Αν είχε εκραγεί σωστά, θα είχε προκαλέσει «λουτρό αίματος»

“Αρκετά ερασιτεχνική ήταν, σύμφωνα με ειδικούς στα εκρηκτικά, η κατασκευή της αυτοσχέδιας ωρολογιακής βόμβας που τραυμάτισε 22 άτομα σήμερα το πρωί σε βαγόνι συρμού του λονδρέζικου υπόγειου. Αυτό το γεγονός απέτρεψε και το «λουτρό αίματος» που θα είχε σήμερα στα χέρια της η Βρετανία, εάν ο μηχανισμός είχε εκραγεί σωστά. … η βόμβα που ήταν τοποθετημένη μέσα σε πλαστικό δοχείο σε ισοθερμική σακούλα του σούπερ-μάρκετ σε βαγόνι συρμού του λονδρέζικου υπόγειου. … οι τρομοκράτες χρησιμοποίησαν λαμπιόνια ως πυροκροτητές. …”

Αυτά γράφονται στα ΜΜΕ σχετικά με την πρόσφατη υποτιθέμενη τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο. Και δεν είχα σκοπό να κάνω καμία αναφορά, έχουμε όλοι ψιλοβαρεθεί με τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά, αυτή τη φορά μας αφορά και ως χώρα. 

Φυσικά δεν έλειψαν αμέσως τα δημοσιεύματα των ακτιβιστών, των truthers, για το εντελώς στημένο και σκηνοθετημένο της υπόθεσης. Αλλά απ’ όλων τις έρευνες ξεχωρίζω εκείνη μιας αγγλίδας που κατάφερε να την φτάσει πολύ μακριά – γι’ αυτό λέω μας αφορά, γιατί έχει να κάνει με τεχνολογίες στις οποίες η χώρα μας συμμετέχει ενεργά.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Ann χτες ανέβασε στο ΥΤ το ακόλουθο βίντεο, όπου γράφει στην περιγραφή:

Παρακολουθήστε το ΕΔΩ

Αυτό το βίντεο δημιουργήθηκε για να δείξει στον θεατή ότι όχι μόνο ήταν αδύνατο η βόμβα του κάδου να έχει προκαλέσει βλάβη πολλών, αλλά για άλλη μια φορά έχουμε έναν μάρτυρα που συμμετέχει επίσης σε μια εταιρεία που δημιουργεί σενάρια καταστροφής που δοκιμάζουν την ανάπτυξη ενός προϊόντος που είναι μια πύλη επικοινωνίας, η οποία περιλαμβάνει όλες τις υπηρεσίες δημόσιας ασφάλειας.

 Για άλλη μια φορά, έχουμε ανταποκριτές του BBC που απλά τυγχάνουν να είναι στη σκηνή, συν τον Trump να δηλώνει ότι γι’ αυτό φταίει το Διαδίκτυο. Η υποτιθέμενη βόμβα δεν κατάφερε καν να λιώσει την πλαστική σακούλα μέσα στην οποία περιέχεται και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ζημιάς γύρω της. Θα έλεγα ότι είναι ξεκάθαρο ότι ‘πιάστηκαν’ να λένε ψέματα, αυτή τη φορά.

Μητσοτα-κούλη, αν γίνεις πρωθυπουργός, γράψε μου!

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την διάρκεια της ομιλίας του στην 81η ΔΕΘ, Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016. -«Καταθέτω τον οδικό χάρτη για το μέλλον. Προτείνω μια συμφωνία αλήθειας, ανάμεσα μας, για να πιστέψουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα καλύτερα»

Τις περισσότερες φορές εστιάζουμε στο κατά πόσο και πως εξαπατήθηκαν οι πολίτες από τους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι πολιτικοί είναι μέσα σε όλα και ξέρουν τι τους γίνεται. Ωστόσο, είναι τόσο πιόνια και μαριονέτες που, το πιο πιθανό είναι, ούτε οι ίδιοι να χαμπαριάζουν πως δεν έχουν απολύτως καμία εξουσία στα χέρια τους

Ακούγοντας την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ ένα πράγμα συνειδητοποίησα από τα λεγόμενα του και τη γλώσσα του σώματος: Πόσο πολύ θέλει να γίνει πρωθυπουργός και πόσο μακράν νυχτωμένος είναι από αυτό. Όλη η ομιλία ήταν έτσι ώστε να ωθήσει τον κόσμο να επιλέξει ένα οποιοδήποτε άλλο κόμμα και αρχηγό, κατά πάσα πιθανότητα και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει το δίπολο.

Ξέρουμε ότι οι πολιτικοί δημαγωγούν προκειμένου να κερδίσουν ψήφους, το ξέρουν και οι πολίτες αλλά την πατάνε κατ’ εξακολούθηση, γιατί δεν υπάρχει πολιτική παιδεία. Όμως το κολπάκι της “ειλικρίνειας” το οποίο χρησιμοποίησε και παλιά ο Κώστας Καραμανλής για να κάνει πάσα την κυβέρνηση στον ΓΑΠ, δεν είναι αυτό που επιφέρει την κομματική νίκη, αποδεδειγμένα.

Γνωρίζοντας ότι το ισχυρό δημόσιο, που κατέχει θέσεις κλειδιά είναι αυτό που ανεβάζει, κατεβάζει ή στηρίζει κυβερνήσεις, οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του περί “τακτοποίησης” του δημοσίου και συρρίκνωση των δημοσιονομικών είναι απλά αυτοκτονική ενέργεια. Ακούγεται γλυκά στα αυτιά  κάποιων πονεμένων μικρομεσαίων επιχειρηματιών, ίσως και κάποιων υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, αλλά αυτοί δεν έχουν τη δύναμη που έχει το βαθύ κράτος του δημοσίου σε συνεργασία με την επιχειρηματική ελίτ. Αυτοί ξέρουν ότι ό,τι μεταρρυθμίσεις που είναι να γίνουν, θα γίνουν έτσι κι αλλιώς, γιατί είναι προσταγή των ξένων κέντρων εξουσίας μέσω των οργανισμών τους ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ. Ο Μακρόν τις κάνει και χωρίς μνημόνιο. Οπότε το “βαθύ” δημόσιο θα πάει με αυτό το ρεύμα για να σώσει εαυτόν.

Νύμφες και θάνατος

by kostastz

1. Σε αναθηματικό ανάγλυφο του 310 π.Χ., τρεις Νύμφες με τον Ερμή και τον Πάνα στέκονται στην είσοδο μιας σπηλιάς, ενώ δεξιά ο αναθέτης Αγαθήμερος τείνει τον κάνθαρο σε ένα νέο οινοχόο για να γεμίσει κρασί βουνό(Εικ. 119). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για σκηνή θανάτου αλλά και επιβεβαίωση ότι η ζωή μετά θάνατον είναι ένα διαρκές συμπόσιο -ο κάνθαρος υπαινίσσεται την παρουσία και τον ρόλο του Διόνυσου, την υπόσχεση για μια μετά θάνατον ζωή που θα είναι ένα διαρκές συμπόσιο.

2. Πάλι σε αναθηματικό ανάγλυφο, των αρχών του 1ου αι. π.Χ., οι Νύμφες εμφανίζονται με τον Ερμή, τον Αχελώο και τον Πάνα(Εικ.34, 35, 36). Ο Πάνας και ο Ερμής συνοδεύουν τις Νύμφες και υποδηλώνουν τη ζωή τους στο ύπαιθρο. Ο Ερμής όμως είναι και ψυχοπομπός. Επιπλέον, ο βωμός μπροστά στον προσωποποιημένο Αχελώο δηλώνει τράπεζα προσφορών και το όλο ανάγλυφο θυμίζει είσοδο σπηλιάς. Το σκηνικό στο σύνολο του μας επιτρέπει να εικάσουμε ότι έχουμε καλλιτεχνική απόδοση ενός συγκεκριμένου μύθου. Όταν τέσσερις Νύμφες θυσίαζαν στις όχθες του Αχελώου, λησμόνησαν να επικαλεστούν τον θεό-ποταμό. Οργισμένος ο θεός ανέβασε τα νερά του και τις παρέσυρε στη θάλασσα, όπου έγιναν νησιά -οι Εχινάδες Νήσοι. Επειδή όμως τα νησιά είναι πέντε, ο μύθος συμπληρώνει ότι το πέμπτο νησί ήταν μια κοπέλα, η Περιμήλη, την οποία διέφθειρε ο Αχελώος. Όταν ο πατέρος της Ιπποδάμας, θυμωμένος, την έριξε στον ποταμό τη στιγμή που επρόκειτο να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, ο Αχελώος ικέτεψε τον Ποσειδώνα να σώσει τη νέα γυναίκα, και εκείνος τη μεταμόρφωσε σε νησί. Από άποψη εικαστική το ανάγλυφο είναι αρχαϊστικό στην απεικόνιση των Νυμφών, ενώ κατά τ’ άλλα ακολουθεί το τυπικό των αναγλύφων του 4ου αι. Ο αρχαϊσμός αυτός μπορεί να είναι διακοσμητικός, γραφικός, γοητευτικός, νοσταλγικός, ή να εκφράζει ένα θρησκευτικό συντηρητισμό και μια τάση για ανάκληση αρχαίων, σεβαστών τύπων.

Πως όμως υπάρχουν στον κόσμο τα κακά, αφού οι θεοί είναι αγαθοί;

"Ο νους είναι δεύτερη δύναμη ως προς την ουσία και πρώτη ως προς την ψυχή, ενώ έχει ύπαρξη λόγω τής ουσίας και τελειοποιεί την ψυχή, όπως ακριβώς ο ήλιος την όραση. 

Από τις ψυχές, άλλες είναι λογικές και αθάνατες, άλλες άλογες και θνητές. Οι πρώτες παράγονται από τους πρώτους και οι δεύτερες από τους δεύτερους Θεούς. Πρώτα ας αναζητήσουμε τι ακριβώς είναι η ψυχή. Ψυχή είναι εκείνο εξαιτίας τού οποίου διαφέρουν τα έμψυχα από τα άψυχα. Διαφέρουν στην κίνηση, στην αίσθηση, στην φαντασία και στην νόηση. Άρα, άλογη ψυχή είναι η αισθητική και φανταστική ζωή. Λογική είναι η ψυχή που άρχει επί τής αίσθησης και τής φαντασίας χρησιμοποιώντας τον λόγο. 

Η άλογηψυχή ακολουθεί τα σωματικά πάθη, αφού αλόγιστα επιθυμεί και οργίζεται, ενώ η λογική ψυχή έλλογα καταφρονεί το σώμα και μάχεται την άλογη ψυχή. Αν επικρατήσει, δημιουργεί την Αρετή. Αν ηττηθεί, δημιουργεί την Κακία.

  Οι λόγοι περί Αρετής και Κακίας εξαρτώνται από τους λόγους περί ψυχής. Όταν ηάλογη ψυχή εισέλθει στα σώματα, ευθύς προκαλεί θυμό κ’ επιθυμία, ενώ η λογική ψυχή στέκεται επάνω από αυτά διαχωρίζοντας την ψυχή σε τρία μέρη: στο λογικό, στο θυμοειδές και στο επιθυμητικό. Αρετή τού λογικού είναι η φρόνηση, τού θυμοειδούς η ανδρεία, τού επιθυμητικού η σωφροσύνη, και όλης τής ψυχής η δικαιοσύνη.

Πρέπει, λοιπόν, το λογικό μέρος να κρίνει τα δέοντα, το θυμοειδές να πειθαρχεί στο λογικό και να διακρίνει τα πρέποντα δεινά, και το επιθυμητικό να επιδιώκει όχι εκείνο που φαίνεται ευχάριστο, αλλά εκείνο που είναι λογικά ευχάριστο. Αν αυτά συμβαίνουν έτσι, ο βίος γίνεται δίκαιος, επειδή η δικαιοσύνη που αφορά τις ανάγκες τής ζωής αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος τής Αρετής, και γι’ αυτό στους ανθρώπους, που έχουν παιδεία, μπορούμε να δούμε όλες τις αρετές, ενώ στους απαίδευτους βλέπουμε κάποιον που είναι ανδρείος αλλά και άδικος, κάποιον άλλον που είναι σώφρων αλλά και ανόητος, και άλλον που είναι φρόνιμος αλλά και ακόλαστος, ιδιότητες που δεν ταιριάζει ούτε να τις αποκαλούμε αρετές, επειδή έχουν στερηθεί την λογική και είναι ατελείς και εμφανίζονται σε κάποια άλογα όντα. 

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΓΗ

Ποιος Χίτλερ και ποιος Στάλιν. Αυτά είναι παιδιά του κατηχητικού, όπως θαρρούμε στη σκέψη ότι είναι αυτό το εκκλησιαστικό σχολείο, αν συγκρίνουμε τον Γερμανό και τον Γεωργιανό με τον Ισπανό Θωμά Τορκεμάδα, τον μέγα αρχιεροεξεταστή. Μιλάει η Ιστορία. Προσκοπάκια μοιάζουν μπροστά στον Τορκεμάδα άπαντες οι βασανιστές, επώνυμοι κι άγνωστοι κάθε χούντας.

Στο φινάλε όλα αυτά τα τέρατα έφθασαν στα άκρα, τον ανείπωτο πόνο στα Άουσβιτς και τα κρατητήρια τα αστυνομικά στο όνομα της ιδεολογίας τους, της πατρίδας τους, της εξουσίας τους. Αυτός ο καταραμένος Τόμας ντε Τορκεμάδα, από σόι μεγάλο εκχριστιανισμένων Εβραίων, βασάνιζε και σκότωνε στο όνομα του Θεού, μάλιστα της θρησκείας της αγάπης. Του χριστιανισμού.

Ηγούμενος σε μοναστήρι για 22 χρόνια ο Τορκεμάδα και προσωπικός εξομολόγος τόσο της θρησκόληπτης ξεκωλιάρας Ισαμπέλ, βασίλισσας της Ισπανίας, αλλά και του καπετάν μαλάκα Φερδινάνδου, συζύγου της Ιζαμπέλας και βασιληά. Να τον πεις απάνθρωπο; Τον χαϊδεύεις. Κατάφερε να μεταφέρει την Κόλαση στη γη. Γραφικούς χαρακτηρίζω τους τζιχαντιστές με τα πολύνεκρα τρομοκρατική κτυπήματα, δεν τους βάζω στο ζύγι με τον πεφωτισμένο αυτόν βρωμόπουστα, τον καταραμένο Τορκεμάδα.

Σαδιστής. Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία. Πώς να εξηγήσεις αυτά που έκανε. Που διάταζε να κάνουν άλλοι κι αυτός παρακολουθούσε τους βασανισμούς. Να υποφέρουν εκείνοι που υποτίθεται δεν άξιζαν τη θεία χάρη, διότι ήταν αιρετικοί, βλάσφημοι, μάγοι, τους άρεσε να πηδάνε άνδρες, να τους πηδάνε αγοράκια, να είναι μάντεις, τοκογλύφοι, όποια κατηγορία βόλευε τον Τορκεμάδα σε βάρος κυρίως των με το ζόρι βαπτισμένων καθολικών, πρώην Εβραίων.

Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Εκατό χιλιάδες πόρνες αδήλωτες στην Τουρκία. Οι μισές απ' αυτές σε ηλικία μικρότερη από 14 ετών. Φρίκη. Δεν χρειάζεσαι κάτι περισσότερο για να έχεις τη φωτογραφία. Τα στοιχεία μιας σχετικής έρευνας είναι ξεκάθαρα.

Η φτώχεια. Αυτή γεννάει τα χειρώτερα. Αυτή σε στέλνει στην αθλιότητα. Η φτώχεια. Αυτή δεν σ’αφήνει να κυκλοφορείς με αυτοσεβασμό.

Λόγω φτώχειας φθάνουν κοριτσάκια να εκπορνεύονται, μάλιστα και χωρίς χρήματα. Ό,τι πάρουν σε είδος.

Η έρευνα είναι συνταρακτική. Κοπέλλες, ανήλικες, θύματα βιασμών από μέλη της ίδιας της οικογένειάς τους, από πατέρα, αδελφό, θείο, παππού. Αδήλωτες πόρνες και αδήλωτα μπουρδέλα.

ΠΟΣΟ ΑΝΔΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο… ΞΥΡΙΣΜΕΝΟΣ;

Διαπιστωμένο. Υπάρχουν κορίτσια, πολλά κορίτσια, ισχυρό ποσοστό γυναικών, που γουστάρει τον άνδρα χωρίς τρίχες. Να ‘χει λείο κορμί. Άτριχες γάμπες, μασχάλες, στήθη, πλάτη. Και λοιπόν; Μήπως οι κυρίες δεν είναι αληθινές γυναίκες. Μήπως έχει χαλάσει το σεξουαλικό τους αισθητήριο.

Διαπιστωμένο, επίσης. Οι μισοί σχεδόν άνδρες κυκλοφορούν ξυρισμένοι ή έχουν κάνει αποτρίχωση. Έχουν υιοθετήσει την gay αισθητική χωρίς καν να προβληματίζονται αν κρύβουν μέσα τους έναν ομοφυλόφιλο. Αισθάνονται 100% straight. Και σε λίστα οι δικαιολογίες τους γιατί αφαιρούν τις αρσενικές τους τρίχες.

– Να αντιμετωπίζουν εύκολα τον ιδρώτα.
– Να μην αργούν να στεγνώσουν στην παραλία

– Να μοιάζουν με αθλητή, με πορνοστάρ.

– Να μη ντρέπονται να κυκλοφορούν με δάσος από τρίχες στα πόδια όταν φοράνε κοντό παντελονάκι.
Κάποτε μύριζε θηλυπρέπεια ο άνδρας με μακρύ μαλλί. Και με σκουλαρίκι. Σήμερα δεν ισχύει τέτοια αντίληψη. Μόλις λίγα χρόνια πριν αν τολμούσε άνδρας να ξεμυτήσει με ξυρισμένα πόδια, δεν γλύτωνε το ξεφωνητό. Ότι είναι αδερφάρα και ψάχνεται για τσαπού.

Το πώς νιώθουμε εξαρτάται από τη σημασία που δίνουμε στα γεγονότα

Σε κάθε συναισθηματική αντίδραση εξαιτίας ενός αρνητικού γεγονότος, ας μη στεκόμαστε στο ίδιο το γεγονός, όσο επώδυνο και αν είναι, αλλά στην προσωπική μας στάση, στο τι κάνουμε εμείς για να το αντιμετωπίσουμε.

Τα γεγονότα στη ζωή θα 'ρθουν να μας βρουν και εξαρτάται από εμάς σε ποιο στάδιο πνευματικής ανάπτυξης βρισκόμαστε για να τα αντιμετωπίσουμε. Η στάση που θα υιοθετήσουμε τελικά είναι αυτή που καθορίζει και το γεγονός. Και υπεύθυνοι στη ζωή είμαστε μόνο για τη δική μας στάση, και όχι για τη στάση του άλλου.

Είναι στο χέρι μας να ζούμε με συναισθηματική ασφάλεια, πάντα στο μέτρο του δυνατού. Τα πλούτη, η δόξα και τα μεγάλα σπίτια δεν εξασφαλίζουν την ηρεμία, δεν εξαλείφουν από την καρδιά την αγωνία και δεν απαλλάσσουν τον νου από τις έγνοιες.

Το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας είναι το πιο σύντομο μονοπάτι που θα πάρουμε, αδιαφορώντας για τις Σειρήνες του υλικού πλούτου που γεννούν δυστυχία. Αυτό μας δείχνει ποιες πόρτες του νου πρέπει να κλείσουμε, για να μη μηρυκάζουμε αρνητικές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα.

Η πίστη σε θεωρίες συνωμοσίας ικανοποιεί την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να αισθάνονται ξεχωριστοί

Για τους συνωμοσιολόγους, όσο πιο σκοτεινή είναι μία θεωρία, τόσο πιο ελκυστική γίνεται, ικανοποιώντας την «ανάγκη τους για μοναδικότητα».

Η σταθερή πίστη σε μία θεωρία, παρά τις αδιάσειστες αποδείξεις για το αντίθετο, είναι ένα χαρακτηριστικό των οπαδών των θεωριών συνωμοσίας που ταράζει τους ερευνητές εδώ και πολύ καιρό.

Για παράδειγμα, προηγούμενη έρευνα1 έδειξε πώς το να προσπαθεί κανείς να επηρεάσει με αποδείξεις αυτούς που πιστεύουν σε αντι-εμβολιαστικές θεωρίες συνωμοσίας μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, αυξάνοντας την σιγουριά τους ότι υπάρχει συνωμοσία. Θα μπορούσε επίσης να ισχύει το γεγονός ότι γνωρίζοντας πως οι περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν μία θεωρία συνωμοσίας, στην πραγματικότητα αυτό να έχει ως αποτέλσμα η πίστη σε αυτήν να γίνεται πιο ελκυστική, καλλιεργώντας στον οπαδό την αίσθηση ότι είναι ξεχωριστός;

Αυτό το ερώτημα ερευνήθηκε πρόσφατα σε μία πρόσφατη έρευνα2 στο Johannes Gutenberg University. Οι ερευνητές αρχικά ζήτησαν από ένα δείγμα 238 συμμετεχόντων προερχόμενο από τις ΗΠΑ, που συλλέχθηκε διαδικτυακά, πριν δηλώσουν αν πιστεύουν ή όχι σε μία λίστα 99 θεωριών συνωμοσίας που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, να συμπληρώσουν μία κλίμακα «Ανάγκης για Μοναδικότητα» (Need For Uniqueness scale) (βαθμολογούσαν κατά πόσο συμφωνούν με δηλώσεις όπως «το να είμαι ξεχωριστός είναι εξαιρετικά σημαντικό για εμένα») και μία κλίμακα Νοοτροπίας Συνωμοσίας - Conspiracy Mentality scale (π.χ. «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν πόσο καθορίζονται οι ζωές μας από μυστικά σχέδια.»).

H συσχέτιση στην αποδοχή διαφόρων θεωριών συνωμοσίας ήταν μεγάλη:η πίστη σε μία θεωρία συνωμοσίας σήμαινε ότι θα ήταν περισσότερο πιθανή η πίστη στις υπόλοιπες. Η Ανάγκη για Μοναδικότητα που δήλωσαν οι συμμετέχοντες, συσχετιζόταν επίσης με την εντονότερη υποστήριξή τους για τις πεποιθήσεις της συνωμοσίας.

Η δεύτερη μελέτη επανέλαβε αυτό το πόρισμα με επιπλέον 465 συμμετέχοντες με βάση τις ΗΠΑ αλλά αυτή τη φορά το μισό δείγμα διάβασε μια λίστα των πέντε πιο γνωστών θεωριών συνωμοσίας και των πέντε λιγότερο γνωστών, ενώ το άλλο μισό γκρουπ διάβασε τις πέντε πιο δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας και τις πέντε λιγότερο δημοφιλείς. Ξανά, η κλίμακα «Ανάγκης Για Μοναδικότητα» συσχετιζόταν με αυξημένη συμφωνία με τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Δεν είναι ξεκάθαρο από αυτά τα ευρήματα αν η ανάγκη για μοναδικότητα οδηγούσε πραγματικά σε μεγαλύτερη αποδοχή συνωμοσιών οπότε οι ερευνητές σχεδίασαν και τρίτο πείραμα για να το ελέγξουν.

Ο τρόπος σου είναι δικός σου....Russell Means

"Άκου τον άνεμο, μιλά. Άκου τη σιωπή, ψιθυρίζει. Άκου την καρδιά σου, ξέρει.."

 Ινδιάνικη παροιμία

Glacier National Park, Montana, 1913

“..Όλοι όσοι (γηγενείς Αμερικανοί Ινδιάνοι) γεννηθήκαμε σε αυτόν εδώ τον τόπο (Η.Π.Α) έχοντας άλλο χρώμα, έπρεπε να μάθουμε το λευκό. Ξέρουμε τη μουσική του, την ιστορία του, όλα όσα θέλει κι επιθυμεί, ξέρουμε τις φοβίες του...

Μας υποχρέωσαν να κόψουμε τα μαλλιά μας, να ξυρίσουμε τα κεφάλια μας, να φοράμε στολές, με όπλο τους τη σωματική τιμωρία και τη φυλάκιση. Δεν ήταν εκπαίδευση αλλά γενοκτονία. Ο λαός μου χάνεται, η γλώσσα μας χάνεται, τα τραγούδια μας χάνονται, ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο χάνεται. Και όλα αυτά δε συμβαίνουν τυχαία, είναι σχεδιασμένα, μελετημένα. Γι αυτό μας υποχρεώνουν να πάμε στα δικά τους σχολεία, μας απαγορεύουν να διδάξουμε στο σχολείο τη γλώσσα μας. Έτσι φτάσαμε σήμερα οι μόνοι καλοί γνώστες της γλώσσας των Λακότα Σιού να είναι άνω των 65 ετών.

..Οι αποικιοκρατικές μέθοδοι των ΗΠΑ γεννιούνται και αναθρέφονται στους ινδιάνικους καταυλισμούς. Μετά γίνονται εξαγωγή στον υπόλοιπο κόσμο ή, τώρα πια, και στον λαό των ΗΠΑ....Αλλά, δες που είναι η ειρωνεία. Όλες τις πολιτικές που εφάρμοσαν και τελειοποίησαν εδώ σε μας  και ύστερα τις εξήγαγαν στον κόσμο πίσω από την πλάτη του αμερικάνικου λαού, τώρα τις φέρνουν εδώ. Δεν υπήρξε έτος της ύπαρξής της, που να μη βρίσκονταν σε πόλεμο. Και αυτό αποτελεί προσβολή στην ανθρωπότητα και προσβολή σε κάθε κάτοικο αυτής της χώρας, που τον κρατούν στην άγνοια, να μη μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του...

Πλάτων vs Αριστοτέλης

Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο όπου οι νόμοι και το δίκαιο της «αγοράς» τείνουν να αυτονομηθούν οι οικονομολόγοι με την ανοχή, αν όχι την αρωγή, των κοινωνιολόγων φιλοδοξούν να αναδείξουν την «οικονομία» ως το πρώτο κινούν του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην αντίπερα όχθη οι επιστήμονες και ιδιαίτερα οι φυσικοί και αστρονόμοι αποκωδικοποιούν τα μυστικά του σύμπαντος και φιλοδοξούν να δώσουν μια πειστική απάντηση για το σημείο μηδέν της αρχής του κόσμου. Τα τελευταία ευρήματα – σωματίδιο του Θεού και τα βαρυτικά κύματα – φαίνεται να δικαιώνουν τις προσπάθειές τους. Αυτή η αφανής διαπάλη των οικονομολόγων και φυσικών επιστημόνων είναι μια από τις πολλές εκφράσεις των μεγάλων πνευματικών συγκρούσεων του παρελθόντος που καθόρισαν απόλυτα τη μορφή του σύγχρονου (υλικού – πνευματικού) κόσμου.  

            Πρωτεργάτες αυτών των «μεγάλων συγκρούσεων» υπήρξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Κοινό, ωστόσο, σημείο όλων αυτών ήταν η προσπάθειά τους να αποδεσμευτούν από τα θεολογικά δεσμά του παρελθόντος και να δομήσουν ένα σύστημα ερμηνείας της πραγματικότητας πάνω στη βάση της ανθρώπινης λογικής. Η επιστήμη – στα πρώτα της βήματα – συγκρούστηκε με τα στερεότυπα των θεολογικών – κοσμογονικών μύθων. Ο Ξενοφάνης, ο Ηράκλειτος, ο Αναξαγόραςκαι ο Πρωταγόρας με περισσότερη τόλμη από όλους αμφισβήτησαν την ύπαρξη των θεών και το ρόλο τους στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Η σύγκρουση αυτή προκάλεσε την εξορία κάποιων ή το κάψιμο των βιβλίων τους. Η δεύτερη σύγκρουση για τη φύση του «όντος» δίχασε τους Ίωνεςφιλοσόφους (Ηράκλειτος..) και τους Ελεάτες (Παρμενίδης). Ο Εμπεδοκλής και ο Δημόκριτοςπροσπάθησαν να συνθέσουν τις διαφορές Ιώνων και Ελεατών προωθώντας έτσι το διάλογο αλλά και τα λογικά αδιέξοδα. Συνεχιστές της φιλοσοφικής πορείας ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης που η σκέψη τους σημάδεψε ανεξίτηλα την επιστήμη και το υπόβαθρο του σύγχρονου κόσμου.

Πλάτων vs Αριστοτέλης

            Ο Πλάτωνας θητεύοντας στην «αυλή» του Σωκράτη και καταγράφοντας τη διδασκαλία του προσπάθησε να δώσει απαντήσεις αλλά και να βγει από τα αδιέξοδά της Ιωνικής και Ελεατικής σχολής (Ηράκλειτος vs Παρμενίδης). Ειδικότερα, ο Πλάτων βρίσκεται πιο κοντά στις θέσεις του Παρμενίδη και προσπάθησε με τα έργα του («Τίμαιος») να λύσει το πρόβλημα της σχέσης Ιδέας και Πραγματικότητας. Η θεωρία της «μέθεξης» δίνει προβάδισμα στην αιώνια, ακίνητη και αμετάβλητη ιδέα που κάνει τον αισθητό κόσμο ωχρή απομίμηση. Το «Όν» του Παρμενίδη αποτέλεσε το υπόβαθρο της θεωρίας των Ιδεών του Πλάτωνα. Όπως το Παρμενίδειο ον, έτσι και οι Ιδέες έχουν αυθεντική ύπαρξη, συλλαμβάνονται με τη νόηση, είναι αιώνιες, αγέννητες κι άφθαρτες, ακίνητες και αμετάβλητες. Η διαφορά των Πλατωνικών Ιδεών με το ον του Παρμενίδη είναι ότι αυτές είναι πολλές.

            Για τον Πλάτωνα τα «όντως όντα», τα αληθινά όντα, δηλαδή οι ιδέες είναι μόνο τα αρχέτυπατων αισθητών όντων. Οι ιδέες είναι αιώνιες οντότητες – οι κατοπινοί τις ταύτισαν με τις έννοιες – με πραγματική υπόσταση, έξω από κάθε σωματικότητα και ανεξάρτητες από την ανθρώπινη σκέψη. Οι ιδέες είναι ακίνητες˙ εκείνο που αλλάζει είναι ο αισθητός κόσμος που συνιστά το «απείκασμα» των ιδεών. Έτσι, ο Πλάτωνας βρήκε τη διέξοδο από τη διαπάλη του Ηράκλειτου (κίνηση – μεταβολή) και του Παρμενίδη (το αγέννητον και ακίνητο ον). Στο θέμα της κατανόησης του κόσμου και των ιδεών ο Πλάτωνας βρέθηκε πιο κοντά στον Παρμενίδη, αφού θεωρεί πως αυτές δεν κατανοούνται με τις αισθήσεις αλλά μόνο με τη βοήθεια της σκέψης. Το λευκό χρώμα ενός αντικειμένου το αντιλαμβανόμαστε έτσι, γιατί «μετέχει» στην ιδέα της «λευκότητας».  

Οι σημαντικότερες περιπτώσεις καταστροφής και λεηλασίας της πάντα επιβλητικής Ακρόπολης

Οι μεγάλες περιπέτειες αιώνων του αρχαίου πλούτου του Ιερού Βράχου της Αθήνας

Ένας μικρός βραχώδης λόφος, με τεράστια ιστορία αιώνων, που δεσπόζει στην καρδιά της Αθήνας, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να συναρπάζει και να προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.

Η Ακρόπολη του 5ου αι. π.Χ., που αποδίδει με τον τελειότερο τρόπο το μεγαλείο, τη δύναμη και τον πλούτο της Αθήνας στην εποχή της μαγαλύτερης ακμής της, τον «χρυσό αιώνα» του Περικλή, άντεξε σε καταστροφές και λεηλασίες που χρονολογούνται από τους αρχαίους ακόμη χρόνους.

Σήμερα στέκει στον λόφο της, με τα ανεξίτηλα «τραύματα» του χρόνου και της ανθρώπινης ασέβειας εμφανή, θυμίζοντας τη σπουδαία αλλά και πολύπαθη ιστορία της...

Η καταστροφή των Περσών

Το 490 π.Χ., μετά τη νίκη τους κατά των Περσών στον Μαραθώνα και για να ευχαριστήσουν τη θεά Αθηνά που τους βοήθησε, οι Αθηναίοι αρχίζουν να χτίζουν έναν νέο ναό στην Ακρόπολη, τον πρώτο από μάρμαρο, τον γνωστό σήμερα ως Προπαρθενώνα.

Το 480 π.Χ., οι Πέρσες πραγματοποιούν τη δεύτερη εκστρατεία τους. Πυρπολούν την Αθήνα, ανεβαίνουν στην Ακρόπολη, καταστρέφουν και καίνε ναούς και αναθήματα. Μετά την αποχώρηση των εχθρών, οι Αθηναίοι επιδιορθώνουν βιαστικά τα τείχη και ενσωματώνουν στο βόρειο τείχος της Ακρόπολης τον θριγκό του «Αρχαίου Ναού» καθώς και σπονδύλους από τους κίονες του Προπαρθενώνα. Τα σπασμένα αγάλματα από τους ναούς και τα αναθήματα, τα θάβουν με ευλάβεια στα βαθιά ορύγματα.

Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ., τέθηκε σε εφαρμογή, με πρωτοβουλία του Περικλή, ένα μεγαλεπήβολο οικοδομικό πρόγραμμα που διήρκεσε όλο το β΄ μισό του 5ου αι. π.Χ. Τότε οικοδομήθηκαν, με την επίβλεψη των ικανότερων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και γλυπτών, τα σημαντικότερα μνημεία που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης: ο Παρθενώνας, τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και ο ναός της Αθηνάς Νίκης.

Kατά τη διάρκεια του σεξ η συνειδητότητα είναι 60% έως 70% υπό υπνωτική κατάσταση

Το περισσότερο σεξ στο οποίο επιδιδόμαστε είναι υπό την πίεση του υποσυνείδητου νου μας. Είμαστε θύματα των πραγμάτων που έχουμε δει, ακούσει και διαβάζουμε, τα οποία έχουμε συλλέξει στον υποσυνείδητο νου μας.

Έχει παρατηρηθεί ότι κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης η συνειδητότητά μας είναι 60% έως 70% υπό υπνωτική κατάσταση. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων οι άνθρωποι να μην φυτεύουν υπνωτικές υποβολές στο νου του άλλου.

Κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι το να ξεμάθεις είναι πιο δύσκολο από το να μάθεις...

Πόσο θέλει ένας άνθρωπος να γνωρίσει τον Εαυτό του? Να μάθει για τις λανθασμένες ερμηνείες του? Τις στέρεες πεποιθήσεις του? Την ηθική και τον εγωισμό? Πόσο χρόνο χρειάζεται για να τα αντιστρέψει όλα και να βαδίζει με ακεραιότητα στην δική του πορεία?

Η εμπειρία μου πάνω στο θέμα "ασθένεια" μου απόδειξε ότι και να ξέρει κανείς τόσα-όσα, δεν αρκεί για να θεραπεύσει τα μίση και τα πάθη του. Χρειάζεται και κάτι ακόμα, που ρυθμίζει τους στόχους του. Χρειάζεται η Πίστη...Η πλέον κλονισμένη αρετή των ανθρώπων...

Η κατηγορία είναι η εύκολη λύση της ανωριμότητας. Φταίνε οι γονείς μας για το χάλι μας (ο φταίχτης καθρεφτίζεται μετά εύκολα σε κάποιον άλλον)...Μα όμως ούτε αυτό δικαιολογεί την συνέχιση της ασθένειας μας, γιατί από κάποιο σημείο και μετά, ο άνθρωπος είναι ο μόνος ρυθμιστής της μοίρας του, με βάση την ελεύθερη βούληση. Κανείς δεν με υποχρεώνει να κάνω αυτό που μου είπαν για σωστό, είναι δική μου επιλογή να το κάνω και να τρώω τα μούτρα μου συνεχώς. Το να το παίρνω είδηση είναι αποτέλεσμα της συναισθηματικής ωριμότητας. Αλλιώς τίποτα δεν θα παίρνω είδηση. Είναι άξιο προς παρατήρηση και έρευνα, όσα μάθαμε σαν φυσιολογικά...

Είναι δική μου επιλογή η μνησικακία, ο φθόνος, η οργή, ο φόβος, η ανάγκη δικαίωσης, η χαιρεκακία, ο εγωισμός, η καχυποψία, η ανταπόδοση, η αγάπη με όρους, η βλάβη και κανείς δεν μπορεί να προσθέσει μέσα μου αυτά τα δηλητήρια, αν εγώ δεν τα θέλω πια στην Ζωή μου.

Το πιστεύω όμως? Πιστεύω ότι δεν φταίνε οι άλλοι για τις αδυναμίες μου? Για τις ελλείψεις μου? για τις εξαρτήσεις μου? Για τα πληγωμένα (ασυνείδητα) συναισθήματα?

Ο Εαυτός μας…το πιο ουσιώδες μας μέρος…

Μου έλεγε ο Δάσκαλος μου… «κανείς δεν θα σου πει την Αλήθεια, μόνη σου θα την ανακαλύψεις»…

Στον συναισθηματικό μας κόσμο δεν υπάρχουν σοφοί και ειδήμονες, είναι η δική μας συναισθηματική ανάγκη που τους δημιουργεί, επειδή νιώθουμε απροστάτευτοι και μας είναι πολλές φορές δύσκολη η απόφαση μεταξύ καλού και κακού. Εκείνο που χρειάζεται να ερευνήσουμε είναι τι σημαίνει καλό και κακό μαζί με την δυνατότητα που μας δίνεται να κάνουμε επιλογές.

Σαν άνθρωποι έχουμε αφήσει την διαίσθηση έξω από τις ικανότητές μας, οπότε περιφερόμαστε σαν χαμένοι, μπερδεμένοι, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πνευματικούς στόχους και σ' αυτήν την κατάσταση σίγουρα χρειαζόμαστε μια σταθερή, για να μας βοηθήσει στις επιλογές μας, οπότε ο προγραμματισμός μας μάς κάνει να στρεφόμαστε στα πατροπαράδοτα. Πως το έκανε ο πατέρας? πως το έκανε η μητέρα? η γιαγιά, ο παππούς, η θεία και λοιποί συγγενείς που έπαιξαν ρόλο στον προγραμματισμό μας (διαπαιδαγώγηση το λένε)

Δεν είναι σοφία να μας λένε ότι χρειάζεται να κάνουμε επιλογές στην ζωή μας. Είναι κάτι αυτονόητο...

Αν όμως είμαστε συναισθηματικά μπερδεμένοι ή και μπλοκαρισμένοι, αυτή η συμβουλή θα μας φανεί σοφή.

Σοφία όμως είναι να ξέρουμε κάθε φορά ότι κάθε επιλογή μας έχει και το ανάλογο τίμημα. Να θέτουμε έτσι τις προτεραιότητές μας, ώστε η κάθε επιλογή μας να έχει ένα θετικό αντίκρισμα. Να κάνουμε νέα λάθη, όχι παλιά και συνηθισμένα…

Η διαπόμπευση του Έκτορα από τον μαινόμενο Αχιλλέα

Ο Έκτορας ήταν ο πιο σημαντικός ήρωας της Τροίας. Ασκούσε ουσιαστική εξουσία στους συμπατριώτες του, αυτοί τον αγαπούσαν πάρα πολύ και του απέδιδαν σχεδόν θεϊκές τιμές. Ήταν ο κύριος υπερασπιστής της πόλης ενάντια στους Έλληνες και το στήριγμα της Τροίας που, όταν έπεσε αυτός, έπεσε και η Τροία.

Ο Αχιλλέας τον σκότωσε και συνέχισε τον εξευτελισμό του και μετά τον θάνατό του. Τρύπησε τους αστράγαλους του νεκρού, του πέρασε λουριά και τον έσυρε γύρω από την πόλη για να τον δούνε όλοι οι Τρώες. Μετά πέταξε το πτώμα στα σκυλιά και στα όρνια να το φάνε, αφαιρώντας του το μεταθανάτιο δικαίωμα για ταφή που ήταν κρίσιμο στην ηρωική εποχή. Ήθελε να τον εκμηδενίσει, να τον εξευτελίσει, και είχε τη δύναμη να το κάνει.

Μια σκέψη που θέλω να σκεφτούμε είναι, «δώσε σε κάποιον εξουσία, και θα δεις ποιος πραγματικά είναι.» Η ανυπέρβλητη εξουσία δίνει την ελευθερία στον άνθρωπο να πράξει όπως θέλει, χωρίς ενδοιασμούς.

Τι είμαστε οι άνθρωποι! Πόσο χαμηλά μπορούμε να πέσουμε.. Αν δεν υπήρχαν σήμερα τα μέτρα, οι έρευνες, η αστυνόμευση, θα είχαμε αλληλοσκοτωθεί. Η οργή, η εκδίκηση, η διεκδίκηση, είναι δυνάμεις πανίσχυρες μέσα μας και, αν και βαδίζουμε στον αιώνα της επιστήμης και της γνώσης, δεν έχουμε ακόμα μάθει να τις χαλιναγωγούμε. Ούτε καν κοντά σ' αυτό δεν είμαστε.

ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΑΝ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ (ΑΛΛΑΝ ΠΕΡΣΥ)

«Το ποδόσφαιρο είναι φτιαγμένο από λάθη, επειδή ο τέλειος αγώνας είναι το 0-0».
Μισέλ Πλατίνι

Αν και ο άνθρωπος που διατύπωσε αυτό τον αφορισμό είναι γνωστός χάρη στην από το 2007 θητεία του ως προέδρου στην UEFA, ως παίκτης διακρίθηκε για την απαράμιλλη τεχνική του στην εκτέλεση των φάουλ, θεωρούμενος επιπλέον ένας από τους καλύτερους πασαδόρους στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Η ιστορία του Πλατινί είναι επιπλέον μια ιστορία υπέρβασης, καθώς όταν ήταν μικρός του είχαν διαγνωστεί σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα και μια εύθραυστη καρδιά, δύο περιορισμοί που έμοιαζαν να εμποδίζουν την άσκηση ενός αθλήματος υψηλού επιπέδου. Αλλά δεν ήταν έτσι. Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του, στα δεκαεπτά του, με τη Νανσύ, έσπασε το αριστερό του πόδι και φτου κι απ’ την αρχή.

Δεν είναι απαραίτητο να αναφέρουμε εδώ όλες τις επιτυχίες που σημείωσε με τη Σαιντ Ετιέν και τη Γιουβέντους, όμως αξίζει τον κόπο να δώσουμε προσοχή σε αυτό που λέει ο Πλατινί. Τα λάθη και τα ατυχήματα – κι εκείνος υπέστη κάμποσα -σημαδεύουν το σενάριο των συμβάντων της ζωής, και όχι πάντα για κακό.

Αυτό το περιγράφει επιτυχημένα με αδρές γραμμές μια παραδοσιακή ιστορία της Ανατολής που τη μεταφέρει ο Έρμαν Έσσε και θα τη δούμε στη συνέχεια: