Όταν Υπάρχει Συνειδητότητα υπάρχει Ύπαρξη, εκδηλώνεται Ύπαρξη, γίνεται «αντιληπτή» Ύπαρξη: Συνειδητότητα κι Ύπαρξη είναι το ίδιο. Η Συνειδητότητα, από την Ίδια την Φύση της είναι κάτι Ασύλληπτο, Απροσδιόριστο και «Φανερώνεται» μόνο από τις «Δραστηριότητές» της. Αυτές οι «Δραστηριότητες» αν και είναι της «ίδιας φύσης», είναι δηλαδή «συνειδητότητα», όμως ανήκουν, σαν «δραστηριότητες», σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης (όχι οντικό, αλλά οντολογικό, λειτουργικό)
Όταν υπάρχει Απόλυτη Πλήρης Συνειδητότητα υπάρχει Πλήρης Αφύπνιση, Πλήρης Εγρήγορση, μια Απέραντη Χωρίς Όρια «Σιωπή» που μπορεί να «Αφουγκραστεί» την πιο ανεπαίσθητη δραστηριότητα οπουδήποτε. Όλα όσα «δραστηριοποιούνται» μέσα σε αυτή την Απόλυτη Υπαρξιακή Σιγή, δεν είναι παρά δραστηριότητες, φαινόμενα άλλης τάξης από την Συνειδητότητα, αλλά της ίδιας φύσης, παρόλα αυτά, συνειδητότητα. Η «Αντίληψη» προσλαμβάνει όλα αυτά τα φαινόμενα, σαν φαινόμενα ή σαν «πραγματικά» ανάλογα με τον «βαθμό συγκέντρωσης κι απορρόφησης σε αυτά». Όλα αυτά τα Φαινόμενα Βρίσκονται στον Ίδιο, Ένα και Μοναδικό Χώρο, τον Χώρο της Συνειδητότητας, (που δεν είναι Χώρος, γιατί είναι Άπειρο, Χωρίς όρια, ενώ «χώρος» είναι κάτι περιορισμένο). Παρόλα αυτά όμως η Αντίληψη που τα αντιμετωπίζει αυτά σαν πραγματικά τα διακρίνει, σαν επίπεδα ύπαρξης, και μπορεί να «απομονώνεται υπαρξιακά» και να εκδηλώνεται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ύπαρξης. Το «πως» και το «γιατί» γίνεται αυτό μπορεί να «εξηγηθεί», (όποιος θέλει να «εμβαθύνει» σε αυτό μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας). Στην πραγματικότητα βέβαια η Συνειδητότητα, η Αληθινή Ύπαρξη, δεν έχει «Μετακινηθεί» και Λειτουργεί Πάντα στον Όλο Χώρο της Συνειδητότητας, αλλά η Αντίληψη νομίζει ότι ζει (και βιώνει την ύπαρξη) σε ένα ιδιαίτερο κοσμικό επίπεδο.