από τη Φαίη Γρίβα
Ψυχολόγο Υγείας-Ψυχοθεραπεύτρια
Στον πλατωνικό διάλογο «Χαρμίδης» (153a-176d), ο ομώνυμος αθηναίος πολιτικός δέχεται από τον Σωκράτη να ανακουφίσει τον πονοκέφαλό του παρέχοντάς του ένα βότανο, αλλά και μια επωδή, συμβολική της ψυχικής θεραπείας, διότι όπως αναφέρεται δεν δύναται να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά το σώμα εάν το διαχωρίσει από την ψυχή.
Ο ραγδαία αναπτυσσόμενος κλάδος της ψυχονευροανοσολογίας υποστηρίζει την σύνδεση μεταξύ ψυχικού τραύματος και σωματικής αντίδρασης. Το στρες που προκαλεί η ύπαρξη ενός τραυματικού γεγονότος που απειλεί την σωματική αλλά και την ψυχική υπόσταση, επιφέρει αλλαγές στην λειτουργία βασικών συστημάτων του οργανισμού. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, η έκθεση σε τραυματικά γεγονότα σχετίζεται μακροπρόθεσμα με αυξημένη αρτηριακή πίεση και κολποκοιλιακές βλάβες, που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Στην περίπτωση του χρόνιου στρες, ή όταν έχει αναπτυχθεί μετατραυματική διαταραχή άγχους, υπάρχουν ενδείξεις για δραματικά μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που καθιστά τον οργανισμό ευπαθή σε ασθένειες. Ταυτόχρονα παρατηρούνται διαταραχές σε άλλα λειτουργικά συστήματα. Στο πεπτικό σύστημα, προκαλούνται αλλαγές στην συσταλτική δραστηριότητα του παχέος εντέρου, που ενδέχεται να οδηγήσουν σε γαστρεντερικές διαταραχές, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ενώ στην μυοσκελετική λειτουργία, εμφανίζονται χρόνια προβλήματα όπως ο διάχυτος μυϊκός πόνος στην περίπτωση της ινομυαλγίας. Το αναπαραγωγικό σύστημα υπολειτουργεί, και η ύπαρξη ψυχικού τραύματος έχει συνδεθεί με χρόνιο πυελικό άλγος, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, υπογονιμότητα και δυσκολίες στην κύηση.
Τραυματικά μπορεί να είναι μεμονωμένα γεγονότα, χαρακτηριστικής έντασης και επικινδυνότητας όπως η εμπλοκή σε ένα τροχαίο ατύχημα, οι φυσικές καταστροφές, ένα επεισόδιο βίας ή προτιθέμενης πρόκλησης βλάβης στο οποίο υπήρξε απειλή της σωματικής ακεραιότητας. Ωστόσο, έντονα τραυματικές είναι και καταστάσεις σε πρώιμες αναπτυξιακές περιόδους της ζωής ενός ατόμου, όπως η σωματική και η σεξουαλική κακοποίηση, η εγκατάλειψη, η παραμέληση, αλλά και η δυσκολία αναγνώρισης βασικών αναγκών του παιδιού όπως το αίσθημα σταθερότητας, η αποδοχή, ο σεβασμός, η αυτονομία και η επικύρωση των συναισθημάτων του.
