Όσοι έχουμε ζήσει στην «παλιά καλή εποχή»,ο εγκέφαλος μας, μέσω του ψυχολογικού μηχανισμού του «εξωραϊσμού του παρελθόντος», θυμάται πολλά πράγματα με νοσταλγία και απωθεί από την μνήμη του τα δυσάρεστα.
Αυτό όμως που δεν ξεχνάνε οι περισσότεροι είναι τα κρύα σπίτια τον χειμώνα και το πόσο βγάζαμε την μπέμπελη σε αυτά το καλοκαίρι, μιας και δεν υπήρχαν τότε κλιματιστικά και η θερμομόνωση των σπιτιών ανήκε στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Παρά το γεγονός ότι έχοντας γεννηθεί σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, που διέθετε στα δωμάτια σώματα καλοριφέρ, αυτό το μόνο που κατάφερνε ήταν να κόβει λίγο το πολύ κρύο για τους εξής απλούς λόγους.
Στην κουζίνα υπήρχε αντίστοιχη σόμπα της φωτογραφίας που ζέσταινε το νερό για τα σώματα. Δούλευε με κάρβουνο και το κάθε διαμέρισμα είχε στο υπόγειο την καρβουναποθήκη του. Όπως καταλαβαίνει κανείς στην οικογένεια δεν διαθέταμε θερμαστή ο οποίος να φέρνει κάρβουνο συνεχώς και να τροφοδοτεί την σόμπα μέρα νύχτα με αποτέλεσμα οι ώρες που τελικά λειτουργούσε να είναι λίγες.
Αφ΄ετέρου τα δωμάτια ήταν ψηλοτάβανα και πολύ μεγάλα ώστε πχ στο μεγάλο χωλ του σπιτιού μπορούσα να πάρω ολόκληρη στροφή με το ποδήλατο της φωτογραφίας χωρίς να ακουμπήσω ή να ρίξω τα έπιπλα!
Το αποκορύφωμα ήταν ότι τα σώματα του καλοριφέρ είχαν τοποθετηθεί οική και ως έτυχε, με αποτέλεσμα να θερμαίνουν καλύτερα τα πιο θερμά δωμάτια και τα βορεινά να ξεπαγιάζουν!