ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Να ένα υπέροχο έργο στο οποίο μπορεί να βρει ο διψασμένος της πραγματικής σοφίας όλα τα θαυμάσια κλειδιά, που έμαθαν οι μυημένοι από στόμα σε στόμα σε όλες τις εποχές, αν δεν κάνει το λάθος να το διαβάσει με έναν επιπόλαιο τρόπο. Εδώ έχει δώσει, ο αξιοσέβαστος δάσκαλος Σαμαέλ Αούν Βεόρ θαυμάσια κλειδιά για να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας δένουν με αυτόν τον οδυνηρό κόσμο, για να διαλύσουμε το ΕΓΩ, μια και καλή να φύγουμε από την σκλαβιά του. Ενώ υπάρχει ΕΓΩ (λέει ο Δάσκαλος Σαμαέλ Αούν Βεόρ) θα συνεχίζουμε στην άγνοια και εξαιτίας της σε αυτήν την οδυνηρή ζωή. ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ, η ώρα να σηκώσουμε τα κεφάλια μας για να πολεμήσουμε τον πρίγκιπα του κόσμου αυτού, με τα όπλα που μας δίνει ο Αγγελιοφόρος του Υδροχόου Σαμαέλ Αούν Βεόρ. Τρεις είναι οι παράγοντες για να πραγματοποιήσουμε το έργο αυτό και όποιος το πετύχει θα αποκτήσει την τέλεια ελευθερία της ψυχής του.
Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
Θα μιλήσουμε λίγο για τις ανησυχίες του πνεύματος. Πριν από όλα χρειάζεται Δημιουργική Κατανόηση. Το πλέον βασικό στην ζωή είναι να φθάσει κανείς να γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του. Από πού ερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Ποιο είναι το αντικείμενο της υπάρξεως μας; Για ποιο πράγμα ζούμε; Γιατί ζούμε; κλπ.
Πραγματικά εκείνη η φράση που τοποθετήθηκε στην είσοδο του ναού των Δελφών: «ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ» «Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς» είναι αξιωματική. Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου είναι βασικό. Όλοι πιστεύουν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους, όταν πραγματικά δεν τον γνωρίζουν καθόλου. Είναι αναγκαίο λοιπόν να φθάσουμε στην πλήρη γνώση του εαυτού μας. Για τούτο όμως χρειάζεται αδιάκοπη αυτοπαρατήρηση. Χρειάζεται να δούμε τον εαυτό μας έτσι όπως ακριβώς είναι. Δυστυχώς, ο κόσμος δέχεται εύκολα ότι έχει ένα φυσικό σώμα με σάρκα και οστά, του στοιχίζει όμως αρκετά να καταλάβει την ίδια του την ψυχολογία, να την δεχθεί με τρόπο ωμό και ρεαλιστικό. Το φυσικό σώμα, δέχονται ότι το έχουν γιατί μπορούν να το δουν, να το πιάσουν, να το ψηλαφίσουν. Όμως η ψυχολογία είναι λίγο αλλιώτικη, λίγο διαφορετική. Βέβαια επειδή δεν μπορούν να δουν τον δικό τους ψυχισμό δεν μπορούν να τον ακουμπήσουν, να τον ψηλαφίσουν, για αυτούς είναι κάτι το αόριστο δεν τον καταλαβαίνουν. Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να παρατηρεί τον εαυτό του, είναι αλάθητο σημάδι, ότι έχει σκοπό να αλλάξει. Όταν κάποιος παρατηρεί τον εαυτό του, κοιτά τον εαυτό του, μας δείχνει ότι αρχίζει να γίνεται διαφορετικός από τούς άλλους. Από τα διάφορα συμβάντα της ύπαρξης εμείς μπορούμε να αντλήσουμε το απαραίτητο ψυχικό υλικό για το ξύπνημα της συνειδήσεως από τις σχέσεις μας με τα άτομα είτε στο σπίτι, είτε στον δρόμο, στον αγρό, στο σχολείο, στο εργοστάσιο κλπ. Τα ελαττώματα που έχουμε κρυμμένα μέσα μας, βγαίνουν αυθόρμητα στην επιφάνεια, και αν είμαστε επάγρυπνοι και σε επιφυλακή, όπως ο φρουρός σε καιρό πολέμου, τα βλέπουμε. Ελάττωμα το οποίο ανακαλύπτουμε, πρέπει να γίνεται κατανοητό ολοκληρωτικά σε όλα τα επίπεδα του Νου.
Εάν περάσουμε από μια σκηνή θυμού θα πρέπει να καταλάβουμε όλα όσα συνέβησαν. Ας υποθέσουμε ότι είχαμε ένα μικρό διαπληκτισμό, ότι πήγαμε σε κάποιο μαγαζί, ζητήσαμε κάτι, ο υπάλληλος μας έφερε άλλο από αυτό που ζητήσαμε, τότε νευριάζουμε λίγο. Κύριε, του λέμε, ΕΓΩ σας ζήτησα άλλο πράγμα και εσείς μου φέρατε αυτό, δεν βλέπετε ότι βιάζομαι και δεν μπορώ να χάνω την ώρα μου; Να εδώ ένας μικρός διαπληκτισμός, μια μικρή στενοχώρια. Είναι φανερό ότι χρειάζεται να καταλάβουμε τι ακριβώς μας συνέβη. Όταν φθάσουμε σπίτι, πρέπει αμέσως να συγκεντρωθούμε βαθιά σε αυτό που συνέβη. Αν εμβαθύνουμε στους λόγους που μας έκαναν να ενεργήσουμε με αυτόν τον τρόπο, και να μαλώσουμε με τον υπάλληλο, θα ανακαλύψουμε την αυτοσπουδαιότητά μας. Δηλαδή, ότι θεωρούμε τον εαυτό μας πολύ σπουδαίο. Είναι φανερό ότι υπήρξε σε εμάς αυτό που ονομάζουμε αλαζονεία, υπερηφάνεια, ευέξαπτος χαρακτήρας, να εκεί η ανυπομονησία, να εκεί μερικά ελαττώματα. Η ανυπομονησία είναι ένα ελάττωμα, η αλαζονεία είναι άλλο ελάττωμα, η αυτοσπουδαιότητα, το να αισθανόμαστε πολύ σπουδαίοι, να εκεί άλλο ελάττωμα, η υπερηφάνεια, το να αισθανόμαστε πολύ μεγάλοι και να βλέπουμε με περιφρόνηση τον υπάλληλο που μας εξυπηρέτησε, όλα αυτά τα ελαττώματα μας έκαναν να φερθούμε με αυτόν τον ανάρμοστο τρόπο. Προχωρώντας έχουμε ανακαλύψει μερικά ΕΓΩ που πρέπει να τα δουλέψουμε και να τα κατανοήσουμε. Θα πρέπει να μελετήσουμε σε βάθος τι είναι το ΕΓΩ της αλαζονείας, θα πρέπει να το κατανοήσουμε ολοκληρωτικά, να το αναλύσουμε. Θα πρέπει να μελετήσουμε σε βάθος τι είναι το ΕΓΩ της υπερηφάνειας, τι είναι το ΕΓΩ της αυτοσπουδαιότητας, τι είναι το ΕΓΩ της έλλειψης της υπομονής, τι είναι το ΕΓΩ του θυμού, κλπ. Είναι μια ομάδα από ΕΓΩ. Κάθε ένα πρέπει να γίνεται κατανοητό ξεχωριστά, πρέπει να αναλύεται και να μελετάται ξεχωριστά. Πρέπει να δεχθούμε ότι πίσω από αυτό το μικρό και χωρίς σημασία γεγονός, κρύβονται ένα σύνολο από ΕΓΩ, τα οποία φυσικά βρίσκονται σε δράση. Πρέπει να τα μελετήσουμε κάθε ένα ξεχωριστά από τα άλλα, μέσα σε κάθε ένα από αυτά βρίσκεται εγκλωβισμένη η Ουσία, δηλαδή η συνείδηση. Τότε πρέπει να τα αποσυνθέσουμε, να τα εκμηδενίσουμε. Για να τα αποσυνθέσουμε, θα πρέπει να αυτοσυγκεντρωθούμε στην θεία Μητέρα Κουνταλίνη, να την ικετέψουμε, να την παρακαλέσουμε να τα ελαττώσει σε κοσμική σκόνη. Πρώτα όμως πρέπει να κατανοήσουμε ένα ελάττωμα, ας υποθέσουμε τον θυμό, και μετά αφού το κατανοήσουμε, τότε να ικετέψουμε την θεία Μητέρα Κουνταλίνη, να το εξαλείψει μετά αφού κατανοήσουμε την ανυπομονησία να την ικετέψουμε να εξαλείψει αυτό το λάθος, αφού κατανοήσουμε την αυτοσπουδαιότητα, το ίδιο. Γιατί να πιστεύουμε τους εαυτούς μας τόσο σπουδαίους αφού δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από μίζερα σκουλήκια της λάσπης της γης; Σε τι βασίζουμε την αυτοσπουδαιότητα μας; Σε τι την στηρίζουμε; Ειλικρινά δεν υπάρχει καμιά βάση για την αυτοσπουδαιότητα μας γιατί δεν είμαστε τίποτα. Τι είμαστε εμπρός στο άπειρο; Εμπρός στον Γαλαξία που ζούμε; Εμπρός στα εκατομμύρια των κόσμων που κατοικούν αυτό το διάστημα χωρίς τέλος; Γιατί να αισθανόμαστε σπουδαίοι;
Έτσι, αναλύοντας τα ελαττώματα μας, τα κατανοούμε και ελάττωμα το οποίο κατανοούμε πρέπει να το αποβάλλουμε με την βοήθεια της θείας Μητέρας Κουνταλίνης. Είναι φανερό ότι θα πρέπει να παρακαλέσουμε Αυτήν. Θα πρέπει να την ικετέψουμε να καταστρέψει το ελάττωμα το οποίο αρχίζουμε να κατανοούμε. Σε μια σκηνή λαμβάνουν μέρος διάφορα ΕΓΩ. Ας πάρουμε μια άλλη σκηνή, ζήλιας π.χ. Αναμφίβολα, είναι σοβαρό το ότι σε μια σκηνή ζήλιας υπεισέρχονται επίσης πολλά ΕΓΩ. Εάν ένας άνδρας συναντά απρόοπτα την σύζυγο του να μιλάει με κάποιον άλλο με οικείο τρόπο, τι σημαίνει αυτό; θα ζηλέψει ίσως, ίσως και να δημιουργήσει επεισόδιο στην γυναίκα του. Είναι φανερό ότι εάν παρατηρήσουμε αυτήν την σκηνή θα δούμε ότι υπήρξε ζήλια, θυμός, αυτοαγάπη. Το ΕΓΩ της αυτοαγάπης, αισθάνθηκε πληγωμένο, τα ΕΓΩ της ζήλιας και του θυμού δραστηριοποιήθηκαν.