Αν και η απόκτηση κάποιων πρακτικών γνώσεων σχετικών με τη γενετήσια λειτουργία φαίνεται χρήσιμη ακόμη και απαραίτητη για την αντιμετώπιση πρακτικών ζητημάτων, ωστόσο είναι μια διανοητική και απρόσωπη αντιμετώπιση συμπτωμάτων που επειδή ακριβώς επικεντρώνεται στα πρακτικά και τα οργανικά ενισχύει την επιβητορική αντίληψη για τον έρωτα, που είναι η αιτία των συμπτωμάτων τα οποία επιδιώκει να απαλείψη...
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση όπως γίνεται στη Δύση προβάλλοντας τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κανείς να έχη οργασμό αποφεύγοντας τον κίνδυνο της εγκυμοσύνης, των αφροδισίων κ.λ.π., ασκεί πίεση στον έφηβο να λειτουργήση επιβητορικά, εσωτερικά μεν εξάπτοντας τη φαντασία και ερεθίζοντας, εξωτερικά δε επιβεβαιώνοντας την επικρατούσα εντύπωση της κοινωνικής προσδοκίας για μια τέτοια συμπεριφορά.
Εξάλλου η ψυχική, σωματική και επομένως ερωτική ωρίμανση των εφήβων δεν είναι ομοιόμορφη και ταυτόχρονη σε όλους και η απρόσωπη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα επιβάλλη αναπότρεπτα μια απαράδεκτη ισοπέδωση σε μια τόσο προσωπική περιοχή της ανθρώπινης εμπειρίας.
Αλλά ακόμη η πείρα άλλων χωρών που προ πολλού έχουν καθιερώσει αυτήν τη σεξουαλική εκπαίδευση δεν είναι συχνά ενθαρρυντική, όπως εκείνη των σκανδιναυϊκών χωρών όπου, αν πάρουμε για παράδειγμα της Σουηδία, έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό αφροδισίων νοσημάτων της Ευρώπης και αύξηση των εγκυμοσυνών των δωδεκάχρονων και δεκατριάχρονων κοριτσιών. Διακεκριμένοι ειδικοί σε αυτές τις χώρες δηλώνουν ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πήρε κακό δρόμο.