Νίγια - Όταν οι Έλληνες έφτασαν στην Κίνα

Ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, περιδιαβάζοντας την Κίνα το 1903 (106 χρόνια πριν) άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας Ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους. ( Όταν επιβλήθηκε στην Κίνα το κομμουνιστικό καθεστώς τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα αδράνησαν.)

Ένα δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας τάραξε τα ιστορικά ύδατα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το δημοσίευμα έλεγε για Ελληνικό πολιτισμό σε πόλη της Κίνας. Έτσι έχουμε το παράδοξο ότι αφού ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το Γάγγη ποταμό πως υπάρχουν Ελληνικές πόλεις στην Κίνα;

Μήπως ο Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το εσωτερικό της Κίνας; Ή τουλάχιστον, έφθασαν εκεί στρατεύματά του; Αναπάντητα ιστορικά ερωτήματα, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες ιστορικές πηγές που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο.

Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία Ελληνική πόλη. Αυτό μας λέει το δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993. Ή για να ακριβολογούμε: σε πανάρχαια κινεζική πόλη είχαν εγκατασταθεί στρατεύματα του Αλεξάνδρου, τα αντικείμενα των οποίων έμελλε να βρεθούν 2.300 χρόνια μετά.

Θυσία σέ τί, πότε καί γιατί;

«Σκαλίζοντας» μέσα μου, ξανὰ καὶ ξανά, συνειδητοποίησα μίαν μεγάλη ἀλήθεια πρὸ καιροῦ: τὴν ἔννοια (ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσία) τῆς λέξεως Θυσία. 
Ἡ Θυσία, ὅταν ὑπάρχῃ Ἱερὸς Σκοπὸς πίσω της, εἶναι καὶ ἀναγκαία καὶ χρήσιμος, ἐφ΄ ὅσον «ζωντανεύει» κι «ἐνεργοποιεῖ» δεσμοὺς ἱστορίας κι αἵματος, αἰώνων.
Καὶ δὲν τίθεται θέμα δικῆς μου διασώσεως, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον ἡ Θυσία μου θὰ ἐξυπηρετοῦσε τὸ κοινὸ καλό.

Ἡ Θυσία ὅμως, ὅταν δὲν ὑπάρχῃ Ἱερὸς Σκοπὸς πίσω της, ἢ ὅταν ὑπάρχῃ παραπλάνησις, παραπληροφορία καὶ σκοταδισμός, εἶναι περιττὴ καὶ τελικῶς ἀνώφελος.
Κατ’ ἐπέκτασιν μία δική μου (αὐτο)Θυσία θὰ ἦταν κάτι ἀτυχὲς καὶ περιττό.

Καί ποιό εἶναι τό κριτήριον γιά νά ἐπιλεγῇ ἀπό τό ἄτομον τό ἐάν θά (αὐτο)θυσιασθῆ ἤ ὄχι;

Τὸ κριτήριον ἀγαπητοί μου εἶναι ἕνα: ἡ Ἀλήθεια. 
Διακρίνεται ἀπό Ἀλήθεια ὁ ὁποιοσδήποτε (φερόμενος ὡς) Ἱερός Σκοπός ἤ κρύβει στεγανά καί μυστικά;
Εἶναι μέρος αὐτοῦ πού θά ἔπρεπε νά βλέπουμε ὁ (φερόμενος ὡς) Ἱερός Σκοπός ἤ εἶναι τμῆμα του;

Κι αν όλα αλλάξουν, εσύ, το όλα μου, το πολύ μου και το πάντα μου, δεν άλλαξε ποτέ!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Οι πραγματικές αλλαγές στην ζωή γίνονται χωρίς πολλά λόγια. Χωρίς καν να τις προγραμματίσεις και να τις βάλεις σε επεξεργασία.

Γίνονται μέσα σου σιωπηλά, ήρεμα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φωνές.
Κι ένα πρωί ξυπνάς και προσπαθείς να βρεις την «στιγμή» που όλα άλλαξαν και δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχει γιατί δεν ήταν ποτέ «μια στιγμή».
Ήταν πολλές στιγμές, πολλοί άνθρωποι, πολλές ρωγμές και ακόμα περισσότερες σιωπές που σε έφεραν ακριβώς στο σημείο που είσαι τώρα.

Να θυμάσαι μεν το πώς ήσουν.. να μην έχεις καμία διάθεση όμως να γυρίσεις εκεί.

Άλλαξα και δίπλα μου θέλω λίγους ανθρώπους. Λίγους, αληθινούς, μοναδικά «σημαδεμένους» όπως κι εγώ. Ανθρώπους που θα μιλάμε την ίδια διάλεκτο, θα γελάμε με τα ίδια αστεία και θα σιωπούμε όχι από αμηχανία αλλά επειδή όταν είχαμε να πούμε το είπαν τα υγρά μας μάτια.
Άνθρωποι που χαϊδεύουν ψυχές κι όχι αυτιά. Άνθρωποι που σου λένε τις αλήθειες τους ατόφιες χωρίς να κρατάνε δεύτερες σκέψεις.

Άλλαξα και η μοναξιά δεν με τρομάζει. Με τρομάζουν όμως οι εκπτώσεις!!

Όχι άλλες τζούρες θανάτου

Με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα σχετικά με το κάπνισμα και το πώς, δυστυχώς, επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων, ειδικά των μη καπνιστών, θα ήθελα να παραθέσω τη δική μου άποψη πάνω σ’ αυτό διότι έχω βρεθεί και στις δύο πλευρές.

Πάει μόλις ένας μήνας και κάτι που έχω κόψει το τσιγάρο. Ξέρω, κάποιοι θα πείτε «μα τι είναι ένας μήνας, είναι πολύ νωρίς…». Κι όμως, ένας μήνας πραγματικά είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα για κάποιον που το τσιγάρο το είχε σαν προέκταση στόματος και χεριού.

Κατανοώ πως οι άνθρωποι που δεν καπνίζουν δεν μπορούν να καταλάβουν και είναι απόλυτα λογικό. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν, λανθάνουν. Μπορείτε όμως να κάνετε την εξής παρομοίωση: Έστω ότι στη θέση του τσιγάρου βρίσκεται η δική σας κακή κι εθιστική συνήθεια, είτε πρόκειται για σοκολάτες, junk food, ποτό ή οτιδήποτε. Πόσο υπερήφανοι θα νιώθατε αν έχετε καταφέρει ν’ αντιταχθείτε στις επιθυμίες και τους πειρασμούς που ξέρετε πως σας κάνουν κακό;

Πόση δύναμη θα παίρνατε κάθε φορά που θα θέλατε μανιωδώς να κάνετε κάτι που «απαγορεύεται» και με σθένος θα το επιτυγχάνατε; Είναι δύσκολο, αλήθεια. Να κόψεις μια συνήθεια χρόνων, έστω και για 30 μόλις μέρες, είναι κατόρθωμα…

Μιλάμε για έναν εθισμό που έχει συνδυαστεί με πολλές στιγμές της καθημερινότητας. Ξυπνάς και κάνεις τσιγάρο μαζί με τον καφέ. Κάνεις διάλειμμα από τη δουλειά, κάνεις τσιγάρο. Μετά το φαγητό, κάνεις τσιγάρο. Μετά το σεξ, κάνεις τσιγάρο. Μαζί με το ποτό, κάνεις τσιγάρο. Περιμένεις λεωφορείο; Guess what, κάνεις τσιγάρο.

Όταν λοιπόν παίρνει την απόφαση κάποιος να το πετάξει από τη ζωή του, σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι  να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες που τον θέλουν να ζει κάθε στιγμή χωρίς αυτό. Ο δε καπνιστής, όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση δεν το καταλαβαίνει κι ούτε είναι εύκολο να καταλάβει πόσο χαραμίζει κάθε του απόλαυση γεμίζοντας την με καπνό στα πνευμόνια.

Αριστοτέλης: Η κακία είναι μία ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα.

Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Ο Αριστοτέλης θεωρείται από τις πιο σημαντικές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών. Φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής.

“Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος γνήσιος επιστήμονας στην ιστορία… και κάθε κατοπινός επιστήμονας του οφείλει κάτι” γράφει η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα για εκείνον.

Η διδασκαλία του διαπερνούσε τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Στα 17 του χρόνια εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει για 20 χρόνια.

Εκεί συνδέεται τόσο με τον Πλάτωνα, τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές.Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες. Ανάμεσά τους φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική. Η περίοδος της ωριμότητας αρχίζει με τις βιολογικές έρευνες και τα συμπεράσματά του είναι η πρώτη συστηματοποίηση των βιολογικών φαινομένων στην Ευρώπη. Η σκέψη και οι διδασκαλίες του Αριστοτέλη, έχουν μεγάλη επιρροή στη φιλοσοφική, θεολογική και επιστημονική σκέψη έως και μετά τον Μεσαίωνα.

Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και  αναλαμβάνει το 343 π.Χ./42 τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ως διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης, αποκτά διάφορες ευκαιρίες και αφθονία προμηθειών. Ιδρύει  μια βιβλιοθήκη στο Λύκειο, η οποία γίνεται αρωγός στην παραγωγή εκατοντάδων έργων του. Το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα, τον οδηγεί στις απόψεις του πλατωνισμού. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, οδηγείται περισσότερο, σε εμπειρικές μελέτες και μετατοπίζεται από τον πλατωνισμό στον εμπειρισμό. Θεωρεί ότι οι ιδέες και οι γνώσεις όλων των λαών βασίζονται στην αντίληψη.

Το έργο του είναι τεράστιο (400 βιβλία, κυρίως σε μορφή διαλόγων). Από αυτά έχουν σωθεί 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα.

Σας παραθέτω κάποιες από τις σπουδαίες ρήσεις του…

το χαμόμηλο και οι κράμπες

χαμόμηλο για τις νυχτερινές κραμπες;

ναι και ας δούμε γιατί και πως...

όλοι μας γνωρίζουμε πόσο ενοχλητικές είναι οι νυχτερινές κράμπες στα πόδια μας
και βέβαια γνωρίζουμε τις ηρεμιστικές ιδιότητες και την αγχολυτική δράση του χαμόμηλου,αυτό,όμως,που πολλές φορές ξεχνάμε είναι πως το χαμόμηλο είναι και ένα εξαίρετο βότανο για τις συσπάσεις μυών...

Η νευροεπιστήμη συμφωνεί με τον βουδισμό: "Δεν υπάρχει εγώ"

Η νευροεπιστήμη μελετάει τον βουδισμό από τα τέλη του 1980, τότε που ο Δαλάι Λάμα μαζί με μια ομάδα νευροεπιστημόνων ίδρυσαν το Ινστιτούτο για τον Νου και τη Ζωή (Mind and Life Institute).

Τα συμπεράσματα που βγήκαν από τις πρώτες κιόλας μελέτες επιβεβαίωσαν μια βασική αρχή του βουδισμού που λέει ότι αν εξασκήσεις τον νου σου μπορείς να αλλάξεις τον εγκέφαλό σου. Καθώς η νευροεπιστήμη μελετάει τον νου, εξετάζει και αυτούς που εξασκούνται για πολλά χρόνια σ' αυτό το θέμα, τους βουδιστές μοναχούς.

Ο Βούδας δίδαξε ότι δεν υπάρχει ένας σταθερός εαυτός (anatta). Η πεποίθηση ότι υπάρχει ένα σταθερό εγώ στη ζωή μας είναι μια ψευδαίσθηση. Ο Evan Thompson από το Πανεπιστήμιο British Columbia, επισημαίνει ότι ο εγκέφαλος και το σώμα βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση. Δεν υπάρχει τίποτα που να αντιστοιχεί σε μια αίσθηση ενός σταθερού εαυτού.

Έχει ενδιαφέρον να βλέπουμε παλιά βίντεο από τον εαυτό μας ή να διαβάζουμε πράγματα που είχαμε γράψει πριν από χρόνια. Τα ενδιαφέροντά μας, οι αντιλήψεις μας, οι πεποιθήσεις μας, οι προσκολλήσεις μας, οι σχέσεις μας και πολλά άλλα, έχουν αλλάξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Γιατί νευριάζουμε όταν περιμένουμε στην ουρά; Τα κόλπα που ανακάλυψαν οι εταιρείες για να ηρεμούν το κοινό

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, χτίστηκαν μαζικά εντυπωσιακοί ουρανοξύστες.
Οι αρχιτέκτονες τα είχαν σκεφτεί όλα. Από το σχέδιο μέχρι την λειτουργικότητα των κτηρίων.
Το μόνο που τους είχε «ξεφύγει», ήταν ο χρόνος αναμονής για να πάρει κάποιος το ασανσέρ και να ανέβει 50 ή και περισσότερους ορόφους.
Έτσι οι ιδιοκτήτες, οι εργαζόμενοι και οι επισκέπτες, έκαναν συνεχώς παράπονα στους διαχειριστές (building managers) των πανύψηλων κτηρίων.
Για να λυθεί το πρόβλημα και να σταματήσει η γκρίνια, οι υπεύθυνοι έκαναν το εξής απλό κόλπο.
Τοποθέτησαν καθρέφτες έξω από τις πόρτες, αλλά και μέσα στους ανελκυστήρες.
Αμέσως παρατήρησαν ότι όλοι κοιτάζονταν στο καθρέπτη φτιάχνοντας τα μαλλιά ή τα ρούχα τους, ή απλώς κοιτώντας το είδωλό τους.
Με τον τρόπο αυτόν η ώρα περνούσε ευχάριστα, η αναμονή έμοιαζε μικρότερη ενώ ήταν ίδια με πριν και σταμάτησαν τα παράπονα και οι καταγγελίες.

Οι άνθρωποι που συγκινούνται και κλαίνε στις ταινίες έχουν μεγαλύτερη ψυχική δύναμη και θέλουν να προσφέρουν

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι άνθρωποι που κλαίνε όταν βλέπουν ταινία, είναι πιο δυνατοί.
O επικεφαλής της έρευνας Paul J. Zak παρατήρησε ότι, όταν κάποιος συγκινείται με κάτι που βλέπει, ανεβαίνει το επίπεδο της οξυτοκίνης, δηλαδή της ορμόνης της αγάπης, όπως ονομάζεται.
Η ορμόνη αυτή είναι υπεύθυνη για την υψηλή ενσυναίσθηση, την ικανότητα να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων.
Είναι σαν να «φοράει τα παπούτσια  τους».

Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα οι επιστήμονες, ζήτησαν από συμμετέχοντες στην έρευνα, να παρακολουθήσουν ένα βίντεο.
Οι μισοί είδαν ένα συγκινητικό στιγμιότυπο, στο οποίο ένας πατέρας μιλάει για τον καρκίνο του 4χρονου γιου του.
Αντίθετα, οι υπόλοιποι είδαν μια ευχάριστη στιγμή του πατέρα με τον γιο του, στο ζωολογικό κήπο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, όσοι είδαν το συγκινητικό κομμάτι, είχαν αυξημένη οξυτοκίνη στο αίμα. Παρατηρήθηκε επίσης ότι, ήταν πιο πρόθυμοι να δώσουν χρήματα και να βοηθήσουν ακόμη και κάποιον τελείως άγνωστο.

Ο πιο αδύναμος φονεύεται αλλεπάλληλες φορές μέχρι να εξουθενωθεί! Αυτό είναι απολύτως νόμιμο! Ας πρόσεχε!!!

«Την ιδέα αυτή εμείς κατόπιν την τελειοποιήσαμε! Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επένδυση της ζωής μας! Νομοθετήσαμε τη βαρβαρότητά τους και την κάναμε νόμιμο τρόπο ζωής! Αυτή ήταν η συμβολή μας στο θαυμαστό καινούριο κόσμο, που ξεκίνησε τότε ακριβώς που τελείωνε ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος και άρχιζε η απέραντη ειρήνη μας!» προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει καλύτερα ο κύριος Έκτωρ.

«Γι’ αυτό σήμερα όλοι οι φόνοι γίνονται χωρίς όπλα, αίματα και κραυγές. Είναι άηχοι φόνοι, καθημερινοί, με γραμμάτια, συμβόλαια και συναλλαγματικές! Ο πιο αδύναμος φονεύεται αλλεπάλληλες φορές μέχρι να εξουθενωθεί! Αυτό είναι απολύτως νόμιμο! Ας πρόσεχε!!! Ενώ ο πιο δυνατός, αυτός δηλαδή που έχει κάνει δεύτερη φύση του το όραμά μας και δεν αμφιβάλλει για το παραμικρό, βαδίζει αγέρωχος και επιτυγχάνει τα πάντα, θερίζοντας τους πάντες γύρω του. Αυτός είναι ο εκλεκτός μας βλάκας! Τον αμείβουμε και τον τιμούμε! Τον κάνουμε παράδειγμα φωτεινό. Έτσι βυθίζουμε τους άλλους γύρω του, αλλά και αυτόν τον ίδιο ακόμα, πιο βαθιά στο βάλτο της βλακείας τους!» προσπάθησε να διασκεδάσει με τα λεγόμενά της κάπως την κατάσταση η κυρία Ερώικα, αλλά τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αδράνησαν, δεν ακολούθησαν τη μοχθηρή και πρόσχαρη διάθεση της ψυχής της.

ΛΑΟΔΙΚΗ, του Πριάμου

«Λαοδίκην Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην».
( Ιλιάδα ραψ. Γ 124)

Η Λαοδίκη είναι η ομορφότερη κόρη του Πρίαμου και της Εκάβης, σύζυγος του Ελικάονα

«Ωστόσο στην Ελένη μήνυμα τη χιονοβραχιονάτη
η Ίριδα φέρνει· της κουνιάδας της είχε το θώρι πάρει,
της Λαοδίκης, που του Αντήνορα το γιο ήταν παντρεμένη,
τον Ελικάονα, η κόρη η πιο όμορφη του Πρίαμου του ρηγάρχη»
(Ιλιάδα. Ραψ.Γ)

Παραδόσεις μετά τον Όμηρο τη θέλουν, νέα ακόμη και πριν τον γάμο της, να ερωτεύεται τον Ακάμαντα, γιο του Θησέα, όταν εκείνος μαζί με τον Διομήδη στάλθηκαν στην Τροία, για να ζητήσουν πίσω την Ελένη, προτού αρχίσει ο πόλεμος.

Η κόρη εμπιστεύτηκε το μυστικό του έρωτά της στη Φιλόβια, τη γυναίκα του Περσέα, βασιλιά της πόλης Δάρδανο της Τρωάδας.

Εκείνη έπεισε τον άνδρα της να καλέσει τους δύο νέους σε συμπόσιο και να τους βάλει να καθίσουν δίπλα δίπλα, χωρίς όμως να αποκαλύψουν την πραγματική ταυτότητα της Λαοδίκης, που εμφανίστηκε σαν αυλική στο γυναικωνίτη του Πριάμου.