Από ποια ηλικία και γιατί αρχίζει να μικραίνει το πέος

Είναι γνωστό ότι όσο μεγαλώνει ο άνδρας το σώμα του αλλάζει σε πολλούς τομείς. Ένας από αυτούς είναι και το πέος του, το οποίο αλλάζει σε σχήμα, εμφάνιση και σεξουαλική λειτουργία.

Εκτός από μείωση στην ανδρική σεξουαλική λειτουργία (περισσότερος χρόνος για να έχει στύση και να έρθει σε οργασμό, κι αφού έρθει σε οργασμό να ξαναδιεγερθεί) λόγω των μειωμένων επιπέδων τεστοστερόνης, αλλά από και την μείωση του όγκου του σπέρματος, η ηλικία επηρεάζει και το μέγεθος του πέους και των όρχεων.

Σύμφωνα με έρευνες, όταν ο άνδρας περνάει την σεξουαλική του ακμή (περίπου στα 30 του χρόνια ζωής) και οδεύει προς την μέση ηλικία, τότε μεταξύ των 40 και των 70 ετών, το ποσοστό των ικανών ανδρών πέφτει από το 60% στο 30%.

Πώς αλλάζει το πέος με την πάροδο του χρόνου:

Εμφάνιση. Υπάρχουν δύο μεγάλες αλλαγές. Το κεφάλι του πέους (η βάλανος) σταδιακά χάνει το μωβίζον χρώμα, λόγω της μειωμένης εισροής αίματος. Και υπάρχει μια περιορισμένη απώλεια ηβικής τριχοφυΐας. «Καθώς η τεστοστερόνη λιγοστεύει, το πέος σταδιακά επιστρέφει στην προεφηβική, κυρίως άτριχη, κατάστασή του», λένε οι ειδικοί.

Χάσατε την όρεξή σας; Φάτε μπροστά στον καθρέφτη!

Αν σας έχει κοπεί η όρεξη, μια ιδέα που μπορείτε να δοκιμάσετε είναι να καλέσετε τον εαυτό σας σε δείπνο μπροστά από έναν...καθρέφτη.

Ιάπωνες επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αν κανείς βλέπει το είδωλό του την ώρα που τρώει, τότε το φαγητό φαίνεται πιο νόστιμο και η όρεξη ανοίγει.

Το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει ακόμη κι αν παρακολουθεί ένα βίντεο ή κοιτάζει μια φωτογραφία του πάνω στο τραπέζι, που να τον δείχνουν να τρώει.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια, με επικεφαλής τον δρα Ριουζαμπούρο Νακάτα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Physiology & Behavior" (Φυσιολογία και Συμπεριφορά), πειραματίσθηκαν με διαφόρων ηλικιών εθελοντές.

Για όσα αξίζουν στην ζωή, βρίσκουμε πάντα χρόνο

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού

Οι εντατικοί ρυθμοί στους οποίους ζούμε, μας έχουν κάνει να μην αναγνωρίζουμε πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, παρά μόνο αν το δούμε συγκριτικά με τα παιδιά μας. Κοιτάζοντας τα διαπιστώνουμε πόσο έχουν μεγαλώσει, πόσο έχουν ψηλώσει και ανάβουν μόνα τους το φως του δωματίου τους, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό ζητούσαν βοήθεια και γενικώς αυτονομούνται σε όλο και περισσότερες δραστηριότητες.
Παράλληλα εμείς νιώθουμε τόσο πνιγμένοι στις υποχρεώσεις που καταλήγουμε να τις βάζουμε σαν προτεραιότητα, με αποτέλεσμα όλα τα θέλω μας και οι ανάγκες μας να μένουν πίσω με την μόνη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει χρόνος. Πολλοί από εμάς διαμαρτύρονται ότι δεν τους φτάνουν οι 24 ώρες που έχει κάθε μέρα και ότι φτάνει το βράδυ και έχουμε κάνει τα μισά από όσα θα θέλαμε να είχαμε κάνει. Πόσο όμως η έλλειψη χρόνου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και πόσο αποτελεί δικαιολογία πίσω από την οποία κρυβόμαστε; Μήπως δεν διαχειριζόμαστε σωστά τον χρόνο μας και γι’ αυτό δεν επαρκεί ποτέ για να κάνουμε τα όσα θέλουμε ή μήπως βάζουμε υπερβολικά πολλούς στόχους μέσα στην ημέρα;

Αν όμως παραιτηθείς από τον εαυτό σου, δε θα σου μείνει τίποτε. (ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Ο Βάιζελ, αυτός ο καταπληκτικός Εβραίος συγγραφέας, έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο με τίτλο Φλογισμένες ψυχές:

Όταν θα πεθάνουμε και θα πάμε στον ουρανό να συναντήσουμε τον Πλάστη μας, ο Πλάστης μας δε θα μας ρωτήσει, γιατί δεν έγινες ο Μεσσίας; Γιατί δεν ανακάλυψες το φάρμακο γι’ αυτή και την άλλη αρρώστια; Το μόνο πράγμα που θα μας ρωτήσει αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι: Γιατί δεν έγινες εσύ;

Αυτή είναι η πρωταρχική σου ευθύνη γιατί, αν δεν ήταν αυτή, τότε γιατί είσαι τόσο απίστευτα μοναδικός; Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Όλοι έχουμε να δώσουμε κάτι που δεν το έχει κανένας άλλος στον κόσμο. Δε φτάνει αυτό για να ενθουσιαστείς με τον εαυτό σου; Και για να πεις: «Πρέπει να βρω τι είναι αυτό».

Συχνά κάτω από το όνομα της αγάπης κρύβεται η πιο μεγάλη παραβίαση της προσωπικότητας, γιατί δίνουμε την αγάπη μας υπό όρους: «Θα σ’ αγαπώ, αν μου φέρεις καλούς βαθμούς». «Θα σ’ αγαπώ, αν είσαι όπως σε θέλω». Θα ήθελα να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που να λέει απλά, «Θα σ’ αγαπώ».

Ένας άνθρωπος μόνο! Δε ζητάω πολλά. Φερθείτε έτσι σε κάποιον. Κι αν σας το προσφέρουν ποτέ, δεχτείτε το, γιατί είναι δύσκολο να πάρεις, όσο και να δώσεις.Μερικοί μάλιστα δυσκολεύονται πιο πολύ να πάρουν παρά να δώσουν.

Πώς ανακαλύφθηκαν τα Πιράνχας;

  

 Το 1547, ο Βασιλιάς της Πορτογαλίας Ιωάννης ο Τρίτος, αποφάσισε να καταργήσει τις Καπιτανίες στην αποικία της Βραζιλίας οι οποίες στην ουσία ήταν αυτοδιοίκητες περιοχές και να θέσει ένα Κυβερνήτη για όλη την χώρα. Ο πρώτος Κυβερνήτης, έφτασε στην Βραζιλία το 1549, στο λιμάνι του Σαλβαδόρ μαζί με μια ιεραποστολή που σαν σκοπό είχε να προσηλυτίσει τους ιθαγενείς στον χριστιανισμό. Ένας από τους ιεραπόστολους αυτούς, ήταν ο βάσκος Αζπιλκουέτα Ναβάρο. Ο Ναβάρο, έζησε συνολικά εφτά χρόνια στην Βραζιλία. Τα τρία πρώτα χρόνια, παρέμεινε στο Σαλβαδόρ όπου συμμετείχε στο χτίσιμο του κολέγιου κατά την ίδρυση της πόλης. Παράλληλα όμως, μάθαινε και την γλώσσα των ιθαγενών Τούπι ώστε να επιτελέσει με επιτυχία την αποστολή του. 

   Το 1555, κατά την διάρκεια μια εξερεύνησης στην ενδοχώρα, ένα είδος ψαριού με άγρια μορφή, τράβηξε την προσοχή του. Παρατηρώντας την όψη του και τα μυτερά του δόντια το περιέγραψε ως έναν γάντζο με δόντια σαν ξυράφι. Ο Ναβάρο, είχε γίνει ο πρώτος ευρωπαίος που παρατήρησε τα σαρκοβόρα ψάρια, πιράνχας. Οι Πορτογάλοι, παρατηρώντας τον τρόπο που δάγκωναν, τα χαρακτήρισαν ως ψαλίδια. Αν και στα ελληνικά έχει καθιερωθεί η ονομασία “πιράνχας” μετατρέποντας το λατινικό γράμμα h της λέξης “piranhas” σε χ, η κανονική τους ονομασία είναι “πιράνιας”. Η ετυμολογία της λέξης, προέρχεται από τις λέξεις της γλώσσας των ιθαγενών Τούπι “πιρά” που σημαίνει “ψάρι και “άνια” που σημαίνει “δόντια”. Δηλαδή, “ψάρια με δόντια”. Τα πιράνχας, τα συναντούμε κυρίως στην περιοχή τπυ Αμαζονίου. 

Ο ν. περί προσβολής της δημοσίας αιδούς δεν ισχύει για το Athens Pride;

Η πλατεία Συντάγματος ήταν φέτος το επίκεντρο του Athens Pride για πρώτη φορά στα 13 χρόνια ιστορίας του Athens Pride που έλαβε μέρος στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας

Ανάμεσα στα περίπτερα ξεχώρισε αυτό της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο έδωσε το παρών ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Νίκος Καρανίκας. Παρούσα για άλλη μια χρονιά σε Gay Pride ήταν και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Με το πανό της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ παρέλασε και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Στην πορεία και ο πρώην υπουργός Νίκος Φίλης.

Εξάλλου το φετινό κεντρικό σύνθημα ήταν “Είναι Θέμα Παιδείας”.

Το φετινό Athens Pride στήριξαν οι: ΣΥΡΙΖΑ,  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΕΚ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η Φιλελεύθερη Συμμαχία και… το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, Ελλάδας με συνθήματα κατά του Τραμπ. Έλεος!

“Θέμα Παιδείας”, λοιπόν, είναι η καταπάτηση του ν. περί προσβολής της δημοσίας αιδούς με τις ευλογίες των αξιωματούχων της κυβέρνησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, τη συμμετοχή ομάδας αστυνομικών (όπου κάποια σημειώθηκε ένταση όταν κάποιοι από τους διαδηλωτές αντιλήφθηκαν την παρουσία τους με μήνυμα κατά των διακρίσεων, ενώ λίγο αργότερα οι διαδηλωτές έδιωξαν και το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ) και κομμάτων αντιπολίτευσης.

Εκτός κι αν αυτές οι εικόνες δεν προσβάλλουν την δημόσια αιδώ:

Ο νέος ψυχρός πόλεμος γύρω από το Κατάρ και οι μεγάλοι παίχτες.

πηγή φωτογραφίας: awdnews.com

Γράφει ο Πάνος Ιγνατίου.
Μόσχα

Μετά την επίσκεψη του Ν Τραμπ στη Σ Αραβία προκλήθηκε σεισμός στην κοινότητα χωρών του Κόλπου αλλά και σε άλλες χώρες, όταν είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες ότι ο Εμίρης του Κατάρ Αλ Θάνι στην Αραβική Ισλαμική Αμερικάνικη Σύνοδο κορυφής στις 20-21 Μαΐου που έλαβε χώρα στο Ριάντ και σύμφωνα με πρακτορείο ειδήσεων του Κατάρ, μίλησε δήθεν πολύ ευνοϊκά για τον περιφερειακό ρόλο του Ιράν, για την οικοδόμηση των σχέσεων της χώρας του με το Ιράν και καταφέρθηκε κατά των αντί- Ιρανικών πολιτικών των ΗΠΑ. Αλλά αργότερα λέχθηκε ότι η ιστοσελίδα του πρακτορείου δέχθηκε επίθεση από χάκερς που παρερμήνευσαν αυτά που είπε.  Όμως κανένας δεν το πίστεψε καθώς, αν είπε κάτι τέτοιο διατύπωσε μια πραγματικότητα, απλά πίστευαν ότι δεν θα την είχε δημοσιοποιήσει.


Στην ίδια Σύνοδο όμως η Σαουδική Αραβία, εξ ονόματος όλων των χωρών καταδίκασε το Ιράν για τις εχθρικές πολιτικές του και απείλησε με επαρκή απάντηση. Αργότερα, εκπρόσωπος του Εμίρη του Κατάρ διέψευσε την είδηση και αναφέρθηκε πάλι σε χάκερς. Ωστόσο, οι χώρες του Κόλπου θεωρούν ότι αυτή η ερμηνεία δεν είναι πειστική και επέμειναν ότι τα λόγια του Εμίρη για εξομάλυνση των σχέσεων με το Ιράν ήταν τα λόγια του Εμίρη. Την είδηση μετάδωσε και το Al Jazeera εναντίον του οποίου επιβλήθηκαν επίσης κυρώσεις.

Τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, το Κατάρ  υποστήριζε τους Σουνίτες και την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά τώρα στράφηκε και υποστηρίζει ομάδες σιιτών και αυτή η κίνηση μεταβάλει θεμελιακές αρχές στην περιοχή. Η στροφή συνεργασίας με το Ιράν έχει προκαλέσει ακραία απόρριψη από ολόκληρη την Σουνίτικη κοινωνία της περιοχής ή τις ηγεσίες των χωρών. Σε κάθε χώρα που αντέδρασε στις κινήσεις του Κατάρ υπάρχουν παρόμοιες ιδιομορφίες και η κρίση σε αυτή τη συγκυρία είναι συνυφασμένη με τις εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή καθώς το Κατάρ και η Σ Αραβία είναι βασικοί παίχτες που εξοπλίζουν την Συριακή αντιπολίτευση ή άλλες ομάδες σε άλλες χώρες.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΡΓΑΣΙΑΣ» (Μέρος Δ)

Ως Άτομα, Είμαστε Προγραμματισμένοι να Εργαζόμαστε

Ο συστημικός αυτός προγραμματισμός μάς έχει τώρα ως εκ τούτου να παίζουμε τον ρόλο του εργάτη και του καταναλωτή χωρίς καμία αμφισβήτηση, τόσο απόλυτα, ώστε σε ένα σοβαρό πολιτικό και οικονομικό διάλογο, αντί να αναφερόμαστε ως άνθρωποι ή πολίτες, αναφερόμαστε ως εργάτες και καταναλωτές.

Και ο προγραμματισμός αυτός αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία. Όταν ήμουν μικρό αγόρι, πήγα την πρώτη ημέρα του σχολείου μου με την γκρίζα στολή μου για να αρχίσω την κατήχηση μου στην επίσημη εκπαίδευση. Ως πεντάχρονος, δεν είχα την λογική να ρωτήσω γιατί αυτό ήταν απαραίτητο, γιατί έπρεπε να περνώ έξι έως οκτώ ώρες για πέντε ημέρες την εβδομάδα κάτω από τις λάμπες φθορίου. Καθισμένος σε τακτοποιημένες σειρές για να πάρω το πρόγραμμα μου, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι άλλο. Οι μέρες της ελευθερίας έπρεπε να μειωθούν από επτά σε δύο.

Στο γυμνάσιο άρχισε το μοτίβο των οκτώ ωρών την ημέρα, ο τύπος της ημέρας που θα συνεχίζονταν για λίγο περισσότερο από τριάντα χρόνια. Περισσότεροι κανόνες και κανονισμοί επιβλήθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μιας γραβάτας και ενός σακακιού. Τα πράγματα αυτά ενοχλούσαν την κυκλοφορία μου. Γιατί; Ο λόγος που μου είπαν ήταν επειδή χρειαζόμουν πειθαρχία, έπρεπε να μάθω να υπακούω. Να ακολουθώ κανόνες. Αλλά γιατί; Επειδή αν δεν μπορείς να ακολουθείς κανόνες πώς θα είσαι καλός εργάτης; Γιατί να θέλω να είμαι καλός εργάτης, θυμίστε μου; Γιατί έτσι θα μπορέσεις να βρεις και να κρατήσεις μια καλή δουλειά, να περάσεις τα δημιουργικά σου χρόνια αναρριχόμενος μια εταιρική ιεραρχία και να συνταξιοδοτηθείς με αρκετά χρήματα για να περάσεις τις υπόλοιπες μέρες σου. Σωστά. Το έπιασα.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΡΓΑΣΙΑΣ» (Μέρος Γ)

Τα Συστημικά Στοιχεία που μας Κρατάνε στην Εργασία
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα που μας επιβάλλονται για να μας κάνουν να συνεχίζουμε να καταναλώνουμε και ως εκ τούτου να εργαζόμαστε;

Πληθωρισμός. Η αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης ενός νομίσματος μέσω της εκτύπωσης χρημάτων προκαλείται καθώς οι κυβερνήσεις χρειάζονται χρήματα για πολέμους, αποπληρωμή του χρέους και άλλες υπερβάσεις. Με περισσότερα νόμιμα παραχαραγμένα χρήματα σε κυκλοφορία αυτά τα δολάρια ή τα ευρώ που έχετε, αξίζουν λιγότερα. Η κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν το έχει μυστικό, στην πραγματικότητα είναι η οικονομική πολιτική, να μειώνει την αξία των χρημάτων σας κατά 2% -3% κάθε χρόνο. Μειώνοντας το λιγότερο, θα σήμαινε κακή απόδοση. Συνήθως, αυτά τα χρήματα δεν είναι καν τυπωμένα, δημιουργούνται απλά με τον αέρα σε έναν υπολογιστή κάπου. Το παράξενο αυτό χρήμα μπαίνει στον κόσμο μέσω του τραπεζικού συστήματος.

Χρέος. Το πρόσφατα παραχαραγμένο χρήμα μεταφέρεται στις τράπεζες λιανικής μιας χώρας, όπου βρίσκει το δρόμο προς τους καταναλωτές μέσω δανείων. Όταν μια τράπεζα λιανικής παίρνει 1000 δολάρια από την κεντρική τράπεζα, μέσω μιας άλλης καταχώρησης στον υπολογιστή, δίνει τη δυνατότητα στη τράπεζα λιανικής να δανείσει δέκα φορές αυτά στους πελάτες. Δεν κατέχουν καν το ενενήντα τοις εκατό του ψεύτικου χρήματος! Αυτό ονομάζεται σύστημα κλασματικού αποθεματικού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η πιστωτική προσφορά αυξάνεται από το τίποτα. 

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΡΓΑΣΙΑΣ» (Μέρος Β)

Η Εργασία Ήταν Κάποτε Απαραίτητη
Η εργασία σε ποικίλους βαθμούς ήταν πάντα μια αναγκαιότητα για τους ανθρώπους σε διάφορους βαθμούς, ανάλογα με την εποχή. Πριν και μέχρι την Βιομηχανική Επανάσταση (1760 – 1830), ο ανθρώπινος μόχθος ήταν απαραίτητος για την παραγωγή της τροφής, της στέγης και της ένδυσης. Η ανάγκη και η ποσότητα της εργασίας προέρχονταν από την επιθυμία για μια πιο άνετη ζωή. Το σημείο που καθόριζε την άνετη ζωή αποφασίζονταν από ένα συνδυασμό τόσο κοινωνικών όσο και ατομικών προσδοκιών.

Με την εμφάνιση της ατμομηχανής και άλλων καινοτομιών στην παραγωγή κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, θεωρητικά, οι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαμε τη δυνατότητα να εργαζόμαστε λιγότερο, χωρίς να αλλάξουμε το σημείο αναφοράς της άνεσής μας. Σήμερα, θα ήταν απαραίτητη μόνο ελάχιστη ανθρώπινη εργασία για να παράγει αρκετά για την ανθρωπότητα. Αυτή η ιδέα φαίνεται να έχει πιάσει στην παραλία Sorake και σε πολλά άλλα μέρη που συναντώ στα ταξίδια μου. Αλλά στον πολιτισμό μας, οι περισσότεροι άνθρωποι τότε, και ακόμα και τώρα, εργάζονται μέχρι το κόκκαλο. Γιατί; Αυτό το κάνουν επειδή συνέβησαν δύο πράγματα.

Πρώτον, τα κέρδη που προήλθαν από την αύξηση της παραγωγής από την ατμομηχανή, άλλες σημαντικές ανακαλύψεις στην μαζική παραγωγή και πιο πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις δεν κατανεμήθηκαν ισότιμα. Το όφελος από την αύξηση της παραγωγής διοχετεύονταν στα χέρια λίγων, διευκολυνόμενα από τα οικονομικά και οικονομικά συστήματα που επικρατούσαν, ενώ το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας παρέμεινε αμετάβλητο. Στην πραγματικότητα, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα και των αρχών του 19ου, στην Αγγλία, για παράδειγμα, το βιοτικό επίπεδο αναμφισβήτητα μειώθηκε. Αυτή η περιγραφή από τον Michael A. Hoffman II δεν μου δίνει πραγματικά την αίσθηση ότι η πρόοδος ήταν καλή για όλους :

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΡΓΑΣΙΑΣ» (Μέρος Α)

Για είκοσι περίπου χρόνια της ζωής μου, από την τελευταία ημέρα μου στο πανεπιστήμιο, ξυπνούσα κάθε πρωί με τη θλιβερή προοπτική ότι για άλλη μία πολύτιμη ημέρα, θα πουλούσα τον χρόνο μου και την ψυχή μου στον πλειοδότη σε αυτή τη μεγάλη φάρσα που λέγεται εργασία. Για τις δύο αυτές μακρές δεκαετίες, η εργασία ήταν κάτι που έκανα με συνέπεια, υπάκουα, και ως επί το πλείστον ασυνείδητα.

Σήμερα όμως, όπως και όλες τις ημέρες μου τώρα, δεν ξυπνώ με τέτοια προοπτική.

Είναι μια ώρα πριν ο ήλιος στείλει τις πρώτες ακτίνες της ημέρας μέσα από τις στρατιές των φοινικόδεντρων που είναι παραταγμένες σε μια ευθεία στην άκρη του κόλπου. Είναι η τελευταία ημέρα της τρέχουσας διαμονής μου εδώ στην παραλία Σορακέ της Σουματέρα. Σκοπεύω να ανταλλάξω την ημέρα αυτή, όταν εμφανιστεί, για μια διαρκή εντύπωση στο μυαλό μου όλων των πραγμάτων εκείνων που εκτιμώ περισσότερο σε αυτό το μέρος και τους ανθρώπους του. Θα δωρίσω την ημέρα σε μ ια αναθεώρηση κάποιων από τα αγαπημένα μου πράγματα.

Υπάρχει ήδη αρκετό φως έξω για να περιηγηθώ στην προβλήτα και να περπατήσω πίσω από εκεί που σπάνε τα κύματα, και να πάρω θέση για τα τελευταία τέλεια κύματα που θα καβαλήσω για λίγο. Σηκώνομαι από το κρεβάτι, παίρνω το χαλάκι της γιόγκα και το ξεδιπλώνω ακριβώς έξω από το βαν μέσα στο οποίο ζω, πάνω στο χαλίκι, σηματοδοτώντας την έναρξη του μοναδικού υποχρεωτικού καθημερινού τελετουργικού μου. Η δική μου δουλειά του τρελού επιστήμονα του Qi Gong, του Pilates και της γιόγκα ξεθωριάζει στα οστά και τους μυς μου. Ένας κόκορας, ίσως δύο, ανακοινώνει ότι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ώρα. Τελειώνω τις ασκήσεις μου, αλλάζω το χαλάκι μου με τη σανίδα του σέρφιν και αλείφω το πρόσωπο μου με λευκή κρέμα ψευδαργύρου. Η μάσκα χρησιμεύει ως προστασία από τον ήλιο, αλλά την φορώ κυρίως επειδή η μυρωδιά μου θυμίζει κάτι, ίσως τις ανέμελες ημέρες της παιδικής μου ηλικίας. Ποιος ξέρει τι θυμίζει το οσφρητικό σύστημα. 

Σιωπή: τα επίπεδα της και η ανεκτίμητη θεραπευτική της αξία

Ο κύριος άξονας στις θεραπείες είναι η έκφραση. Με ποικίλους τρόπους οι ειδικοί παροτρύνουν και υποστηρίζουν τους ανθρώπους να εκφράζονται με το λόγο, τις εκφράσεις τους και το σώμα τους. Με κάθε τρόπο να μιλούν, λοιπόν.
Όλα τα πράγματα στη ζωή όμως έχουν δύο όψεις. Δύο όψεις που ολοκληρώνουν η μια την άλλη και αν η μια προχωράει χωρίς την άλλη τίποτα δεν προχωρά στην ουσία.

Είναι όπως η μέρα και η νύχτα. Κάποιοι προτιμούν τη μέρα κάποιοι τη νύχτα, αλλά ανεξάρτητα απο τις επιμέρους προτιμήσεις η νύχτα πάει πάντα παρέα με τη μέρα. Η άλλη όψη στην έκφραση είναι η σιωπή. Η σιωπή όσο και η ομιλία λεκτική και μη λεκτική είναι ή πρέπει να είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην θεραπεία.

Τα πρόσωπα της σιωπής

Για να προχωρήσουμε λοιπόν, στο θέμα της σιωπής στις θεραπευτικές διαδικασίες ας δούμε λίγο τα πρόσωπα της σιωπής. Υπάρχει η σιωπή που αφορά στην αλληλεπίδρασή μου με τους άλλους.  Σε αυτό το επίπεδο κάποιος μπορεί να σωπαίνει γιατί:

• του το επιβάλλουν.
• χρειάζεται να σκεφτεί τί έχει να πει.
• του έχουν ζητήσει ή θέλει να ακούσει κάποιον άλλον.
• δυσκολεύεται  ή διστάζει να μιλήσει, ενώ έχει κάτι να πει.
• δεν έχει να πει τίποτα.
• αδιαφορεί για τους άλλους.
• βρίσκεται βυθισμένος στις σκέψεις του και δεν παρακολουθεί ο,τι εξελίσσεται γύρω του.
• είναι ένας τρόπος να εκφράσει κάτι απο αυτό που νιώθει στους άλλους.
• Κατακλύζεται απο τα συναισθήματα του και δεν μπορεί να τα βάλει σε λέξεις.

Η σιωπή λοιπόν που αφορά στην επικοινωνία με τους άλλους συνδέεται και με δύσκολες ψυχικά καταστάσεις και δεν ταυτίζεται πάντα με την επιθυμία να ακούσουμε τους άλλους. Σε θεραπευτικό επίπεδο το να μπορεί κάποιος να αντιλαμβάνεται τί απο όλα αυτά του συμβαίνει κάθε φορά είναι ένας θεραπευτικός στόχος και όταν οι άνθρωποι τον κατακτούν νιώθουν πιο ασφαλείς με τον εαυτό τους και βρίσκουν χώρο ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. 

Η Τουρκία ετοιμάζεται να καταλάβει στρατιωτικά το Κατάρ και να το κάνει προτεκτοράτο

Να μετατρέψουν το Κατάρ σε προτεκτοράτο τους επιχειρούν οι Τούρκοι, με μια άκρως παρακινδυνευμένη κίνηση να στείλουν 5.000 Τούρκους στρατιώτες και χωροφύλακες στο Κατάρ.

Το Κατάρ, αυτή η άγονη χερσόνησος – πόλη κράτος στον Περσικό Κόλπο, είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο σε κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων.

«Καταλαμβάνοντας» η Τουρκία το Κατάρ θεωρεί ότι βρίσκεται ένα βήμα εγγύτερα στα σχέδια της για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά υπολογίζει δίχως τους ξενοδόχους, δηλαδή τη Σαουδική Αραβία, που δεν εκχωρεί σε κανέναν την ηγεμονική της θέση ως «αφεντικό» των Αράβων της Μέσης Ανατολής (εκτός Αιγύπτου), και τις ΗΠΑ που δεν εκχωρούν σε κανέναν τον παραμικρό έλεγχο των ενεργειακών πηγών του πλανήτη.

Ώστε έφτασες τελικά. Θέλεις να με ρωτήσεις κάτι;

Ένας άνθρωπος ενδιαφερόταν πολύ να γνωρίσει τον εαυτό του και ν’ ανακαλύψει τις υπέρτατες αλήθειες της ζωής.
Σ’ όλη του τη ζωή αναζητούσε έναν φωτισμένο άνθρωπο που θα του έδινε κι εκείνου τα φώτα του.
Πήγαινε απ’ τον ένα δάσκαλο στον άλλον, όμως, έμενε στην ίδια κατάσταση.
Πέρασαν πολλά χρόνια αναζήτησης, κι ο άνθρωπος ήταν πια κουρασμένος· εξαντλημένος.
Τότε, μια μέρα, ένας γέροντας από ένα μικρό ορεινό χωριό, του είπε:
«Αν στ’ αλήθεια θέλεις να βρεις το δάσκαλό σου, πρέπει να πας στο Νεπάλ. Εκεί ζει ένας άνθρωπος που έχει φήμη μεγάλου σοφού. Κανένας δεν ξέρει πού ακριβώς βρίσκεται – είναι μυστήριο. Θα πρέπει να τον βρεις μόνος σου, αλλά ένα είναι το σίγουρο: δεν θα είναι εύκολο. Όσοι τον αναζήτησαν είπαν ότι όταν κάποιος πλησίαζε τον τόπο του, εκείνος έφευγε και χωνόταν ακόμα πιο βαθιά μέσα στα βουνά.
Ο άνθρωπος ένιωθε να γερνά, όμως οπλίστηκε με θάρρος και ξεκίνησε.
Δύο χρόνια ταξίδευε με καμήλες, με άλογα, και τελικά με τα πόδια, ώσπου να φτάσει στο σημείο εκείνο, στη βάση του βραχώδους όγκου του Νεπάλ.
Κι από πού να ξεκινήσει το ψάξιμο;

ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ήταν 17 χρονών όταν έλαβε μέρος στη μάχη της Χαιρώνειας. Πριν από 2.444 χρόνια. Ήταν έτοιμος. Πανέτοιμος να πάρει επάνω του την Ιστορία. Μη ξοδευτούμε στη μυθολογία γύρω από το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι χιλιάδες οι απόψεις, ατέλειωτες οι γνωματεύσεις και πιθανολογήσεις που συνεχίζουν να κάνουν ιστορικοί, γιατροί, ένα κάρο πανεπιστημιακοί για την άγνωστη καταρανένη αιτία που του πήρε τη ζωή στα 33 του χρόνια, σα σήμερα στις 10 Ιουνίου το 323. Μία εβδομάδα νωρίτερα είχε μια ξαφνική ασθένεια στην Βαβυλώνα.

Τον σκοτώσανε, όχι δεν τον σκοτώσανε, αλλά πήγε από τυφοειδή πυρετό. Όχι, έπεσε θύμα της ελονοσίας. Το πιθανότερο, με βάση τα συμπτώματα που έγιναν γνωστά, τελικά πήγε από δηλητήριο.

Ήταν για ημέρες άταφο το σώμα του νεκρού. Θεός. Πέθανε, ψόφησε το κουφάρι του, όχι αυτός. Οι κορυφαίοι βαλσαμωτές των Χαλδαίων και Αιγυπτίων, αφού πρώτα νήστευσαν, προσευχήθηκαν, ώστε να νοιώσουν ευσεβείς και άξιοι να περιποιηθούν τον νεκρό Θεό. Κι άρχισαν να αφαιρούν τα εντόσθια, πώς αλλοιώς να τον βαλσαμώνανε.

Ένας ηγέτης, μωρέ, ένας ηγέτης με ψυχή και καρδιά ελληνική, γιατί χαθήκαμε σαν έθνος …

Δύο βδομάδες πέρασαν από την ιστορική μέρα της 29ης Μαΐου, όπου θυμόμαστε την αποφράδα μέρα που η Πόλη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών και το τότε Ρωμαίικο- γιατί οι κληρικοί που ‘χαν το πάνω χέρι είχαν επιβάλει την παντελή απαλοιφή των λέξεων Ελλάδα και Έλληνας και ό,τι συνδεόταν μ’ αυτές- σκλαβώθηκε για τετρακόσια χρόνια. Οι ιστορικοί μας λένε πως η προδοσία έγινε από τους ρασοφόρους ανθενωτικούς. Καλύτερα, έλεγαν, σκλάβοι στους Τούρκους παρά με τους Δυτικούς και υπό τον Πάπα: «Κρειττότερόν εστιν ιδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν». Το τουρκικό φέσι τους εξασφάλιζε τα προνόμια, που πήραν από τον Μωάμεθ, ενώ αν γινόταν η ένωση με τη Δυτική εκκλησία, θα έχαναν την πρωτοκαθεδρία! Για να μην την χάσουν προτιμότερη η σκλαβιά του λαού! Μύθος, λοιπόν, η ξεχασμένη ανοιχτή Κερκόπορτα. Η Πόλη έπεσε γιατί δεν πολέμησαν οι ανθενωτικοί, οι οποίοι βοήθησαν τους Τούρκους από μέσα. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια! Πάντα κάποιο κάστρο πέφτει με μπαμπεσιά, με προδοσία!

Μια παρόμοια προδοσία γίνεται στα χρόνια μας. Διαπράττεται από τον πολιτικό κόσμο και το τραπεζοοικονομικό κατεστημένο. Εμφανίστηκε στον ορίζοντα το 2010- ενώ τα σχέδια της προδοσίας εξυφάνθηκαν πολλά χρόνια πριν- και συνεχίζεται καθημερινά. Το κίνητρο της προδοσίας ο ανυπολόγιστης αξίας ορυκτός μας πλούτος. Υπολογίζεται μεταξύ 20 και 30 τρισεκατομμυρίων ευρώ! Συν τα εκλεκτά φιλέτα της πανέμορφης ελληνικής γης με τις ατέλειωτες ακτογραμμές και τα εκατοντάδες νησιά, συν τον ιδρώτα του λαού για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, το σιδηροδρομικό δίκτυο, το οδικό δίκτυο, τις πηγές ηλεκτρικής ενέργειας, νερό κλπ. Τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας είναι το 10% στον πολιτικό κόσμο, το 20% στο τραπεζοοικονομικό κατεστημένο, ενώ την μερίδα του λέοντος, το 70%, θα πάρει η διεθνής οικονομική μαφία της Νέας Τάξης των Σιωνιστών! Έχουν, κατά τα λεγόμενά τους, σκλαβώσει τον ελληνικό λαό για τα επόμενα εκατό χρόνια- (αυτά είναι τα φανερά, ποιος γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια;)

Θα εκφράσουμε την αγωνία μας μέσα από μια ιστορία. Γιατί οι απλές ιστορίες μας κεντρίζουν τη σκέψη για να φέρουμε τα γεγονότα που περιγράφουν και να συσχετίσουμε με τη δική μας εποχή:

[[ Υπήρχε κάποτε ένας πολύ πλούσιος αγρότης που είχε μια μεγάλη φάρμα. Ο αγρότης αυτός ήταν συλλέκτης αλόγων. Σε ολόκληρή του τη ζωή συγκέντρωνε στη φάρμα του άλογα από ολόκληρο τον κόσμο. Του έλλειπε λοιπόν μια συγκεκριμένη σπάνια ράτσα αλόγου για να ολοκληρώσει τη συλλογή του. Μια μέρα ανακάλυψε ότι στην γειτονική πόλη υπήρχε η συγκεκριμένη ράτσα. Έτσι προσφέροντας στον ιδιοκτήτη του αλόγου μια γενναία προσφορά κατάφερε να τον πείσει να του το πουλήσει. Το σπάνιο αυτό απόκτημα ολοκλήρωνε και τη συλλογή μιας ζωής!

Ένα μήνα αργότερα, το άλογο αυτό αρρώστησε και ο αγρότης κάλεσε επειγόντως τον κτηνίατρο, ο οποίος αφού το εξέτασε είπε:

«Το άλογο έχει ένα μικρόβιο. Πρέπει να πάρει αυτή την αντιβίωση για τρεις μέρες. Θα επιστρέψω την τρίτη μέρα και αν δεν είναι καλύτερα, θα αναγκαστούμε να του κάνουμε ευθανασία».