Οι ανταποδοτικοί νόμοι της πόλωσης

Όταν ζητάς κάτι από τον Θεό, περίμενέ το από έναν άνθρωπο να στο δώσει, που μπορεί να μην ξαναδείς ποτέ στην Ζωή σου, μου έλεγε ο Δάσκαλός μου, θέλοντας να μου μάθει τους νόμους της ανταπόδοσης. 

Και όταν δίνεις κάτι σε έναν άνθρωπο, να θυμάσαι πάντα ότι το δίνεις στον Θεό, έτσι τον συγκεκριμένο άνθρωπο μπορεί να μην τον ξαναδείς ποτέ στην Ζωή σου.

Αυτό που θα πάρεις και αυτό που θα δώσεις δεν έχει αποδέκτη ή παραλήπτη ένα ονοματεπώνυμο, γιατί δεν είσαι αυτό…

Οι άνθρωποι μαθαίνουν να ανταποδίδουν το καλό, από ευγένεια, από υποχρέωση, από προσμονή για το όφελος, χωρίς να υπολογίζουν ότι την ίδια στιγμή νιώθουν μέσα τους μια ηθική υποχρέωση να ανταποδώσουν και το κακό. 

Όσα νομίζεις ότι ξέρεις, δεν μπαίνεις στο κόπο να τα μάθεις

του Γιάννη Αραχωβίτη

Γενικώς παρατηρώ, και είναι στην ανθρώπινη φύση, να νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά, ότι είμαστε ειδικοί στις επιχειρήσεις και βαθυγνώστες της ανθρώπινης ψυχολογίας  και της συμπεριφοράς.

Γενικώς συμπεριφερόμαστε σαν «ξερόλες». Με ένας ύφος που είναι σαν να λέει. « Εγώ δεν χρειάζεται να μάθω, να ακούσω, να κάτσω στο θρανίο».

Όταν όμως, σε κάποιον τέτοιο τύπο, του απευθύνεις μια ερώτηση , για παράδειγμα «Γιατί είσαι άνεργος;”  Ή “γιατί δεν τρως υγιεινά» ‘η «γιατί πιστεύεις στην τάδε φιλοσοφία;” Οι απαντήσεις που θα πάρεις θα είναι αόριστες, θα κατηγορούν διάφορες καταστάσεις, τα επιχειρήματα θα είναι αίολα και αστήριχτα.

Και όταν διπλώσεις την ερώτηση και του πεις «Οκ, αλλά αρκετοί άλλοι φαίνεται να πετυχαίνουν αρκετά πράγματα. Αυτό πως το εξηγείς;”  Τότε πολύ εύκολα και βιαστικά ακούς την απάντηση « Έλα μωρέ αυτοί τα πιάνουν, κλέβουν, ήταν τυχεροί, τους έκατσε η καλή κ.λ.π.»

Φαίνεται να μην περνάει καν από το μυαλό τους ότι ενδεχομένως αυτοί (οι πετυχημένοι) μπορεί να έχουν καθημερινούς στόχους, να έχουν δεξιότητες, να έχουν επενδύσει στον εαυτό τους μαθαίνοντας από άλλους που ήξεραν, ότι συνεχώς προσπαθούν για το καλύτερο και ότι συνεχώς παραμένουν ενεργοί μαθητές στην ζωή. Ο σύγχρονος άνθρωπος, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να επενδύει στις γνώσεις τους, στις ικανότητές του, στο πως μπορεί να πετύχει περισσότερα, καλύτερα, ευκολότερα, φτηνότερα και γρηγορότερα αποτελέσματα (προϊόντα/ υπηρεσίες προς τους άλλους) στην ζωή του.

Πώς τα capital controls άλλαξαν τη ζωή των Ελλήνων

Αποκαλυπτική μελέτη του ΙΕΛΚΑ για την επίδραση των κεφαλαιακών ελέγχων στην καθημερινότητα του Έλληνα καταναλωτή.

Άλλαξαν τα capital controls τη ζωή μας και πόσο επηρέασαν την καταναλωτική μας συμπεριφορά ; Την απάντηση δίνει έρευνα που πραγματοποίησε το ΙΕΛΚΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών) σε δείγμα 1.350 καταναλωτών.

Όπως προκύπτει από την έρευνα, δύο είναι οι βασικές τάσεις που καταγράφτηκαν:

Με αυτές τις 5 φράσεις θα γίνεται πάντα το δικό σας χωρίς να τσακώνεστε

Αν είστε δυναμικός χαρακτήρας και πάντα θέλετε να υπερισχύει η γνώμη σας, οι παρακάτω φράσεις θα σας βοηθήσουν να το κατορθώσετε, χωρίς να φανείτε αγενής ή να τσακωθείτε.  Ξεκινήστε τις φράσεις σας, έτσι:

Αυτό που εννοείτε είναι…

Αν θέλετε να δώσετε λίγο χρόνο στον εαυτό σας και να απαντήσετε στον συνομιλητή σας κατάλληλα, τότε ξεκινήστε έτσι τον λόγο σας κάνοντας μία μικρή περίληψη των όσων είπε. Έτσι, και θα δώσετε την εντύπωση πως καταλαβαίνεται πλήρως τι σας λέει και θα απαντήσετε καλύτερα.

Η θεωρία του είδους για τους Έλληνες

Άρθρο: Σοφία Βέξλερ

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος

---

Όπως ήδη θα γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια στην Γαλλία υπάρχει μια δημόσια συζήτηση που αφορά τα παιδιά και το φύλο τους. Κάποιοι λένε πως τα αγόρια και τα κορίτσια είναι διαφορετικά και γι’ αυτό δεν παίζουν με τα ίδια παιχνίδια και έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Κάποιοι άλλοι, που η όραση τους ξεπερνάει την κορυφή της μύτης τους, προσπαθούν να εξηγήσουν στους προηγουμένους πως όντως υπάρχει μια διαφορά αλλά ότι αυτή δημιουργήθηκε από την ίδια την κοινωνία.

Για παράδειγμα, το περασμένο Σαββατοκύριακο ήρθε μια φίλη μου με την κόρη της στο σπίτι. Όχι φίλη ακριβώς αλλά γνωστή. Έφερε και έναν φίλο της μαζί με την κόρη του. Δηλαδή, δύο κορίτσια 4,5 ετών ήρθαν για δύο μέρες να παίξουν με τα ανήψια μου, δύο αγόρια 2 και 4 χρονών αντίστοιχα. Να επισημάνω εδώ ότι τα δύο κοριτσάκια, η Ναόμι και η Νύλα, δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους πριν έρθουν σε μας.

Η αδερφη μου κι εγώ χαιρόμασταν πολύ επειδή ήταν ευκαιρία για τα μικρά να έχουν παιδιά της ηλικίας τους στο σπίτι και να παίζουν για δύο μέρες.

Δυστυχώς, για να γίνει αυτό έπρεπε να “ριχτούμε” στον αγώνα.

«Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου…»

«Ναρκισσισμός» είναι ο όρος που χρησιμοποίησε ο Freud, εμπνεόμενος από τον μύθο του Νάρκισσου, για να περιγράψει έναν τύπο και μία διαταραχή της προσωπικότητας που, ως κύριο γνώρισμά της, έχει την υπερβολική και αποκλειστική ενασχόληση με τον εαυτό. Σε αντίθεση με τον εγωκεντρικό άνθρωπο- που απλώς επιθυμεί να συγκεντρώνει τα «φώτα» πάνω του- ο ναρκισσιστής χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, η οποία αποτελεί και το εφαλτήριο για μια σειρά αντισταθμιστικών συμπεριφορών, που στόχο έχουν να καλύψουν έξωθεν αυτό το εσωτερικό έλλειμμα. Οι συμπεριφορές αυτές προκύπτουν ασυνείδητα, ως μηχανισμοί που κινητοποιεί το άτομο προκειμένου να επιβεβαιώσει την αξία του.

Συνήθως, ένας άνθρωπος με ναρκισσιστική προσωπικότητα είναι ευχάριστος στην παρέα, εξαιρετικά γοητευτικός, σίγουρος για τον εαυτό του, υπερόπτης, διασκεδαστικός, συχνά δε και επιτυχημένος ή και διάσημος στον χώρο του. Είναι επίσης επιδειξιομανής, συναισθηματικά απρόσιτος και με έντονα επικριτική στάση απέναντι στους άλλους. Προσπαθεί διαρκώς να ωραιοποιεί τον εαυτό του -ακόμα και στον ίδιο τον εαυτό του- προκειμένου να αντλεί διαρκώς τον θαυμασμό. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι με ναρκισσιστικού τύπου προσωπικότητα είναι συχνά χειριστικοί και δείχνουν να πιστεύουν πως όλοι οι άλλοι οφείλουν να ακολουθούν και να συμμορφώνονται με τις δικές τους επιθυμίες και προσδοκίες. 

Η Ζήλεια στις Ερωτικές Σχέσεις

Ζήλεια: «Αίσθημα που αναπτύσσεται στο πλαίσιο του έρωτα. Παράγεται από τον φόβο μήπως η προτίμηση του αγαπημένου προσώπου στραφεί σε κάποιον τρίτο». (Littré) – Roland Barthes, Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου.

Τι Είναι η Ζήλεια

Από τα πιο συνηθισμένα, ενίοτε καταστροφικά και επικίνδυνα, συναισθήματα στον άνθρωπο είναι η ζήλεια. Παρ’ ότι όλοι μας την έχουμε –λιγότερο ή περισσότερο- νιώσει, ο ακριβής ορισμός της μας διαφεύγει, είναι ασαφής και ρευστός ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για ένα καθαρό, αμιγές συναίσθημα. Κάθε προσπάθεια ανάλυσης της ζήλειας προσκρούει στη διαπίστωση ότι, ουσιαστικά, πρόκειται για ένα οξύμωρο «μισαγαπώ», για την ταυτόχρονη συνύπαρξη ενός ισχυρού «σ’αγαπώ» και ενός εξίσου κυρίαρχου «σε μισώ», που απαντάται, κατά περίπτωση, στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, αλλά με διαφορετική ένταση και τρόπο έκφρασης. Αν θέλαμε να την περιγράψουμε σε ένα γενικό επίπεδο, θα λέγαμε πως η ζήλεια είναι ένα σύνθετο συναίσθημα, που περιλαμβάνει θυμό, άγχος, δυσαρέσκεια, απειλή και φόβο. Εντάσσεται στα λεγόμενα «πρωταρχικά» συναισθήματα, διότι απαντάται τόσο στον άνθρωπο, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του, όσο και στα ζώα. Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι η ζήλεια διακρίνεται από τον φθόνο, με τον οποίο συχνά συγχέεται, ως προς το «αντικείμενο» στο οποίο στρέφεται κάθε φορά το συναίσθημά μας:  Ζηλεύω γιατί δεν θέλω να σε χάσω, φθονώ γιατί έχεις κάτι που θέλω να το αποκτήσω.

Ένα ζευγάρι είναι λίγο, πολύ λίγο

Γόβες, μπότες, μπαλαρίνες, πλατφόρμες, πέδιλα. Κόκκινα, λεοπάρ, με τρουκς, με τακούνι και χωρίς.

Οι γυναίκες λατρεύουν τα παπούτσια! Λατρεύουν να συζητούν γι’ αυτά, να τα βλέπουν στις βιτρίνες, να τα φοράνε, ν' αποκτούν όλο και περισσότερα ζευγάρια.

Όταν πρόκειται για παπούτσια, η ποιότητα δεν μπορεί να υπερισχύσει της ποσότητας. Τα θέλουμε και τα δύο. Και ποιότητα και ποσότητα! Την τελευταία λέξη της μόδας στο χώρο των υποδημάτων κι αν γινότανε κάθε σχέδιο και χρώμα που κυκλοφορεί.

Κι ενώ οι άνδρες αναρωτιούνται πού βρίσκουμε κάθε φορά τα χρήματα κι αποκτούμε όλο και περισσότερα ζευγάρια, εμάς το μόνο που μας βασανίζει είναι να εξασφαλίσουμε περισσότερο χώρο στο σπίτι μας για να χωρέσουν κι άλλα!

Μπορεί να ξεχάσουμε κάθε ατάκα αγάπης που είπε ο Mr. Big στο  Sex and the city, αλλά ποτέ δε θα ξεχάσουμε τη θρυλική ντουλάπα με τα παπούτσια της Carrie που έκανε τις περισσότερες από εμάς να ζηλεύουμε που η δική μας γκαρνταρόμπα δε διαθέτει τόσο χώρο για τα παλιά και νέα μας ζευγάρια.

Όσα παπούτσια κι αν αποκτήσουμε, ποτέ δε θα ‘ναι αρκετά για εμάς.

Το όμορφο παραμύθι του Βάρντι

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Την 28η Νοεμβρίου θα την έχει πλέον ως ημέρα-σταθμό στη ζωή του ο Τζέιμι Βάρντυ. Πώς άλλωστε να μην είναι, όταν απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σκόραρε στο 24ο λεπτό, για 11ο σερί ματς στην Πρέμιερ Λιγκ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Φαν Νίστελροι (10) που κρατούσε από το 2003; Αυτό φυσικά ισχύει για την περίοδο της εποποιίας της Πρέμιερ όπως την ξέρουμε σήμερα, από το 1992 και μετά. Διότι υπάρχει ένα ακόμα ρεκόρ που περιμένει να "σπάσει", αυτό του Τζίμι Νταν (12), ποδοσφαιριστή της Σέφιλντ την αγωνιστική περίοδο 1931-32 για την πρώτη κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος!

Το αν θα γίνει (και) αυτό, εν τέλει μπορεί να μην έχει και καμία σημασία, ίσως μόνο για τους στατιστικολόγους. Για τον Τζέιμι Βάρντυ, το σημαντικότερο είναι ότι συνεχίζει να κάνει αυτό που πραγματικά αγαπά, με το ίδιο πάθος που είχε από πιτσιρικάς ακόμα. Από τότε που βρισκόταν στην αφάνεια, και αλώνιζε στα... "χωράφια" της Κόνφερενς, έπρεπε να φτάσει στη Λέστερ και στην ηλικία των 28 ετών για να αρχίζει να δρέπει τους καρπούς των κόπων του. Την 28η Νοέμβρη δεν την αναφέραμε τυχαία. Ακριβώς την ίδια ημερομηνία, 4 χρόνια πριν, το 2011, ο Τζέιμι σκόραρε για λογαριασμό της Φλίτγουντ Τάουν κόντρα στην Γκέιτχεντ. Αναμφίβολα, τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως ούτε ο ίδιος να μην την περίμενε...

Η εσωτερική διαδρομή της τρομοκρατίας

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΣΙΑΝΟΥΔΗΣ 

Είναι πιο απλό να καταλάβεις μία έννοια από έναν άνθρωπο. Ο λόγος για αυτό είναι ότι οι έννοιες είναι ακραιφνείς μέχρι να τις χρησιμοποιήσει κάποιος· καθαρές, δηλαδή, από συναίσθημα σαν λευκό χαρτί. Ο άνθρωπος τις “χρωματίζει” καθώς επενδύει επάνω τους ενώ ταυτόχρονα περνά κ ο ίδιος από ανάλογη διαδικασία χρωματισμού. Με αυτό στο νου, οι έννοιες, για τον άνθρωπο, είναι μητέρες πολύ περισσότερο από δημιουργήματα και τον κυοφορούν, ριζώνοντας μέσα του, μέχρι τη στιγμή που θα τον γεννήσουν και θα τις κυοφορήσει εκείνος. Εφόσον, λοιπόν, για να καταλάβεις οτιδήποτε χρειάζεται να καταλάβεις την αρχή του ας δούμε τη διαδρομή που ακολουθεί στο ψυχικό όργανο η τρομοκρατία, και το βάθος από το οποίο αναδύεται καθώς διαφαίνεται ότι είναι μία έννοια που ταξιδεύει από τον άνθρωπο με προορισμό το περιβάλλον του και όχι το αντίθετο.

Η τρομοκρατία είναι – σε απλή γλώσσα – ένας πόλεμος με μικρότερο προϋπολογισμό. Το πεδίο του είναι διπλό… Εξωτερικό μα και δυναστικά εσωτερικό. Ο εχθρός είναι αόρατος και αυτό του προσδίδει την ικανότητα να είναι, οικεία, ορατός αφού οι προβολές σε έναν λευκό καμβά πάντα ζωγραφίζουν εκείνο που φοβάται κάποιος περισσότερο όταν η μελάνη βουτηχτεί στο δοχείο του πόνου. Πρωτίστως, όμως, η τρομοκρατία είναι ένα νοσηρό ξυπνητήρι· μία υπενθύμιση του φθαρτού και του πεπερασμένου μας η οποία λειτουργεί, πολύ οργανωμένα, σε μία βάση τριών αρχών.

Χρησιμοποιούμε την εξουσία ή την αγάπη για να οριοθετήσουμε τα παιδιά μας;

Πώς προσπαθούμε να οριοθετήσουμε τα παιδιά μας και τι άλλοθι δίνουμε στον εαυτό μας; Γνωρίζουμε την υπεροχή μας ως προς τη σωματική δύναμη και το εκμεταλλευόμαστε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε; Όταν ένα μεγαλύτερο παιδάκι λέει σε ένα μικρότερο: “Κάνε αυτό που σου λέω, αλλιώς θα σε δείρω”, το αποκαλούμε εκφοβισμό, ενώ όταν ένας ενήλικας λέει σε ένα παιδί: “Θα μετρήσω μέχρι το 3 και μετά…θα δεις τι έχεις να πάθεις. 1, 2…”, το αποκαλούμε πειθαρχία. Το πρώτο θεωρείται κατακριτέο κοινωνικά, ενώ το δεύτερο είναι κοινωνικά αποδεκτό.

Αν το σκεφτούμε πιο αναλυτικά, θα δούμε ότι εμείς οι ενήλικες ουσιαστικά διδάσκουμε τη συμπεριφορά του εκφοβισμού στα παιδιά μας απειλώντας τα μέσω της σωματικής μας δύναμης. Αναπαράγουμε δηλαδή τα βιώματα που πιθανόν έχουμε από τη δική μας πατρική οικογένεια. Τα παιδιά ξέρουν ότι οι ενήλικες είναι πιο μεγάλοι και πιο δυνατοί από τα ίδια, οπότε συμμορφώνονται ουσιαστικά από άμυνα, επειδή δεν μπορούν να επιβληθούν. Στην εφηβική ηλικία όμως τι γίνεται; Συνεχίζουν ακόμα να μετράνε οι γονείς για να κάνει το παιδί όσα του λένε;

Η καλή Μου τύχη , απλά υπάρχει ή κατακτάται?

Κάποιοι άνθρωποι είναι τυχεροί , τους πάνε όλα όπως το φαντάζονται 

 Πάντα πετυχαίνουν ότι στόχο και να βάλουν. Μάλιστα φαίνεται σαν να είναι σίγουροι ότι αν δοκιμάσουν κάτι, θα έχει επιτυχία , πριν καν ξεκινήσουν. Τους βλέπουμε να  έχουν επιτυχίες στο σχολείο, στη δουλειά, στις σχέσεις και κάποιοι άλλοι να αντιμετωπίζουν μόνο αναποδιές. Τι συμβαίνει αλήθεια? Υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι της ζωής?

 Μια μεγάλη διάφορα ανάμεσα στους τυχερούς και άτυχους είναι το «αλλά» . Ήθελα να σπουδάσω αλλά, ήθελα αν παντρευτώ αλλά, ήμουν μεγάλο ταλέντο στο ποδόσφαιρο αλλά, ήθελα να κάνω μια όμορφη σχέση αλλά, ήθελα να έχω καλύτερη δουλειά αλλά. 

Αυτό το αλλά είναι η μαγική άρνηση που κατευθύνει την τύχη ή την ατυχία

 Οι τυχεροί άνθρωποι δημιουργούν τις συνθήκες της τύχης τους, κάνουν όνειρα ,βάζουν στόχους και κοιτούν μόνο μπροστά για το πως θα πετύχουν τους στόχους αυτούς. Γνωρίζουν ότι τα όνειρα και οι στόχοι χρειάζονται ρίσκο, πολύ κόπο και πολύ πίστη.

Και όταν από το σκοτάδι ολόρθος θα βγεις, δεν θα υπάρξει ποτέ κάτι άλλο στη γη ετούτη να σε γονατίσει.

Έρχονται εκείνες οι στιγμές θαρρώ, που θα γίνει αναπόφευκτη η πάλη μας με το σκοτάδι.

Εκείνες οι περίεργες στιγμές που διαρκούν και χρόνια ίσως.

Θα σου ζητηθεί να σκύψεις.

Θα σου ζητηθεί να κλάψεις.

Θα σου ζητηθεί να λυγίσεις.

Το σκοτάδι μπουκώνει τα ρουθούνια και θολώνει το μυαλό.

Αλλάζει η εποχή, αλλάζοντας και τους ανθρώπους.

Μέσα στη μάχη αυτή, κράτα γερά τα όπλα σου και πολέμα λυσσαλέα με αυτά.

Ο άνθρωπος πονάει σήμερα. Αν πονάει γιατί ψηλώνει, εκεί είναι το στοίχημα.

Αναζητώντας στο βάθος το μέλλον, ένα μπορώ να αφουγκραστώ.

Έπαψε αυτό να είναι προβλέψιμο, έπαψε να αποτελείται από σταθερές.

Αγναντεύω πλέον νέες προοπτικές και καινούριες πιθανότητες.

Ξέρω ότι αυτό που είχα, κατέστρεφε.

Τον πλανήτη, τις αξίες, τους ανθρώπους, τη νοημοσύνη.

Ο Θεός-δολάριο, για χαρτί που είναι πολύ λατρεύτηκε.

Η αλλαγή, έχει ένα ιδίωμα. Πονάει!

Πώς να μειώσουμε την ανησυχία στη ζωή μας

Το μεγαλύτερο μέρος της ανησυχίας στη ζωή μας προέρχεται από δύο βασικούς παράγοντες που θρέφονται ο ένας απ' τον άλλον: την αίσθηση της ανεπάρκειας για τον εαυτό μας και τις σκέψεις που κάνει ο νους μας, οι οποίες είναι αρνητικές και περιττές, και αφορούν προσκολλήσεις και ταυτότητες.

Στο βιβλίο "30 Μαθήματα Ζωής" ("30 Lessons for Living: Tried and True Advice from the Wisest Americans"), ο καθηγητής του πανεπιστημίου Cornell, Karl Pillemer, κατέγραψε τα αποτελέσματα μιας μελέτης στην οποία συμμετείχαν 1.500 άτομα, ηλικίας από 70 έως 100+ ετών. Στην ερώτηση "τι είναι αυτό για το οποίο μετανιώσατε περισσότερο στη ζωή σας", σχεδόν όλοι απάντησαν "η άσκοπη ανησυχία".

Στη ζωή μας μπορούμε να ανησυχούμε κυριολεκτικά για τα πάντα. Ας δούμε όμως ένα παράδειγμα που καταδεικνύει τι κρύβεται πίσω από αυτό το σύμπτωμα. Ένας άντρας περιμένει τηλέφωνο απ' την κοπέλα του, η οποία του είχε πει ότι θα του τηλεφωνούσε μια συγκεκριμένη ώρα. Η ώρα όμως περνάει και δεν του τηλεφωνεί. Πριν την πάρει εκείνος τηλέφωνο, ένα σωρό σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό του: "Μήπως έπαθε κάτι; Μήπως είναι με άλλον; Μήπως με απατάει; Μάλλον θα βρήκε τον πρώην της που είχε συναντήσει πάλι πρόσφατα." Και ξεκινάει ο εσωτερικός μονόλογος: "Είδες; Το ήξερα. Κάποια στιγμή θα με άφηνε. Αφού δεν αξίζω. Δεν είμαι αρκετά καλός γι' αυτή. Μου το έχει δείξει εξάλλου τόσες φορές. Πάλι μόνος μου θα μείνω. Και θα με κοροϊδεύουν και οι φίλοι μου. Η ζωή μου είναι χάλια. Γιατί όλοι με εγκαταλείπουν;"

Αυτοί είναι οι λόγοι που τα ποτά προκαλούν μέθη. Τι συστήνουν οι επιστήμονες.

Όταν πίνουμε, το αλκοόλ εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος από τα μικρά αιμοφόρα αγγεία που υπάρχουν στο στομάχι και στο λεπτό έντερο. Το περίπου 20% του αλκοόλ απορροφάται από το στομάχι και το υπόλοιπο 80% από το λεπτό έντερο.
Η πέψη του αλκοόλ γίνεται στο ήπαρ, όπου υπάρχουν ένζυμα που το διασπούν. Το ήπαρ μπορεί να μεταβολίζει ένα ποτήρι ποτού την ώρα. Όταν κάποιος πίνει με πιο γρήγορο ρυθμό, ο οργανισμός του αδυνατεί να μεταβολίσει το αλκοόλ, με συνέπεια να συσσωρεύεται η περιττή ποσότητα στο αίμα και στους ιστούς έως ότου μπορέσει το ήπαρ να την μεταβολίσει - και αυτή η συσσώρευση είναι που μεθάει.
Υπάρχει όμως ακόμη ένας παράγοντας που συντελεί στη μέθη και αυτός είναι τα αναψυκτικά που αναμιγνύονται με τα αλκοολούχα ποτά.

6 πνευματικές συνήθειες που εξουθενώνουν

Λία Μαλλίδου

Παλεύετε συχνά με την αυτο-αμφιβολία; Νιώθετε πως έχετε αυτοκαταστροφικές συνήθειες; Πόσο ανακουφιστικό θα ήταν να αισθάνεστε σίγουροι για τον εαυτό σας και για όσα προσφέρετε;

Συχνά πολλοί δίνουμε έμφαση στους άλλους και στα δικά τους 'θέλω' παραμελώντας τελικά τα δικά μας όνειρα.

Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αισθανόμαστε καλύτερα με τον εαυτό μας είναι να παρατηρήσουμε τις αυτόματες νοητικές και συναισθηματικές συνήθειες που δεν μας εξυπηρετούν αλλά αντίθετα μας παγιδεύουν.

Με συνειδητή επίγνωση και καθημερινή επικέντρωση στην αλλαγή αυτών των συνηθειών, μπορούμε να οικοδομήσουμε νέα, θετικά συναισθηματικά μονοπάτια για τον εγκέφαλό μας.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χαρακτηρίζεται από "νευροπλαστικότητα", πράγμα που σημαίνει ότι η εφαρμογή νέων τρόπων σκέψης και συμπεριφοράς μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τους νευρώνες του και τις μεταξύ τους συνδέσεις.

Έτσι τελικά έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε πιο ευέλικτοι γνωστικά και να θέσουμε πιο υγιή όρια, ώστε και εγκεφαλικά να στοχεύουμε στην ευτυχία και επιτυχία. Παρακάτω προτείνονται τρόποι για να ξεπεράσουμε 6 σημαντικά εμπόδια που σχετίζονται με την αυτοπεποίθηση.

Οι δύο όψεις του «δαίμονα» άγχος

Το άγχος μπορεί να είναι εποικοδομητικό, όταν με πείσμα και αποφασιστικότητα σε ωθεί να επιτύχεις τον στόχο σου, αλλά καταστροφικό, όταν με φόβο και ηττοπάθεια αρχικά σε αδρανοποιεί κι έπειτα σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραίτηση.
Όλοι χωρίς διακρίσεις έχουν βιώσει αυτή τη μάστιγα, άλλοι με περισσότερη και άλλοι με λιγότερη ένταση. Άλλοι καταφέρνουν να το προσπεράσουν, άλλοι όσο μπορούν να το αγνοήσουν και άλλοι έχουν αποδεχτεί πως αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους.

Ως κάτι το άυλο, το μυστήριο, το αόρατο, το άγχος σαν ένας ύπουλος δαίμονας, όσο «άκοπα» μπορεί να παρουσιαστεί, με την ίδια ευκολία μπορεί να σωπάσει όχι όμως και να εξαλειφθεί. 

Δεν είναι λίγες οι φορές που δεν χρειάζεται καν αιτία πίεσης, παρά μόνο μία μικρή αφορμή, προκειμένου να έρθει στο προσκήνιο. Η αναμονή για την έκβαση ενός σημαντικού αποτελέσματος, μία παρελθοντική αποτυχία, πιθανές διαμάχες στον περίγυρο του ατόμου πυροδοτούν εκ νέου το αίσθημα αυτό. Αν δεν υπάρχει στήριξη, η σκέψη για το ενδεχόμενο μιας επερχόμενης αποτυχίας ριζώνει με βεβαιότητα έστω και νοερά στις σκέψεις του ατόμου.

«Σύνδρομο ψηφιακής αποθησαύρισης». Η ψυχική ασθένεια του μέλλοντος... Ποιους αφορά

Αν κάθε λίγο και λιγάκι χρειάζεστε άλλον έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο, επειδή έχετε μανία να μαζεύετε όλο και περισσότερες ψηφιακές φωτογραφίες, βίντεο, βιβλία και οτιδήποτε άλλο σε ψηφιακή μορφή, τότε ίσως η περίπτωσή σας έχει να κάνει με το «σύνδρομο ψηφιακής αποθησαύρισης» ή «ψηφιακής συσσώρευσης». 

Ολλανδοί γιατροί, με επικεφαλής την ψυχίατρο δρα Μαρτίν βαν Μπένεκομ του Ακαδημαϊκού Ιατρικού Κέντρου, παρουσίασαν στο ιατρικό περιοδικό "BMJ Case Reports" την περίπτωση 47χρονου άνδρα, ο οποίος εμφάνισε ψυχαναγκαστική τάση συσσώρευσης ψηφιακών αντικειμένων στον υπολογιστή του.
Χιλιάδες φωτογραφίες -και όχι μόνο- προστίθεντο κάθε εβδομάδα στη συλλογή του και μετά περνούσε ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα για να τις ταξινομεί σε κατηγορίες. 

Όπως είπαν οι γιατροί, η συνεχής ενασχόληση με όλα αυτά τα ψηφιακά αρχεία, αποτελεί από μόνη της ένα πρόβλημα, καθώς δεν αφήνει κάποιον να κάνει άλλα πράγματα στη ζωή του, όπως να κοιμάται, να καθαρίζει το σπίτι του, να βλέπει φίλους και να βγαίνει για διασκέδαση.

Τί μας Κάνει να Γελάμε;

Ερευνητές της Οξφόρδης πραγματοποίησαν μία σοβαρή μελέτη σχετικά με το τι μας προκαλεί γέλιο και μέχρι σε ποιο επίπεδο ένα αστείο κρατά τον ακροατή του. Διεπίστωσαν ότι τα πιο περίπλοκα ανέκδοτα τείνουν να είναι πιο αστεία, αλλά μόνο μέχρι ενός σημείου και ότι τα ανέκδοτα που είναι πολύ περίπλοκα, έχουν την τάση να «χάνουν» το κοινό.

Η επίδραση του γέλιου

Από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γνωστό ότι το γέλιο και το χιούμορ έχουν σημαντική επίδραση στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Βοηθούν να εδραιωθεί το ερωτικό στοιχείο, να βελτιωθεί η ροή της ομιλίας, να συγχρονιστούν οι συναισθηματικές καταστάσεις και να ενισχυθεί η κοινωνική σύνδεση. Τα αστεία, μια δομημένη μορφή του χιούμορ, μας δίνει τον έλεγχο πάνω στο γέλιο και είναι, επομένως ένας τρόπος για να αποσπάσουμε σκόπιμα τις θετικές του επιπτώσεις. Για να κατανοήσουμε γιατί κάποια ανέκδοτα γίνονται αντιληπτά ως αστεία ενώ άλλα όχι, ο Ρόμπερτ Ντάνμπαρ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης διερεύνησαν το γνωστικό μηχανισμό που διέπει το γέλιο και το χιούμορ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Είναι και καθηγητής. Και δεν ήξερε ότι η περικοπή, μέχρις ολοσχερούς εξαφάνισης, των συντάξεων δεν είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να λύσει το πρόβλημα που δημιουργούν όσοι επιβαρύνουν με την παρουσία τους τα ασφαλιστικά ταμεία και τον κρατικό προϋπολογισμό.

Είναι και καθηγητής ο Κατρούγκαλος και δεν άνοιξε τα κιτάπια για να διαπιστώσει ότι τη λύση στο... πρόβλημα ήταν γνωστή στους αρχαίους, που όχι σύνταξη δεν έδιναν στους απόμαχους, αλλά ούτε να τους βλέπουν ήθελαν. Προσέξτε τι σκαρφίστηκε ένας σοφός της εποχής, ο γνωστός Αριστείδης από την Κέα, που πριν από 2000 χρόνια θέσπισε τον νόμο «Κείον το Νόμιμον».

ΟΤΑΝ Η ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΑΚΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Πάρτε χαρτί και μολύβι και σημειώστε με ποιο θαυμαστό και λίαν αποτελεσματικό, όπως αποδεικνύεται, τρόπο γίνεται η πάταξη της φοροδιαφυγής. Αποκάλυψη πρώτη. Στην Καρδίτσα συνελήφθη 92χρονος καστανάς, επειδή δεν έκοβε αποδείξεις. Οδηγήθηκε στον εισαγγελέα με τις κατηγορίες.

- Μη κατοχής ταμειακής μηχανής.

- Εμπορίας άνευ αδείας.

- Αθέμιτου ανταγωνισμού.

- Παράνομης χρήσης ρυπαίνοντος μηχανήματος, δηλαδή της φουφούς.

10 χρήσιμα μυστικά για 10 δύσκολες δουλειές του σπιτιού

Μετά από μια κουραστική μέρα, το μόνο που θέλετε είναι να χαλαρώσετε. Τι γίνεται όμως αν ξαφνικά διαπιστώσετε ότι τα παιδιά λέρωσαν το χαλί, ότι ο νεροχύτης μυρίζει άσχημα ή η τοστιέρα σας έχει γίνει πηγή λίπους και μικροβίων; Αυτές οι «έκτακτες» δουλειές θεωρούμε ότι είναι και οι πιο δύσκολες. Ωστόσο, με κάποια απλά και πρακτικά tips μπορείτε να τις «ξεπετάξετε» σε χρόνο dt!

1. Για την τοστιέρα

Η τοστιέρα συσσωρεύσει πολύ εύκολα υπολείμματα από βούτυρο, λάδι και τυρί, τα οποία δεν βγαίνουν εύκολα. Αν, μάλιστα, οι πλάκες της δεν βγαίνουν η δουλειά σας γίνεται δυσκολότερη. Για ν' αποφύγετε την ταλαιπωρία του να τρίψετε την τοστιέρα ή να μπείτε σε περιττά έξοδα αγοράζοντας μία καινούρια, εφαρμόστε το εξής: αφού την χρησιμοποιήσετε, βγάλτε την από την πρίζα και βάλτε ανάμεσα στις πλάκες δύο φύλλα χαρτί κουζίνας ελαφρώς βρεγμένα. Η θερμότητα που έχει μείνει, θα μετατρέψει το νερό σε ατμό, που θα διαλύσει τη βρωμιά και τα λίπη. Στο τέλος, απλώς σκουπίστε με ένα στεγνό φύλλο κουζίνας.

Ποιο είναι το μενού που »αγαπά» η καρδιά;

Η υγεία της καρδιάς φαίνεται ότι περνά από το πιάτο μας.

Όλο και περισσότερες έρευνες τεκμηριώνουν ότι για την καλή λειτουργία της καρδιάς απαραίτητη προυπόθεση είναι η υγιεινή διατροφή.