Πεθαίνει ένας Έλληνας και ανέρχεται στους ουρανούς. Η επιτροπή παραλαβής τον ξεναγεί στους χώρους. Μπαίνουν και σε μια μεγάλη σάλα γεμάτη με ρολόγια τοίχου.
<<Τι είναι όλα αυτά τα ρολόγια;>>, ρωτάει ο πεθαμένος.
« Η κάθε χώρα έχει το δικό της ρολόι.>>, απαντά ο ξεναγός.
Περιεργαζόμενος ο πεθαμένος τα ρολόγια, ξαφνικά παρατηρεί, ότι σε κάποια, οι δείκτες τους κάνανε μια γρήγορα περιστροφή προς τα πίσω.
«Γιατί γίνεται αυτό;», ρωτάει ο πεθαμένος.
«Κοίτα να δεις, εδώ στον ουρανό, ο Θεός θέλει να κρίνει τις επίγειες κυβερνήσεις. Όταν μια κυβέρνηση δουλεύει καλά, το ρολόι δείχνει σταθερά την ώρα της χώρας. Όταν όμως η κυβέρνηση κάποιας χώρας, κάνει κάποια μαλακία, τότε οι δείκτες του ρολογιού γυρνούν γρήγορα προς τα πίσω» .
Ο πεθαμένος Έλληνας λοιπόν, σαν γνήσιος περίεργος και σωβινιστής, αρχίζει να ψάχνει το ρολόι της Ελλάδας. Αντί να ρωτήσει που είναι, έψαχνε. Ήταν και δημόσιος υπάλληλος , είχε άπλετο χρόνο, ακόμα και σα νεκρός. Δεν το βρήκε όμως.
« Το ρολόι της Ελλάδας, πού είναι;», ρωτάει ο τεθνεώς.