Επιθυμίες και ηδονές στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα: ο άνθρωπος, το λιοντάρι και το τέρας

Στο κορυφαίο έργο της παγκόσμιας φιλοσοφίας «Πολιτεία», ο Πλάτωνας δεν περιγράφει τόσο τη σωστή οργάνωση ενός κρατικού σχηματισμού, όσο τη μάχη που διεξάγεται στην ψυχή του ανθρώπου ανάμεσα στη λογική και στις επιθυμίες, μία μάχη από την οποία θα κριθεί εάν τελικά κατορθώσει να γευτεί τη μοναδική γνήσια ηδονή, αυτή του ιδανικού βίου.

του Δημήτρη Καλαντζή

Τα τρία μέρη που αποτελούν την ψυχή, κατά τον Πλάτωνα, είναι: το επιθυμητικό, το θυμοειδές και το διανοητικό.

Το επιθυμητικό μέρος της ψυχής εκφράζει τις σωματικές ή «άλογες επιθυμίες» του ανθρώπου, όπως τις ανάγκες του σώματος (πείνα, δίψα, ερωτική διάθεση κ.α.). Είναι η έδρα επιθυμιών, πολύτροπων και πολυώνυμων. Η πραγματοποίηση αυτών των επιθυμιών συνιστά ηδονή, η οποία όμως, σύμφωνα με τον φιλόσοφο, είναι φαινομενική και επιφανειακή. Αν, για παράδειγμα, πεινάς και φας, έχεις απλά ικανοποιήσει την επιθυμία σου να σταματήσεις να πεινάς και τίποτα περισσότερο. Δεν μπορεί από το επιθυμητικό μέρος της ψυχής να προκύψει ουσιαστική ηδονή παρά απλή ικανοποίηση μίας σωματικής, άλογης ανάγκης.

Ψηλότερα αξιολογικά από το επιθυμητικό, βρίσκεται το θυμοειδές μέρος της ψυχής. Είναι το αγωνιστικό στοιχείο ή αλλιώς, το ριζικά βουλητικό στοιχείο. Πρόκειται για την ικανοποίηση της ανάγκης σου να αναγνωρίζεσαι από τους άλλους ανθρώπους ως αξιοπρεπής και έντιμος. Το θυμοειδές μέρος της ψυχής, μπορεί να οδηγήσει σε ρήξεις και μάχες για την υπεράσπιση της τιμής σου. Μπορεί να σε κάνει να επιζητάς αξιώματα και μεγαλύτερη αναγνώριση. Δεν σχετίζεται με υλικά αγαθά αλλά με την προστασία του «είναι» σου.

Το τρίτο μέρος της ψυχής είναι το λογιστικό ή διανοητικό. Αυτό, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, θα πρέπει να «κυβερνά» την ψυχή με την συναίνεση του θυμοειδούς και την εκούσια υποταγή του επιθυμητικού. Το διανοητικό μέρος «στεγάζει» την ορθή κρίση και έλκεται από τις ευχαριστήσεις που παρέχει η διανοητική απασχόληση και η γνώση.

Οι ηδονές από την ικανοποίηση του διανοητικού είναι οι μόνες αληθινές και πραγματικές, κατά τον φιλόσοφο. Η επιδίωξη τους προσφέρει μόνιμη ανακούφιση από τον φαύλο κύκλο της επιθυμίας και την εκπλήρωσή της, αφού τα αντικείμενα της φιλοσοφικής γνώσης δεν θα εξαφανιστούν, όπως εξαφανίζονται, για παράδειγμα, οι τροφές που τρώμε, αλλά, ως αμετάβλητα και αθάνατα στοιχεία, θα προσφέρουν μία σταθερή κατάσταση πλήρωσης.

Δημήτρη Καμπουράκη Μία Σταγόνα Ιστορία: Ο κοσμοκαλόγερος Παπαδιαμάντης

του Δημήτρη Καμπουράκη.

Μέσα στις δεκάδες μικρές και μεγάλες διαμάχες που κατά καιρούς αναζωπυρώνονται ανάμεσα σε λογοτέχνες, βιογράφους, ιστορικούς και κριτικούς της τέχνης, υπάρχει και μία που αφορά τον “άγιο των ελληνικών γραμμάτων”, τον κοσμοκαλόγερο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Επί εκατό και βάλε χρόνια, (πέθανε το 1911 στην Σκιάθο), έρχεται και επανέρχεται το ερώτημα: «ο Παπαδιαμάντης έζησε και πέθανε ανέραστος;» Η ερώτηση εξάπτει τη φαντασία των θαυμαστών και των μελετητών του, οι οποίοι ελλείψει στοιχείων ή μαρτυριών, καταβυθίζονται στα ενδότερα του έργου του για να συμπεράνουν αυτό που ποτέ εμμέσως ή αμέσως δεν διαλεύκανε ο ίδιος ο κοσμοκαλόγερος στα εξήντα χρόνια της ζωής του. Είχε ή δεν είχε πάει με γυναίκα;

Το έργο του Παπαδιαμάντη βρίθει από γυναικείες παρουσίες. Το ερωτικό στοιχείο είναι διάχυτο, αλλά μ’ έναν τρόπο υπαινικτικό, μυστικό, κουμπωμένο, ενοχικό, θαρρείς κλεισμένο μέσα σε θρησκευτικό κουβούκλιο που δεν το αφήνει να ξεσπάσει και να ολοκληρωθεί. Εκεί μπερδεύονται οι μελετητές. Οι περισσότεροι, που έχουν καταλήξει ότι ο Παπαδιαμάντης δεν βίωσε ποτέ την σαρκική επαφή με τη γυναίκα, διακρίνουν στα γραφτά του την εξιδανίκευση και την υπόγεια ερωτική μανία του καταπιεσμένου και του ερωτικά πεινασμένου. Στα ίδια ακριβώς κείμενα όμως, στους ίδιους γυναικείους χαρακτήρες, άλλοι μελετητές του Παπαδιαμάντη διακρίνουν, αν όχι έναν βαθύ γνώστη του έρωτα, τουλάχιστον κάποιον που έχει νιώσει την σαρκική επαφή κι έχει βιώσει την ολοκλήρωση του ερωτικού πόθου, γι αυτό είναι ικανός να τα περιγράψει με τέτοιο ανεπανάληπτο τρόπο.

Αλλάζω αυτό που με εμποδίζει να αλλάξω ζωή – Πεποιθήσεις και «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ»

«Οι πεποιθήσεις είναι μεγαλύτεροι αντίπαλοι της αλήθειας από το ψέμα»  Νίτσε

Οι πεποιθήσεις είναι οι φακοί μέσα από τους οποίους βλέπουμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο. Είναι οι θεμέλιοι λίθοι, πάνω στους οποίους χτίζουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας, ζούμε το παρόν και προδιαγράφουμε το μέλλον μας.

της Ελένης Αϋφαντή

Οι πεποιθήσεις διαμορφώνουν την ταυτότητα της προσωπικότητάς μας. Φιλτράρουν τα γεγονότα γύρω μας και προκαλούν τις αυτοματοποιημένες αντιδράσεις μας σε κάθε νέα πληροφορία που λαμβάνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι «είμαστε οι πεποιθήσεις μας».

Οι περισσότερες από τις πεποιθήσεις δημιουργούνται στην παιδική ηλικία μας, όταν παρακολουθούμε τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης των γονιών μας. Στη συνέχεια έρχονται οι επιρροές από το σχολείο, τα ΜΜΕ, τη θρησκεία και την κοινωνική ζωή. Υπάρχουν κάποιες πεποιθήσεις που δημιουργούνται για βάσιμους λόγους σε συγκεκριμένες περιόδους, αλλά καθώς αλλάζουμε και ωριμάζουμε, όχι μόνο δεν μας εξυπηρετούν πλέον, αλλά μας δημιουργούν προβλήματα και εμπόδια και -το κυριότερο- εγκλωβίζουν τη σκέψη μας και περιορίζουν τη δράση μας.

Πως λειτουργούν οι πεποιθήσεις

Οι πεποιθήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποθέσεις που κάνουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους. Λανθασμένα τις πιστεύουμε, τις δεχόμαστε σαν γεγονότα και έτσι τις καθιστούμε «αλήθειες». Στην πραγματικότητα, είναι η φωνή του Εγώ που αντιστέκεται στην αλλαγή, στη ροή, στη διαφορετικότητα της κάθε κατάστασης, είναι η ατελείωτη αρνητική κριτική που μας μπλοκάρει και μας κρατά κολλημένους σε παλιά μοτίβα και τρόπους σκέψης και σαμποτάρει όλες μας τις προσπάθειες για μία ικανοποιητική και ολοκληρωμένη ζωή.

Ο γιός του τσαγκάρη που έκανε την Ευρώπη να λατρέψει την Αρχαία Ελλάδα

Όλοι στη χώρα μας γνωρίζουν ότι «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι Ευρωπαίοι τρώγανε βελανίδια», ελάχιστοι όμως έχουν μπει στον κόπο να μάθουν τι ακριβώς κάναμε εμείς, όταν οι Ευρωπαίοι διάβαζαν αρχαία ελληνική γραμματεία, αποθέωναν την τέχνη της κλασσικής Ελλάδας και έχτιζαν κτίρια που να μοιάζουν με τους ναούς και τα μνημεία μας. Τέτοιες αναζητήσεις, βλέπετε, δεν φέρνουν κολακευτικά αποτελέσματα… Διότι, όταν οι Ευρωπαίοι ανακάλυπταν την Αρχαία Ελλάδα, εμείς χρησιμοποιούσαμε τα αγάλματα ως υλικά οικοδομής, κάναμε χάζι τους «μουρλούς ξένους» που γυρνούσαν στα ερείπια καισκίτσαραν τις «άχρηστες κολώνες», για να μην πούμε για εκείνους που, για λίγα γρόσια, διευκόλυναν τους «μουρλούς» να πάρουν στις πατρίδες τους μερικές από αυτές τις «παγανιστικές παλιατζούρες»… Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, φίλες και φίλοι:πρώτα ανακάλυψε η Ευρώπη το μεγαλείο της κλασσικής ελληνικής τέχνης και ύστερα έμαθαν να το αγαπούν οι Έλληνες…

του Δημήτρη Καλαντζή

Τούτη η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον σπουδαιότερο ελληνιστή όλων τον εποχών. Έναν γιο τσαγκάρη από κάποια ασήμαντη πόλη της Πρωσίας, που εκατό χρόνια πριν την επανάσταση του ’21, έκανε την Ευρώπη να λατρέψει την ελληνική κλασική τέχνη. Το όνομά του είναι Johann Joachim Winckelmann (Βίνκελμαν). Πρόκειται για τον θεμελιωτή της κλασικής Αρχαιολογίας και τον μεγαλύτερο υμνωδό της ελληνικής τέχνης. Το πιθανότερο είναι να μην τον έχετε ακούσει ποτέ. Οι νεοέλληνες προτίμησαν τα ονόματα στρατιωτικών και διπλωματών για τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Στον Βίνκελμαν έμεινε μόνο ένα αδιέξοδο δρομάκι στο Α΄ Νεκροταφείο… Κι όμως, αν δεν ήταν εκείνος, ίσως να μην υπήρχε κανένας φιλέλληνας στρατιωτικός και διπλωμάτης να υποστηρίξει την Ελλάδα στην Ευρώπη…

Πρόληψη: ευρωπαϊκές οδηγίες και ελληνική πραγματικότητα

Τα πρόσφατα ευρωπαϊκά guidelines για την πρόληψη των καρδιαγγειακών νόσων (2016)έχουν αναμφίβολα πολλά θετικά νέα στοιχεία, χρήσιμα για την καθημερινή κλινική πράξη, αλλά και για τις πολιτικές υγείας που πρέπει να ακολουθηθούν για την προστασία των πολιτών.1 Η έμφαση που δίνουν στη διακοπή του καπνίσματος, στη σωματική δραστηριότητα, στη διατροφή και την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, στην ανθρώπινη και πολύπλευρη προσέγγιση του αρρώστου και τις αναγκαίες παρεμβάσεις στο κοινωνικό περιβάλλον, είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική. Οι οδηγίες για την υπέρταση επίσης είναι αντικειμενικές και χρήσιμες, απορρίπτοντας τα χαμηλότερα θεραπευτικά όρια που προτείνει η μελέτη SPRINT. Υπάρχουν όμως και σημαντικές αδυναμίες, όπως η μεγάλη έκταση του κειμένου, ο μη σαφής καθορισμός προτεραιοτήτων και η ιδιαίτερα επιθετική φαρμακευτική αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας, την οποία καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόζει. Δυστυχώς θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί πως και σε αυτά τα guidelines, τουλάχιστον στο κεφάλαιο των λιπιδίων, είναι εμφανής η επίδραση των οικονομικών εξαρτήσεων μερικών από τους 26 συγγραφείς από τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Η ελληνική πραγματικότητα στην Πρόληψη με βάση τις πρόσφατες, αλλά και παλαιότερες οδηγίες είναι τραγική. Πολιτικές υγείας προστασίας του πληθυσμού από τα καρδιοαγγειακά επεισόδια πρακτικά δεν υπήρξαν. Η έμφαση δόθηκε στις προληπτικές εξετάσεις και όχι στα προληπτικά μέτρα και η βιαστική και υπερβολική φαρμακευτική αγωγή είναι ο κανόνας, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, ακόμα και εκείνες που αφορούν την υπερχοληστερολαιμία. Αυτό είχε ως συνέπεια τις τελευταίες δεκαετίες, παρά την τεράστια σπατάλη οικονομικών πόρων που προηγήθηκε, να υπάρξει στασιμότητα στους καρδιαγγειακούς θανάτους στη χώρα μας, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μειώθηκαν κατά 50%! Έτσι η χώρα μας μέσα σε τρεις δεκαετίες βρέθηκε από τις καλύτερες στις χειρότερες θέσεις στην κατάταξη σε αυτόν το τομέα. Δυστυχώς τα χιλιάδες ιατρικά μας συνέδρια φαίνεται να έχουν ως κύρια αποστολή την προώθηση κάθε νέας και ακριβής φαρμακευτικής αγωγής, ακόμα και τώρα σε περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης και όχι την ορθολογική εκπαίδευση στην πρόληψη και θεραπεία. Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές οδηγίες, παρά τις αδυναμίες τους, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην απαραίτητη αλλαγή της ελληνικής ζοφερής πραγματικότητας στην πρόληψη.
 

Ο συνολικός καρδιαγγειακός κίνδυνος

Πριν γίνει οποιαδήποτε προληπτική σύσταση ή παρέμβαση, οι οδηγίες συστήνουν τον υπολογισμό του συνολικού καρδιαγγειακού κινδύνου κάθε ατόμου. Αν λάβουμε υπόψη μας τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (WHO)στον οποίο παραπέμπουν τα guidelines, οι σημαντικότεροι κίνδυνοι πρόωρου θανάτου είναι για τη χώρα μας κατά σειρά σπουδαιότητας: 1.Κάπνισμα, 2.Υπέρταση, 3.Διαβήτης, 4.Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, 5.Παχυσαρκία, 6.Υπερχοληστερολαιμία. 2 

Θα πρέπει να σημειωθεί πως η παχυσαρκία, εκτός από ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου, επηρεάζει σημαντικά σχεδόν όλους τους άλλους παράγοντες. Οι πίνακες των «scores», από 0 έως 47%, βοηθούν σημαντικά στον καθορισμό του συνολικού κινδύνου καρδιαγγειακού θανάτου την προσεχή 10ετία για κάθε άτομο. Θεραπευτική παρέμβαση με φάρμακα προτείνεται σε score από 5% και πάνω και μόνο αν αποτύχουν πρώτα τα υγιεινοδιαιτητικά μέτρα.

Internet addiction - Συμπτώματα

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι μια μορφή επικοινωνίας των χρηστών τους. Καθώς θα εστιάσουμε στα θετικά των διαδικτυακών παιχνιδιών πολλών παικτών (multiplayer), υπάρχουν και αρνητικά σημεία που θα ήταν καλό να τονιστούν.
Τα παιχνίδια μέσω του διαδικτύου, προσφέρουν στους χρήστες τους διασκέδαση, ομαδικότητα και κάποιες φορές ενισχύει ικανότητες αντίληψης και πολυπραγμοσύνης.

Δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο. Υπάρχουν ήδη πολλές σειρές παιχνιδιών που ενισχύουν την επικοινωνία προσφέροντας διαδικτυακό διάλογο μεταξύ των συμμετεχόντων.

Σε γενικότερο επίπεδο, καλό είναι να μη παραβλέπουμε το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ή μέσα, που θα το εκμεταλλευτούν και ότι πρέπει να προστατευόμαστε ανάλογα.

Με αφορμή λοιπόν το παιχνίδι αυτό, θα αναπτύξουμε το θέμα του διαδικτυακού εθισμού (internet addiction). Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, ένα ΄αθώο΄ παιχνίδι μπορεί να εξελιχθεί σε εθισμό, την ώρα που οι χρήστες του δεν ελέγχουν τον χρόνο και την ενέργεια που παραθέτουν σε αυτό. 

Πότε χάνεται ο έλεγχος;

Επειδή κάποιος επιλέγει να ασχοληθεί με ένα διαδικτυακό παιχνίδι, αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι έχει εθιστεί. Αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί γιατί πολλοί γονείς που δεν ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, έχουν λανθασμένη αντίληψη ότι επειδή το παιδί παίζει ένα διαδικτυακό ηλεκτρονικό παιχνίδι, είναι και εθισμένο ή θα γίνει.

Το αρνητικό με τον εθισμό είναι ότι το ίδιο το άτομο που έχει εθιστεί, δεν κατανοεί απαραίτητα ότι είναι εθισμένο. Εκεί ξεκινούν και οι επιπλοκές, όπως διαμαρτυρίες της οικογένειας για την κατάσταση και άλλα.

Το χρέος ως εργαλείο υποτέλειας

Πως ο Νότος πλήρωσε για τις κρίσεις του Βορρά και για την υποταγή του

Oι κρίσεις του χρέους της περιφέρειας συνδέονται με κρίσεις που συμβαίνουν στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και χρησιμοποιούνται για την υποταγή των κρατών. Το κείμενο τοποθετεί τις κρίσεις του χρέους των χωρών της «περιφέρειας»  από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα εντός μιας ιστορικής προοπτικής. Από την Λατινική Αμερική έως την Κίνα, περνώντας από την Ελλάδα, την Τυνησία, την Αίγυπτο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το χρέος χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο εξουσίας και ως μέσο συσσώρευσης πλούτου προς όφελος των κυρίαρχων τάξεων.

Γράφει ο Eric Toussaint

Αυτή η εργασία είναι μια εισήγηση 6 άρθρων που ασχολούνται με «Το χρέος ως εργαλείο υποτέλειας της Λατινικής Αμερικής». Συμπληρώνει τέσσερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα «Η ανεξάρτητη Ελλάδα γεννήθηκε με ένα επαχθές χρέος»,  «Ελλάδα: Συνέχιση της δουλείας για χρέος από το τέλος του 19ου αιώνα έως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» , «Το χρέος ως εργαλείο αποικιοκρατικής κατάκτησης της Αιγύπτου», «Το χρέος: Το όπλο που επέτρεψε στην Γαλλία να αποκτήσει την Τυνισία»

Από τη δεκαετία του 1820, οι κυβερνήσεις των λατινοαμερικάνικων χωρών που προέκυψαν από τους αγώνες ανεξαρτησίας ξεκίνησαν ένα κύμα δανεισμού. Οι ευρωπαίοι τραπεζίτες έψαχναν με ενθουσιασμό ευκαιρίες να δανείσουν στα νέα κράτη επειδή αυτό ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρο[1]. Στην αρχή, τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για τις πολεμικές ανάγκες τους με σκοπό να εξασφαλίσουν και να ενισχύσουν την ανεξαρτησία τους. Τη δεκαετία του 1820 τα εξωτερικά δάνεια είχαν τη μορφή τίτλων δανεισμού που τα εξέδιδαν τα κράτη  μέσω των τραπεζιτών ή μεσιτών του Λονδίνου[2]. Αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1830, λόγω των υψηλών αποδόσεων, Γάλλοι τραπεζίτες ενεργοποιήθηκαν αποφασιστικά και ήρθαν σε ανταγωνισμό με την χρηματαγορά του Λονδίνου. Κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν άλλες χρηματαγορές άρχισαν να συμμετέχουν και αυτές στο ανταγωνισμό: η Φραγκφούρτη, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ, το Μιλάνο, η Βιέννη… Ο τρόπος που οι τραπεζίτες δάνειζαν λεφτά στα κράτη περιόριζε το ρίσκο στο οποίο ήταν εκτεθειμένοι οι ίδιοι εφόσον σε περίπτωση μη εξυπηρέτησης των δανείων οι κάτοχοι των τίτλων ήταν αυτοί που ήταν άμεσα εκτεθειμένοι. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν οι τραπεζίτες είχαν δανείσει απευθείας στα κράτη[3]. Ωστόσο, όταν οι τραπεζίτες αποκτούσαν οι ίδιοι τίτλους που πουλούσαν, ή που άλλοι τραπεζίτες πουλούσαν, μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες σε περίπτωση μη πληρωμής. Εξάλλου, η ύπαρξη μιας αγοράς μη ονομαστικών τίτλων επέτρεπε στους τραπεζίτες διάφορους χειρισμούς που προσέφεραν υψηλές αποδόσεις.

ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: ΒΕΓΓΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ

Για δείτε! Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε τη χρονιά η οποία είχε ανακηρυχθεί “έτος Παπαδιαμάντη” (2011)! Υπό μίαν έννοια, αμφότεροι υπήρξαν φευγάτοι, παρόλο που ήταν εντελώς καθημερινοί. Καθόσον, φευγάτοι είναι όσοι νοιάζονται για την καθημερινότητα, τη διεμβολίζουν με ένα όραμα, κι έτσι τη μπολιάζουν δίχως να ρουφηχτούν απ’ αυτήν. Είναι η αρετή τού να ζεις εδώ, μα να δύνασαι να κρίνεις την ενθαδικότητά σου με πόνο και με έγνοια. Και το ονομάζω αρετή αυτό, για να το αντιδιαστείλω από τη σαρωτική σήμερα κριτική που ασκείται δίχως πόνο και δίχως έγνοια, κακιασμένη και ανηλεής, κυοφορώντας μονάχα τη διαιώνιση της καθημερινής κακίας...

Τις μέρες κοντά στην εκδημία του Βέγγου, όταν το πρόστυχο φως της επικαιρότητας γινόταν ασυγκράτητο, διάφοροι θυμήθηκαν χαρακτηριστικές ατάκες τού αεικίνητου ηθοποιού. Κυρίως το ζεστόκαρδο “καλέ μου άνθρωπε!” και το σχεδόν αποφατικό “ξέρεις από βέσπα;”. Νομίζω, ωστόσο, ότι υπάρχει και μια ατάκα του με εξαιρετικό ειδικό βάρος, η οποία απαντάται σε κάμποσες ταινίες του, κι όμως περνά σχεδόν αδιάβαστη. Είναι η προσφώνηση “αντίχριστε!” ή “αντίχριστοι!”.

Καθαυτή τη λέξη “αντίχριστος” την απαντάμε στην Καινή Διαθήκη και σε διάφορα σημεία της εκκλησιαστικής γραμματείας. Με τι νόημα, όμως; Τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει ηχηρή και στον τόπο μας η φρενίτιδα ορισμένων θρησκευτικών κύκλων να εντοπίσουν μέσα από αριθμούς (666), σύμβολα και γεγονότα τον αντίχριστο, το μοιραίο δηλαδή πρόσωπο που θα συγκεντρώνει πάνω του κάθε κακή ιδιότητα και θα πολεμήσει λυσσαλέα τον Χριστό. Έτσι, σήμερα η εκφώνηση της λέξης σε οποιονδήποτε τόνο (είτε, δηλαδή, στο ως άνω πνεύμα, είτε σκωπτικά) παραπέμπει σ’ αυτή τη μεταφυσική νοηματοδότησή της.

Έτσι, όμως, έχει λησμονηθεί μια άλλη χρήση της, η οποία μάλιστα ήταν συνήθης ως λαϊκή έκφραση. Ως “αντίχριστος” χαρακτηριζόταν ο άνθρωπος, ο άδικος, ο εκμεταλλευτής και ο ανάλγητος απέναντι στον ανθρώπινο πόνο, αυτός δηλαδή που αντιστρατεύεται τον Χριστό, όχι σε επίπεδο διακηρύξεων, αλλά στη χειροπιαστή καθημερινότητα και στη στάση ζωής. Αν το μυστήριο της αγάπης και της αλληλεγγύης προς δικούς και ξένους, πιστούς και άπιστους είναι πεμπτουσία του ευαγγελίου του Χριστού, τότε είναι αληθώς έργο αντί – χριστου η προσχώρηση στον Μαμωνά (την αποθέωση του πλούτου) και στο τσάκισμα του άλλου, μ’ όλες τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις που μπορεί να έχει αυτή η προσχώρηση.

Ψάχνοντας.... για ''ανθρώπινους'' ανθρώπους!!

 

Εάν ψάξουμε για αποδοχή άνευ όρων και Αγάπη, από τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή, θα τις συναντήσουμε σε ψυχές και πρόσωπα που εκ πρώτοις, δεν είναι τόσο ''θορυβώδη'' και ''φανταχτερά'', ούτε μιλούν συχνά για τον εαυτό τους.

Αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να ακούν τους άλλους, σιωπηλοί, κοιτώντας τους στα μάτια, με ενδιαφέρον καιενσυναίσθηση, χωρίς διάθεση κριτικής και προβολή απόψεων και συμβουλών.

Ερχόμενοι σε επικοινωνία μαζί τους, σε πολύ λίγο χρόνο, βιώνουμε την αύρα της ευσπλαχνίας και ταπεινότητας που εκπέμπουν και εντελώς απροσδόκητα, αισθανόμαστε ένα τρυφερό άγγιγμα στη ψυχή, που απαλύνει κάθε μας πόνο κι απελευθερώνει μια πρωτόγονη ενέργεια, που μας χαρίζει το αίσθημα της ηρεμίας και της γαλήνης.

Είναι αυτοί οι ''ανθρώπινοι'' άνθρωποι, που δεν ξέρουν τις λύσεις, αλλά μπορούν με διαπροσωπικό τρόπο να περπατήσουν φιλικά μαζί σου, στα μονοπάτια της σκέψης και των συναισθημάτων σου και με απλότητα να σου δείξουν κάποιο διαφορετικό μονοπάτι, μια άλλη οπτική, που είναι επιλογή σου ..αν θα τη λάβεις υπόψιν σου ή θα συνεχίσεις το ''δρόμο'' που γνωρίζεις και σου είναι οικείος.

Ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι, 'ότι ποτέ δε ξεκινούν την πρόταση με το "εγώ", άλλα με το ''Εσύ". Το πρώτο που ενδιαφέρονται είναι να μάθουν, ποια είναι τα συναισθήματά σου, σου δίνουν χώρο και χρόνο, να τα εκφράσεις, δεν νοιάζονται για λεπτομέρειες και γεγονότα, η μόνη έγνοια τους είναι να ''τιμήσουν'' το συναίσθημα, αυτό προέχει τα άλλα έπονται.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Έντονα έχει θορυβήσει την Άγκυρα μια πολύ χαρακτηριστική δήλωση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου της Ρωσίας, Valeriy Gerasimov, ότι η Ρωσία έχει τώρα το πάνω χέρι και κυριαρχεί απόλυτα στην Μαύρη Θάλασσα, περνώντας των πρωτοκαθεδρία από τους Τούρκους που ήταν η επικρατούσα δύναμη τα τελευταία χρόνια στην πολύ ευαίσθητη αυτή περιοχή.

Όπως αναφέρουν με ιδιαίτερη έμφαση τα τουρκικά ΜΜΕ, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ρωσίας με την λήξη της μεγάλης αεροναυτικής άσκησης, Kafkasya 2016, ανέφερε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο στόλος της Τουρκίας ήταν η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη στην Μαύρη Θάλασσα. Σήμερα, όπως τόνισε ο Valeriy Gerasimov, αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει και ο ρωσικός στόλος είναι ο πιο ισχυρός και η Ρωσία είναι αυτή που ελέγχει απόλυτα την περιοχή.

Ονειροναύτες: Οι “Ταξιδευτές” των Ονείρων

Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι όταν ονειρευόμαστε μπορούμε να βρεθούμε σε όποια πραγματικότητα θελήσουμε. Όμως στην ουσία δεν έχουμε κανένα έλεγχο πάνω στα όνειρά μας, και καταλήγουμε να γινόμαστε θεατές σε αυτή την «περιπλάνηση» στους κόσμους των Ονείρων. Υπάρχει η πιθανότητα όμως να μπορέσουμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο των ονείρων μας, να γίνουμε Ονειροναύτες σε μία αναζήτηση των μυστικών που κρύβουν αυτές οι ονειρικές πραγματικότητες, όπως είναι η πρόγνωση και η αποκάλυψη γεγονότων, αλλά και η σύνδεση με τον κόσμο των πνευμάτων; Φαίνεται πως ναι, αφού τα όνειρα και η υπερβατική αναζήτηση των κόσμων τους είναι ένα ζήτημα που διεγείρει τον ανθρώπινο νου από τις απαρχές των Πολιτισμών μας.

«Μέσα στον ύπνο, η φαντασία παίρνει την μορφή των Ονείρων. Αλλά και στην ζωή, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε πέρα από το κατώφλι της συνειδητότητας…» Carl Jung

ΟΝΕΙΡΟΝΑΥΤΕΣ: Η ΑΡΧΑΙΑ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΟΝΕΙΡΕΜΑ

Οι Αρχαίοι Πολιτισμοί του κόσμου μας λάτρευαν να αναζητούν τα μυστικά των Ονείρων και ανέπτυξαν την τέχνη του Φωτεινού Ονειρέματος, που είναι η τεχνική που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για την υπερβατική εξερεύνηση του Ονείρου. Η Πρώτη γνωστή καταγραφή Φωτεινού Ονειρέματος χρονολογείται πριν το 1000 Π.Χ από τις Ουπανισάδες, την Ινδουιστική παράδοση Πνευματικών μαθημάτων, Φιλοσοφίας και διδαχών. Η Τάντρα είναι επίσης ένα Ινδουιστικό μονοπάτι που περιγράφει τον καλύτερο τρόπο για την απόκτηση συνειδητότητας μέσα στο όνειρο και τις οραματικές καταστάσεις του ύπνου.

Αραβικές φυλές στη βόρεια Συρία διαμαρτύρονται για την τουρκική κατοχή

Σεπτέμβριος 15, 2016.

Οι επικεφαλής των αραβικών φυλών στην επαρχία Αλ Χασάκα, διαμαρτυρήθηκαν στην πόλη Ρας αλ Άιν, καταδικάζοντας την παρέμβαση της Τουρκίας στα συριακά εδάφη.

Εκατοντάδες Άραβες διαδηλωτές ζήτησαν από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις να αποσυρθούν από την συριακή επικράτεια.

«Καταδικάζουμε την τουρκική κατοχή των συριακών εδαφών. Διαμαρτυρόμαστε για να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο οι Κούρδοι κατά της τουρκικής εισβολής, αλλά, και οι Άραβες και όλοι οι τομείς της συριακής κοινωνίας», δήλωσε ένας διαδηλωτής που συμμετείχε στη διαμαρτυρία.

Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να εκφράσουν το θυμό τους στην τουρκική εισβολή, δίνοντας έμφαση στην ενότητα του κοινωνικού στοιχείου στη Συρία.

Ο αρχηγός των αραβικών φυλών, Αντβάν Ραζάκ αλ Χίλο, δήλωσε:

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

 

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Η μονη συνθηκη για να βιωνουμε, ειρηνη, πληροτητα, ελευθερια, ευτυχια ειναι ενας ηρεμος νους, εστιασμενος και αποροφημενος στο κεντρο του, την αληθινη μας φυση (Συνειδητοτητα).

Γιατι ομως ο νους μας δεν ησυχαζει ουτε λεπτο? Εξ αιτιας της επιθυμιας.

Η επιθυμια κινει συνεχως το νου και τον κανει να σκεπτεται τα αντικειμενα των αισθησεων. Και επειδη τα αντικειμενα βρισκονται 'εξω' η επιθυμια στρεφει και την προσοχη προς τα εξω για να αντιληφθει το εγω μας και να εμπειραθει τα αντικειμενα, διοτι χωρις προσοχη εμπειρια δεν υπαρχει.

Και τι ειναι η προσοχη? Η ανατανακλαση της Συνειδητοτητας στο νου. Οπου υπαρχει προσοχη υπαρχει και επιγνωση αυτου του οποιου βρισκεται μεσα στο πεδιο της προσοχης.

Αυτο που ονομαζουμε ζωη μας δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια σειρα εμπειριων, εξωτερικων (μεσα απο τις αισθησεις) και εσωτερικων (σκεψεις, απολαυσεις, συναισθηματα, ιδεες, κατανοησεις, διαισθησεις).

Οι εμπειριες μας εξαρτωνται απο το που εστιαζεται η προσοχη μας.

Δε χρειάζεται να δείχνεις πάντα καλά

Εδώ ευεξία, εκεί ευεξία, πού είναι η ευεξία;

Κάτι τέτοιο σου έρχεται στο μυαλό αν κάνεις ζάπινγκ στα διάφορα κανάλια της τηλεόρασης, αν περιπλανηθείς στα διάφορα e-περιοδικά, αν κοιτάξεις τις διαφημίσεις στις στάσεις των λεωφορείων, τις βιτρίνες των φαρμακείων και τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Γενικότερα, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, η ευεξία, η τόνωση, η ενεργητικότητα και η χαρά, θα σε βομβαρδίσουν θες δε θες.

Στην αρχή είχε ενδιαφέρον. Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι στόχος ζωής για τους περισσότερους ανθρώπους και η ευεξία είναι ένα κομμάτι της. Δε γίνεται να νοιάζεσαι για σένα και να είσαι μονίμως μίζερος και κουρασμένος.

Μετά έγινε πρόκληση. Αρχίσαμε ν’ αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να νιώθουμε καθημερινά ευεξία και γεμάτοι ενέργεια, βρέξει-χιονίσει. Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να γίνουμε κι εμείς σαν τις κυρίες στις φωτογραφίες που λάμπουν από υγεία και μας δείχνουν την τέλεια οδοντοστοιχία τους με το πλατύ τους χαμόγελο;

Ύστερα έγινε καταναγκασμός. Πρέπει να νιώθω ευεξία και ευτυχία κάθε στιγμή της ημέρας, όλοι έτσι κάνουν, γίνεται και θα το κάνω, πρέπει να το κάνω.

Στη συνέχεια έγινε ενοχή. Δεν μπορώ να είμαι στα ουράνια κάθε μέρα, άρα είμαι άχρηστη, ανίκανη και γενικότερα κάτι δεν πάει καλά με μένα. Όλοι γύρω μου τα καταφέρνουν, μόνο εγώ είμαι χάλια.

Το αποτέλεσμα; Να νιώθουμε χειρότερα από πριν ξεσπάσει όλο αυτό το κίνημα της ευεξίας, της ευτυχίας και της ευλογίας στη ζωή μας και να έχουμε χαλάσει κι ένα σωρό χρήματα, που δεν έχουμε, σε κολλαγόνα, βιταμίνες, μαντζούνια, ροφήματα, κάψουλες, ειδικά προγράμματα σε γυμναστήρια, ειδικές τεχνικές σκέψης, ειδικούς γιατρούς, εναλλακτικούς …η λίστα είναι ατέλειωτη και πανάκριβη.

Για να μην αναφέρω την υποχρεωτική επαφή με τη φύση που έχει γίνει super trend τα τελευταία χρόνια. Γιατί, αν εγώ νιώθω καλύτερα να περπατήσω μισή ωρίτσα δίπλα σ’ ένα ποτάμι και μετά το μόνο που θέλω είναι ν’ αράξω δίπλα στο τζάκι στην παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού και να φάω το καλοψημένο κρεατάκι με το ωραίο κρασάκι χαζογελώντας με την παρεούλα μου, είμαι τεμπέλα κι έχω χάσει την επαφή μου με τη φύση.

Όχι κοπελιά! Το σωστό είναι ν’ ανεβοκατέβεις τον Ταΰγετο τρεις φορές. Τότε θα νιώσεις πραγματική ευεξία και θα βρεις τον εαυτό σου! Η ευεξία, η ευτυχία, η χαρά, η ενεργητικότητα και όλα τα σχετικά είναι υπέροχες έννοιες που θα ήταν υπέροχο αν τις είχαμε στη ζωή μας σταθερά. Αντικειμενικά όμως αυτό δεν είναι εφικτό αφού εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, πολλοί από τους οποίους δε σχετίζονται άμεσα μ’ εμάς.

Σε μια εποχή που το σύμπαν γύρω μας γκρεμίζεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι φυσικό να κλονίζεται μέσα μας, όχι απλώς η ευεξία και η ενεργητικότητά μας, αλλά ακόμη και η όρεξή μας να πατήσουμε το πόδι μας στο πάτωμα κάθε πρωί για να σηκωθούμε από το κρεβάτι.

Η επίδραση των παρευρισκομένων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης

1509

Η επίδραση των παρευρισκομένων (bystander effect) είναι ένα φαινόμενο κοινωνικής ψυχολογίας, σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι αποφεύγουν να βοηθήσουν κάποιον που κινδυνεύει όταν άλλα άτομα είναι παρόντα (Κοκκινάκη, 2006). Το φαινόμενο αυτό απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1964, όταν μια νεαρή γυναίκα, η Kitty Genovese, δολοφονήθηκε έξω από το διαμέρισμα της σε κεντρική περιοχή της Νέας Υόρκης.

Περίπου 38 γείτονες της βρίσκονταν εκεί κατά τη διάρκεια του συμβάντος, όμως κανείς δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει. Δυστυχώς από τότε έχουν αναφερθεί διάφορα παρόμοια περιστατικά, όπως η δολοφονία του Dominic Brunner σε πολυσύχναστο σιδηροδρομικό σταθμό της Γερμανίας το 2011 και ο θάνατος ενός μικρού κοριτσιού από την Κίνα που χτυπήθηκε σε τροχαίο δυστύχημα και πέθανε αβοήθητο μπροστά στα μάτια 18 περαστικών την ίδια χρονιά. `Ομως για ποιο λόγο οι άνθρωποι αποφεύγουν να βοηθήσουν κάποιον που κινδυνεύει; Τι θα κάναμε αν ήμασταν εμείς στη θέση τους; Είναι πολύ πιθανό ότι θα αντιδρούσαμε με τον ίδιο τρόπο, λένε οι έρευνες. 

Τα γεγονότα αυτά στάθηκαν αφορμή για να ξεκινήσει μια σειρά από εμπνευσμένα πειράματα στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας με στόχο να γίνουν κατανοητές οι συμπεριφορές που σχετίζονται με την παροχή βοήθειας σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πείραμα των Darley και Latane (1968), οι οποίοι προσπάθησαν να διερευνήσουν πως θα αντιδρούσε ένα τυχαίο δείγμα ατόμων σε μια παρόμοια συνθήκη. Προπτυχιακοί φοιτητές ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια έρευνα, όπου θα συζητούσαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν κατά τη διάρκεια της φοιτητικής τους ζωής.

Διαχείριση αρνητικών σκέψεων - καταστροφολογία

Όταν ακούμε τη φράση "καταστροφική σκέψη", είναι πιθανό να σκεφτούμε καταστροφικά γεγονότα σε προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό επίπεδο ή ακόμα και σε επίπεδο φυσικών φαινομένων του πλανήτη μας. Οι καταστροφικές σκέψεις συμβαίνουν όταν το μυαλό μας δημιουργεί τα χειρότερα σενάρια που μπορεί να έχει η έκβαση μίας κατάστασης ή ενδυναμώνουμε την περισσότερο αρνητική έκβαση της κατάστασης.  

Συχνά οι άνθρωποι εκλογικεύουν την υιοθέτηση αρνητικών σκέψεων υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για μια μορφή επίλυσης προβλημάτων  που τους βοηθούν να προβλέψουν το χειρότερο.

Πόσο συχνά κάνετε μία αρνητική σκέψη η οποία έχει καταστροφική επίπτωση; Πόσο συχνά κάτι αθώο έχει γίνει μια επικείμενη καταστροφή στο μυαλό σας; Για παράδειγμα, ένας δυνατός πονοκεφαλος γίνεται καρκίνος; Μια πτήση σε άλλο κράτος μετατρέπεται σε αεροπλάνο  που συντρίβεται; Το παιδί σας εάν φέρει άσχημο βαθμό σε κάποιο μάθημα αυτόματα στο μυαλό σας μετατρέπεται σε άτομο χωρίς ενδιαφέροντα που δεν θα προχωρήσει στη ζωή του;

 Ωστόσο, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Η καταστροφική σκέψη μας αποτελεί τροχοπέδη στην επίλυση και διαχείριση προβληματικών καταστάσεων διότι μας παραλύει και μας εμποδίζει να δώσουμε εποικοδομητικές λύσεις. Αυτό συμβαίνει διότι  τα επίπεδα του άγχους αυξάνονται και το άτομο εγκλωβίζεται σε δυσλειτουργικά και μη διαχειρίσιμα συναισθήματα τα οποία μπλοκάρουν τη λογική και τη σκέψη.

Παρακάτω θα βρείτε 5 βασικούς τρόπους διαχείρισης των αρνητικών σκέψεων καταστροφολογίας: 

Έχει η Απεραντοσύνη ονόματα; ...... Έχει η Αγάπη όρια;

Ρώτησα μια ψυχή σε ποιο παράδεισο έχει πάει στου Βούδα, στου Μωάμεθ ή στου Χριστού κι αυτή μου είπε χαμογελώντας…
Έχει η Απεραντοσύνη ονόματα; ...... Έχει η Αγάπη όρια;
Ο διαχωρισμός είναι ανάγκη του μυαλού σας για να μπορείτε να κατανοήσετε και είναι τόσο υπέροχο που ο καθένας σας χρειάζεται διαφορετικά λόγια για να ενσωματώσει την αλήθεια…

Είναι πραγματικά υπέροχο που μέσα από πλαίσια-λέξεις ανοίγονται τόσες διαφορετικές διαδρομές, τόσες διαφορετικές προοπτικές που όμως, όλες σας φέρνουν στην αγκαλιά της Ύπαρξης…
Και η Ύπαρξη είναι Μία… για Όλους…
.
Αν έχεις ανάγκη να Της δώσεις Όνομα, δως Της…
Αν έχεις ανάγκη να προσευχηθείς, προσευχήσου…
Αν έχεις ανάγκη να διαλογιστείς, διαλογίσου…
Για την Ύπαρξη δεν υπάρχει διαφορά αρκεί ότι κάνεις
Να Το Κάνεις Με Την Καρδιά Σου…

10 νέοι πόλεμοι που μπορούν να αρχίσουν σαν αποτέλεσμα του πολέμου κατά του DAESH

Απόδοση κειμένου -Μετάφραση- Επιμέλεια: Ρωξάννη 

Ειδική Συνεργάτιδα του Geopolitics and Daily News 


Αρχική Δημοσίευση κειμένου: https://www.washingtonpost.com/ By Liz Sly

15-9-16

Τα σύνορα του «χαλιφάτου του DAESH» συρρικνώνονται με κλιμακούμενη ταχύτητα. Τα προπύργια καταρρέουν και στη Συρία και το Ιράκ. Ο, υπό την διοίκηση των ΗΠΑ, πόλεμος έχει φτάσει σε κομβικό σημείο. Το ζητούμενο είναι τι ακολουθεί. Και απ΄ό,τι φαίνεται ακολουθεί περισσότερος πόλεμος.

Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι η αμερικανική στρατηγική για την καταπολέμηση του DAESH βασίζεται σε μία ποικιλία περιφερειακών συμμάχων και τοπικών ενόπλων οργανώσεων που συχνά βρίσκονται σε έντονη αντιπαράθεση. Παρά το γεγονός ότι όλοι αυτοί εκλαμβάνουν το DAESH ως εχθρό, αλλά ταυτόχρονα θεωρούν ότι και μεταξύ τους είναι εχθροί.

Καθώς κατακτούν εδάφη από τους ενόπλους, προβάλλουν διεκδικήσεις στα καταληφθέντα εδάφη, με τρόπο που ενέχει τον κίνδυνο να τους οδηγήσει σε σύρραξη με άλλους που επίσης έχουν κατακτήσει εδάφη. Νέοι πόλεμοι σφυρηλατούνται για τον έλεγχο της μετά DAESH κατάσταση.

Στη συνέχεια, θα δούμε κάποια σενάρια πιθανών συγκρούσεων που ενδέχεται να ξεσπάσουν στην μετά DAESHεποχή. Κάποιοι, ίσως έχουν αρχίσει να εξελίσσονται στα πρώτα στάδια. Σε κάθε περίπτωση, κερδισμένο από οποιοδήποτε από αυτά τα σενάρια, βγαίνει το DAESH, εμπλέκοντας προφανώς τις ΗΠΑ, για πολλά χρόνια ακόμη.

              Στη φωτογραφία ο 28χρονος Jordan Matson, πρώην στρατιώτης του Αμερικάνικου στρατού (καθιστός δεξιά)                                             ξεκουράζεται παρέα με τους Κούρδους μαχητές του YPG στην πόλη Sinjar του Iraq.

Σενάριο 1: Σύγκρουση μεταξύ υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ συριακών κουρδικών δυνάμεων με υποστηριζόμενες από την Τουρκία αραβικές δυνάμεις.

ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟ

Λέει ο Σουν Τζου: «Ο στρατός που νικάει είναι εκείνος που νίκησε πριν ακόμα μπει στη μάχη. Ο στρατός που νικιέται είναι εκείνος που ψάχνει τη νίκη την ώρα του
αγώνα». Τα πάντα κρίνονται εκ των προτέρων, στο στάδιο των συνθηκών. Πρέπει να έχω ήδη επικρατήσει έναντι του αντιπάλου μου. υπονομεύοντας και διαβρώνοντας το δυναμικό του. προτού τον αντιμετωπίσω κατά πρόσωπο.

Πόσο απέχει η κινεζική στάση από τη δική μας, πόσο μας ξαφνιάζει! «0 μεγάλος στρατηγός δεν έχει τίποτα το αξιέπαινο: ούτε μεγάλη σοφία, ούτε μεγάλη ανδρεία». Πράγμα που σημαίνει ότι οι μεγάλοι στρατηγοί, ή μάλλον εκείνοι που αφελούς αποκαλούμε «μεγάλους» στρατηγούς, εκείνοι που δοξάζουμε, εκείνοι για τους οποίους χτίζουμε αγάλματα, είναι στην πραγματικότητα κακοί στρατηγοί.

Γιατί;
Γιατί ακριβώς χρειάστηκε να επιστρατεύσουν την ιδιοφυία τους ή την ανδρεία τους. Γιατί πέτυχαν τη νίκη με δυσκολία, με ηρωισμό, δραματικά και, συνεπώς, θεαματικά.

Αντίθετα, ο Σουν Τζου λέει πως ο μεγάλος στρατηγός δεν έχει τίποτα το αξιέπαινο· ούτε μεγάλη σοφία, ούτε μεγάλη ανδρεία. Κι αυτό γιατί μεγάλος στρατηγός είναι εκείνος που μπόρεσε να εντοπίσει από πολύ νωρίς τα ευνοϊκά στοιχεία, τους πρόσφορους παράγοντες, και κατάφερε να τα αξιοποιήσει προς όφελος του, την ίδια στιγμή που ωθούσε τον αντίπαλο να χάσει τη δική του δυναμική. Σιγά-σιγά, αβίαστα, λάθρα. Ώστε, όταν τελικά μπαίνει στη μάχη, κι εφόσον έχει ήδη νικήσει, ο κόσμος να μπορεί να πει: ήταν εύκολο, είχε κριθεί εξ αρχής. Και οι άνθρωποι να νομίζουν πως θα το μπορούσε ο καθένας.

ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΚΕΡΑΤΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟ!

Την έκανε τσακωτή την γυναίκα του και επιτόπου της ξηγήθηκε κλωτσές. Κάτι πήγαινε να πει εκείνη και το ένα χαστούκι έπεφτε μετά το άλλο. «Γιατί με βαράς;» διαμαρτυρήθηκε η άπιστη. «Με ρωτάς κιόλας, θες να βγεις και από πάνω, δεν σου έφθανε που με κεράτωσες...» της λέει και της ρίχνει ένα ακόμα τράκο.

«Δεν φταίω...» την ακούει να λέει πνικτά ανάμεσα σε δάκρυα πολλά. «Εσύ φταις... που μ’ έχεις ξεχάσει, έχεις να με πλησιάσεις περισσότερο από ένα χρόνο..., τι να έκανα κι εγώ… το ξέρεις ότι το κουνάβι πεθαίνει αν δεν κάνει σεξ για ένα χρόνο...».

-Τι είναι αυτά που μου τσαμπουνάς, μωρή, δεν σε καταλαβαίνω... Ποιο κουνάβι;
Κι αυτή, σκουπίζοντας το μισοκλαμένο πρόσωπό της προσπαθεί να του εξηγήσει: «Να, διάβασα ότι το κουνάβι ψοφάει αν δεν ζευγαρώσει σε λιγώτερο από ένα χρόνο... Κι εγώ φοβήθηκα μήπως πάθω κάποιο κακό...»
Η σφαλιάρα αυτή τη φορά ήταν πιο δυνατή.
-Τι σχέση έχεις εσύ με το κουνάβι, ξεφτυλισμένη;

«Δεν το ξέρεις ότι τα ζώα μας λένε το σωστό; Μας διδάσκουν πώς να συμπεριφερόμαστε... Δεν πήγα με τον άλλον γιατί δεν σ’ αγαπώ..., απεναντίας το έκανα για να μην πεθάνω, για να είμαι δική σου, αχάριστε...».

Άτιμο πράμα το κουνάβι. Πανούργο. Δεν έχει ησυχία στο δάσος όλη μέρα. Και τη νύχτα που βγαίνει για κυνήγι δεν δυσκολεύεται να πλακώσει ποντίκια, κουνέλια, σκίουρους, έντομα,σκουλήκια.