Για άλλη μια φορά είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας. Που ζω σε μια χώρα, που η βουλή της, παρόλο που έχει απομακρυνθεί πολλά χρόνια από την αρχαία μας πολιτιστική κληρονομιά, εξακολουθεί να παράγει πολιτισμό και να συμπληρώνει κενά, που δεν τα είχαν προβλέψει ακόμα και οι δήθεν σοφοί πρόγονοι μας. Λες κι αυτοί δεν είχαν διεμφυλικούς.
Φυσικά και είχαν, αλλά κάνανε τα στραβά μάτια. Και τολμώ να πω οτι επίτηδες δεν ασχολιόντουσαν με το θέμα. Αυτό όμως το ζήτημα, δεν θα μπορούσε πλέον να σέρνεται. Πρώτον διότι σήμερα έχουμε τεράστιο σεβασμό στην διαφορετικότητα, και δεύτερον κάτω από την γνωστή πίεση των εξελίξεων : Είναι τοις πάσι γνωστό οτι από την μια οι ομοφυλόφιλοι δεν γεννάνε, αλλά από την άλλη πολλαπλασιάζονται.
Φυσικά το νομοσχέδιο δεν είναι πλήρες ακόμα, αφού μόλις έγινε το πρώτο βήμα. Θα έχουμε όμως ξανά εκλογές, κι είμαι σίγουρος οτι μια καινούργια συγκυβέρνηση που θα έχει πει άλλα κι άλλα θα κάνει, θα συμπληρώσει τα κενά. Ας πούμε ένα κενό σε έναν γάμο, στον οποίον ο άνδρας αποφασίζει να αλλάξει φύλο και να χωρίσει. Ποιός θα δώσει την διατροφή;
Όμως το νερό μπήκε στο αυλάκι. Κι όταν ο Βασιλάκης δηλώσει Βασιλική, ποιός συμμαθητής του στα δεκαπέντε τους, θα σκεφτεί να του κάνει bullying; Όταν η Τασία πιάσει τον πατέρα της και του πει οτι είναι Τάσος κι οτι σκέφτεται να προσθέσει όργανο, δεν θα έχουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο μέσα στην ελληνική οικογένεια; Μόνο καλά έφερε αυτό το νομοσχέδιο και πρέπει να επικροτούμε αυτά τα έργα της βουλής, που μπορεί να μην μπορεί να λύσει τα θέματα των αναπήρων ή της οικονομίας, αλλά στα διαφορετικά σκίζει.
