Το ΑΤΙΑ στον Ζαρό και ο χάρτης των ΑΤΙΑ της Κρήτης

Κάτοικοι του γραφικού χωριού της Μεσαράς ισχυρίζονται ότι είδαν στον ουρανό τους UFO που έβγαζε φωτιές και εξαφανίστηκε τόσο απότομα όσο εμφανίστηκε. Ο  ιπτάμενος δίσκος έκανε την απρόσμενη εμφάνισή του το βράδυ της Κυριακής στον ορίζοντα πάνω από τα Βορίζια σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες.

'Όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι, δεν τον είδε μόνο ένας, αλλά δεκάδες άτομα! «Είχε νυχτώσει και βρισκόμουν στην αυλή του σπιτιού μου. Γύρω στις 22.00 αντιλήφθηκα ότι από πάνω μου υπήρχε ένα έντονο φως, ένας λαμπερός δίσκος» είπε η κυρία Ειρήνη στο apopsilive.gr και πρόσθεσε:

«Φοβήθηκα και μπήκα στο σπίτι»

«Τηλεφώνησα στην αδερφή μου και της είπα ότι βλέπω μια φωτιά στον ουρανό, αλλά εκείνη δεν την έβλεπε. Μετά, πήρα τη φίλη μου την Αγγελική και της λέω θα πέσει φωτιά να σε κάψει. Μου είπε ότι η αδερφή της η Κατίνα με τον άντρα της το είδαν. Ηταν ολοστρόγγυλο, έκανε καμπύλες, αλλά φοβήθηκα και μπήκα μέσα στο σπίτι. Μετά χάθηκε πίσω από τα σύννεφα, πάνω από τα Βορίζια, και το έχασα».

Αλλες δύο μαρτυρίες, εκείνες της κυρίας Κατίνας και του συζύγου της Μανώλη, μίλησαν για τον περίεργο δίσκο που έβγαζε φωτιές: «Στον ορίζοντα, εκεί, πάνω από τα Βορίζια, εμφανίστηκε κάτι στρογγυλό και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. Κάθισε στον ουρανό για λίγο, ακριβώς από πάνω μου, και σιγά σιγά υψωνόταν, ώσπου χάθηκε. Φαινόταν σαν μια φλόγα μέσα του και στα πλάγια του και από πάνω είχε σαν γυάλινο κάλυμμα» είπε ο κύριος Μανώλης, ενώ η γυναίκα του, η κυρία Κατίνα, μίλησε για έναν μεγάλο στρογγυλό δίσκο που ολοένα και υψωνόταν, ώσπου έγινε σαν ένα αστέρι στον ουρανό και τελικά χάθηκε». Το θέμα έχει κάνει τον γύρο του διαδικτύου, με τους κατοίκους να είναι ανήσυχοι. Κάποιοι διακωμωδούν την κατάσταση, λέγοντας πως δεν είδαν καλά όσοι ισχυρίζονται ότι είδαν κάτι περίεργο στον ουρανό, ενώ ορισμένοι άλλοι αναρωτιούνται τι μπορεί να ήταν αυτό κι αν θα ξανακάνει την εμφάνισή του.

Εμείς με την αφορμή του συμβάντος στον Ζαρό Κρήτης ψάξαμε και βρήκαμε (σχεδόν)όλες τις καταγεγραμμένες γνωστές καταγραφές ΑΤΙΑ από το 1975 και μετά και ενώ υπήρχαν παραπάνω από δύο άτομα κατά την θέαση, είτε με οπτικό υλικό. Παραθέτουμε τους χάρτες που σχεδιάσαμε, προσέξτε ότι οι εμφανίσεις των ΑΤΙΑ γινόταν συνήθως πάνω από περιοχές που υπήρχαν αρχαίες Μινωικές πόλεις! 

10 σημάδια ότι αντιμετωπίζετε πρόβλημα στο γαστρεντερικό σας σύστημα

Artist: Richard Tuschman (inspired by Edward Hopper)

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες και οι επαγγελματίες του ιατρικού πεδίου είχαν πολύ περιορισμένη οπτική των επιδράσεων του γαστρεντερικού συστήματος στη συνολική μας υγεία.

Ωστόσο, μια όλο και πιο επεκτεινόμενη ποσότητα έρευνας έχει συνδέσει πια με σιγουριά προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος με έναν αριθμό άλλων προβλημάτων υγείας, από τις αλλεργίες, μέχρι τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Σήμερα πλέον, οι περισσότεροι ειδικοί επιβεβαιώνουν την τεράστια επίδραση που έχει ένα λειτουργικό γαστρεντερικό στη συνολική μας υγεία και ευημερία. Αυτή αποτελεί την επικρατούσα άποψη και μέσω αυτής καταφέραμε να αποκτήσουμε και μια πιο λεπτομερή κατανόηση του ανθρώπινου μικροβιακού συστήματος.

Το γαστρεντερικό μας σύστημα περιλαμβάνει μια δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα μικροβίων, τα οποία είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση των βακτηρίων και άλλων ιών, υπεύθυνων για πολύ ενοχλητικές παθήσεις. Γι’ αυτό και η διατήρηση ενός υγιούς γαστρεντερικού αποτελεί τον καλύτερο τρόπο διατήρησης ενός υγιούς πνεύματος και σώματος.

10 σημάδια ενός πιθανά μη υγιούς γαστρεντερικού συστήματος

1. Αίσθηση άγχους, θλίψης ή απελπισίας

Επιφανειακά, φαίνεται περίεργη η σύνδεση του γαστρεντερικού μας συστήματος με τα συναισθήματα μας. Αλλά γνωρίζατε ότι το 70% της σεροτονίνης στο σώμα σας βρίσκεται στο γαστρεντερικό σας σύστημα; Χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης έχουν συνδεθεί με ασταθή διάθεση, κατάθλιψη και διαταραγμένη λειτουργία της πέψης, της διατροφής και του ύπνου.

2. Λαχτάρα για πολύ γλυκές τροφές

Η λεπτίνη και η γκρελίνη αποτελούν πρωτεΐνες που δρουν παρόμοια με τις ορμόνες και σταθεροποιούν την όρεξη- και τα επίπεδα των βακτηρίων στο γαστρεντερικό σύστημα. Αυτές οι πρωτεΐνες επηρεάζουν την επιθυμία για φαγητό· οπότε αν τρώτε πολύ ζάχαρη, τα βακτήρια προσαρμόζονται σε αυτό τον ανθυγιεινό τρόπο διατροφής.

Παρατήρηση και παρατηρητής

Από το ιστολόγιο του Νίκου Πιλάβιου

«… Πρόκειται, λοιπόν, να ερευνήσουμε μαζί, εάν για τον νου είναι δυνατόν να ζει χωρίς καμιά προσπάθεια κι ωστόσο να λειτουργεί κι όχι να σέρνεται. Η ερώτηση είναι δική σας, όχι δική μου. Εσείς κάνετε αυτή την ερώτηση στον εαυτό σας· δεν σας την κάνω εγώ. Όλα όσα ξέρετε είναι προσπάθεια, αντίσταση, καταπίεση ή το να ακολουθείς κάποιον. Αυτά είναι όλα όσα ξέρετε. Και ρωτάμε εάν είναι δυνατόν ή όχι, ο νους που έχει αποδεχτεί αυτό το σύστημα, αυτή την παράδοση, αυτόν τον τρόπο ζωής, αν μπορεί να σταματήσει να κάνει κάθε προσπάθεια. Θα το ερευνήσουμε μαζί, δεν θα το μάθετε  από μένα. Σας παρακαλώ, καταλάβετέ το αυτό. Δεν θα το μάθετε από τον ομιλητή σε καμιά περίπτωση. Μαθαίνετε μέσα από παρατήρηση· οπότε είναι δικό σας θέμα, όχι δικό μου. Είναι ξεκάθαρο αυτό;»

Λαπίθες: Ο μυθικός θεσσαλικός λαός, που καταγόταν από τον ποτάμιο θεό Πηνειό

Οι αποδεχόμενοι τους Λαπίθες ως μυθικά όντα παράγουν το όνομά τους από το λαπιστής (αλαζών) και το ρήμα λαπίζω (συρίζω), από την ίδια ρίζα λαπ επίσης και το ρήμα αλαπάζω (=καταστρέφω, διαρπάζω) αλλά και το ουσιαστικό λαίλαπα (λαίλαψ). 

Επειδή όμως και η ρίζα λαπ είναι σχετική με τη ραπ = αρπ πολλοί σχετίζουν το όνομα με τις Άρπυιες, δηλαδή τους βίαιους ανέμους, και κάθε βίαια μετεωρολογικά φαινόμενα, δαίμονες των καταιγίδων, που η ποιητική φαντασία τους μετέβαλε βαθμηδόν σε γενναίους πολεμιστές, ενάρετους και φιλόξενους σε αντίθεση με τους Κενταύρους.

Μυθικός θεσσαλικός λαός, που καταγόταν από τον ποτάμιο θεό Πηνειό. Αρχικά κατοικούσαν στα βουνά της Πίνδου, του Πηλίου και της Όσσας. Στα φαράγγια της Πίνδου ο Πηνειός ενώθηκε με τη Νύμφη Κρέουσα και γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Υψεύς, ο Ανδρεύς και η Στίλβη. Η Στίλβη ενώθηκε με το θεό Απόλλωνα και γέννησε τον Λαπίθη, αρχηγέτη των Λαπιθών. 

Οι Λαπίθες πήραν μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου και στον Τρωικό πόλεμο. Πιο γνωστοί είναι για τον αγώνα τους κατά των Κενταύρων, από τον οποίο αναδείχθηκαν νικητές. Τελικά νικήθηκαν από τον Ηρακλή, που βοήθησε τον Αιγίμιο, βασιλιά των Δωριέων, και έδωσε σε αυτόν τη χώρα τους. 

Ποιες είναι οι τροφές που συμβάλλουν στην εκφύλιση των οστών

Πολλές τροφές που συμβάλλουν στην οστική εκφύλιση, επηρεάζουν την ικανότητα του σώματος να απορροφήσει το ασβέστιο, την ουσία που είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και την ενίσχυση των οστών.

Τα τρόφιμα που επηρεάζουν την υγεία των οστών μπορεί να οδηγήσουν σε οστική νόσο με την πάροδο του χρόνου. Η οστεοπόρωση επηρεάζει πολλούς ανθρώπους, καθώς γερνούν, ιδιαίτερα τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Η ασθένεια προκαλεί αποδυνάμωση των οστών που σπάνε εύκολα και θεραπεύονται αργά.

Αλμυρά φαγητά

Τα αλμυρά φαγητά κάνουν το σώμα να χάνει πολύ ασβέστιο και με τον τρόπο αυτό συμβάλλουν στην απώλεια της οστικής μάζας. Πολλά επεξεργασμένα και κονσερβοποιημένα τρόφιμα περιέχουν μεγάλη ποσότητα αλατιού. Αποφύγετε τα προϊόντα με ετικέτες που αναγράφουν ότι περιέχουν 20% ή και περισσότερο νατρίου.

Οξαλικό οξύ

Το οξαλικό οξύ, βρίσκεται σε φυτικές τροφές, ιδιαίτερα το σπανάκι, τα χόρτα τεύτλων και ορισμένα φασόλια. Τροφές πλούσιες σε οξαλικά καθιστούν δύσκολο για το σώμα να απορροφήσει το ασβέστιο. Παρά το γεγονός ότι η σύνθεση των συγκεκριμένων τροφών έχουν πολλά άλλα θρεπτικά συστατικά, δεν παρέχουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου. Η σοκολάτα επίσης περιέχει οξαλικό οξύ και μπορεί να αναστείλει την απορρόφηση του ασβεστίου, παρόλο που περιέχει επίσης ασβέστιο.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ-53 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΕ ΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

Διάβασα  στο κύριο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ της 23-7-17 ότι η Ελλάδα έχει έσοδα περίπου 500.000 ευρώ από την εξαγωγή ακατέργαστου βαμβακιού. Αν αυτό επεξεργαζόταν στην χώρα μας μέχρι να γίνει ύφασμα και στην συνέχεια μπλουζάκια, σεντόνια κτλ το κέρδος για την οικονομία μας θα έφτανε το 8 δις ευρώ!

Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται την εποχή που πριν την αποβιομηχάνιση της χώρας αυτό γινόταν στην χώρα μας ,γιατί τότε υπήρχε ανθούσα κλωστοϋφαντουργία και διαφημίσεις σαν και αυτήν βλέπαμε καθημερινά στην τηλεόραση.

Μια από τις μεγάλες ήταν η κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον, που είχε ιδρυθεί  το 1924 και ήταν η δεύτερη (χρονικά) κλωστοϋφαντουργία που δημιούργησε η οικογένεια Καρέλλα, μετά τη ΒΕΛΚΟ το 1920, Σημαντική  δύναμη του κλάδου, η «Αιγαίον» απασχολούσε περίπου 1.600 εργαζόμενους. Το 1955, οΔημήτρης Καρέλλας, ίδρυσε εργοστάσιο στο Λαύριο μπροστά από το λιμάνι.

Πίσω από αυτό έκτισε επίσης το 1964-6 και πολυκατοικίες για τους εργαζόμενους στα εργοστάσια  και η εταιρεία τούς παρείχε δωρεάν νερό και ρεύμα. Το μίσθωμα ήταν ένα υποτυπώδες ποσό. Μία δραχμή, δύο δραχμές που κρατούνταν από τον μισθό τους ίσα για να θεωρούνται οι κάτοικοι ένοικοι και να μη τα διεκδικήσουν με τα χρόνια ως χρησικτησία.

Bertrand Russell, «Η Θέση του Έρωτα στην Ανθρώπινη Ζωή»

Ο έρωτας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την επιθυμία για σεξουαλική επαφή∙ είναι το σπουδαιότερο μέσο για να ξεφύγουν από τη μοναξιά που πληγώνει τους πιο πολλούς άντρες και γυναίκες στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους.

Στους πιο πολλούς ανθρώπους υπάρχει ένας βαθιά ριζωμένος φόβος για τον κρύο εξωτερικό κόσμο και για την πιθανή σκληρότητα του πλήθους.

Υπάρχει μια λαχτάρα για στοργή που συχνά κρύβεται κάτω από την τραχύτητα, τη χοντροκοπιά και το απότομο φέρσιμο στους άντρες ή κάτω από την γκρίνια και το καυγάδισμα στις γυναίκες.

Ο δυνατός αμοιβαίος έρωτας, όσο διαρκεί, εξαφανίζει αυτά τα αισθήματα, γκρεμίζει τα σκληρά τείχη του εγώ και δημιουργεί ένα νέο πλάσμα που αποτελείται από δύο ενωμένα σε ένα.

Η φύση δεν έφτιαξε τα ανθρώπινα όντα για να ζουν μόνα, γιατί δεν μπορεί να εκπληρώσει το βιολογικό σκοπό της παρά μόνο με τη συνεργασία των ανθρώπων∙ και οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ολοκληρωτικά το σεξουαλικό τους ένστικτο χωρίς αγάπη.

Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ σκεπτόμεθα ὅσα δὲν ἐπιθυμοῦμε.

Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ καταπιανόμεθα μόνον  μὲ τοὺς φόβους μας… ὄχι μὲ τὰ θέλω μας.
Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ δίδουμε χῶρο στὰ «πρέπει» μας κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ πηγάζουν ἀπὸ μέσα μας.
Εἴμεθα πάρα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ χάνουμε τὸν χρόνο μας μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους στὸ παρελθὸν κι ὄχι μὲ αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς δόσουν ὤθησι γιὰ τὸ μέλλον…

Ὅ,τι φοβόμαστε περισσότερο, τὴν ἀπόῤῥιψη, τὴν ἀποτυχία, τὴν ἀπώλεια, τὴν ἐγκατάλειψη, μᾶς ἔχει ἤδη συμβῇ. Οἱ ἀπειλὲς ποὺ ἀντιλαμβανόμεθα τώρα, ἤ ποὺ φοβούμεθα  ὅτι θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον, δὲν εἶναι παρὰ οἱ σκιὲς τοῦ παρελθόντος…

Ηρακλής και Προμηθέας

Ο Ηρακλής ελευθερώνει τον Προμηθέα, Aydın Τουρκία.

Ο Ηρακλής σύμφωνα με το μύθο πέρασε από τον Καύκασο, σημάδεψε τον αετό του Δία, (ο οποίος ήταν χάλκινος και κατασκευασμένος από τον Ήφαιστο κατά παραγγελία του Δία...!! Αλήθεια ποιοι το γνώριζαν αυτό; * ) που του κατέτρωγε αενάως το συκώτι και ελευθέρωσε τον εσταυρωμένο Θεό.

Ο Ηρακλής (κλέος-Ηρας), - το σθένος της ψυχής - συμβολίζει τη Βούληση του πάσχοντα ανθρώπου, στον οποίο δόθηκε το επικίνδυνο δώρο της ελευθερίας. Γι αυτό και ο ίδιος είναι επικίνδυνος αλλά και δημιουργικός!

Σωτηρία του δεν είναι η έξωθεν παροχή αγαθών. Δεν μπαίνει ο άνθρωπος σε κατασκευασμένο από τρίτους παράδεισο. Δια της γνώσεως και της επίγνωσης, ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί, να μετουσιωθεί σε ένα εν δυνάμει Θεό.

Αυτό το έκτακτο, το μοναδικό και ανεπανάληπτο που κρύβει μέσα του το Προμηθεϊκό Πυρ. κάθε άνθρωπο έρχεται και θέλει να σώσει ο Προμηθεύς. Τον παιδαγωγεί, του δίδει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί, να πραγματοποιήσει το σκοπό της υπάρξεώς του. Θέλει να τον δει σωσμένο, καταξιωμένο, ώριμο, ελεύθερο, ανεξάρτητο! Μέσα σ’ αυτή τη λειτουργική ατμόσφαιρα ο Θεός θυσιάζεται για να μπορέσει να σωθεί ο Άνθρωπος, ο ασήμαντος, ο περιφρονημένος, ο διφυής, για να τον πλάσει ελεύθερο άνθρωπο!

Πως μπορούμε να “ξεγελάσουμε” την γκρελίνη

Η πείνα είναι ο μεγάλος εχθρός της απώλειας βάρους γι’ αυτό και η διαχείρισή της είναι το πιο κρίσιμο στοιχείο ενός προγράμματος δίαιτας.

Υπάρχει όμως ένα τρικ για να ξεγελάσουμε την πείνα μας, όσο έντονη κι αν είναι: να είμαστε επικεντρωμένοι σε κάτι άλλο όπως π.χ. σε μια σωματική δραστηριότητα. Φυσικά η πείνα θα επανέλθει αργότερα, και ίσως δριμύτερη αλλά εμείς θα έχουμε επιτύχει το στόχο μας που είναι να κερδίσουμε χρόνο και να φάμε λιγότερο στη διάρκεια της ημέρας.

Όταν ένας άνθρωπος πεινάει, ενεργοποιείται μια αλληλουχία χημικών διεργασιών που ειδοποιούν τον εγκέφαλο ότι το σώμα χρειάζεται τροφή.

Μία από αυτές τις διεργασίες αφορά την ορμόνη γκρελίνη η οποία παράγεται στο στομάχι και στο δωδεκαδάκτυλο (το ανώτερο τμήμα του λεπτού εντέρου).

Η γκρελίνη, διαπερνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και φτάνει στον εγκέφαλο, όπου διεγείρει ορισμένα τμήματα που ενεργοποιούν το αίσθημα της πείνας.

Η ορμόνη υπάρχει συνεχώς στο αίμα μας, αλλά τα επίπεδά της πρέπει να αυξηθούν για να προκύψει το αίσθημα της πείνας, κάτι που συμβαίνει όταν παρέλθει αρκετή ώρα μετά από ένα γεύμα.

Ο Παύλος Νιρβάνας διηγείται πώς έπεισε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη να φωτογραφηθεί

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
φωτογραφία του Παύλου Νιρβάνα

Ο καημένος ο Αλέξανδρος! Καινούριες ανησυχίες θα είχε πάλι η ασκητική του με τη συρροή τόσων ξένων και δικών μας μουσαφιρέων στο ταπεινό του σπιτάκι του ωραίου νησιού. Τον ετρόμαζε τόσο πολύ “η περιέργεια του Κοινού”.
Είχα διηγηθεί άλλοτε την ανησυχία του αυτή, όταν πήγα, κλέφτικα, με χίλιες προφάσεις, να τον φωτογραφίσω απάνω στο καφενεδάκι της Δεξαμενής. Δεν υπήρχε ως τότε φωτογραφία του Παπαδιαμάντη. Και συλλογιζόμουν ότι απ’ τη μια μέρα στην άλλη μπορούσε να πεθάνει ο μεγάλος Σκιαθίτης, και μαζί του να σβήσει για πάντα η οσία μορφή του. Και πότε αυτό; Σε μια εποχή που δεν υπάρχει ασημότητα που να μην έχει λάβει τις τιμές του φωτογραφικού φακού. Και πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια τέτοια παράλειψη της γενεάς μας σ’ εκείνους που θα ‘ρθουν κατόπι μας να συνεχίσουν το θαυμασμό μας για τον απαράμιλλο λυρικό ψυχογράφο των καλών και των ταπεινών και τον αγνότατο ποιητή των νησιώτικων γιαλών; Αλλά ο αγνός αυτός χριστιανός, με την ψυχή του αναχωρητή, δεν εννοούσε, με κανένα τρόπο, να επιτρέψει στον εαυτό του μια τέτοια ειδωλολατρική ματαιότητα. ”Ού ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα” ήταν η άρνησή του και η απολογία του. Αποφάσισα όμως να πάρω την αμαρτία του στο λαιμό μου. Ο Θεός και η μακαρία ψυχή του ας μου συχωρέσουν το κρίμα μου. Ένας από τους ωραιότερους τίτλους που αναγνωρίζω στη ζωή μου, είνα ότι παρέδωσα στους μεταγενέστερους τη μορφή του Παπαδιαμάντη.
Με τι δόλια και αμαρτωλά μέσα επραγματοποίησα τον άθλο μου αυτό, το διηγήθηκα, όπως είπα, αλλού. Εκείνο που μου θυμίζουν ζωηρότερα τώρα οι ευλαβητικές γιορτές της Σκιάθου, είναι η ανησυχία του για τη στιγμή που τον αποτράβηξα ως την προσήλια γωνίτσα του μικρού καφενείου, για να ποζάρει μπροστά στο φακό μου. Να “ποζάρει” είναι ένας λεχτικός τρόπος. Είχε πάρει μόνος του τη φυσική του στάση απάνω σε μια πρόστυχη καρέκλα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, με το κεφάλι σκυφτό, με τα μάτια χαμηλωμένα, στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο ερημοκλησιού του νησιού του. Αυτή δεν ήταν στάση για μια πεζή φωτογραφία. Ήταν μια καλλιτεχνική σύνθεση, και θα μπορούσε να είναι ένα έργο του Πανσελήνου ή του Θεοτοκοπούλου. Αμφιβάλλω αν φωτογραφικός φακός έλαβε ποτέ μια τέτοια ευτυχία.
Αλλά ο Αλέξανδρος ήταν βιαστικός να τελειώνουμε. Γιατί; Μου το ψιθύρισε, ανήσυχα, στο αυτί, και ήταν η πρώτη φορά που τον είχα ακούσει -ούτε φαντάζομαι πως θα τον άκουσε ποτέ κανένας άλλος- να μιλεί γαλλικά:
-Nous excitons la curiosité du public.

Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων

Οι αρχαίοι Έλληνες πράγματι έβριζαν. Δείτε τις πιο γνωστές βωμολοχίες των αρχαίων Ελλήνων, όπως καταγράφονται το βιβλίο του Μάριου Βερέττα, «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων»:

• ΑΒΡΟΒΑΤΗΣ: θηλυπρεπής άνδρας με γυναικείο βάδισμα [αβροβάτης = αβρός(τρυφερός) + βαίνω (προχωρώ, εισέρχομαι)
• ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ: φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει τον φαλλό [ανασεισίφαλλος = ανασείω + φαλλός]
• ΒΔΕΩ: πέρδομαι [βδέω = βρωμάω]
• ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ: κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα
• ΓΟΓΓΥΛΗ: βυζί / στήθος [γογγύλη = ολοστρόγγυλη]
• ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: μπανιστιρτζής [ γυναικοπίπης = γυναίκα + οπιπτεύω]
• ΔΡΟΜΑΣ: πόρνη του δρόμου [δρομάς = δρόμος]
• ΕΣΧΑΡΑ: γυναικείο αιδοίο [εσχάρα = από το ρήμα ίσχω (εμποδίζω)]

Η ζωή και ο θάνατος

Ο καθένας έχει, ή νομίζει πως έχει, το Θεό μέσα του.
Ακόμη κι εκείνοι που δεν πιστεύουν στο Θεό, πιστεύουν πως έχουν την αλήθεια μέσα τους.

Όπως και να 'χει, όλοι οι άνθρωποι χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες: σ' αυτούς που έχουν ζωή μέσα τους και σ' αυτούς που δεν έχουν ζωή μέσα τους.

Αυτοί που έχουν ζωή μέσα τους, θα τους δεις να χαμογελάνε πιο συχνά. Δε θα χαμογελάνε προσποιητά, μ' εκείνο το σφιχτό το χαμόγελο που επιβλήθηκε από μια κοινωνική περίσταση. Θα χαμογελούν αληθινά. Θα γελούν και θα γελάνε και τα μάτια τους, θα "γελάνε και τ' αυτιά τους" που λέει και η λαϊκή ρήση ... Θα γελούν και θα φωτίζεται όλος ο τόπος γύρω τους... Θα γελούν αυθόρμητα, κι όχι αφού το "σκεφτούν" για κάποια δέκατα του δευτερολέπτου...

Θα τους δεις να αστειεύονται, ή ακόμη και να αυτοσαρκάζονται. Δε θα προσπαθούν να είναι πάντοτε σοβαροί. Δεν αρμόζει στη ζωή η συνεχής σοβαρότητα. Θα τους δεις να κάνουν και πράγματα γελοία κάποιες φορές. Δεν τους νοιάζει να γίνουν οι γελωτοποιοί των άλλων. Τους αρέσει όχι μόνο να γελούν οι ίδιοι, αλλά και να κάνουν και τους άλλους να γελάνε...

Θα τους δεις να έχουν περισσότερη ηρεμία. ίσως επειδή θα έχουν και περισσότερη σιγουριά κι αυτοπεποίθηση. Δε θα γίνεται συνεχώς "μάχη" μέσα τους... Δε θα θυμώνουν εύκολα. Αλλά και να θυμώσουν, θα θυμώσουν επειδή αυτό νιώθουν και θα βγάλουν το θυμό τους, δε θα τον κρατήσουν από μέσα τους. Ο δίκαιος θυμός, δεν απαγορεύεται... Δε θα κρατούν όμως κακία... Κι αυτό επειδή θα αφήνουν τα συναισθήματά τους να εκτονώνονται...

Άλλη μια τεχνητή καιρική βόμβα δέχτηκε η Ελλάδα

Μας είχαν πει για επιδείνωση του καιρού -πτώση της θερμοκρασίας, βροχές κατά τόπους και σποραδικές καταιγίδες. Αυτό που δεν μας είπαν είναι πόσο μεγάλη θα είναι η ένταση και ότι πριν να ‘χαλάσει’ ο καιρός, θα προηγηθούν χημικοί αεροψεκασμοί, κύματα ανυσμάτων, έντονη ακτινοβολία που την ένιωθες σε κάθε κύτταρο του σώματος

Το αποτέλεσμα:

Στη Φθιώτιδα, σφοδρή χαλαζόπτωση που συνοδευόταν από δυνατούς ανέμους και είχαν ως αποτέλεσμα να ξεριζωθούν δένδρα, να πέσουν ταμπέλες και να ξηλωθούν τέντες.

«Από τη μία στιγμή στην άλλη είδαμε δέντρα να πέφτουν, σιδηροκατασκευές να γκρεμίζονται, την ίδια ώρα που έριχνε και χαλάζι», δήλωσε στο LamiaReport.gr κάτοικος των Ραχών.

Ήδη οι κάτοικοι μετρούν τις πληγές τους, ενώ φόβοι υπάρχουν και για τις ζημιές που θα φανούν στις καλλιέργειες και στα δέντρα που είχαν καρποφορήσει.

Το καλοκαιρινό μπουρίνι σάρωσε την κεντρική και νότια Χίο, ήρθε να αποτελειώσει τη φετινή σοδειά της μαστίχας, σύμφωνα με το «Πολίτης Χίος».

«Τα μαστιχοχώρια πλήττονται από την ισχυρή βροχή. Η ζημιά είναι μεγάλη κι απομένει να σταματήσει η βροχή για να δούμε το μέγεθος της καταστροφής. Όμως η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Η ουσία είναι ότι ο κόσμος έχει κεντήσει τα δέντρα του και έχει τοποθετήσει το ασπρόχωμα κάτω από τους σχίνους. Για κατανοήσουμε το μέγεθος της καταστροφής, στην καταιγίδα της προηγούμενης εβδομάδας, μόνο σε ένα από τα Μαστιχοχώρια, στο Βουνό, είχαμε 38.000 δέντρα πληγέντα από τη βροχή. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό σε μία μεγαλύτερης έντασης καταιγίδα όπως η σημερινή», ανέφερε ο πρόεδρος της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου Γιώργος Τούμπος.

Ο κρυμμένος θησαυρός

Μια φορά κι έναν καιρό είχε ένα άνθρωπο που είχε κρυμμένο στο πίσω μέρος της αυλής του ένα αμύθητο θησαυρό. Από την έγνοια του να βεβαιωθεί πως ο θησαυρός ήταν εκεί, κάθε βράδυ τον ξέθαβε, έβλεπε πως ήταν όλα στη θέση τους και τον έθαβε πάλι. Δεν ξόδευε τίποτα από το θησαυρό του.

Ένας κλέφτης παρατήρησε πως κάθε βράδυ ο άνθρωπος αυτός έκανε το ίδιο πράγμα. Κατάλαβε πως στο πίσω μέρος της αυλής του πρέπει να είχε κρυμμένο κάτι πολύτιμο. Παραμόνευε λοιπόν μια νύκτα να τελειώσει ο ιδιοκτήτης με το θάψιμο του θησαυρού και να πάει για ύπνο και μετά πήγε κι έκλεψε το θησαυρό.

Την επόμενη μέρα, μόλις ο άνθρωπος πήγε στο πίσω μέρος του κήπου του, αντιλήφθηκε πως τον είχαν κλέψει. Ξεκίνησε λοιπόν να κλαίει γοερά. Ένας περαστικός τον άκουσε και πήγε κοντά να δει τι συμβαίνει ...

- Με έκλεψαν! είπε κλαίγοντας με λυγμούς ο ιδιοκτήτης του θησαυρού.

Η νίκη πάνω στο θάνατο

Το ωραιότερο πράγμα πάνω σ' εμάς τους ανθρώπους είναι η δυνατότητά μας να νικήσουμε το θάνατο. Η ζωή μας αποτελείται από αλλεπάλληλους μικρούς θανάτους, μέχρι τον οριστικό μας θάνατο. Ζούμε μια σειρά μόνιμων ή προσωρινών αποχωρισμών, μια σειρά πτώσεων, μια σειρά απογοητεύσεων, μια σειρά αποτυχιών...

Η ζωή είναι δύσκολη. Όταν αποχαιρετάς για πάντα ένα πρόσωπο που αγαπάς, όταν τελειώνει μια όμορφη περίοδος της ζωής σου, όταν αναγκάζεσαι να φύγεις από ένα τόπο που αγαπάς, όταν παρά τις προσπάθειές σου αποτυγχάνεις, όταν χωρίζεις, όταν σε απορρίπτουν, όταν σου κάνουν κακό, όταν σου συμβαίνει ένα σοβαρό ατύχημα ή ασθένεια, όταν ... όταν ... όταν ... βιώνεις ένα μικρό θάνατο μέσα σου ...

Κι όμως η ωραιότητα του ανθρώπου έγκειται στην ικανότητά του να ξεπερνά αυτούς τους αλλεπάλληλους μικρούς θανάτους. Να ξαναστέκεται στα πόδια του, να παλεύει για τον εαυτό του και γι' αυτούς που αγαπά, να διεκδικεί τα δικαιώματά του, να συγχωρεί και να προχωρά με τη ζωή του, να ξαναπροσπαθεί αφού μάθει από τα λάθη του ...

Και η ομορφιά του ανθρώπου γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν μέσα από τα έργα του, νικά και τον κανονικό το θάνατο... Ο πατέρας μου πέθανε, άφησε όμως πίσω του ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν. Άφησε αναμνήσεις, εμπειρίες, μάθηση, συμβουλές, συνήθειες που εξακολουθούν να υπάρχουν στα αγαπημένα του πρόσωπα που βρίσκονται εν ζωή. Άρα μέσα από τα πρόσωπα που τον αγαπούν, παραμένει και ο ίδιος εν ζωή...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Γ΄ - τελευταίο

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συνέχεια των προηγούμενων αναρτήσεων:

"Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Α

"Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Β΄

Πρόκειται για απομαγνητοφώνηση της ομώνυμης ομιλίας του Δημήτρη Λιαντίνη προς τους Στρατιωτικούς Γιατρούς, ένα περίπου χρόνο πριν εξαφανιστεί. Στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε σταματήσει στο πεντηκοστό περίπου λεπτό του βίντεο. Από και και συνεχίζουμε και μέχρι και το εβδομηκοστό δεύτερο λεπτό, όπου και ολοκληρώνεται η ομιλία του Δημήτρη Λιαντίνη. Από και μετά ακολουθούν ερωτήσεις από τους ακροατές καθώς και ενδιαφέρουσες απαντήσεις του Λιαντίνη, πάντα σχετικά με το θάνατο. Ελπίζουμε σύντομα να καταφέρουμε να απομαγνητοφωνήσουμε και αυτό το απόσπασμα. Ολόκληρο το βίντεο διαρκεί 101 λεπτά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Γ'

Λοιπόν. Τώρα… Σχετικά με το φόβο του θανάτου, υπάρχουν και άλλα πολλά πράγματα, μας έχει η ιστορία, η παράδοση, πολιτισμοί, φαινόμενα πολιτισμικά, θρησκείες κλπ μας έχει φορτώσει και με πολλούς φόβους. Δεν τα θίγω αυτά τα πράγματα, γιατί είναι έξω από την περιοχή μας… Θα σας πω όμως μόνο ένα πράγμα για να ‘ρθούμε στο τελευταίο σημείο, στο φάρμακο. Τις πιο ωραίες σκέψεις απάνω στο ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε το θάνατο σαν ένα φυσικό φαινόμενο όπως όλα τα άλλα και καθώς προβληματιζόμαστε την ώρα που φτάνουμε να πεθαίνουμε να μην τον φοβόμαστε, μας τις έχει δώσει ένας μεγάλος έλληνας φιλόσοφος, που δυστυχώς μία σκοπιμότητα τον κράτησε αφανή. Το αρχοντιλίκι και το ιερατείο της εποχής. Είναι ο Επίκουρος. Έζησε από το 340 ως το 270 π.Χ. κι έφτιαξε και σχολή όπως ξέρετε, οι Επικούρειοι, έτσι; Όπως λένε οι ιστορικοί, οι φιλοσοφικές σχολές της παρακμής όπως λένε.

Τι ωραία πράγματα μας είπε! Ουσιαστικά μας έδωσε την αιώνια οδηγία να ζήσουμε ο καθένας μία χαρούμενη, μία ευτυχισμένη ζωή. Η οποία είναι στο χέρι μας, λέει. Μπορούμε να τη ζήσουμε.

Αυτή είναι όλη η φιλοσοφία, ο επικουρισμός που λένε, αλλά είναι παραχαραγμένος και αλλοιωμένος. Δεν είναι αυτά που είπαν ότι είπε ο Επίκουρος. Άλλα είπε. Σχετικά με το θάνατο λοιπόν, μας λέει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το θάνατο. Μία φοβερή πρόταση που λέει στην τρίτη επιστολή προς Μενοικέα. Σ’ ένα μαθητή του, εκεί θα βρείτε την ακόλουθη πρόταση:

«Το φρικωδέστατο των κακών ο θάνατος, ουδέν προς ημάς.»
Δε μας αγγίζει. Μη φοβάσαι! Γιατί;

«Επειδήπερ όταν μεν ημείς ώμεν, ο θάνατος ου παρέστιν. Όταν δε ο θάνατος παρή, ημείς ουκ εσμέν.»
Σημαίνει αυτό: Δε μας φοβίζει ο θάνατος γιατί όταν εμείς εδώ και ζούμε, ο θάνατος είναι μακριά. Ανύπαρκτος. Και όταν έρθει ο θάνατος, εμείς έχουμε φύγει.

Επομένως καμία αγωνία, κανένα φόβο, και ζήστε τη ζωή σας χωρίς αυτό το άγχος του θανάτου.

Μας έδωσε αυτός, ο Επίκουρος, και το αναφέρω, γιατί έχει ειδική, ειδική σχέση με τους γιατρούς, την περίφημον τετραφάρμακον. Τέσσερα φάρμακα. Πανάκεια της ζωής. Φάρμακο, με έννοια ιατρική. Του Ιπποκράτη.

Ποια είναι αυτά τα τέσσερα φάρμακα;

Πρώτον: «Θεός άφοβον» Μην τον φοβόσαστε τον θεό. Δεν είναι κανένα μορμολύκειον, κανένας μπαμπούλας. Τώρα εδώ πρέπει να … αναφέρει κανείς τι σημαίνει θεός για τον Επίκουρο. Απλώς φτάνω στο αποτέλεσμα. «Άφοβον ο θεός».

Δεύτερον: «Θάνατος αναίσθητον» Όταν θα πεθάνω εγώ, δηλαδή, θάνατος καμία αίσθηση, καμία … ένας αιώνιος ωραίος ύπνος, εκείνο που το είπε ο … Σοφοκλής μας, σε ένα χορικό στις τραγωδίες του, τον αιένυπνον, αιέν = αεί, πάντα, αιένυπνον, αιώνιος ύπνος. Θάνατος λοιπόν αναίσθητον.

Τρίτον: «Και το αγαθόν εύκτητον» Μπορείς να την αποκτήσεις τη χαρά. Εύκολο πράγμα. «Και το κακόν ευεκκαρτέρητον». Και κακόν, οι συμφορές, τα δεινά που μας χτυπάνε, κι αυτά μπορούμε να τα καρτερέσουμε αν έχουμε αυτή την ορισμένη εφόπλιση, αυτή τη φιλοσοφική δίαιτα. Τη σωστή φιλοσοφική στάση.

Σταματάω εδώ σχετικά με το πρόβλημα «Φόβος του θανάτου», γιατί έρχομαι στο φάρμακο. Να τελειώσω και να μπούμε αμέσως στις ερωτήσεις μας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Β΄

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης με τίτλο:

"Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Α

Πρόκειται για απομαγνητοφώνηση της ομώνυμης ομιλίας του Δημήτρη Λιαντίνη προς τους Στρατιωτικούς Γιατρούς, ένα περίπου χρόνο πριν εξαφανιστεί. Στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε σταματήσει στο εικοστό έβδομο περίπου λεπτό του βίντεο. Από εκεί και συνεχίζουμε και μέχρι το πεντηκοστό (50) λεπτό. Ολόκληρο το βίντεο διαρκεί 101 λεπτά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Β'

.... Σας θυμίζω την ωραία εκείνη ιστορία που μας γράφει στο βιβλίο των ιστοριών του ο Ηρόδοτος. Η περίφημη εκείνη συνέντευξη τύπου. Press room λέμε σήμερα… Που έδωσε ένας μεγάλος έλληνας, και πόσο μεγάλος! Ο Σόλων ο Αθηναίος.

Σοφός. Στους εφτά σοφούς. Άλλο σοφός, άλλο φιλόσοφος στους αρχαίους έλληνες. Ένας μεγάλος ποιητής, ελεγοποιός και προπαντός ένας μεγάλος νομοθέτης. Ο Σόλων. Έφτιαξε τη δημοκρατία. Ένα πολίτευμα που το κυνηγάνε δυόμισι χιλιετίες οι άνθρωποι σαν τη «ράρα άβις», σαν το σπάνιο πτηνό, και δεν μπορούν να το πιάσουν. Αυτό το τέλειο πολίτευμα, που εφαρμόστηκε για δυόμισι μόνο γενεές στην αρχαία Αθήνα, μαζί με τον Κλεισθένη βέβαια…

Λοιπόν. Αυτός, λέει ο Ηρόδοτος, είχε πάει κάτω εκεί … αυτοί ξέρετε ταξιδεύανε Ανατολή, Αίγυπτο κτλ Είχε πάει εδώ στη Λυδία, στις Σάρδεις, και συναντήθηκε… η γνωστή ιστορία με τον Κροίσο. Ο βασιλιάς Κροίσος, κροίσος, σύμβολο του πλούτου. Του ‘δειξε λοιπόν τα μεγαλεία του.

Κοίτα του λέει τα κάστρα μου, κοίτα το στρατό μου, κοίτα τα καράβια μου, κοίτα τους κήπους μου. Κοίτα το λαό μου, την οργάνωση, την πόλη μου. Κοίτα τα διαμάντια μου, τις αποθήκες, κοίτα τις γυναίκες μου με τα σηρικά περιζώματα, τα μετάξια και τις πορφύρες. Ξέρεις κάναν άνθρωπο πιο ευτυχισμένο από μένα;

- Ξέρω, βασιλιά, του λέει ο Σόλων. Και αναφέρει… γνωστή ιστορία.

- Ποιον;

- Αυτόν…

- Τι ήταν αυτός;

- Ε, ένας απλός άνθρωπος ήταν, λέει, στην Αθήνα. Γέννησε ωραία παιδιά, τα μεγάλωσε. Ζούσε μέσα σε τιμή και υπόληψη. Έγινε κι ένας πόλεμος, λέει, στη χώρα του. Οι Μεγαρείς κήρυξαν… και πήγε στην πρώτη γραμμή…

Όπως ο Μαβίλης μας, εξήντα χρονών, Γαριβάλδης εθελοντής στο Δρίσκο, και έπεσε, σκοτώθηκε και του φτιάξαν και ένα ηρώο και ζει μέσα στην υπόληψη… η μνήμη του κτλ.

- Α, τότε είμαι δεύτερος, λέει.

- Α, όχι. Δεν είσαι δεύτερος. Είναι κι άλλος.

- Ποιος;

- Ο τάδε…

- Τι έκανε αυτός;

- Αυτό…

Τον κοίταξε. Περίεργα.

- Ε, τότε είμαι τρίτος.

- Δεν είσαι τρίτος. Ξέρω κι άλλον.

- Ποιον.

- Αυτόν…

- Μα τώρα, λέει, ζεύτηκε το άρμα σαν τα βόδια και θα μου πεις ότι ήταν πιο ευτυχισμένος… Άντε πάαινε από δω. Πάαινε από δω, του λέει, ανόητε άνθρωπε, που σε λένε και σοφό.

Εκείνη λοιπόν τη στιγμή απάντησε ο Σόλων και λέει:

- Βασιλιά, μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Στάσου να ιδώ το τέλος σου, να ιδώ πώς θα πεθάνεις, κι από κείνη τη στιγμή θα κρίνω και τη ζωή σου και θα σου πω αν ήσουν ευτυχισμένος ή όχι.
Και βέβαια ξέρουμε πώς πέθανε ο Κροίσος. Όταν τον αιχμαλώτισε ο Κύρος με τους Μήδους και τον έβαλε πάνω στη φωτιά και φούντωσε η φωτιά σαράντα πήχες, ψήλωσε και άρχισε και φώναζε:

- Σόλων, Σόλων!

- Τι βατταρίζει, λέει, ο βάρβαρος, κατεβάστε τον.

Τότε τον θυμήθηκε τον Σόλωνα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" Απόσπασμα Α

Με βάση το βίντεο για τη φιλοσοφική θεώρηση του θανάτου και θέλοντας να διευκολύνουμε τη μελέτη και ιδιαίτερα εκείνους που αδυνατούν να παρακολουθήσουν βίντεο, απομαγνητοφωνήσαμε την ομιλία του Λιαντίνη και τη δημοσιεύουμε σε τρία αποσπάσματα. Σημειώνουμε ότι η ομιλία πραγματοποιήθηκε το Μάρτιο του 1997 και ο ίδιος ο Δημήτρης Λιαντίνης επιμελήθηκε την παρουσίαση του βιντεοσκοπημένου υλικού σε συνεργασία με την ειδική υπηρεσία του στρατού. Οι φωτογραφίες δηλαδή και τα ακουστικά εφέ που παρακολουθούμε στο βίντεο έγιναν με τη δική του έγκριση ή υπόδειξη.

"Κύριε επιθεωρητά,

ο χώρος αυτός όπως έρχεται από τα αρχαία θέατρα λέγεται ορχήστρα. Όπως επάνω βλέπουμε το κοίλον, από τα αρχαία θέατρα πάντα, τις κερκίδες τα διαζώματα. Είμαστε δηλαδή σ’ ένα χώρο που έρχεται από την αρχαία Ελλάδα, τα αρχαία θέατρα, όπου διδάχθηκε η αττική τραγωδία. Και η αττική τραγωδία είναι το ευγενικότερο προϊόν που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος στον πλανήτη, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του. Ποτέ δεν ειπώθηκε κάτι περισσότερο αληθινό, περισσότερο εμπράγματο, περισσότερο ρεαλιστικό, περισσότερο ενάρετο και οδηγητικό και έμορφο από την αττική τραγωδία. Εάν δεν έχουμε αυτή την εικόνα για την αττική τραγωδία, κάποιοι φταίνε. Θα πω η παιδεία αμέσως και θα φορτωθώ την ευθύνη σα δάσκαλος.

Αυτή, την αττική τραγωδία, τη γέννησε η διαλεκτική σχέση των ελλήνων με το θάνατο. Είναι δηλαδή ένα γέννημα απ’ αυτό το αντιμέτρημα το πνευματικό που είχαν οι έλληνες με το φαινόμενο του θανάτου. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί και γεωμετρικά με τον εξής απλό τρόπο. Για φέρτε λίγο στο μυαλό σας την αττική τραγωδία, τους τρεις μεγάλους τραγικούς μας ποιητές. Αυτοί οι ήρωες, αυτοί οι τύποι, αυτές οι υπέροχες νοητικές εποπτείες που έπλασαν, τα αγάλματα λόγου όπως λέμε στη λογοτεχνία, είναι όλοι άνθρωποι που στο τέλος πέφτουν. Ο Αγαμέμνων σφάζεται στα λουτρά. Η Κλυταιμνήστρα, τη σφάζει ο γιος της. Ο Αίγισθος, τον σκοτώνει ο Ορέστης. Ο Οιδίπους βγάζει τα μάτια του και ύστερα πεθαίνει στον Κολωνό. Η γυναίκα του και μητέρα του, η Ιοκάστη, απαγχονίζεται. Η κόρη τους, η Αντιγόνη, τη θάβουν ζωντανή. Οι γιοι του Οιδίποδα, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης, σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Και στη συνέχεια αν δούμε την αττική τραγωδία θα δούμε ότι συνεχώς έχουμε ένα άγριο θέατρο σφαγής. Ο Αίας, ο υπέροχος αυτός στρατιώτης, αυτοκτονεί με το ξίφος του. Ο Ιππόλυτος, ηθικά ναυάγια, συντρίβεται κομμάτια στους βράχους, αυτό που θα λέγαμε σήμερα ένα τροχαίο άγριο. Η Μήδεια σφάζει τα παιδιά της κλπ. Να ‘τη η σχέση με το θάνατο που γεωμετρικά αποδεικνύεται.

Κι αν φύγουμε από την αρχαία τραγωδία και πάμε στην πιο ίσως υψηλή στιγμή της τέχνης της Ευρώπης, στην τραγωδία του Σαίξπηρ που είναι κατευθείαν το παιδί του Αισχύλου, θα ιδείτε πάλι εκεί ότι στο τέλος, καθώς κλείνει η σκηνή, γεμίζει η σκηνή με πτώματα. Φέρτε στο μυαλό σας το Μάκμπεθ, τον Οθέλο, τον Άμλετ, τη Δεσδαιμόνα, την Οφηλία κλπ. Δειγματοληπτικά, για να μην κάνω μια αναφορά πια στην παγκόσμια τέχνη, να πω πόσο αυτό το θέμα απασχόλησε τη μεγάλη τέχνη.

Αυτή λοιπόν η ορχήστρα, όπως την έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες, από τους νεοέλληνες ονομάστηκε «το μαρμαρένιο αλώνι». Διότι έτσι είναι στα θέατρα. Ένα μαρμαρένιο αλώνι. Δηλαδή, αν πάτε στο θέατρο του Διονύσου, εδώ στα νότια της Ακρόπολης, ή σε όλα τα αρχαία θέατρα… Και ξέρουμε ότι στα «Μαρμαρένια Αλώνια» εχόρεψε και πάλεψε ο Διγενής κι ο Χάρος. Για θυμηθείτε τους δύο αυτούς ωραίους στίχους από το δημοτικό μας τραγούδι:

«Και πήγαν και παλέψανε στα μαρμαρένια αλώνια.

Κι όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει.

Κι όθε χτυπάει ο Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.» 

Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν, θα μπούμε στο θέμα μας.