. Γενικά γνωρίζουν πού βρίσκονται τα δυνατά τους σημεία. Υπάρχει επίσης μεγάλη σύγχυση σχετικά με αυτά, όμως γενικά νιώθουν καλύτερα στο τοπικό γραμμικό περιβάλλον τους.
Δεν λέω ότι νιώθουν υπέροχα με τον εαυτό τους. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι πραγματικά νιώθουν ευτυχισμένοι μέσα τους, επειδή το επίπεδο ευτυχίας είναι αστείο να μετρηθεί. Όμως υπάρχει ίσως λιγότερη ευτυχία στον κόσμο αυτή τη στιγμή – οι άνθρωποι με τον εαυτό τους – λιγότερη ευτυχία από ότι πριν από 30 χρόνια, πριν από 50 χρόνια. Με έναν ενδιαφέροντα τρόπο, πολλοί άνθρωποι είναι χαμένοι αυτή τη στιγμή. Τόσο πολλοί άνθρωποι, εσείς ιδιαίτερα, έχετε μια πολύ καλή ζωή. Έχετε αυτοκίνητα, κομπιούτερ, σπίτια, τέτοιου είδους πράγματα, που πολλοί άλλοι δεν έχουν. Εσείς ιδιαίτερα έχετε μια πολύ καλή ζωή και λέτε «Τι πρέπει να κάνω; Πού πρέπει να πάω; Τι θα συμβεί μετά;» Και για τους Shaumbra, εντείνεται. Όμως οι άνθρωποι γενικά, φτάνουν σε ένα σημείο που οι υλικές ανάγκες στη ζωή τους έχουν τακτοποιηθεί και βαριούνται, ταράζονται, ακόμα και μελαγχολούν.
Όμως γενικά οι άνθρωποι νιώθουν καλύτερα για το τοπικό γραμμικό τους περιβάλλον – για τον εαυτό τους, για τον άμεσο περίγυρο τους – επειδή ξέρουν τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Είναι αυτό που λέω συχνά, η πρόβλεψη του μέλλοντος είναι πολύ, πολύ εύκολη. Το αύριο θα είναι πολύ παρόμοιο με το χτες για τους περισσότερους ανθρώπους. Και είναι ευτυχισμένοι μ’ αυτό. Είναι πραγματικά ευτυχισμένοι μ’ αυτό, μέχρι να αρχίσουν να αφυπνίζονται. Μετά υπάρχει η κόλαση.
Δεν νιώθουν τόσο άνετα, δεν έχουν αυτή την καλή σφαιρική αντίληψη για τον κόσμο. Αν ρωτήσετε ένα άτομο πώς θα είναι η ζωή του τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια – όχι μόνο Shaumbra, αλλά οποιονδήποτε – θα το βαθμολογήσω γύρω στο 5,5 ή ίσως έξι. Αν τους πω «Πού θα βρίσκεσαι σε δέκα χρόνια;» «Θα έχω μάθει κάτι περισσότερο. Θα κάνω λίγα περισσότερα χρήματα από τη δουλειά μου. Ίσως θα αποκτήσω λίγο περισσότερους φίλους. Θα πάρω καινούριο αυτοκίνητο, που το ήθελα εδώ και καιρό». Αυτό που προβάλλουν δεν είναι μεγάλο. Λίγα περισσότερα χρήματα. Ξέρετε, όταν ρωτάς κάποιον πόσα περισσότερα νομίζεις ότι θα έχεις κάνει τα επόμενα δέκα χρόνια. Η μέση απάντηση όταν το κάνω, ή το νιώθω αυτό, είναι γύρω στο 20 με 22 τοις εκατό περισσότερα. Είναι κάπως λυπηρό. Είναι πραγματικά λυπηρό. Γι αυτό είναι που ζουν.
