Βλέποντας μια ταινία στη ΝΕΡΙΤ…με θέμα την ομοφυλοφιλία…και μάλιστα στο έργο παρουσιαζόταν δύο γυναίκες οι οποίες παντρεύτηκαν και πήραν σπέρμα από την τράπεζα σπέρματος και οι δύο γυναίκες ως ζευγάρι πήραν από τον ίδιο δότη πατέρα σπέρμα και γέννησαν αντίστοιχα από ένα παιδί η καθεμία….και η πλοκή του έργου ήταν ότι τα παιδιά μεγαλώνοντας αναζήτησαν τον πατέρα τους…τον οποίον τον βρήκαν και ήρθε στη νέα τους ζωή…όπου στο τέλος μετά την αναστάτωση που επήλθε με τον ερχομό του πατέρα…το συμπέρασμα της ταινίας ήταν ότι κατάφεραν και πέρασαν με έξυπνο τρόπο ότι τελικώς είναι καλό να υπάρχει μια τέτοια οικογένεια και έδιωξαν οριστικά τον κανονικό τους πατέρα και σύζυγο των γυναικών….και έπρεπε εμείς οι θεατές να το αποδεχτούμε αυτό ως μια φυσική επιλογή.
Σίγουρα υπάρχουν τέτοιου είδους σχέσεις και καταστάσεις, αλλά όμως η διεθνής τάξη πραγμάτων το προωθεί ασύστολα…αφού τέτοιου είδους σχέσεις τις πλασάρει καθημερινά εδώ και μερικά χρόνια και οι γκέι ενώ αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό στον πλανήτη μας, περίπου γύρω στο 3%...όμως τους γίνεται μια πολύ μεγάλη «προβολή»…όπου στο τέλος φαίνεται να φτάνει ή και να ξεπερνάει το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.