Το μεγάλο πείραμα των κεντρικών τραπεζών

.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης των κεντρικών τραπεζών στη Sintra της Πορτογαλίας, την αντίστοιχη της αμερικανικής Jackson Hole, ο διοικητής της ΕΚΤ φάνηκε σίγουρός, όσον αφορά την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη – οπότε λογικά προετοιμάζεται για τη σταδιακή μείωση των αγορών ομολόγων στα πλαίσια του QE (tapering), από τις αρχές του 2018 (σήμερα αγοράζει 60 δις € μηνιαία).

Η Fed βέβαια προηγείται αρκετά, αφού έχει σταματήσει να αγοράζει ομόλογα από τα τέλη του 2014, χωρίς όμως να έχει αρχίσει ακόμη να τα πουλάει – ενώ αύξησε τα επιτόκια τρεις φορές. Εντός του 2017 βέβαια θα ξεκινήσει τη μείωση του ισολογισμού της, με την έννοια ότι δεν θα επενδύει ξανά τα κέρδη της – κάτι που πρέπει να προσέξει πολύ, επειδή είναι μεγάλος επενδυτής στην αμερικανική αγορά.

Ιερές τελετές και αυτογνωσία, Πρόκλος

"Όπως λέει ο Πλάτων στον «Αλκιβιάδη, 133.b», η ψυχή εισερχόμενη στον εαυτό θα δει και όλα τα άλλα και τον θεό. Και συγκεντρωμένη προς την ένωσή της και το κέντρο της ζωής και ξεπερνώντας το πλήθος και την ποικιλία των κάθε είδους δυνάμεων που βρίσκονται σε αυτήν, ανεβαίνει στη ίδια την άκρα «περιωπή» [παρατηρητήριο] των όντων όπως λέει στον «Πολιτικό, 272.b» ο Πλάτων.

Και όπως ακριβώς στις πιο ιερές τελετές λένε ότι οι μύστες στην αρχή συναντούν πολυποίκιλα και πολυειδή αυτά τα γένη των θεών που έχουν προπορευτεί, ενώ, αν εισέλθουν ατάραχοι και προστατευόμενοι από τις τελετές, την ίδια τη θεία έλλαμψη ακραιφνώς εγκολπώνονται και «γυμνοί», όπως εκείνοι λένε, του θείου μεταλαμβάνουν, κατά τον ίδιο τρόπο και εν τη θεωρία των όλων η ψυχή η οποία κοιτάζει αυτά που βρίσκονται μετά από αυτήν, βλέπει τις σκιές και τα είδωλα των όντων, ενώ, αν στραφεί προς τον εαυτό της, ξεδιπλώνει τη δική της ουσία και τους δικούς της λογικούς προσδιορισμούς.

"Οι ιέρειες Κλεοβία και Αγανίππη"

Προσωποποίηση και προστάτιδα θεά των καρπών της Γης, ήταν η Δήμητρα, η Γη μήτρα των πάντων.Κοιτίδα της λατρείας της υπήρξε η εύφορη Θεσσαλία, που ανάμεσα σε άλλες ονομασίες(Πελασγία, Ελλάς, Πυρραία, Αιολίς) είχε και την επωνυμία: Πανδώρα.

Από κει ξεκίνησε μια νεαρή ιέρεια από την Πάρο, η Κλεοβία ή Κλεόβοια, μεταφέροντας στο νησί της Θάσου(Παριανή αποικία) τη λατρεία με τα ιερά όργια της θεάς.

Η «Παρθένος Κλεοβία», όπως την αποκαλούσαν, έθεσε τη ζωή της στην υπηρεσία της θεάς και του Ιερού της, που βρισκόταν εκτός των τειχών, στο βραχώδες ακρωτήριο, καθώς πάντοτε τα ιερά της Δήμητρας ανεγείρονταν εκτός των τειχών ή στους πρόποδες της ακρόπολης.

Η Κλεόβοια δίδασκε στους νησιώτες την καλλιέργεια του σταριού, κι επόπτευε τα ειρηνικά έργα του λαού της Θάσου.

Αιώνες αργότερα, ο Θάσιος ζωγράφος Πολύγνωτος απαθανάτισε τη μορφή της σε τοιχογραφίας της γνωστής «Λέσχης των Κνιδίων», στους Δελφούς.

Σε κείνη τη νωπογραφία, που περιγράφει και ο Παυσανίας, εικονιζόταν η Κλεοβία, καθισμένη μέσα στην άκατο του Χάροντα να κρατάει στα γόνατα την «ιερή κίστη», το μυστικό κάνιστρο της Δήμητρας, ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στις τελετές οι ιερείς των Καβείριων και Ελευσίνιων Μυστηρίων.

Να θυμίσουμε πως το νησί ανήκε κατά τον ομηρικό ύμνο στη θεά Δήμητρα και για μεγάλη περίοδο λεγόταν Δημητριάς. Η ιέρεια της Δήμητρας, η Κλεόβοια ήταν γιαγιά του μεγάλου παριανού ποιητή Αρχιλόχου.

Λυκάνθρωποι: Τα Παιδιά της Πανσέληνου

Οι αιώνιοι λαογραφικοί και υπερφυσικοί εχθροί των Βρικολάκων. Μύθοι και θρύλοι για την ανθρώπινη μεταμόρφωση σε ζώα και ειδικά σε λύκο, το πιο τρομακτικό πλάσμα, έχουν καθιερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν. Οι Λυκάνθρωποι, είναι τα παλαιότερα πλάσματα που καταγράφηκαν στην Ιστορία και έκαναν ξανά την γραπτή τους εμφάνιση τον 11^ο αιώνα, με τη λέξη “werwulfas” η οποία εμφανίστηκε στα “Εκκλησιαστικά Διατάγματα” του Βασιλιά Κνούτου (Βίκινγκ Δανός βασιλιάς της Αγγλίας της Δανίας, της Νορβηγίας και εν μέρει της Σουηδίας). Με τον όρο αυτό, αναφέρονταν συχνά και στους εγκληματίες. Τι είναι όμως αυτό το μυστηριώδες πλάσμα, και κυριαρχεί στις σύγχρονες σκέψεις του κινηματογράφου και της τηλεόρασης;

Λυκάνθρωπος είναι ο άνθρωπος εκείνος που μπορεί να πάρει την μορφή λύκου και το αντίστροφο. Κατά την ζωική μορφή του, κάνει βάναυσες επιθέσεις, σκοτώνει και καταβροχθίζει ζώα ή και ανθρώπους. Η ύπαρξη τους ωστόσο υπάρχει από την αρχαιότητα ακόμα. Οι πρώτοι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τους Λύκους. Μάλιστα, οι “Berserkir” και “Eigi Einhamir” (Όχι από Ένα Δέρμα) είναι δυο μόνο από τις λατρείες που αποδεικνύουν τους δεσμούς αυτούς. Δεν είναι και κρυφό ότι οι πρώτοι άνθρωποι εξασκούσαν και τον Κανιβαλισμό. Στην συνέχεια, οι Θεοί και οι Θεές απόκτησαν ζωικά στοιχεία, και ιδιαίτερα στην αρχαία Αίγυπτο, είχαν ανθρώπινο σώμα και ζωικό κεφάλι.

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ ΣΤΑ 70 !

Έχει τύχει πολλές φορές ένας να γίνει γνωστός μετά τον θάνατο του.
Είναι όμως πολύ σπάνιο να γίνει γνωστός από ένα ποίημα που έχει γράψει μετά τα 70 !

Μάλλον δε ποτέ δεν έχει ξαναγίνει να γίνει γνωστός όχι από ασχολούμενους με την ποίηση ή την φιλολογία αλλά από ένα στρατηγό!

Η μοναδική αυτή περίπτωση είναι η ιστορία του Samuel Ullman, (1840-1924 ) ενός γερμανοεβραίου που μετανάστευσε στον Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών σε ηλικία 7 ετών.

Ο Ullman ασχολήθηκε με το εμπόριο σαν μπακάλης και χασάπης, αλλά είχε και κοινωνική δραστηριότητα και ασχολήθηκε κυρίως με την εκπαίδευση φροντίζοντας μάλιστα να έχουν την ίδια εκπαίδευση τα παιδιά των μαύρων με τα λευκά.

Μετά τα 70 έγραψε το ποίημα του Η νιότη που πιθανώς δεν θα γινόταν ευρύτερα γνωστό αν δεν το είχε κορνιζάρει στο γραφείο του στην Ιαπωνία ο στρατηγός Μακ Άρθουρ και ο οποίος συχνά χρησιμοποιούσε αποσπάσματα από αυτό στους λόγους του.

Έτσι ο Ullman έγινε γνωστότερος στην Ιαπωνία από τις ΗΠΑ στις οποίες μόλις το 1994 το σπίτι του στο Birmingham έγινε μουσείο από το University of Alabama .
Το εξαιρετικό αυτό ποίημα το βρήκα σε μια πολύ καλή μετάφραση στο βιβλίο του ακαδημαϊκού Ν.Λούρου Χθές Αθήνα Εκδόσεις Ελληνική Παιδεία 1981
Το ποίημα στην έκδοση SAMUEL ULLMAN, “Youth.”—Jane Manner, The Silver Treasury, Prose and Verse for Every Mood, pp. 323–24 (1934) είναι σε εκτενέστερη μορφή με μερικές λεκτικές αλλαγές από την αρχική ιδιωτική έκδοση από τον ίδιο From the Summit of Years, Four Score (n.d.).

Η παράγραφος με τα κόκκινα δεν υπάρχει στην αρχική έκδοση του ποιήματος ,όπως επίσης και η παράγραφος με τα πράσινα στην ελληνική μετάφραση δεν υπάρχει στο αγγλικό κείμενο, αλλά πρέπει να υπάρχει και σε κάποια άλλη εκδοχή του ποιήματος από την οποία και έγινε η μετάφραση.

Με τα έντονα στοιχεία είναι οι δικές μου επιλογές από το ποίημα.

Η ειρωνεία είναι το πρώτο δείγμα του ότι η συνείδηση έχει γίνει πια συνειδητή. (PESSOA)

Ο ανώτερος άνθρωπος διαφέρει από τον κατώτερο άνθρωπο κι απ’ τα ζώα, που είναι αδέλφια του τελευταίου, από την απλή ικανότητά του να ειρωνεύεται. Η ειρωνεία είναι το πρώτο δείγμα του ότι η συνείδηση έχει γίνει πια συνειδητή. Και η ειρωνεία περνάει από δύο στάδια: Το στάδιο που καθόρισε ο Σωκράτης όταν έλεγε «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», κι αυτό που καθόρισε ο Σάντσες όταν έλεγε «δεν ξέρω καν αν δεν ξέρω τίποτα». Το πρώτο βήμα οδηγεί στο σημείο όπου αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας δογματικά, και κάθε ανώτερος άνθρωπος κάνει αυτό το βήμα και φτάνει εκεί. Το δεύτερο οδηγεί στο σημείο όπου αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας και για την ίδια μας την αμφιβολία, και λίγοι άνθρωποι το έφτασαν στη διάρκεια της σύντομης -μα ήδη τόσο μακράς- περιόδου από τότε που ως ανθρώπινο γένος αντικρίσαμε τον ήλιο και τη νύχτα πάνω στο πολύμορφο πρόσωπο της γης.

Ελάχιστες από τις ανησυχίες εξελίσσονται σε πραγματικά προβλήματα

Αντί να ασχολείσαι νοερά με ενδεχόμενα προβλήματα και να αναμασάς λάθη του παρελθόντος, να κρατάς τον εαυτό σου στην κάθε στιγμή του παρόντος.

Διαπίστωνε και μόνος σου πώς όλα σχεδόν τα προβλήματα βρίσκουν τη λύση τους όταν ζεις τη ζωή σου λεπτό προς λεπτό. Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι η εσωτερική σοφία σου και η υγιής λειτουργία σου θα παίρνουν μόνες τους από την Ιστορία τα μαθήματα που χρειάζονται, ακόμα και αν δεν επανεξετάζεις συνεχώς τα λάθη σου.

Πρόσεχε τι συμβαίνει όταν απορρίπτεις μια ανησυχία από το μυαλό σου ως "μια απλή σκέψη". Παρατήρησε πόσο ελάχιστες από τις ανησυχίες σου εξελίσσονται σε πραγματικά προβλήματα της αληθινής ζωής. Όσον αφορά αυτές τις ανησυχίες που τελικά όντως εξελίσσονται σε προβλήματα, παρατήρησε με πόση ευκολία τα λύνεις όταν παραμένεις εστιασμένος στο παρόν, όταν το μυαλό σου δεν θολώνει από ένα σωρό άλλες σκέψεις, σχετικές ή άσχετες, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να μεγεθύνουν το πρόβλημα.

Επιβεβαιώσεις και οραματισμοί για την αποδοχή του εαυτού μας

Επιβεβαιώσεις:

1. Δεν βρίσκομαι εδώ για να είμαι τέλειος ή για να ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες των άλλων.

2. Αποδέχομαι τον εαυτό μου καθολικά, όπως ακριβώς είναι.

3. Είμαι καλός. Είμαι επαρκής. Είμαι αρκετός.

4. Όσο περισσότερο αποδέχομαι τον εαυτό μου, τόσο περισσότερο με αποδέχονται οι άλλοι.

5. Οι ξένοι είναι μελλοντικοί φίλοι μου.

6. Τιμώ πάντα τις ανάγκες του παιδιού που έχω μέσα μου.

7. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου να είμαι αυθόρμητος και ελεύθερος.

8. Νιώθω απόλυτη ασφάλεια όταν αισθάνομαι καλά για τον εαυτό μου.

9. Δεν χρειάζεται να καθοδηγήσω τον εαυτό μου. Όλα συμβαίνουν όπως πρέπει.

10. Δεν βρίσκομαι σ' αυτό τον κόσμο για να ευχαριστώ τους άλλους, αλλά για να ευχαριστώ τον εαυτό μου.

11. Γνωρίζω ότι είμαι ικανός να ανταποκριθώ σε κάθε περίσταση όπως προκύπτει.

Έκανα αυτό που κάνουμε όλοι όταν βρισκόμαστε μπροστά σ’ οδύνες κι αδικίες: ανέβαινα να κλάψω στο πιο ψηλό σημείο του σπιτιού (ΠΡΟΥΣΤ)

Όταν τις βόλτες αυτές στον κήπο τις πραγματοποιούσε η γιαγιά μου μετά το δείπνο, ένα μόνο πράγμα είχε τη δύναμη να την κάνει να γυρίσει πίσω: αυτό θα συνέβαινε – κάποια στιγμή που ο γύρος του περιπάτου της την έφερνε περιοδικά, σαν να ‘ταν έντομο, απέναντι στα φώτα του μικρού σαλονιού όπου είχαν σερβίρει τα λικέρ πάνω στο τραπέζι των χαρτιών – αν η μεγάλη μου θεία της φώναζε : «Μπατίλντ ! έλα λοιπόν να εμποδίσεις τον άντρα σου να πιεί κονιάκ!». Πραγματικά, για να την πειράξει (η γιαγιά μου είχε φέρει στην οικογένεια του πατέρα μου ένα πνεύμα τόσο διαφορετικό, ώστε όλοι έκαναν χωρατά μαζί της και την παίδευαν), κι επειδή τα λικέρ ήταν απαγορευμένα για τον παππού μου, η μεγάλη μου θεία του ‘δινε να πιεί μερικές σταγόνες. Η καημένη η γιαγιά μου ερχόταν μέσα, θερμοπαρακαλούσε τον άντρα της να μη δοκιμάσει κονιάκ. Εκείνος θύμωνε, έπινε μολαταύτα τη γουλιά του κι η γιαγιά μου ξανάφευγε μελαγχολική, απογοητευμένη κι όμως χαμογελαστή, γιατί είχε τόση ταπεινοφροσύνη κι ήταν τόσο γλυκιά, ώστε η καλοσύνη της για τους άλλους και το λίγο που την απασχολούσε ο εαυτός της, καθώς και τα όσα υπέφερε, δένονταν αρμονικά μέσα στο βλέμμα της σ’ ένα χαμόγελο όπου, αντίθετα μ’ ό,τι βλέπει κανείς στα πρόσωπα πολλών ανθρώπων, δεν υπήρχε ειρωνεία παρά μόνο για τον ίδιο τον εαυτό της, ενώ για μας όλους υπήρχε κάτι σαν φιλί στα μάτια της, που δεν μπορούσαν να κοιτάξουν όσους αγαπούσε χωρίς να τους χαϊδέψουν με τρυφερό πάθος.

Κι αν η σχέση σου ρουτίνιασε, ξεβολέψου από τον καναπέ

Βολεμένες σχέσεις και ανούσια ζευγαράκια μόνιμα υποταγμένα μόνιμα στα πρέπει τους. Σχέσεις ανιαρές, βαρετές, επαναλαμβανόμενες που βαλτώνουν στην καθημερινότητά τους, χάνοντας κάθε ίχνος σεβασμού οι υποτιθέμενοι πρωταγωνιστές τους. Πρωταγωνιστές σε ένα έργο χιλιοπαιγμένο με το ίδιο προβλέψιμο τέλος.

Φαντασία μηδέν. Αυθορμητισμός χαμένος στην μετάφραση. Αισθήματα βουλιαγμένα στα πρέπει. Βαρετά όσο η καθημερινότητά τους. Σχέσεις ρουτίνας ξαπλωμένες στην γωνία ενός καναπέ. Χιλιοπαιγμένα ξεχαρβαλωμένα συναισθήματα γιατί σας τέλειωσαν αλλά ποιος έχει την μαγκιά να το ξεστομίσει. Κανείς.

Έμενα αυτό το παιχνίδι σχέσεων δε μου ταιριάζει. Έμενα δώσε μου ξεβόλεμα. Ένταση και δυνατά συναισθήματα. Δώσε μου θέλω και θα σου δώσω την ψυχή μου.
Θέλω αληθινά συναισθήματα, αγάπη μικρού παιδιού και έρωτα που ν' αγγίζει τα όρια της τρέλας. Δε μου αρέσει το άραγμα του καναπέ. Προτιμώ την ένταση και την τρικυμία. Προτιμώ καθημερινότητα γεμάτη περιπέτεια χωρίς ίχνος ρουτίνας. Την βαριέμαι μάτια μου.

Μια χίμαιρα είναι η ζωή!

Γράφει ο Γιώργος Ζώσης

Τι είναι τάχα η ζωή;

Αφουγκράζομαι το θρόισμα των κυμμάτων και ξεδιπλώνω την σκέψη μου σε ένα κομμάτι χαρτί.
Αυτή τη φορά, δεν γράφω για ταξίδια αλλά για την στιγμή.
Σε μια παραλία ξεχασμένη, κάπου στο Ιόνιο.
Μακριά από την πόλη, περικυκλωμένος από τουρίστες και (συμ)πολίτες του κόσμου, γράφω δίπλα στο κύμα συλλογιζόμενος κι αναρωτόμενος τι είναι τάχα η ζωή.

Έρμος στην άκρη του γυαλού, αλλού εχθές, αλλού προχθές, τώρα εδώ, αύριο αλλού, στο πουθενά.
Η μνήμη ανήμπορη, θολή.
Έγινε σκέλεθρο φρικτό κι η σκέψη κρύα και βουβή.
Έφυγε, αγέρας η χαρά, μια Κυριακή προσωρινή.
Έρμος στην άκρη του γυαλού, τα βότσαλα ρωτάω, το κύμα το βουνό, τον γλάρο το μοναχικό.
Τί είναι τάχα η ζωή;
Ελπίδα, ανάσα και χαρά, αγώνας, δόξα, προβολή. Πλούτη; Τιμές του βασιλιά;
Τι είναι τούτη η ζωή;
Ήττα, ταπείνωση, ντροπή. Φτώχεια, ιδρώτας, ζητιανιά, πόνος, δάκρυ κι απονιά.
Τι είναι τούτη η ζωή;
Τον κύκλο κάνει συνεχώς.

Σταματήστε ν’ απορροφάτε την αρνητική ενέργεια των άλλων

Τίποτα δεν μπορεί να σας αποθαρρύνει και να χαλάσει την διάθεσή σας περισσότερο από τους αρνητικούς ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν.

Ενώ οι περισσότεροι καλοσυνάτοι άνθρωποι αισθάνονται συμπόνια προς τους άλλους, οι ενσυναισθητικοί έχουν την τάση να ταυτίζονται με τα προβλήματα των άλλων και να υιοθετούν τα αρνητικά τους συναισθήματα σαν να τα βιώνουν οι ίδιοι.

Αν είστε και εσείς ένας ενσυναισθητικός άνθρωπος, σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να σας οδηγήσει να επηρεάζεστε από την ενέργεια των ανθρώπων γύρω σας, η οποία μπορεί να σας καταβάλλει ψυχικά, σωματικά και πνευματικά. Ενώ είναι σημαντικό να προσφέρουμε συναισθηματική υποστήριξη στους ανθρώπους που αγαπάμε, θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε πώς να προστατεύουμε την καρδιά μας από αυτούς που εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μας.

Εδώ παραθέτουμε απλούς τρόπους, που θα μας βοηθήσουν να σταματήσουμε να απορροφούμε  την αρνητική ενέργεια των άλλων.

1. Σταματήστε να παίρνετε τη γνώμη των άλλων προσωπικά

Είναι ευλογία να μπορείς να εκτιμάς όσα έχεις.

Τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν, την υγεία, το σπίτι σου, όλα αυτά που αγαπάς, όλα όσα σε πεισμώνουν κι όλα αυτά που συμβάλλουν για να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. 

Είναι ευλογία να μπορείς να εκτιμάς τους ανθρώπους της ζωής σου. Αυτούς που σε νοιάζονται πραγματικά. Που στέκονται δίπλα σου στα δύσκολα όταν ο κόσμος σου δείχνει να καταρρέει. Που μιλούν όταν δεν βρίσκεσαι παρών με τα καλύτερα για σένα. Που σε γνωρίζουν αλλά δεν το βάζουν στα πόδια. Σε γουστάρουν έτσι όπως είσαι και χαίρονται το ίδιο που κι εσύ, υπάρχεις στη δική τους ζωή.

Είναι ευλογία να μπορείς να ξεχωρίζεις τους αληθινούς φίλους, αυτούς που μπορεί να μην είναι αίμα σου αλλά στέκονται κοντά σου σαν οικογένεια. Είναι μεγάλη τύχη να έχεις τη δύναμη να βγάζεις από τη ζωή σου αυτούς που σε επηρεάζουν αρνητικά, που ζηλεύουν, που δεν έχουν όμορφο χαρακτήρα.

Είναι ευλογία να μπορείς να ασχολείσαι με τη δουλειά που αγαπάς. Να είναι το πάθος σου.

Είναι ευλογία να έχεις καινούριους λόγους να ξυπνάς κάθε μέρα. Και να μπορείς να εκτιμάς τα απλά, καθημερινά. Αυτά που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, πιο όμορφη.

Χαμογέλα, δὲν εἶναι δύσκολο.

Κακὴ διάθεσις…
Ψυχρὴ κι ἀνάποδη…
Ὅλοι μὲ κατεβασμένα κεφάλια περπατοῦν… Σκυφτοὶ σχεδόν…
Δυστυχία σὲ κάθε ματιά…

Ἐχθὲς λοιπὸν ἤθελα νὰ πάω σὲ κάποιους φίλους. 
Φόρεσα τὸ χαμόγελό μου καὶ ξεκίνησα. Χαιρόμουν ποὺ θὰ τοὺς συναντοῦσα.
Στὴν διαδρομὴ ὅλοι οἱ ἀνώμαλοι, οἱ παράνομοι, οἱ τέλος πάντων παράφρονες, μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ αὐτοκίνητα, σὲ ὅλες τὶς παράλογες σκηνές, μὲ στόχο ἐνδομύχως νὰ δολοφονήσουν τὸν ὅποιον ἀφηρημένο θὰ συναντοῦσαν ἐμπρός τους. 
Κι ὅμως… Ἐγὼ εἶχα φορέσῃ τὸ χαμόγελό μου καὶ συνέχιζα.

Ἔφθασα ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τῶν φίλων κι ἔψαξα γιὰ ζαχαροπλαστεῖο.  
Εἶδα ἕνα, πλησίασα, στάθηκα στὴν βιτρίνα γιὰ λίγο καὶ κύτταξα τὸν ζαχαροπλάστη. 
Ὅλη ἡ δυστυχία τῆς Ἑλλάδος στὸ πρόσωπό του ζωγραφισμένη. 
Ἀφηρημένος κυττοῦσε τὸ κενὸ καὶ κάτι μονολογοῦσε. 
Στάθηκα μερικὲς στιγμὲς διστακτική… Νά μπῶ; Νά μήν μπῶ; 
Δὲν ἤθελα πολλά… Δύο κουλουράκια νὰ πάρω γιὰ τὸ  «καλῶς σᾶς βρῆκα»….

Τὸ ἀπεφάσισα. Μπῆκα μὲ φόρα στὸ κατάστημα. Ὁ ἀνθρωπάκος, γύρω στὰ 60, μὲ κύτταξε ξαφνιασμένος. Τοῦ εἶπα τὸ τὶ ἤθελα καὶ πῆγε νὰ τὰ φέρῃ. Ἐξ αἴφνης σταματᾶ, γυρίζει, μὲ κυττάζει καὶ φωτίζεται τὸ πρόσωπό του!

ΑΠΟ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ

Αλήθεια ψέματα αυτά όλα που αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος απο την Καισάρεια για την Θεοδώρα κανένας δεν ξέρει.

 Κάποιοι λένε ότι επειδή ο Προκόπιος αντιδρούσε με την πολιτιή του αυτοκράτορα έγραψε στα κρυφά το βιβλίο απόκρυφη ιστορία. 

Λιβελογράφημα εναντίον της Θεοδώρας και του Ιουστινιανού;

 Ισως για κάποιους. 

Στην ουσία όμως όλες οι πηγές απο εκεί έχουν πληροφορίες για την Θεοδώρα. 

Για τον Προκόπιο πατέρας της ήταν ο Ακάκιος, θηριοφύλακας στον ιππόδρομο. 

Η  Θεοδώρα από πολύ μικρή συμμετείχε σε κωμικές παραστάσεις χαμηλού επιπέδου και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προκόπιου ήταν εταίρα. 

Για τον  χρονογράφο Μιχαήλ Σύριο  η Θεοδώρα ήταν κόρη κληρικού και ζούσε με ευσέβεια και αγνότητα. 

Και ο Σύριος εκκλησιαστικός ιστορικός, επίσκοπος Ιωάννης της Εφέσου, προστατευόμενος της Θεοδώρας λέει πως ήταν από το πορνείον χωρίς  αυτό όμως να συνεπάγει  ότι ήταν πράγματι πόρνη, αλλά ηθοποιός και ζούσε από το ταλέντο της και το σεξουαλικό και το θεατρικό. 

Τα παράξενα που πιστεύουμε

Θεωρούμε ότι οι πεποιθήσεις μας βασίζονται σε μια αλήθεια. Όταν όμως το 90% των ανθρώπων διατηρεί πεποιθήσεις οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν αυταπάτες, ίσως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε την πραγματικότητα.

Οι φυσιολογικοί άνθρωποι πιστεύουν στα πιο παράξενα πράγματα. Σχεδόν οι μισοί ενήλικοι στις Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν τουλάχιστον μία θεωρία συνωμοσίας. Η πίστη σε παραφυσικά ή υπερφυσικά φαινόμενα είναι ευρέως διαδεδομένη, ενώ οι προκαταλήψεις και η πίστη στη μαγεία είναι σχεδόν οικουμενικές.

Εκπληκτικά μεγάλος αριθμός ατόμων διατηρεί επίσης πεποιθήσεις τις οποίες ένας ψυχίατρος θα χαρακτήριζε αυταπάτες.

Το 2011 ο ψυχολόγος Peter Halligan από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ εξέτασε πόσο συνηθισμένες είναι οι πεποιθήσεις του είδους στη Βρετανία. Διαπίστωσε ότι περισσότεροι από το 90% είχαν σε κάποιον βαθμό τουλάχιστον μία.

Στις πεποιθήσεις αυτές περιλαμβάνονται το να πιστεύει κάποιος/α ότι μια διασημότητα είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του/της, ότι δεν ελέγχει κάποιες πράξεις του/της και ότι ο κόσμος λέει ή κάνει πράγματα τα οποία εμπεριέχουν ένα ειδικό μήνυμα για εκείνον/η.

Κανένα από τα άτομα που εξέτασε ο Peter Halligan δεν προβληματιζόταν για τις παράξενες πεποιθήσεις του. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός ότι είναι τόσο διαδεδομένες υποδηλώνει πως το «αίσθημα του σωστού» που συνοδεύει την πίστη δεν αποτελεί πάντα αξιόπιστο οδηγό για την πραγματικότητα.

Το Top 10 της αυταπάτης

Δείτε τι μπορεί να κάνει ένα μολύβι!

Τα μολύβια, μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα από το να είναι ένα εργαλείο γραφής!

1. Βάλτε εύκολα το καινούριο κλειδί σας στην κλειδαριά. Είναι το νέο σας κλειδί πεισματάρικο; Τρίψτε μια γόμα μολυβιού στα δόντια του κλειδιού και ο γραφίτης θα βοηθήσει στο να μπει πιο εύκολα.

2. Διώξτε το σκόρο. Τα ροκανίδια από το μολύβι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του σκόρου. Κρατήστε τα πουλόβερ σας χωρίς τρύπες με την τοποθέτηση ενός μικρού πανιού ή τσάντας γεμάτη με ροκανίδια στην ντουλάπα σας.

3. Ενισχύστε το σήμα στο ασύρματο τηλέφωνό σας. Βελτιώστε τη σαφήνεια της κλήσης στο ασύρματο σταθερό τηλέφωνο σας με την αφαίρεση της σκόνης από τη βάση του φορτιστή του τηλεφώνου. Χρησιμοποιήστε μια γόμα μολυβιού στις μεταλλικές υποδοχές.

Όταν έχετε εξαντληθεί, μάθετε να απελευθερώνεστε

Είστε τελειομανείς; Είστε υπερβολικά αλτρουιστές ή ενσυναισθητικοί για το καλό σας; Κάτι τέτοιο μπορεί να σας καταπιέζει και να σας εξαντλεί. Είναι καιρός να μάθετε να απελευθερώνεστε.

Σκεφτείτε την επόμενη ανάσα σας. Αν προσπαθήσετε να την κρατήσετε και να την ελέγξετε, τελικά θα εξαντληθείτε.

Το να επιθυμείτε να απελευθερωθείτε είναι μια φυσική ανθρώπινη ανάγκη. Δεν είναι μόνο σωματική αλλά και ψυχική.

Προσκολλόμαστε σε ανθρώπους, περιστάσεις, πράγματα και συμπεριφορές που δεν μας βοηθούν. Στην πραγματικότητα μπορεί να μας καταπιέζουν και να μας δεσμεύουν μέχρι που εξαντλούν όλη μας την ενέργεια.

ΝΕΡΟ-ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

________________________________________

Απόσπασμα από το βιβλίο "Το Ευαίσθητο Χάος" του Theodor Schwenk

Καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας της γης και κινείται συνεχώς, με τους πλέον διαφορετικούς τρόπους.
Είναι τόσο απέραντη η κίνηση μέσα στο υδάτινο κουβάρι που περιβάλλει τη γη ώστε μπορούμε να θεωρήσουμε πως το σύνολο του νερού του πλανήτη συνιστά ένα όργανο διαμεσολάβησης ανάμεσα στο σύμπαν και τη Γη, που την εντάσσει στην πορεία των συμπαντικών γεγονότων και την καθιστά συμμέτοχό τους.

Πηγή ζωής και επικοινωνίας


Είναι ιδιαίτερα σημαντική η διαπίστωση πως ο αστρικός κόσμος διαποτίζει όλες τις κινήσεις του νερού, το οποίο στη συνέχεια εμποτίζει κάθε μορφή γήινης ζωής με τα συμπαντικά γεγονότα, με αποτέλεσμα όλες οι διαδικασίες της ζωής να συνδέονται άρρηκτα μέσω αυτού με την αστρική πορεία.
Με οποιαδήποτε μορφή και αν εμφανίζεται το κινούμενο νερό -ως ρυάκι με ασθενική ροή, ποτάμι που τρέχει προς τα κάτω, ως ρυθμικός κυματισμός ή μεγάλα αφρισμένα κύματα, φωταγωγείται από τον κόσμο των αστέρων.

Έτσι, μεταμορφώνεται σε εικόνα της ροής του χρόνου, εμποτισμένη με τους ρυθμούς του αστρικού κόσμου. Όλα τα γήινα πλάσματα ζουν μέσα σε αυτό τον ποταμό του χρόνου, που όσο κυλά μέσα τους τα συγκρατεί στη ροή της ζωής.

Τα τεκταινόμενα στο σύμπαν και το νερό συνδέονται με τη ροή του χρόνου μέσω του φαινομένου της άμπωτης και της πλημμυρίδας. 
Η σχέση ανάμεσα στη σεληνιακή πορεία και την παλίρροια είναι τόσο εμφανής και γνωστή που δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες.
Αλλά οι ρυθμοί της σελήνης κάνουν το νερό να δονείται και σε ακόμα μικρότερη κλίμακα. Κάποτε οι ρυθμοί αυτοί λαμβάνονταν υπ' όψιν για το άνοιγμα των πηγαδιών, το οποίο συνήθως γινόταν μόνο στη διάρκεια ορισμένων φάσεων της σελήνης και όταν αυτή βρισκόταν σε συγκεκριμένες θέσεις μέσα στο ζωδιακό κύκλο.
Ο λόγος ήταν πως οι άνθρωποι γνώριζαν πως ακόμα και στο εσωτερικό της γης η στάθμη του νερού ανεβαίνει και κατεβαίνει ανάλογα με την πορεία της σελήνης και έτσι όταν η σελήνη βρίσκεται σε ορισμένες θέσεις βρίσκει κανείς ευκολότερα νερό, το οποίο όμως εξαντλείται πολύ γρηγορότερα, ενώ σε άλλες περιόδους χρειάζεται να σκάψει κανείς βαθύτερα για να βρει υδάτινα αποθέματα, τα οποία όμως έχουν σταθερή στάθμη. 

Γιατί πρέπει να στειρώνουμε τα κατοικίδια μας - Ποια προβλήματα δημιουργούνται από τη μη στείρωση

Μπορεί η στείρωση των σκυλιών να έχει πολλά θετικά για το κατοικίδιο σας, ωστόσο πολλοί είναι οι ιδιοκτήτες ζώων, οι οποίοι τα αγνοούν. Αρκετοί ιδιοκτήτες δεν στειρώνουν τα κατοικίδια τους, είτε από αμέλεια, είτε γιατί δεν έχουν αρκετή γνώση.

Στον αντίποδα, άλλοι ιδιοκτήτες τάσσονται ενάντια στη στείρωση, γιατί τα «λυπούνται», όπως λένε. Ωστόσο, ένα ζώο θέλει να ζευγαρώσει μόνο κατά την περίοδο του οίστρου, και αυτό εξ αιτίας την αύξησης κάποιων ορμονών στον οργανισμό του και όχι λόγω συναισθημάτων όπως λανθασμένα νομίζουν κάποιοι. Με τον όρο στείρωση εννοούμε τη χειρουργική διαδικασία, κατά την οποία αφαιρούνται από το θηλυκό ζώο η μήτρα και οι ωοθήκες και από το αρσενικό οι όρχεις. Με το τρόπο αυτό, το ζώο δεν έχει διάθεση πλέον να ζευγαρώσει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι παύει να έχει όρεξη για παιχνίδι, βόλτα, φαγητό και γενικότερα μια φυσιολογική χαρούμενη ζωή. Στειρώνοντας το κατοικίδιο μας, αφενός συμβάλλουμε στη μείωση των αδέσποτων ζώων και αφετέρου επεκτείνουμε τη διάρκεια της ζωής του και το προστατεύουμε από κάποιες πιθανές ασθένειες.

Τα θηλυκά σκυλιά

Αν μια σκύλα δεν στειρωθεί και δεν γεννήσει ποτέ στη ζωή της, έχει αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει υπερπλασία των αδένων του ενδομητρίου και ακολούθως πυομήτρα, μια ασθένεια της μήτρας του ζώου. Η μήτρα γίνεται πάρα πολύ εύθραυστη και υπάρχει κίνδυνος να σπάσει, προκαλώντας περιτονίτιδα, μια κατάσταση που ενδεχομένως να απειλήσει και την ίδια τη ζωή του ζώου. Η θεραπεία για την πυομήτρα είναι η ωοθηκυστερεκτομή.

Μια άλλη κατάσταση, στην οποία μπορεί να βρεθούν οι σκύλες που δεν εγκυμονούν και δεν έχουν στειρωθεί είναι η ψευδοκύηση. Το ζώο παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά και έχει πρησμένους μαστικούς αδένες, οι οποίοι μπορεί να παράγουν και γάλα. Το πρόβλημα σ' αυτή την περίπτωση είναι ό,τι οι πρησμένοι μαστικοί αδένες μπορεί να οδηγήσουν σε μαστίτιδα. Αν η ψευδοκύηση παρουσιάζεται συχνά, δηλαδή σε κάθε τέλος του δίοιστρου, η μόνιμη λύση που συστήνεται είναι και πάλι η στείρωση.

Ο προστάτης και τα προβλήματα του (Η Ασθένεια ως Γλώσσα της Ψυχής, του Ρυντίγκερ Ντάλκε)

Η διόγκωση του προστάτη αποτελεί ένα εξαιρετικά διαδεδομένο πρόβλημα κατά την ώριμη ανδρική ηλικία. Ο ολοένα διογκούμε­νος αδένας που περιβάλλει την ουρήθρα, αποκλείει την έξοδο των ούρων. H ουρήθρα στραγγαλίζεται σταδιακά και αναγκάζει την κύστη να ασκήσει μεγάλη πίεση για να αδειάσει. H χαλάρωση του σφιγκτήρα γίνεται επίπονη, ενώ η κύστη δεν αδειάζει πλέον εντελώς, με συνέπεια συχνές ουρήσεις και διακοπή του ύπνου, ενώ παράλληλα το καμάρι των μικρών αγοριών, η ορμητική γραμμή των ούρων, μεταμορφώνεται σε κουρασμένο ρυάκι. H πάλαι ποτέ μεγάλη καμπύλη που διέγραφαν τα ούρα, καταρρέει άθλια, κι οι πάσχοντες αποφεύγουν πλέον τα δημόσια ουρητήρια, γιατί αισθάνονται μειωμένοι.

H περήφανη ακτίνα των ούρων, με την οποία συναγωνίζονται τα αγόρια ποιο θα φτάσει μακρύτερα (στη ζωή) χρησιμεύει στην πρώιμη αυτήν ηλικία στη διαφοροποίηση, με έντονο τρόπο, από το πολύ ασθενέστερο άλλο φύλο. Βέβαια η στάση των αρσενικών κατά την ούρηση είναι στάση υπεροχής. Όρθιοι, με ανοιχτά πόδια, κατευθύνουν προφανώς την ακτίνα προς τα εμπρός. Να τι μαρτυρεί η ονομασία του αδένα προστάτης: τα αγόρια στο παιχνίδι τους χρησιμοποιούν το πέος τους σαν όργανο γυμναστικής. Στη γερμανική μετάφραση της Βίβλου, ο Λούθηρος επέλεξε την εξαιρετικά παραστατική λέξη «κατούρημα» ως σύμβολο της ανδρικής ισχύος. Αντίθετα, η ανάλογη γυναικεία στάση είναι κάπως ταπεινωτική. Η γυναίκα σε στάση καθιστή, σκυφτή, αφήνει να τρέξει νερό.

Με τη μείωση αυτής της διαφοράς όσο προχωρά η ηλικία, το σώμα αναγγέλλει ότι τώρα βρίσκεται εγγύτερα στο ασθενές φύλο. Δεν μπορεί πια να «κατουρήσει» τόσο απλά και σε τόσο μεγάλο τόξο, κάτι που οι γυναίκες βίωναν εξ αρχής. Ο οργανισμός καθιστά σαφές ότι το πλησίασμα προς το θηλυκό πόλο λαμβάνει χώρα στο σωματικό επίπεδο. Εγείρεται η υποψία ότι υστερεί η πραγμάτωση του πλησιάσματος στο δικό του θηλυκό πόλο, την anima, οπότε αναλαμβάνει το σώμα να βιώσει αυτό που επιτάσσει η ψυχή.

Το σύμπτωμα σηματοδοτεί το καθήκον. Οι μεγαλεπήβολες ανδρικές φαντασιώσεις πρέπει να υποχωρήσουν. Το σώμα κάνει τον άνθρωπο ειλικρινή και τον αναγκάζει να παραδεχθεί ότι η ανδρική ακτίνα των ούρων του κι η σχετική μ' αυτό ακτινοβολία δεν λειτουργούν πια. Συγχρόνως γίνεται ορατό το πλησίασμα στο θηλυκό πόλο σε μεταφορικό επίπεδο.

Το κομμάτιασμα της σκέψης

Μία από τις λειτουργίες της σκέψης είναι το να είναι πάντα απασχολημένη με κάτι. 

Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να έχουμε το νου μας συνεχώς απασχολημένο ώστε να εμποδιζόμαστε να δούμε τους εαυτούς μας όπως είμαστε πραγματικά. Φοβόμαστε να  είμαστε άδειοι.

 Φοβόμαστε να κοιτάξουμε τους φόβους μας. 

Στο συνειδητό μπορεί να ξέρεις τους φόβους σου αλλά στα βαθύτερα στρώματα του μυαλού σου τους ξέρεις; 

Και πως θα ανακαλύψεις τους φόβους σου που είναι κρυμμένοι, μυστικοί; 

Πρέπει ο φόβος να διαιρεθεί σε συνειδητό και ασυνείδητο; 

Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση. 

Οι ειδικοί, οι ψυχολόγοι, οι αναλυτές έχουν χωρίσει το φόβο σε βαθιά και σε επιφανειακά στρώματα, αλλά αν ακολουθήσεις αυτά που λένε οι ψυχολόγοι ή αυτά που λέω εγώ, καταλαβαίνεις τις θεωρίες μας τα δόγματά μας, τις γνώσεις μας, δεν καταλαβαίνεις τον εαυτό σου. 

Δεν μπορείς να καταλάβεις τον εαυτό σου με βάση τον Φρόυντ, τον Γιούνγκ ή εμένα. Οι θεωρίες των άλλων ανθρώπων δεν έχουν καμία σημασία.

 Εσύ ο ίδιος είσαι που πρέπει να κάνεις την ερώτηση: Πρέπει ο φόβος να διαιρεθεί σε συνειδητό και ασυνείδητο; Ή υπάρχει μόνο φόβος που του δίνεις διάφορες μορφές; 

Υπάρχει μόνο μια επιθυμία: η ίδια η επιθυμία. Εσύ επιθυμείς. 

Τα αντικείμενα της επιθυμίας αλλάζουν, αλλά η επιθυμία είναι πάντα η ίδια.

 Ίσως με τον ίδιο τρόπο υπάρχει μόνο φόβος.

 Φοβάσαι όλων των ειδών τα πράγματα αλλά υπάρχει μόνο ένας φόβος. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι ο φόβος δεν μπορεί να διαιρεθεί, θα δεις ότι έχεις βάλει κατά μέρος μία κι καλή αυτό το πρόβλημα του ασυνείδητου και έτσι θα 'χεις γλιτώσει από τους ψυχολόγους και τους αναλυτές. 

Όταν καταλάβεις ότι ο φόβος είναι μία και μόνη κίνηση που εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους και όταν δεις την κίνησης και όχι το αντικείμενο στο οποίο πηγαίνει η κίνηση, τότε αντιμετωπίζεις μία "τεράστια" ερώτηση: 

Πως μπορεί να κοιτάξεις το φόβο χωρίς το κομμάτιασμα που έχει καλλιεργήσει ο νους;