του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΔΑΡΗ –
Ο ελισαβετιανός αστρολόγος, επιστήμονας και μάγος John Dee έζησε μια ζωή «σαν παραμύθι», με όχι καλό τέλος, αφού αυτό τον βρήκε με επτά νεκρά παιδιά, έκπτωτο από πλούτη κι αξιώματα και χήρο. Πριν όμως από αυτό, ενσάρκωσε πολλούς ενδιαφέροντες ρόλους. Παραφράζοντας τη γνωστή ευχή: «σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς», θα λέγαμε ότι ο John Dee έζησε πράγματι «ενδιαφέρουσα ζωή». Δεν είχε ο βίος του τίποτα να ζηλέψει απ’ όσα γράφονται στα βιβλία των μύθων και των θρύλων, ακόμα κι αν αφαιρέσουμε στοιχεία, τα οποία του φόρτωσε η «προφορική» παράδοση μερικών αποκρυφιστικών κύκλων. Από γιος κατώτερου εμπόρου κι αυλικού κι αυλικός ο ίδιος, έγινε πανεπιστήμονας της εποχής, κατάσκοπος μέχρι και… στο τέλος της ζωής του, αρχιφύλακας.
Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Dee υπήρξε «Μάγος», όχι με τη σημερινή εκφυλισμένη έννοια, αλλά με την αρχετυπική έννοια του «Σοφού». Εκείνου που γνώρισε την κοσμική σοφία και αναζητά απεγνωσμένα και με ερωτική διέγερση, θαρρείς, την αέναη υπερκοσμική γνώση. Ένας τυχοδιώκτης της γνώσης κι εξερευνητής της κρυμμένης ενότητας, αυτό ήταν ο Dee και αυτό το απέδειξε σε κάθε στιγμή της ζωής του. Γι’ αυτό το λόγο, αρνήθηκε τη θέση του καθηγητή στο Παρίσι και την Οξφόρδη. Πνεύμα καινοτόμο καθώς ήταν, σε μια σκληρή εποχή οδηγήθηκε στην αυτοεξορία και την ωφέλιμη περιοδεία στην Ευρώπη, στη φυλακή, στην αυλή μεγάλων βασιλιάδων και στη δημιουργία μιας προσβάσιμης απ’ όλους βιβλιοθήκης στο Mortlake.