Όπου κοιτάς, εκεί θα πας

Τόσο στο σκι όσο και στους αγώνες αυτοκινήτου είναι γνωστό ότι οι αθλητές μαθαίνουν να κοιτούν εκεί που θέλουν να πάνε και όχι εκεί όπου υπάρχει εμπόδιο. Αναρωτιέστε γιατί; Επειδή γνωρίζουν ότι όπου κοιτάς, εκεί πας!

Σκεφτείτε, λοιπόν, εάν κάποιος κοιτούσε διαρκώς τον τοίχο ή το εμπόδιο που ήθελε να αποφύγει. Θα έπεφτε πάνω του!

Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή. Εκεί που επικεντρώνουμε την προσοχή μας, εκεί πάμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι επικεντρώνονται στις αδυναμίες τους, στις ελλείψεις τους, στις αποτυχίες τους και γι’αυτό αισθάνονται αδύναμοι και λίγοι. Τελευταία, μάλιστα, ακούμε ολοένα και συχνότερα ότι κάποιος πάσχει από κατάθλιψη, ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Δηλαδή συγκεντρώνει όλη την προσοχή του στο πρόβλημα και όχι στις λύσεις και, τελικά, αισθάνεται εγκλωβισμένος και ακινητοποιημένος.

Πότε έγινε το πρώτο delivery πίτσας στην ιστορία;

Η πρώτη παραγγελία πίτσας ήταν… βασιλική. Η ιστορία (της πίτσας) λέει πως, όταν η βασίλισσα της Ιταλίας Μαργαρίτα επισκέφτηκε τη Νάπολη το 1889, θέλησε να δοκιμάσει την περίφημη νοστιμιά της, την πίτσα. Τις καλύτερες πίτσες έφτιαχνε στην πόλη ο αρτοποιός Raffaele Esposito. Έστειλε λοιπόν η βασίλισσα τους αυλικούς της – γιατί φυσικά η ίδια δεν καταδεχόταν να επισκεφτεί ένα τέτοιο μαγαζί – να παραγγείλουν τρεις πίτσες σε τρεις διαφορετικές γεύσεις, για να τις απολαύσει στο βασιλικό της διαμέρισμα. Και κάπως έτσι το delivery πίτσας ξεκίνησε την επιτυχημένη διαδρομή του…

Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ!

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εμποδίστε το κάθαρμα Τσίπρα να "δραπετεύσει" από τον τόπο τού εγκλήματος.

Ανατρέψτε την πολιτική τής ναζιστικής Γερμανίας, η οποία μας σπρώχνει στις εκλογές, για να επαναφέρει στην εξουσία τους Γεωργιάδηδες και τους Λοβέρδους.

Το ΣΥΡΙΖΑ είναι η ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΜΗ, η οποία ΔΕΝ μπορεί να εφαρμόσει το Μνημόνιο, που ως κόμμα υπέγραψε το ίδιο.

ΟΛΟΙ οι ΑΛΛΟΙ μπορούν και είναι απολύτως ΕΤΟΙΜΟΙ να το εφαρμόσουν.

Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ.

Η λύση είναι η απόλυτη αυτοδυναμία τού ΣΥΡΙΖΑ.

Ακυρώστε τους σχεδιασμούς των ΝΑΖΙ.

Και ξαφνικά έγινε το "θαύμα", το οποίο συνέφερε τη Γερμανία και τους τοπικούς προδότες. Με την προκήρυξη των εκλογών εξαφανίστηκαν από μπροστά μας οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι προδότες. Δεν υπάρχουν πλέον προδότες, οι οποίοι πρέπει να τιμωρηθούν και εγκληματικές συμφωνίες, οι οποίες πρέπει να διερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη. Όλα αυτά ανήκουν σε ένα παρελθόν, το οποίο έχει μπει σε κάποιο "συρτάρι" τής γερμανικής πρεσβείας. Το διακύβευμα τον νέων εκλογών είναι πλέον το ποιος μπορεί να διαχειριστεί τη "συμφωνία" με τους "θεσμούς". Τα Μνημόνια - σύμφωνα με τον "ήρωα-διαπραγματευτή" Πρωθυπουργό - θεωρούνται πλέον "λογικές" - έστω και όχι τέλειες - συμφωνίες, τις οποίες πρέπει ο λαός να τις σεβαστεί και οι κυβερνήσεις να αναλάβουν να τις διαχειριστούν υπεύθυνα. 

Τα Μνημόνια, όπως τα ξέραμε, δεν υπάρχουν πλέον. Έχοντας το κάθε κυρίαρχο κόμμα ένα δικό του Μνημόνιο να "δικαιολογήσει", φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται αυτά πλέον ξεχωριστές κομματικές - πετυχημένες ή λιγότερο πετυχημένες - "προσπάθειες" προς τη "σωστή" κατεύθυνση της ευρωπαϊκής σωτηρίας τής πατρίδας. Σε αυτό το "κλαμπ" των μνημονιακών κομμάτων μπήκε και ο ΣΥΡΙΖΑ ...Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι προκάλεσαν τις εκλογές, για να τιμωρηθούν οι προδότες και να "σκιστούν" τα Μνημόνιά τους, αφού τους μιμήθηκαν, τώρα προκαλούν νέες εκλογές, προκειμένου ο λαός τού "αλτσχάιμερ" να τους εμπιστευτεί τη διαχείρισή τους. Με τη φωνή τού Τσίπρα ακούς τα λόγια τού Σαμαρά, τα οποία προηγουμένως ήταν τα λόγια τού Γιωργάκη.

Μελωδείλι

   

                       Πέρασα δάση μαγικά                           

            κάποια με δράκους, ξωτικά,            

ποτάμια με ορμητικά νερά,

που κάποια με παρέσυραν,

φαράγγια που οι ψίθυροι

φωνές, κραυγές γεννούσαν.

Μα πάντα προχωρούσα...

πάντα βελάκια σε κορμούς,

 σε τοίχους πάνω, σε γκρεμούς,

κορδέλες σε κλαδάκια,

στο δρόμο του θησαυρού

σωστά με οδηγούσαν.

ΑΔΙΕΞΟΔΟΣ...

Έτσι!! Φρόντισε και σήμερα να είσαι αυτό που πράγματι είσαι,  εμπιστέψου τη φωνή της καρδιάς σου, πάρε ψαλίδι, πάρε μαχαίρι, χρησιμοποίησε τα δόντια σου τα κοφτερά, τα χέρια της ψυχής σου που είναι δυνατά και κόψε επιτέλους τα σχοινιά με τα οποία είναι δεμένος ο εαυτός σου. Βγάλε το περιτύλιγμα που η κοινωνία με το ζόρι σου έχει φορέσει λες κι είσαι πακέτο έτοιμο να παραδοθείς……. 

Βγάλε τα ψηλοτάκουνα γυναίκα, βάλε της αυθεντικότητάς σου το βραχιολάκι μόνο γύρω απ’ το γυμνό αστράγαλό σου και ελεύθερα πια περπάτα. Έχεις σαπούνι, έχεις νερό, ξέβαψε  αυτό το δήθεν απ’ τα χείλη,  απ’ τη ματιά σου και άσε τον άντρα εκείνον που δεν αντέχει την ψευτιά,  σε ένα πρόσωπο που βασιλεύει η αλήθεια να χαθεί. 

 Χαλάρωσε άντρα τη σφιχτά δεμένη γραβάτα στο λαιμό σου, μη φράζεις το δρόμο στις λέξεις που τόσο ανάγκη έχει να εκφράσει η καρδιά σου.

Άτιτλο...

«ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

 ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, 

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ, 

ΟΧΙ ΑΥΤΟΥΣ 

ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ... 

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΞΥΠΝΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ , 

ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ`

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑΤΕ ΚΑΛΑ. 

Να ρίχνεις άγκυρα, σημαίνει να επιλέγεις ν’ αράξεις…

Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών

… αν όχι σε Λιμάνι… τότε πού;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως όταν τόλμησα να αρθρώσω τη φράση:

• “Αυτόν επιλέγω, νιώθω ασφάλεια μαζί του, είναι το Λιμάνι μου”, έλαβα την απάντηση από τον καθηγητή μου, ψυχίατρος καλή του ώρα…
• “Μα ποιος σου είπε ότι Εσύ χρειάζεσαι λιμάνι;”, αφήνοντάς με εμβρόντητη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την αίσθηση. Μου πήρε καιρό βέβαια για να καταλάβω τι σήμαιναν τα λόγια του… ζούσα στην ψευδαίσθηση της επιλογής μου…

Ας μιλήσουμε λοιπόν για επιλογές, συνειδητές και ασυνείδητες.

Καθημερινά καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ καταστάσεων, συνθηκών, προσώπων και αντικειμένων που μας προσφέρονται ή που διεκδικούμε στη ροή τους, ακόμη κι όταν δεν γνωρίζουμε εξ αρχής τις προδιαγραφές. Όλη μας η ζωή είναι επιλογές.

Όσο και να διαφωνείς, επιλέγω σημαίνει συγκρούομαι. Αναπόφευκτα, εντοπίζονται αντιθέσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, που γεννάνε σύγχυση και δυστυχία, ενώ για να δραπετεύσει κανείς από αυτή τη συνθήκη, παράγει αφοσίωση σε διάφορα μοτίβα, βαφτίζοντάς τα πραγματικές ανάγκες.

Δύο λέξεις στροβιλίζουν στο μυαλό μου: σημαίνον και σημαινόμενο, δύο όροι που συνθέτουν το “εσωτερικό” ενός σημείου, ενός πυρήνα, τον “μεσολαβητή”, εκείνο το κενό μεταξύ του μηνύματος και της ερμηνείας… το πέρασμα από τη φαντασίωση, στο υλικό σχήμα που συνθέτει την επιλογή.

Κάνε το βήμα που τόσο λαχταράς

Γράφει η Ράνια Κούκη 

Σε σένα μιλάω… Μην κρύβεσαι, δε χωράς πίσω από το δάχτυλό σου… Σε σένα, το φοβισμένο παιδί, το κατά τ’ άλλα μπρουτάλ αρσενικό. Σε σένα, που ενώ τη θες, κάνεις τον Κινέζο. Προσποιείσαι τον αδιάφορο, το παίζεις χαλαρός και άνετος, κι ας σε καίει καιρό τώρα το θέμα.

Οι ευκαιρίες που σου δόθηκαν, αμέτρητες, πολλές παραπάνω από τα δάχτυλα που θα χρησιμοποιούσα ανοιχτά για να σε επιβραβεύσω. Αυτή σε έχει πάρει χαμπάρι, αλλά σε περιμένει.

Όχι βρε, δε στην έχει στημένη στη γωνία, ίσα ίσα. Σε περιμένει όλο λαχτάρα, πότε επιτέλους θα σου βγει να της μιλήσεις. Δεν είναι ότι το παίζει κυρία, απλά θέλει να την διεκδικήσεις ως γνήσιος και αρχέγονος κυνηγός. Θέλει να νιώσει λεία, πολύτιμη και ποθητή, που θα παλέψεις με άλλους - και κυρίως με τον εαυτό σου - για να την κερδίσεις.

Κι όσο αυτή περιμένει στο κάστρο της ως άλλη Ραπουνζέλ με το μαλλί ριγμένο από το μπαλκόνι της, εσύ παλεύεις, όχι με τους ανταγωνιστές σου επίδοξους μνηστήρες, αλλά με τα πολυαγαπημένα σου διαόλια… Ξέρεις μωρέ, ανασφάλειες του τύπου “σιγά που θα γυρίσει να κοιτάξει εμένα”, “της πέφτω λίγος” ή “άστο μεγάλε, θα ξεφτιλιστούμε” και άλλα τέτοια χαριτωμένα αντρικά κομπλεξάκια, που παράγουν μόνο χαμένες ευκαιρίες, απογοητεύσεις και άλλα κομπλεξάκια από πάνω.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΩΣ

Ξεκίνησα το ταξίδι μου με ένα χάρτη στο χέρι για να μη χαθώ. Ακολούθησα πιστά τις πορείες που μου χάραξαν. Μνήμες αχνές….  πότε σκληρές και πότε πονεμένες….

Δεν ξέρω πώς, μα στην διαδρομή του δικού μου ταξιδιού ο χάρτης χάθηκε, δεν ξέρω πώς…

Έμεινα μόνος να βολοδέρνομαι σε σταυρο-δρόμια άγνωστα.

 Μου είπαν ότι είμαι βλάκας, ανόητος, ψεύτης, πως ο θεός δε με αγαπάει γιατί τάχα είμαι κακό παιδί. Σκιάχτηκα, μα προχώρησα. Έπεφτα, σηκωνόμουν, μα συνέχιζα το ταξίδι μου. Είσαι ανίκανος, δεν θα τα καταφέρεις, άκουγα φωνές από το παρελθόν, φωνές απροσδιόριστες, αχνές, χωρίς φύλο, χωρίς ηλικία…..

Θα τα καταφέρω, μπορώ να τα καταφέρω, έσκουζα και ίσιωνα το μικρό μου ανάστημα προχωρώντας  μπροστά.

Είμαι άντρας, έφηβος, παλικάρι, παιδί, όλα την ίδια στιγμή!!!!!!

-Είμαι όμορφος, σκέφτηκα.- Είσαι βλάκας, απαντούσε με μεγάλο θράσος, η περίεργη φωνή.

Αφθονία! ..."Ματιές στη 5η διάσταση"

Λίγα λόγια για την αφθονία απο το βιβλίο του Steve Rother "Ματιές στη 5η διάσταση" εκδ.Κρυων (*Mε την λέξη Παιχνίδι ο steve rother εννοεί την ζωή στην δυαδικοτητα,στην Γη) 


Αφθονία: περισσότερο από το ελάχιστο απαραίτητο 

Ο ορισμός που δίνουμε στην αφθονία είναι απλώς μία υπερχείλιση ενέργειας σε ένα οποιοδήποτε δεδομένο τομέα.......Ως αφθονία ορίζεται το να δημιουργείς περισσότερα από το ελάχιστο απαραίτητο.

Αυτό δεν σημαίνει απληστία,γιατί η αφθονία υπάρχει μόνο όταν είναι παρούσα μια ροή ενέργειας.

Η απληστία σταματά την φυσική ροή της ενέργειας.

Παρακαλούμε κατανοήστε πως η πνευματικότητα δεν μετριέται με την αφθονία.

Στις χαμηλότερες δονήσεις του Παιχνιδιού* σας(3η διασταση) πιστευατε πως ο υλισμός ηταν το αντίθετο της πνευματικότητας.......... 

Κατανοήστε,παρακαλούμε,οτι στις χαμηλότερες δονήσεις (3η διασταση) αυτό ηταν αλήθεια.

Τώρα που έχετε προχωρήσει στην 5η διάσταση,αυτές οι ιδιότητες έχουν αλλάξει. 


Το να ακολουθεί κανείς ένα τρόπο ζωής με αφθονία είναι μεταδοτικό.

ΑΓΑΠΗ…

Η πραγματική ελευθερία είναι η ελευθερία να είμαστε ευτυχισμένοι και να νιώθουμε αγάπη άσχετα με το τι συμβαίνει και με το τι κάνουν οι άλλοι.

Το να περιγράψουμε την αγάπη σημαίνει ότι την περιορίζουμε.

 Όπως δεν μπορούμε να δούμε τον άνεμο, δεν μπορούμε να δούμε και την αγάπη, αλλά αντιλαμβανόμαστε τα αποτελέσματά της. 

Ποιες θα μπορούσαν να είναι κάποιες ιδιότητες ή ενδείξεις της αγάπης;

Το να αγαπάμε τον εαυτό μας είναι προϋπόθεση του να αγαπάμε τους άλλους

Αγάπη είναι: 

Το κλειδί της ευτυχίας

Ο μύθος λέει ότι πριν ακόμα υπάρξει η ανθρωπότητα, μαζεύτηκαν διάφορα τελώνια για να σκαρώσουν μια φάρσα. Λέει ένα από αυτά: «Πολύ σύντομα θα δημιουργηθούν οι άνθρωποι. Δεν είναι δίκαιο να έχουν τόσες αρετές και τόσες δυνατότητες. Κάτι πρέπει να κάνουμε για να τους είναι πιο δύσκολο να πάνε μπροστά. Να τους γεμίσουμε διαστροφές κι ελαττώματα… Αυτό θα τους καταστρέψει».

Το μεγαλύτερο στα χρόνια τελώνιο, λέει:
«Προβλέπεται να έχουν ελαττώματα και διπροσωπία αλλά αυτό θα τους κάνει απλώς πιο ολοκληρωμένους. Νομίζω οτι πρέπει να τους στερήσουμε κάτι που, όπως και να ’ναι θα τους κάνει να ζουν κάθε μέρα κι από μια καινούργια πρόκληση».

«Τι πλάκα θα ’χει!!!» είπαν όλα μαζί.
Αλλά ένα νεαρό και πονηρό τελώνιο, από μια γωνιά, σχολιάζει: «Πρέπει να τους πάρουμε κάτι σημαντικό… αλλά τί;»
Μετά από πολλή σκέψη, το μεγαλύτερο αναφωνεί: «Το βρήκα! Θα τους πάρουμε το κλειδί της ευτυχίας».
«Θαυμάσια… φανταστική… καταπληκτική ιδέα!» φωνάζουν τα τελώνια χορεύοντας γύρω από ένα τεράστιο καζάνι.

Το γέρικο στοιχειό συνεχίζει: «Το πρόβλημα είναι πού να το κρύψουμε για να μη μπορέσουν να το βρουν».
Το πρώτο τελώνιο ξαναπαίρνει το λόγο:

"Όλοι είναι έτοιμοι...!!!"

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟ ΤΟΥ ΓΠΠ !!!

50.000 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΩΝ

60.000 ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΧΕΣΜΠΟΛΑΧ ΚΑΙ ΟΙ ΙΡΑΝΟΙ

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ 2.000 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ 1500 ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΞΟΛΑΘΡΕΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ...

ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 1.500.000 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ-ΠΑΚΙΣΤΑΝ-ΙΡΑΚ ...

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΜΕ ΦΟΥΣΚΩΤΕΣ ΒΑΡΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΤ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ ...

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΟΜΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΨΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΕΚΔΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΛΑΣΤΑ ΣΥΡΙΑΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ "ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ" ...

Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ, ΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ, ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ, ΑΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5.000 ΕΧΕΙ ΔΙΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 7 ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΑ, ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΟ BuzzFeed ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥΣ ...

Το παραμύθι φτάνει στο τέλος του

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Είναι δεδομένο πως το θέμα που σχεδόν μονοπωλεί τις οικονομικές συζητήσεις, είναι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Το έχω πει στο παρελθόν, πως εμένα προσωπικά δεν με αφορούν τόσο τα νομίσματα, για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν είναι επί του παρόντος.

Σε όλο αυτό συμμερίζομαι την άποψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που στο ερώτημα αν προτιμάει δημοκρατία ή κάποιο νόμισμα, απαντάει πάντοτε δημοκρατία.

Προβάλλεται συνεχώς ως αντεπιχείρημα η υποτίμηση που θα έχει ένα εθνικό νόμισμα έναντι του ευρώ· μάλιστα οι περισσότεροι έχω προσέξει πως αυτή την υποτίμηση τρέμουν.

Καταρχάς, η εσωτερική υποτίμηση που βιώνουμε μέσα στο ευρώ πώς την κρίνετε;

Δηλαδή, ότι πουλιούνται διαμερίσματα έναντι 3.000 ευρώ ή ότι η αγοραστική δύναμη έχει καταρρεύσει κατά 36%; Ότι ξεπουλιούνται 14 αεροδρόμια έναντι 1,23 δις καθώς δεν τα αγοράζει κανείς με περισσότερα, πως το λέμε;

Κάτι πράγματα που ακούω. Η υποτίμηση είναι μπροστά στα μάτια σας και προτιμάτε να καταπίνετε την κάμηλο.

Το χειρότερο είναι πως η εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή η παραμονή στο ευρώ) ευνοεί απόλυτα τους ολιγάρχες, οπότε συνεχίζεται η αποσάθρωση της χώρας μέσω της διαπλοκής. Οι ολιγάρχες παραμένουν αναλλοίωτοι, ενώ θυσιάζονται γύρω τους χιλιάδες Ιφιγένειες.

Η Ελλάδα δεν αντέχει το ευρώ και δεν καταλαβαίνω τι άλλο πρέπει να συμβεί.

Επίσης, εννοείται πως ένα νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί.

Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΟΥ

Σύντροφοι και συντρόφισσες, χρυσή ευκαιρία έχουμε πάλι σε λίγες ημέρες. Έχουμε εκλογές, κι επομένως μπορούμε αλλά και πρέπει να διορθώσουμε τα όποια λάθη κάναμε προ μερικών μηνών. Εγώ βέβαια δεν πιστεύω οτι συνέβησαν λάθη, αφού πάντα χαβαλέδες ήμασταν και θα είμαστε.

Όμως όλοι αυτοί που εψήφισαν τον ενωμένο Σύριζα, μπορεί και να πιστεύουν οτι κάνανε λάθη. Οπότε η ευκαιρία εις την οποίαν προαναφέρθηκα, έγκειται στο γεγονός οτι κανένα κόμμα δεν θέλει να κυβερνήσει. Μουτζούρη παίζουνε κι απλά δεν θέλουν οι ηγέτες να τους κάτσει το κακό φύλλο.

Μην ακούτε τις ομιλίες και τις λοιπές παπαριές. Από υποχρέωση το κάνουν οι άνθρωπες. Τα ίδια εξ άλλου τα έχουμε ακούσει και ελαφρώς παλιότερα, που θα φεύγανε οι βάσεις του θανάτου, που ο Αντώνης θα έσκιζε τα μνημόνια, που ο Γιωργάκης είχε βρει λεφτά πάνω στο κανώ και που ο Αλέξης με ένα νόμο θα μας έκανε υπερδύναμη. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι άνθρωποι και κατά πλειοψηφία άνεργοι.

Η δημοκρατία μπορεί να μην έχει αδιέξοδα με το στόμα, αλλά στα χέρια έχει μπόλικα. Διότι τα κόμματα που την υπηρετούν, πέραν του γεγονότος οτι είναι βαθύτατα προσωποπαγή κι άρα αντιδημοκρατικά εξ όρισμού – όπως μια εταιρεία -, είναι αδύνατον να απορροφήσουν τα πολιτικά κόστη, τα οποία οφείλονται στην εξ ορισμού αντιπαράθεση των ατομικών μικροσυμφερόντων σε σχέση με την συλλογική άνοδο. Αν αυτά τα δύο ταυτίζονταν, απλά θα είχαμε κομουνισμό.