Πως να στηρίξουμε πραγματικά φίλους μας με ψυχική ασθένεια [Βίντεο]

Είναι πολύ φυσιολογικό για έναν μεγάλο αριθμό ατόμων που δεν έχουν βιώσει μια ψυχική διαταραχή, να μην μπορούν να καταλάβουν ποια είναι η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το άτομο που τη βιώνει. Πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν το βαθμό ευαισθησίας και γενικότερα το πόσο ευάλωτα αισθάνονται τα άτομα που αντιμετωπίζουν ψυχικές διαταραχές.

Η αναγκαιότητα αλλά συνάμα και η σπουδαιότητα να γνωρίζουμε τρόπους, με τους οποίους μπορούμε να στηρίξουμε, βοηθώντας έτσι πραγματικά άτομα με ψυχικές διαταραχές, πόσο μάλλον όταν τυχαίνει να είναι φίλοι μας είναι μεγάλη.

Το παρακάτω video εξηγεί πολύ παρασταστικά χρήσιμες τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε για να βοηθήσουμε με τη συμπεριφορά μας τους φίλους μας που βιώνουν μια ψυχική ασθένεια:

Χρυσοί Αιώνες της Σκλαβιάς

Μια κοπέλα περίπου 22 χρονών λιώνει κάτω από τον καυτό Ήλιο, γράφοντας χιλιόμετρα για να μεταφέρει αμέτρητους δίσκους με νερά, καφέδες και σαμπάνιες σε 22χρονες πληρωμένες «συνοδούς», παλιά λέγονταν «πουτάνες», που βαράνε παλαμάκια σε κοιλαράδες «φραγκάτους», οι οποίοι πληρώνουν για τις ξαπλώστρες που αράζουν τα κορμιά επάνω στα οποία θα ξαπλώσουν το βράδυ εκείνοι για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.

Ελληνικό καλοκαίρι 2017…
ένα από τα πιο επιτυχημένα, οικονομικά, για τον Τουριστικό Τομέα.
Μία Χρυσή «Season», όπως ο λεγόμενος Χρυσός Αιώνας του Περικλή, που βγάζει την Ελλάδα στον «αφρό» της Επιτυχίας.

Τα ζώα ονειρεύονται; - Η αστρική ζωή των ζώων

Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν εάν τα ζώα ονειρεύονται. Μερικοί λένε ναι, αλλά ότι τα όνειρά τους είναι μια επανάληψη γεγονότων που τους εντυπωσίασαν έντονα κατά τη διάρκεια του ξύπνιου τους.

Το γεγονός είναι ότι τα ζώα ονειρεύονται, αλλά τα όνειρά τους δεν είναι μια επανάληψη γεγονότων που τους εντυπωσίασαν έντονα κατά τη διάρκεια του ξύπνιου τους. Ένα ζώο, ένα πουλί, ακόμα και ένα έντομο, ζει μισό στο αστρικό και μισό στο φυσικό πεδίο, και όταν το ζώο κοιμάται ξυπνά εντελώς στο αστρικό πεδίο και ζει ένα πλήρες αντίγραφο της φυσικής του ζωής.

Για παράδειγμα, η χειμερία νάρκη μιας αρκούδας δεν είναι μια περίοδος ασυνείδητη αλλά μια περίοδος ολικής αστρικής δραστηριότητας. Με το αστρικό της σώμα η αρκούδα ζει στο αστρικό πεδίο όπως θα ζούσε στο φυσικό πεδίο. Ακόμα επίσης τρέφεται με αστρικές τροφές. Τροφοδοτώντας το αστρικό της σώμα κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης, τρέφει το φυσικό της σώμα και όταν τελειώσει η χειμερία νάρκη ξυπνά και συνεχίζει την ίδια ζωή σα να μην υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών των δύο διαστάσεων.

Τα ονόματα των 72 βασιλέων των Νεφελίμ σύμφωνα με τα βιβλικά και πατερικά κειμενα

Ο Άγιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός, καταγόταν από την Σκυθία και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού (886 - 912 μ.Χ.). Από παιδική ηλικία είχε πουληθεί ως δούλος σε κάποιον πρωτοσπαθάριο και στρατηλάτη της Ανατολής, ονομαζόμενο Θεόγνωστο, άνδρα ενάρετο και ευσεβή, ο οποίος τόσο αγάπησε τον μικρό Ανδρέα, ώστε τον μεταχειρίστηκε ως υιό του, φροντίζοντας για την επιμελή και θεοσεβή μόρφωση αυτού.Τον Ανδρέα είλκυαν περισσότερο από κάθε άλλο τα ιερά γράμματα και ιδιαίτερα οι Βίοι και τα Μαρτύρια των αγωνιστών της Χριστιανικής πίστεως. Τέτοιος δε υπήρξε ο ζήλος του προς αυτά, ώστε αποκλήθηκε «σαλός» (μωρός), διότι ο ζήλος του αυτός τον ωθούσε πολλές φορές στο να υπομένει εμπαιγμούς, ταπεινώσεις και βαριές ύβρεις και να προβαίνει σε διαβήματα που κρίνονται ως ανισόρροπα και εκκεντρικά.

Μέσα από  τον βίο του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου διαβάζουμε:

Κάθε σπόρος ξέρει πώς να γίνει δέντρο...

 Ελιά στο Θάνος της Λήμνου, η οποία φύτρωσε ανάμεσα στους βράχους για προστασία..

Τίποτα δεν είναι πιο ιερό, τίποτα δεν είναι πιο υποδειγματικό από ένα όμορφο και δυνατό δέντρο.  Όποιος ξέρει πώς να μιλήσει μαζί τους, όποιος ξέρει πώς να τα ακούσει, μαθαίνει την αλήθεια. Δεν κηρύττουν μάθηση και παραινέσεις, κηρύττουν τον αρχαίο νόμο της ζωής. Όταν ένα δέντρο κόβεται και αποκαλύπτεται η θανατηφόρος πληγή του, μπορεί κανείς να διαβάσει όλη την ιστορία του στο φωτεινό δίσκο του κορμού του: στα δαχτυλίδια του φαίνονται τα χρόνια του, ενώ στα σημάδια του φαίνονται ο αγώνας, τα δεινά , όλες οι  ασθένειες, η ευτυχία και η ευημερία, τα δύσκολα χρόνια αλλά και τα ωραία, οι επιθέσεις που άντεξε, οι καταιγίδες  που έχει υπομείνει. 

To δέντρο λέει: Ένας πυρήνας είναι κρυμμένος μέσα μου, μια σπίθα, μια σκέψη, είμαι ζωή από την αιώνια ζωή. Μοναδικά είναι η μορφή και οι φλέβες του δέρματος μου, το μικρότερο φύλλο στα κλαδιά μου, αλλά και η μικρότερη ουλή στο φλοιό μου. Έγινα για να σχηματοποιήσω  και να αποκαλύψω την αιωνιότητα στη μικρότερη μου λεπτομέρεια.’

To δέντρο λέει:  Η δύναμή μου είναι η εμπιστοσύνη. Δεν ξέρω τίποτα για τον πατέρα μου, δεν ξέρω τίποτα για τα χιλιάδες παιδιά που κάθε άνοιξη σπέρνονται  από μένα. Ζω μέχρι τέλος για το μυστικό του σπόρου μου, και  δεν με νοιάζει για τίποτα άλλο. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι μέσα μου. Πιστεύω ότι η εργασία μου είναι ιερή. Με αυτή την αλήθεια ζω.’

Όταν απογοητευόμαστε και δεν μπορούμε να αντέξουμε τη ζωή μας, τότε το δέντρο έχει κάτι να μας πει: Σταθείτε! Σταθείτε! Κοιτάξτε εμένα! Η ζωή δεν είναι εύκολη, η ζωή δεν είναι δύσκολη. Αυτές είναι παιδαριώδεις σκέψεις. . . . Το σπίτι δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί. Το σπίτι είναι μέσα σας, αλλιώς δεν είναι πουθενά.

Κατάλαβα ότι το να προσπαθώ να το κάνω τέλειο, ήταν η αιτία που δεν ήταν τέλειο. (OSHO)

Εσύ γνωρίζεις το κέντρο σου; Αν δεν το γνωρίζεις, τότε συνεχώς θα φοβάσαι. Γι’ αυτό και η συνείδηση τού εαυτού πάντοτε φοβάται, πάντοτε τρέμει. Και πάντοτε χρειάζεσαι υποστήριξη από τους άλλους, κάποιον να σε χειροκροτήσει, κάποιον να σε αναγνωρίσει, κάποιον να σου πει πόσο όμορφος είσαι και πόσο ευφυής. Χρειάζεσαι κάποιον να σου τα πει όλα αυτά, σαν υπνωτιστική υποβολή, ώστε να μπορέσεις να πιστέψεις ότι ναι, είσαι όμορφος, είσαι δυνατός. Βλέπεις όμως ότι έτσι εξαρτάσαι από τους άλλους;

Ένας ανόητος έρχεται και σου λέει πως είσαι ευφυής. Και στην πραγματικότητα, φαίνεσαι ευφυής μόνο σε έναν ανόητο. Αν εκείνος είναι πιο ευφυής από σένα, ασφαλώς και δεν θα του φαίνεσαι ευφυής. Έτσι, έρχεται ένας ανόητος και πιστοποιεί την ευφυΐα σου κι εσύ είσαι πολύ ευτυχής. Μπορείς να φαίνεσαι όμορφος μόνο σε έναν άσχημο άνθρωπο. Αν εκείνος είναι πιο όμορφος από σένα, θα του φαίνεσαι άσχημος, επειδή όλα είναι σχετικά. Κι όταν άσχημοι άνθρωποι πιστοποιούν πως είσαι όμορφος, εσύ είσαι τρομερά ευτυχής.

Τί είδους ευφυΐα είναι αυτή, που χρειάζεται να πιστοποιηθεί από ανόητους ανθρώπους; Τί είδους ομορφιά είναι αυτή, που χρειάζεται να πιστοποιηθεί από άσχημους ανθρώπους; Αυτό είναι τελείως ψεύτικο, είναι ανόητο! Εμείς όμως αναζητούμε συνεχώς στον έξω κόσμο, να βρούμε κάποια υποστήριξη για το εγώ μας, κάποιον να μας υποστηρίξει λίγο, ένα στήριγμα. Διαφορετικά, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να καταρρεύσει το εγώ μας. Έτσι, πρέπει να το υποστηρίζουμε από όλες τις πλευρές και συνεχώς εμφανίζεται ανησυχία.

Γι’ αυτό έχεις περισσότερη χάρη όταν είσαι μόνος — επειδή δεν έχεις ανησυχίες. Κανένας δεν βρίσκεται εκεί για να σε δει. Είσαι πιο αθώος όταν είσαι μόνος. Μέσα στο μπάνιο σου, είσαι πιο αθώος — είσαι και πάλι παιδί. Στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και κάνεις γκριμάτσες και το απολαμβάνεις. Αν όμως αντιληφθείς ότι το παιδί σου σε βλέπει από την κλειδαρότρυπα, αμέσως γίνεσαι τελείως διαφορετικός. Τώρα διακυβεύεται το εγώ. Γι αυτό, οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ τους άλλους. Όταν είσαι μόνος, δεν έχεις καμία αγωνία.

Υπάρχει μια διάσημη ιστορία από το Ζεν:

Δημήτρης Λιαντίνης - «Η επιστροφή και η καταφυγή στον εαυτό μας»

Μιλάς για την ανθρώπινη αθλιότητα, που γεννιέται από την ευθύνη των μεγάλων, και μάλιστα κατονομάζεις και ορισμένους λαούς.

Δεν φταίνε οι λαοί, που σήμερα η ιστορική καλομοιριά τους τους έχει βάλει στην κορυφή της δύναμης. Αν δεν υπήρχαν αυτοί σήμερα, τα σύμβολα της αδικίας και της αθλιότητας, θάταν στη θέση τους κάποιοι άλλοι. Και θα τους κράζαμε Άγγλους, Ρωμαίους, Έλληνες, Μήδους, Σουμερίους, Ακκαδίους, Φοίνικες, Αιγυπτίους και ό,τι άλλο.

Ο ηθικός δείκτης των ατόμων και των λαών πάντοτε κυμάνθηκε μέσα στα περιθώρια ιδίων ενδείξεων. Καμία βελτίωση, κανένας εξευγενισμός.

Πάντοτε ο άνθρωπος ανοίγει και τραβάει το δρόμο της ιστορικής του προχώρησης με σημαιοφόρο και μπροσταροκριό την επιχρυσωμένη μάσκα του κακού και της αδικίας. Καθαρός κανίβαλος, με αυθεντικά τα διάσημα του πρωτογονισμού του.

Τότε έσφαζε με τα σπαθιά και τις κάμες και σήμερα σκοτώνει με τα πολυβόλα και την αναπνοή. Τότε είχε τους δούλους, σήμερα τους αντικατέστησε εξωραϊστικά με σένα και με μένα.

Καμία αλλαγή. Κι έτσι πάντα θα γίνεται.

Γίνανε προσπάθειες και εγχειρήματα πολύ σοβαρά για να καταργηθεί αυτό το τρισάθλιο καθεστώς.

Τι σημαίνει «αποκατάσταση της Αγάπης εντός μας»;

Πολλά έχουν γραφτεί γι’ αυτή την «αποκατάσταση»… Άλλοι την προσέγγισαν από τη θρησκεία, άλλοι από την επιστήμη του Εσωτερισμού και άλλοι από την εφαρμοσμένη επιστημονική θεωρία… Όλοι αναζήτησαν τη μαγεία της θεότητας από τον ατομικό τους δρόμο…

Εγώ κατανόησα ότι η απλότητα είναι το πιο λειτουργικό μέρος της Φύσης. Η ενέργεια δεν έχει δύστροπες διαδρομές, αρκεί να την κατανοήσεις. Η τελειότητα που όλοι αναζητούν είναι τελικά ένας μύθος, που βάζει τους ανθρώπους περισσότερο στη μάχη των εντυπώσεων, παρά στην εκπλήρωσή της.

Τίποτα δεν μπορεί να μην είναι τέλειο στη Φύση, γιατί κάθε τι ατελές έχει την ιδιότητα να αυτοκαταστρέφεται, να πεθαίνει μέσα από την ίδια του την ασθένεια, να διαχωρίζεται από το συμπαντικό δίκτυο ενότητας.

Παρατηρώντας τη Φύση μπορούμε να βρούμε όλους τους συμπαντικούς Νόμους μέσα της.
Την περιοδικότητα, το συγχρονισμό, τη λειτουργικότητα, την απλότητα, την κίνηση…

10 απλά πράγματα, επιστημονικά τεκμηριωμένα, που μπορείτε να κάνετε για να είστε ευτυχισμένοι

Η επιστήμη εξηγεί και εμείς πράττουμε για να κάνουμε πιο όμορφη τη ζωή μας.

Η ευτυχία ορίζεται με διαφορετικά κριτήρια για τον καθέναν από μας, συνεπώς την επιδιώκουμε με διαφορετικούς τρόπους. Αναζητώντας λοιπόν τρόπους για να είμαστε πιο ευτυχισμένοι, να, 10 απλά πράγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε για τα οποία μάλιστα, υπάρχουν ερευνητικά ευρήματα.

1.    Σωματική άσκηση !

Βάλτε τη σωματική άσκηση στη ζωή σας…7 λεπτά καθημερινά αρκούν. Οι New York Times σε πρόσφατο άρθρο τους, αναφέρθηκαν στο επιστημονικά τεκμηριωμένο 7λεπτο άσκησης… ώστε αν ως τώρα πιστεύατε ότι δεν έχετε χρόνο, ξανασκεφτείτε το! Μάλιστα διαπιστώθηκε με ερευνητικά δεδομένα η σημασία της σωματικής άσκησης ακόμη και στην καταπολέμηση της κατάθλιψης – οι ενδορφίνες που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, επιδρούν καταλυτικά στον οργανισμό και στον εγκέφαλο όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα.

    ανθρ. εγκέφαλος μετά από 10’ χαλάρωση             και                   μετά από 20’ περπάτημα

2. Να κοιμάστε περισσότερες ώρες – θα είστε λιγότερο ευαίσθητοι σε αρνητικά συναισθήματα.

Τα αρνητικά συναισθήματα τα επεξεργάζεται η αμυγδαλή (του εγκεφάλου), τα θετικά ή ουδέτερα, ο ιππόκαμπος. Η έλλειψη ύπνου επηρεάζει περισσότερο τον ιππόκαμπο παρά την αμυγδαλή. Αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται αρκετές ώρες, να μη θυμούνται ευχάριστες εμπειρίες, αλλά με μεγάλη ευκολία φέρνουν στη μνήμη τους οτιδήποτε δυσάρεστο.

Ο Walker ζήτησε από κάποιους φοιτητές (που στερούνταν ύπνου) να απομνημονεύσουν μία λίστα με λέξεις.  Διαπιστώθηκε ότι μπορούσαν να θυμούνται το 81% λέξεων με αρνητική σημασία όπως «καρκίνος» και μόνο 31% με θετική ή ουδέτερη σημασία, όπως «λιακάδα» ή «καλάθι».  Ακόμη όσοι κοιμούνται έστω και για λίγο τις απογευματινές ώρες αντιδρούν λιγότερο σε αρνητικά συναισθήματα (όπως ο φόβος ή ο θυμός) και αυτό φαίνεται και στην έκφραση του προσώπου τους –το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σε όσους δουλεύουν συνεχόμενα και το απόγευμα.

Και όμως, η Μήδεια δεν σκότωσε τα παιδιά της!

"Το δίκιο δε φωλιάζει στα μάτια των θνητών · δίχως να μάθεις τι κρύβει κάποιος στην καρδιά του τον μισείς μ’ ένα σου βλέμμα μοναχά, χωρὶς ποτέ κακό να σου ’ χει κάνει."

Μήδεια-Ευριπίδης

  Έχουμε πληθώρα συνθέσεων-ανακατασκευών του μύθου της Μήδειας με τηνευριπίδειο μορφή να θεωρείται πρωτότυπη. Έτσι η πρωταγωνίστρια δεν είναι ποτέ η ίδια, αλλά αλλάζει ώστε σήμερα πια να μιλάμε για Μήδειες και για ένα πλουραλισμό των προσωπείων της ηρωίδας...

Όλες τους όμως εισάγουν, πρώτο διδάξαντα τον Ευριπίδη, την παιδοκτονία στη δράση τους: αυτό είναι γεγονός οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς ότι η παράδοση μιλά για τη Μήδειακαι τα παιδιά της ως παρουσίες αλληλένδετες και ότι η Μήδεια
εμφανίζεται συγχρόνως ως θεότητα της γονιμότητας και της μητρότητας.

Η Μήδεια είναι η ηρωίδα που «μήδεται» δηλαδή προνοεί, νοιάζεται, γνωρίζει τις τελετές των μυστών και μεταφέρει τη γνώση της στην Ελλάδα.

Το όνομα Μήδεια προέρχεται από το ρήμα μέδομαι, το οποίο σημαίνει προνοώ, μελετώ, διαλογίζομαι και φροντίζω, καθώς και επινοώ, μηχανεύομαι και εν τέλει κυβερνώ, άρχω. Στη ενεργητική του διάθεση, μέδω, το ρήμα αποκτά τη σημασία του εξουσιάζω, προστατεύω. Φορέας και εκπρόσωπος ενός αρχαϊκού πολιτισμού, ανήκει σ’ ένα είδος «ορφισμού». Είναι ερωμένη, ερωτευμένη μάγισσα που σώζει τον εραστή και τους συντρόφους της, είναι μάνα αλλά και «Μέδουσα» και «Σκύλλα», η «πανφάρμακη ξείνα» κατά τον Πίνδαρο. 

Θεωρείται μάγισσα, γιατί: Παρασκευάζει προστατευτικές αλοιφές, χρησιμοποιεί ξόρκια, δηλητηριάζει, μαγνητίζει με το βλέμμα, προκαλεί ύπνο, έχει μαντικές ικανότητες, φονεύει (θυσιάζει, ανθρωποθυσία) ή βάζει άλλους να φονεύουν τελετουργικά και κομματιάζει. Επίσης υπόσχεται και επιδιώκει με τελετουργικές δράσεις, ξόρκια και ουσίες την αναπαραγωγή, αιώνια νιότη και την αθανασία.

Ως «Θεοειδής μάγισσα» την κοσμεί ο Page, ο οποίος της αποδίδει μαγικό θρησκευτικές αρετές. Κάνει θετική ή αρνητική χρήση τους: πρόκειται για μια ηθική αντιπαράθεση ανάμεσα στην «λευκή» και τη « μαύρη» μαγεία, μια διχοτόμησηανάμεσα στο θείο και το δαιμονικό, μια σχάση ανάμεσα στο καλό και το κακό. 

Κι όμως η Μήδεια δεν σκότωσε τα παιδιά της· η Μήδεια του μύθου γιατί η Μήδεια του Ευριπίδη, ναι, το έκανε, τα σκότωσε και τα δύο. Όχι πως έκανε λίγα εγκλήματα η Μήδεια του μύθου: έκοψε κομματάκια τον αδελφό της και τον σκόρπισε στη θάλασσα, αργότερα έβαλε τις κόρες του Πελία να σκοτώσουν τον πατέρα τους, αλλά τα παιδιά της όχι, δεν τα σκότωσε.

Ούτε η Μήδεια του Πίνδαρου σκότωσε τα παιδιά της. Αγάπησε τον Ιάσονα και τον βοήθησε με τα μαγικά της να κλέψει το χρυσόμαλλο δέρας αλλά ως εκεί. Το ίδιο κι η Μήδεια του Απολλώνιου του Ρόδιου. Μετά από εντολή της Αφροδίτης, ο Έρωτας σημάδεψε την καρδιά της κι αγάπησε παράφορα τον Ιάσονα με τον οποίο, μετά από πολλές περιπλανήσεις, κατέληξαν στην Αίγινα και τέλος καλό.

Η Μήδεια λοιπόν δεν σκότωσε τα παιδιά της. Τώρα πώς του ήρθε του Ευριπίδη, τέτοια ιδέα είναι μεγάλη ιστορία. Μια ιστορία που θα την πούμε παρακάτω.

Όμως ποια ήταν η Μήδεια; Τι λέει η μυθολογία μας για αυτήν;

Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι.

Υπάρχουν γυναίκες με στενό κόλπο;

Γράφει ο Ζήσης Παπαθανασίου, Επ. Καθηγητής Γυναικολογίας, Σεξολόγος, Διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου

Ακούω συχνά αυτή τη διάγνωση από γυναίκες και τους συντρόφους τους, σαν αίτιο προβληματικής σεξουαλικής λειτουργίας ή και αδυναμίας επαφής. Προχθές μάλιστα ο νεαρός σύζυγος που μου τηλεφώνησε επέμενε ότι η γυναίκα του υποφέρει από «στενοκολπίαση».

Δεν υπάρχει τέτοια πάθηση στη Γυναικολογία ή τη Σεξολογία. Το τοίχωμα του κόλπου μπορεί να διαστέλλεται σε μεγάλο βαθμό, αφού είναι ικανό να χωρέσει τη δίοδο του μωρού κατά τον τοκετό. Το ενδεχόμενο ανωμαλίας κατασκευής του κόλπου υπάρχει αλλά είναι εξαιρετικά μικρό (έλλειψη κόλπου, διάφραγμα κόλπου, ανωμαλίες του παρθενικού υμένα κλπ.). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι ανωμαλίες είναι δυνατό να συνδυάζονται με γενετικά σύνδρομα και να συνυπάρχουν με άλλα προβλήματα κατασκευής του ανθρώπινου οργανισμού.

Η Κτηνωδία των Ταυρομαχιών

«Η Δημιουργία είναι κάτι πάρα πολύ ιερό. Είναι το πιο ιερό πράγμα στη ζωή κι αν έχετε κάνει μαντάρα τη ζωή σας, αλλάξτε τη. Αλλάξτε τη σήμερα, όχι αύριο. Αν είστε αβέβαιοι, ανακαλύψτε γιατί και γίνετε βέβαιοι. Αν η σκέψη σας δεν έχει ευθύτητα, σκεφτείτε με ευθύτητα, λογικά. Αν δεν προετοιμαστούν όλα αυτά, αν όλα δεν τακτοποιηθούν, δεν μπορείτε να μπείτε στον κόσμο της δημιουργίας.» Τζιντού Κρισναμούρτι

Ταυρομαχίες – Όταν η κτηνωδία βαφτίζεται «Τέχνη» και «Παράδοση»

Ήδη στην αρχαία Ελλάδα η ταυρομαχία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και είχε τον σκοπό να δείξει ο αγωνιζόμενος το θάρρος του, την ψυχραιμία του, την ταχύτητα κίνησής του και τη σωματική του δύναμη, πάνω σε ένα ζώο που θεωρούνταν «ιερό» και με ανεξάντλητη δύναμη. Η ταυρομαχία επισημαίνει τις ρίζες της και στην προϊστορική λατρεία στους ταύρους. Η δολοφονία του ιερού ταύρου (ταυρομαχία) είναι η ουσιαστική κεντρική εικονική πράξη της Mithras, η οποία τιμήθηκε στο Mithraeum οπουδήποτε βρισκόντουσαν οι ρωμαϊκοί στρατιώτες. Οι ταυρομαχίες γίνονται κυρίως στην Ισπανία, το Μεξικό, την νότια Γαλλία, την Πορτογαλία και αρκετές χώρες της νοτίου Αμερικής, σε ειδικά διαμορφωμένα αμφιθέατρα.

Πολλές από τις παλαιότερες αρένες ταυρομαχίας στην Ισπανία βρίσκονται σε ή δίπλα στις περιοχές των ναών της Mithras. Η ταυρομαχία συνδέεται συχνά με τη Ρώμη, όπου πολλές ταυρομαχίες διοργανώθηκαν ως προθέρμανση για την μονομαχία. Δυστυχώς όμως αυτό το έθιμο συνεχίζεται και στις μέρες μας (ευτυχώς όχι στην Ελλάδα) με αποτέλεσμα κάθε χρόνο, 25.000 ταύροι να βασανίζονται και να δολοφονούνται άγρια σε ταυρομαχίες.

Το πιο τρομακτικό είναι οι συνθήκες και ο τρόπος που επικρατούν για να πραγματοποιηθεί αυτό το έθιμο, παίρνοντας μέρος σε μια φρικιαστική παράσταση που οι διοργανωτές τους βαφτίζουν «τέχνη»!

Σύμφωνα με τους κτηνίατρους λοιπόν, ο ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο αλλά ο λόγος που είναι θυμωμένος βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι για μέρες νηστικός, παρατημένος επίτηδες, δίχως φαγητό και βάναυσα ταλαιπωρημένος. Οι κτηνώδης ταυρομάχοι επιδίδονται σε απίστευτα βασανιστήρια όπως το να βάζουν υγρές εφημερίδες στα αυτιά του και βαζελίνιη τα μάτια του για να θολώνουν την ακοή και την όρασή του. Τα ρουθούνια τους είναι γεμάτα βαμβάκι ώστε να τους κόβεται η αναπνοή και στα γεννητικά τους όργανα έχουν κολλήσει μια βελόνα. 

Επιπλέον αφήνουν τους ταύρους νηστικούς και φυλακισμένους για μέρες σε ένα σκοτεινό κουτί ώστε να είναι αδύναμοι, να χάσουν τον προσανατολισμό του και να τους δημιουργηθεί στρες. Έτσι όταν βγαίνουν στην αρένα απο το κουτί αυτό, τρέχουν απεγνωσμένα νομίζοντας πως το μαρτύριο τους έχει τελειώσει. Το μαρτύριο αυτό δεν έχει τέλος αφού λίγο πριν ξεψυχήσουν οι ταύροι κι ενώ είναι ακόμη ζωντανοί, οι νικητές ταυρομάχοι κόβουν και παίρνουν την ουρά και τα αυτιά τους ως λάφυρο.

DNA· HAARP & X-BAND RADAR

Μέσα καλοκαιριού, οι θερμοκρασίες παίζουν και φλερτάρουν με τα 38αρια και τα 40φεύγα. Κάποιες φορές είναι ευχάριστα, ειδικά όταν βρισκόμαστε κοντά σε δασώδη περιοχή. Κάποιες άλλες όμως όχι, ακόμη κι αν δεν αλλάξουμε περιβάλλον. Ενώ η θερμοκρασία κινείται σε λογικά κι αναμενόμενα πλαίσια, μέσα καλοκαιριού, κάτι συμβαίνει.

Τις τελευταίες μέρες νιώθετε να ζεσταίνεστε από μέσα, σαν να σας ψήνουν σε φούρνο μικροκυμάτων;

Αισθάνεστε ότι καίγεστε ακόμη και μέσα σε χώρο με κλιματιστικό;

Νοιώθετε μάλιστα ότι μόνο εσείς καίγεστε σε μια παρέα, ενώ οι υπόλοιποι απλά ζεσταίνονται;

Είναι έντονη η αίσθηση ότι καίνε τα μάτια σας, σας φαγουρίζει το δέρμα και δεν αντέχετε ούτε … το δέρμα σας;

Αισθάνεστε ζαλάδες σαν να έχετε πάθει ηλίαση, ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Nοιώθετε κακοδιάθετοι και κουρασμένοι, χωρίς προφανή αιτία.

Δηλαδή βιώνετε μια κατάσταση που δεν συνάδει με το περιβάλλον σας;

Ακριβώς αυτό γίνεται και δεν είναι η φαντασία σας.

Ε!! δεν είμαστε δα και στην Σαχάρα, φυσιολογικές θερμοκρασίες και υποφερτές ζούμε, μέσα Ιουλίου !!!

Το HAARP δεν είναι μόνο του, μας στοχεύουν με τεράστιας ισχύος μικροκύματα που ανακλώνται από τα σύννεφα του ψεκασμού ώστε να φτάνουν παντού. Τα X-Band radar θεωρούνται ραντάρ στρατιωτικά Ballistic Missile Defense αλλά κάνουν και άλλες … δουλειές.

Όπως τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας (ηλεκτρομαγνητικής) και ας μην ξεχνάμε τις χιλιάδες κεραίες κινητής τηλεφωνιας και τα εκατομμύρια Smartphones.

Τεραστίας ισχύος, σιγοψήνουν τα μιτοχόνδρια μας για να είμαστε …υγιείς σαν βράχοι.

ΜΑΣ ΣΙΓΟΨΗΝΟΥΝ σαν μπριζολάκια στον φούρνο μικροκυμμάτων από ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ.

Χρησιμοποιούν τους αεροψεκασμούς, με τα μεταλλικά σωματίδια από τις χημικές ουρές (αλουμίνιο κλπ) ώστε να φτάνουν σε τεράστιες αποστάσεις πάνω στην γη, επιλεκτικά φυσικά!!!

ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA !!!

ΜΑΣ ΦΤΙΑΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!

Πάθος

Όσοι άνθρωποι επιτυγχάνουν κάτι στην ζωή τους, δεν το καταφέρνουν απλά και μόνο γιατί είναι τυχεροί… η Τύχη από μόνη της δεν παίζει σημαντικό ρόλο.
Το επιτυγχάνουν γιατί έχουν Πάθος…
ΤΙΠΟΤΑ, μα ΤΙΠΟΤΑ, δεν μπορεί να κινήσει Σύμπαντα ολάκερα με τον τρόπο που το κάνει ένας άνθρωπος που φλέγεται από Πάθος… μια άλλη λέξη για τον Έρωτα, τον Ουράνιο και όχι τον Πάνδημο.
Το Πάθος είναι αυτό που εξαπολύει την Θέληση.
Ακόμη και αν είναι Λάθος…

Για να μπορείς να μιλήσεις για τον καημό, πρέπει να έχεις πονέσει.
Για να έχεις δικαίωμα να μιλήσεις για Ηθική, να έχεις υπάρξει αλήτης.
Οι νέοι Κόσμοι, όπως κι οι νέες Ιδέες, δεν ανακαλύπτονται από «κυριλάτους». Ανακαλύπτονται από «αλήτες» που ρέει στο αίμα τους η περιπλάνηση.
Αυτοί περιγράφουν αυτό που έχουν ζήσει.
Δεν ζουν απλά αυτό που περιγράφουν, ίσως μην το έχοντας ζήσει ποτέ…
Δεν μπορείς να πας σε καινούριους Τόπους, όταν φοβάσαι να ξεστρατίσεις από τους παλιούς Δρόμους…

Τα 11 μυστήρια πράγματα που συμβαίνουν όταν κοιμόμαστε

Σκοπός του ύπνου είναι να ξεκουράζεται ο εγκέφαλος και το σώμα και να ανακτάται ενέργεια για την επόμενη μέρα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του ύπνου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώσει άβολες και ανήσυχες καταστάσεις.

Όλες όμως, έχουν την εξήγησή τους.

Παράλυση στον ύπνο

Ο άνθρωπος ξυπνάει στην μέση της νύχτας και δεν μπορεί να κουνηθεί. Επίσης, υπάρχουν τρομακτικές ψευδαισθήσεις και η αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος άλλος στο δωμάτιο. Στην αρχαιότητα, αυτή η κατάσταση συνδεόταν με κακόβουλα πνεύματα.

Γιατί συμβαίνει: Κανονικά όταν κοιμόμαστε είμαστε παραλυμένοι για να μην υπνοβατούμε. Στην παράλυση του ύπνου οι μύες μας κοιμούνται, ενώ ο εγκέφαλος είναι ξύπνιος. Περίπου το 7% του πληθυσμού έχει παρουσιάσει παράλυση ύπνου τουλάχιστον μία φορά.

Υπερχολικές ψευδαισθήσεις

Όταν ένας άνθρωπος είναι έτοιμος να κοιμηθεί, αλλά είναι ακόμα ξύπνιος, βλέπει περίεργες εικόνες μπροστά του. Συνήθως, βλέπει τρομακτικά πρόσωπα και φανταστικά πλάσματα.

Γιατί συμβαίνει: Αυτό είναι ένα από τα είδη των ψευδαισθήσεων που μπορεί να έχουν οι ψυχικά υγιείς άνθρωποι. Τα παιδιά τις έχουν πιο συχνά (πηγή) και ίσως γι’ αυτό δεν θέλουν να κοιμούνται. Αυτές οι ψευδαισθήσεις μπορεί να οφείλονται στο άγχος ή στην πολύ ζωηρή φαντασία.

Ομιλία στον ύπνο

Συνήθως, οι άνθρωπο που μιλάνε στον ύπνο τους δεν το καταλαβαίνουν καθόλου. Αυτή η κατάσταση δεν είναι καθόλου επικίνδυνη ψυχολογικά.

Γιατί συμβαίνει: Οι άντρες και τα παιδιά είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό και ο λόγος είναι το στρες. Η ψυχή του ανθρώπου προσπαθεί να αντισταθεί σε ό,τι δεν συμφωνεί με την πραγματικότητα.

Ο Μικρός Πρίγκιπας

ΣΤΟΝ LΕΟΝ WΕRTH

Ας με συγχωρέσουν τα παιδιά που αφιέρωσα το βιβλίο αυτό σ' έναν μεγάλο. Υπάρχει όμως μια σοβαρή δικαιολογία: Ο μεγάλος αυτός είναι ο καλύτερος φίλος που έχω στον κόσμο αυτόν. Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος: Αυτός ο μεγάλος μπορεί να καταλάβει τα πάντα ακόμα κι ένα βιβλίο για παιδιά. Υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος: Ο μεγάλος αυτός μένει στη Γαλλία και τώρα πεινά και κρυώνει. Έχει μεγάλη ανάγκη από παρηγοριά. Αν όλοι αυτοί οι λόγοι δεν αρκούν, ε, τότε θ' αφιερώσω τούτο το βιβλίο στο παιδί που ήταν κάποτε ο μεγάλος αυτός. Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά (όμως λίγοι τους το θυμούνται). Διορθώνω λοιπόν την αφιέρωσή μου:

ΣΤΟΝ LΕΟΝ WΕRTH

ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Μια φορά, ήμουν τότε έξι χρονών, σ' ένα βιβλίο για τα παρθένα δάση που λεγόταν «Αληθινές Ιστορίες», είδα μια υπέροχη εικόνα. Έδειχνε ένα βόα να καταπίνει ένα αγρίμι. Αντιγράφω εδώ το σχέδιο. Το βιβλίο έγραφε:

«Οι βόες είναι φίδια που καταπίνουν τη λεία τους ολόκληρη, χωρίς να τη μασήσουν. Ύστερα δεν μπορούν πια να κουνηθούν και κοιμούνται έξι μήνες ώσπου να τη χωνέψουν».

Σκέφτηκα λοιπόν πολύ τις περιπέτειες της ζούγκλας και, μ' ένα χρωματιστό μολύβι, κατάφερα να φτιάξω με τη σειρά μου κι εγώ, το πρώτο μου σχέδιο. Το σχέδιο μου αριθμός 1 ήταν έτσι:

Έδειξα το αριστούργημα μου στους μεγάλους και τους ρώτησα αν το σχέδιο μου τους τρόμαζε. 

«Γιατί να μας τρομάξει ένα καπέλο;» μου απάντησαν.

Το σχέδιο μου δεν έδειχνε καπέλο. Έδειχνε ένα βόα που χώνευε έναν ελέφαντα. Σχεδίασα κι εγώ το από μέσα του βόα, έτσι που να μπορέσουν να καταλάβουν οι μεγάλοι. Χρειάζεται πάντα να τους εξηγείς. Το σχέδιο μου αριθμός 2 ήταν έτσι:

Οι μεγάλοι με συμβούλεψαν ν' αφήσω κατά μέρος τα σχέδια με τα μέσα και τα έξω απ' τους βόες και να ασχοληθώ καλύτερα με τη γεωγραφία, την ιστορία, την αριθμητική και τη γραμματική. 

Έτσι, σε ηλικία έξι χρονών, εγκατέλειψα μια λαμπρή καριέρα στη ζωγραφική. Είχα απογοητευτεί από την αποτυχία των σχεδίων μου αριθμός 1 και αριθμός 2. 

Οι μεγάλοι ποτέ δεν καταλαβαίνουν τίποτα μόνοι τους και είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να τους δίνουν ξανά και ξανά εξηγήσεις. Έπρεπε λοιπόν να διαλέξω άλλο επάγγελμα κι έτσι έμαθα να οδηγώ αεροπλάνα. Έχω πετάξει λίγο πολύ σ' ολόκληρο τον κόσμο. Και, για να πω την αλήθεια, η γεωγραφία μου χρησίμεψε πολύ. Ήξερα με την πρώτη ματιά να ξεχωρίζω την Κίνα από την Αριζόνα, κάτι πολύ χρήσιμο αν είναι νύχτα κι έχεις χαθεί.

Είχα ακόμα στη ζωή μου ένα σωρό επαφές μ' ένα σωρό σοβαρούς ανθρώπους. Έζησα πολύ με τους μεγάλους. Τους είδα από πολύ κοντά, αλλά αυτό δεν καλυτέρεψε και πολύ τη γνώμη μου γι' αυτούς.

 Όταν συναντούσα κανέναν που μου φαινόταν κάπως έξυπνος, του έκανα το πείραμα με το σχέδιο 1, που το φύλαγα πάντα. Ήθελα να ξέρω αν καταλάβαινε πραγματικά.

Πάντοτε όμως η απάντηση ήταν: «Είναι ένα καπέλο».

Έτσι κι εγώ δεν του μιλούσα ούτε για βόες, ούτε για παρθένα δάση, ούτε για αστέρια. Πήγαινα με τα νερά του. Του μιλούσα για μπριτζ, για γκολφ, για πολιτική και για γραβάτες. Και ο μεγάλος ήταν ευχαριστημένος που γνώριζε έναν τόσο λογικό άνθρωπο.

Λαιμός καμηλοπάρδαλης

Γεννήθηκα άσχημος. Οι νοσοκόμες μόρφαζαν με απέχθεια κάθε φορά που πλησίαζαν στο κρεβατάκι μου. Η μητέρα μου με μίσησε. Δύο εβδομάδες μετά τη γέννησή μου με εγκατέλειψε στην όχθη ενός ποταμού. Είχα λαιμό καμηλοπάρδαλης, κεφάλι ποντικού, μαλλιά λέοντα και φωνή κόρακα που παγωνε το αιμα σε όσους την άκουγαν.

Το ποτάμι στο οποίο εγκαταλείφθηκα ήταν γεμάτο κροκόδειλους. Οι κροκόδειλοι δεν είναι ζώα ευαίσθητα, παρ’ολα αυτά στάθηκαν τρυφεροί μαζί μου. Το αλλόκοτο σαγόνι μου έμοιαζε με το ρύγχος τους και τα κλάματά μου με τα δικά τους. Κάτι από τα δύο τους συγκίνησε. Όλοι μαζί, ένας ένας κάθε φορά, έσπρωξαν το καλαθάκι μου κατά πλάτος της όχθης μέχρι που στο τέλος κατέληξα σε ένα στενό αγροτικό δρόμο γεμάτο χορτάρια. Εκεί με εγκατέλειψαν κι εκείνοι.

Ο κύριος Πικάρ με βρήκε όταν το αυτοκίνητό του κόντεψε να βγει από το δρόμο σε μια μανούβρα που έκανε για να αποφύγει να με πατήσει. Βγήκε από το αυτοκίνητο αγριεμένος και στάθηκε από πάνω μου με τα δυο πόδια ανοιχτά.

«Τι διάολο είναι αυτό το πράγμα;» αναφώνησε.

Έσκυψε από πάνω μου, κούνησε λίγο το άθλιο κουρέλι με το οποίο με είχε σκεπάσει η μητέρα μου και στραβομουτσούνιασε.

Οι αδυναμίες γνωστών λογοτεχνών (Γ΄ μέρος)

Οι αδυναμίες των συγγραφέων αποτελούν μια ενδιαφέρουσα πτυχή της λογοτεχνικής έρευνας. Μερικές από τις πιο συχνές αδυναμίες είναι: ο αλκοολισμός, η τοξικομανία, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες (σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχές άγχους, ψυχώσεις).

Αλμπέρ Καμύ:  Ο Αλμπέρ Καμύ ήταν Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1913 και πέθανε στις  4 Ιανουαρίου του 1960, σε ηλικία 47 χρονών. Τα σημαντικότερα μυθιστορήματά του είναι ”Η Πανούκλα”, ”Ο Ξένος”. Τα θεατρικά έργα ”Οι δίκαιοι”, ”Ο Καλλιγούλας”. Τα φιλοσοφικά δοκίμια ”Ο επαναστατημένος άνθρωπος”, ”Ο μύθος του Σίσυφου”. Ο Καμύ αρνιόταν να εκφράσει την πίστη του στο Θεό, στην ιστορία ή στη λογική. Ήρθε σε ρήξη με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Τάχθηκε ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση. 

Η αδυναμία του ήταν οι γυναίκες. Η πρώτη του σύζυγος, Σιμόν Ιέ, ήταν εθισμένη στη μορφίνη. Με την δεύτερη, την πιανίστρια Φρανσίν Φορ, απέκτησε δίδυμα. Παράλληλα διατηρούσε δεσμό, επί 16 χρόνια, με τη διάσημη Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Κασάρες. Έπασχε από φυματίωση, αλλά δεν ήταν η αρρώστια που τον οδήγησε στον θάνατο. Σκοτώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1969, σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν, όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ, παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο σε ένα δέντρο. Οι εφημερίδες της εποχής κάνουν λόγο για υπερβολική ταχύτητα (130 χλμ/ωρα). Αδιαθεσία του οδηγού. Σκάσιμο του λάστιχου. Ο συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ  υποστήριζε ότι το αυτοκίνητο έφταιγε για το θάνατό του, ωστόσο καμία εφημερίδα δεν δημοσίευσε την άποψή του.. Ο Καμύ τάφηκε στο Λουρμαρέν της Βωκλύζ.

Οι αδυναμίες γνωστών λογοτεχνών (Β΄ μέρος)

Οι αδυναμίες των συγγραφέων αποτελούν μια ενδιαφέρουσα πτυχή της λογοτεχνικής έρευνας. Μερικές από τις πιο συχνές αδυναμίες είναι: ο αλκοολισμός, η τοξικομανία, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες (σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχές άγχους, ψυχώσεις).

Ζαν Ζακ Ρουσσώ: Ανέπτυξε την ιδέα του ρομαντισμού στην λογοτεχνία. Το περίφημο έργο του, ”Αιμίλιος” ή ”Περί αγωγής”, τον έφερε σε διαμάχη με την εκκλησία και την κυβέρνηση της τότε εποχής. Η πίεση που του ασκούσαν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, του δημιούργησαν το σύμπτωμα της μανιώδους καταδίωξης. Η κατάστασή του συνεχώς χειροτέρευε, και σε σύντομο χρονικό διάστημα διαγνώστηκε από τους γιατρούς ότι πάσχει από παράνοια. Έβλεπε παντού συνομωσίες και πίστευε ότι όλοι έκαναν ύπουλα σχέδια πίσω από την πλάτη του. Πέθανε το 1778.

Φρίντριχ Nίτσε: Ο Νίτσε, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο, διαγνώστηκε με διαταραγμένη προσωπικότητα, ψύχωση και μανιοκατάθλιψη. Εμφάνισε συμπτώματα όπως, έντονους πονοκεφάλους, κρίσεις πανικού και υπέρμετρη μεγαλομανία. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο του προκάλεσε διανοητική διαταραχή, μέχρι το τέλος της ζωής του. Έπινε τα ούρα του, χοροπηδούσε, κοιμόταν στα πάτωμα, ενώ κατάφερε να βγάλει μέχρι και τον δεξί του ώμο. Είναι αξιοπερίεργο, πως κατάφερε να συγγράψει μεγάλα έργα όπως, το ”Τάδε έφη Ζαρατούστρα” μέσα στο νοσοκομείο. Η μόνη που στάθηκε 11 χρόνια στο πλευρό του, όταν εκείνος μπαινόβγαινε στα ψυχιατρεία, ήταν η μητέρα του. 

Κώστας Καρυωτάκης: Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές, μέσα στα χρόνια του μεσοπολέμου. Ο έρωτάς του με την Μαρία Πολυδούρη, σημάδεψε την ζωή του. Το 1928, ήρθε σε ρήξη με τους προ’ι’σταμένους του, και τον Ιούνιο μετατίθεται στην Πρέβεζα. Ήταν άνθρωπος που δεν συμβιβαζόταν, ούτε υποχωρούσε εύκολα. Ήταν εσωστρεφής, καταθλιπτικός, πεσιμιστής, και αυτό αντανακλάται και στα ποιήματά του. Απομονωμένος και γεμάτος απογοήτευση, έδωσε τέρμα στη ζωή του, με ένα περίστροφο. Τα τελευταία λόγια των σημειώσεών του ήταν τα ακόλουθα: ”Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού, εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα δέκα ώρες και δεν κατάφερα τίποτα.”

Γιατί οι μεγαλύτεροι ποιητές ήταν καταθλιπτικοί;

της Παναγιώτας Κουτελίδα

Είναι τελικά η ποίηση προϊόν μιας ολωσδιόλου απαισιόδοξης ψυχολογικής διάθεσης που φτάνει στην κατάθλιψη ή αποτελεί απλώς και μόνο σύμπτωση το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι ποιητές ήταν καταθλιπτικοί;

Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ποιητική δημιουργία και γενικά η Τέχνη τροφοδοτείται από άσχημες ψυχολογικές καταστάσεις, δεν είναι δύσκολο να οδηγηθεί κανείς στο συμπέρασμα πως η ποίηση, όπως άλλωστε έχουν υποστηρίξει πολλοί υπηρέτες της, είναι το καταφύγιο όπου στρέφονται οι ευαίσθητες ψυχές ανά τον κόσμο με σκοπό να βρουν μια διέξοδο στο αδιέξοδο της ύπαρξής τους.

Περιορίζοντας το ερώτημα στα ελληνικά δεδομένα είναι αδύνατο να μη σταθεί κανείς στη συνύπαρξη κατάθλιψης και ποίησης, όσον αφορά σε αρκετούς από τους μεγαλύτερους ποιητές μας. Καρυωτάκης, Σεφέρης, Καβάφης είναι τα πρώτα ονόματα ποιητών που αναμοχλεύει εύκολα η μνήμη. 

Για τον πρώτο η απαισιοδοξία και η κατάθλιψη υπήρξαν το κίνητρο της δημιουργίας του και τα ποιήματά του αποτελούν πιστό αντικατοπτρισμό της πεσιμιστικής του διάθεσης. Η ποίηση του Καρυωτάκη είναι ένας ύμνος στη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, αντιηρωική και άδοξη σε τέτοιο βαθμό που φτάνει στον σαρκασμό. «Κάτω ἀπὸ τὸ γέλιο του μαντεύει κανείς τη σύσπαση τοῦ πόνου, ἡ εἰρωνεία του δὲν εἶναι παρὰ ἕνας πνιγμένος λυγμός»[1]. Για τον Καρυωτάκη η ποίηση «εἶναι τὸ καταφύγιο ποὺ φθονοῦμε»[2], ο χώρος όπου προσφέρεται η ίαση της ανθρώπινης ψυχής, έστω κι αν θα ήταν ευχής έργο η ίαση αυτή να επιτευχθεί με περισσότερο απτά και γήινα μέσα. Εδώ η κατάθλιψη που ξεκινά από την προσωπική περιπέτεια οδηγεί σε υψηλής ποιότητας ποιητική δημιουργία.

Οι αδυναμίες γνωστών λογοτεχνών (Α΄ μέρος)

Οι αδυναμίες των συγγραφέων αποτελούν μια ενδιαφέρουσα πτυχή της λογοτεχνικής έρευνας. Μερικές από τις πιο συχνές αδυναμίες είναι: ο αλκοολισμός, η τοξικομανία, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες (σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχές άγχους, ψυχώσεις).

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Εξέχουσα φυσιογνωμία των νεοελληνικών γραμμάτων. ”Η κορυφή των κορυφών”, όπως τον χαρακτήριζε ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Τα διηγήματά του άνοιξαν το δρόμο για να εισέλθει ο ηθογραφικός ρεαλισμός στην Ελλάδα. Έκανε μεταφράσεις από τα αγγλικά και τα Γαλλικά για να ζήσει. Οι απολαβές όμως ήταν πενιχρές. Ζούσε σε ένα φτωχικό δωμάτιο, λιτοδίαιτος και παραγκωνισμένος από τις απολαύσεις της ζωής. Ήταν μοναχικός και απλησίαστος. Ζούσε απομονωμένος και απέφευγε τους άλλους. Προτιμούσε να γράφει ποιήματα, πεζογραφήματα και διηγήματα.  Εκεί έβρισκε τον εαυτό του και ένιωθε ψυχική ευφορία. Ήταν προσηλωμένος στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τη λειτουργική παράδοση. Ζούσε μια ασκητική ζωή, σαν ένας κοσμοκαλόγερος. Ήταν βαθιά εθισμένος στον αλκοολισμό, κάτι που επηρέασε σημαντικά την υγεία του. Η συγγραφή και το πηγαίο του ταλέντο τον λύτρωσαν από τις δυσκολίες της ζωής, και τελικά κατάφερε να απεξαρτηθεί από το ποτό. Απεβίωσε το 1911 μετά από επιδείνωση της υγείας του.

Βιρτζίνια Γούλφ: Έπασχε από νευρικούς κλονισμούς (νευρικές κρίσεις), λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης που είχε βιώσει στα παιδικά της χρόνια από τα ετεροθαλή της αδέλφια. Όταν έχασε το σπίτι της στο Λονδίνο, βυθίστηκε σε ακόμα πιο  βαριά κατάθλιψη. Το τέλος της ήρθε, όταν γέμισε τις τσέπες της με πέτρες, και πνίγηκε σε ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι της.  
Το παρακάτω σημείωμα αποτυπώνει τα τελευταία λόγια που άφησε στον σύντροφό της πριν αυτοκτονήσει.
«Αγαπημένε, έχω τη βεβαιότητα ότι παραφρονώ ξανά. Νιώθω ότι δεν μπορούμε να περάσουμε πάλι αυτές τις τρομερές στιγμές. Και δε μπορώ να θεραπευτώ αυτή τη φορά. Αρχίζω να ακούω φωνές και δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Επομένως, κάνω αυτό που μου φαίνεται σωστό. Μου έδωσες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Ήσουν με κάθε τρόπο όλα όσα μπορούσε να είναι κάποιος. Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι μπορούσαν να είναι τόσο ευτυχισμένοι μέχρι που ήρθε αυτή η ασθένεια. Δε μπορώ να το καταπολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι σου καταστρέφω τη ζωή, ότι χωρίς εμένα θα μπορείς να δουλέψεις. Και θα μπορείς το ξέρω. Βλέπεις δε μπορώ καν να γράψω καταλλήλως. Δε μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρωστάω όλη την ευτυχία της ζωής μου σε εσένα. Υπήρξες εντελώς υπομονετικός μαζί μου και εξαιρετικά καλός. Θέλω να πω ότι- όλοι το ξέρουν. Εάν μπορούσε κάποιος να με σώσει, αυτός θα ήσουν εσύ. Όλα μ’ έχουν αφήσει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου. Δε μπορώ να συνεχίσω να σου καταστρέφω τη ζωή. Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι μπορούσαν να υπάρξουν πιο ευτυχείς από εμάς. Β»

Εικονες του θανατου

Οσο παραδοξο και ν' ακουγεται, οταν ξεκινω για το Συνταγμα, ειμαι ηδη εκει. Διαφορετικα δεν θα μπορουσα ποτε να παρω κατευθυνση και να φτασω. Οταν σχεδιαζω ενα ταξιδι, ειμαι ηδη σ' εκεινον τον τοπο, μ' εκεινους τους ανθρωπους, και, οντας εκει, προ-διατεθειμενος απο το εκει, θα το αποφασισω, θα το οργανωσω και θα ξεκινησω.

Τουτο δεν αφορα μονο την μετατοπιση στον χωρο. Η κινηση εννοειται με την ευρεια αριστοτελικη εννοια: γένεσις που ηδη βρισκεται στην φθορά, αὔξησις που ηδη βρισκεται στην φθίσιν, ἀλλοίωσις που ηδη βρισκεται στο αλλο της.

Στην εναρξη ενεχεται η προδρομη καταληξη. Ο καθε δρομος ειναι καθοδον εποχουμενος επι του τελους του. Εαν δεν ηταν ετσι, κανεις θα παραδερνε αδιακοπα, η θα ακινητοποιουνταν παραυτα.

Ομως ο καθε δρομος προχωρει καταμεσις στην ροη εκεινου του μεγαλου ρευματος που καλειται ζωη. Η προδρομη καταληξη που κατευθυνει στο Συνταγμα, που πραγματωνει την εκδρομη, η καθε προδρομη καταληξη στην φθορα, στην φθιση, στο Αλλο της αλλοιωσης ρεει η ιδια μεσα στο ρευμα της ζωης.

Και απο που παιρνει το ρευμα της ζωης την κατευθυνση του; Η προδρομη, οχι πλεον καταληξη, αλλα εκβολη του ρευματος της ζωης ειναι ο θανατος. Αν καθε κινηση ειναι καν δυνατη και υπαρκτη μεσα απο την προδρομη καταληξη της, τελικα καθισταται δυνατη και υπαρκτη μεσα απο την προδρομη εκβολη στον θανατο.

Η εικονα καθε προδρομης καταληξης σε κατι, προβαλλει στο φοντο του θανατου. Αυτο που δινει στα πραγματα της ζωης κινηση και, ναι, ζωντανια ειναι ο θανατος.

Ζωντας, κινουμενοι προς τον θανατο, βρισκομαστε ηδη εκει. Εκει, που; Καταρχην και κατα το πλειστον στην εκαστοτε εικονα μας του θανατου: εικονα του τελους, εικονα ματαιωσης, εικονα σηψης, εικονα μοναξιας μεσα στο χωμα, εικονα επιβραβευσης και καταδικης σε μια μελλουσα ζωη, εικονα εξαλειψης του Εγω, εικονα αναπαυσης κ.ο.κ.

Οι εικονες μας του θανατου δεν αφορουν τον θανατο. Ειναι προεκτασεις, υπερθετικες μορφες του καθοριστικου τροπου με τον οποιο ζουμε την ζωη μας: