«Ο χρόνος και ο άνθρωπος»

ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ

«Ο χρόνος και ο άνθρωπος»

«Το παρελθόν μιλάει πάντα όπως ένα μαντείο: μόνο ως

αρχιτέκτονες του μέλλοντος, ως γνώστες του παρόντος θα

κατανοήσουμε το χρησμό του…. Καλό είναι τώρα να γνωρίζουμε ότι

μόνον όποιος χτίζει το μέλλον έχει δικαίωμα να δικάζει το παρελθόν»

(Νίτσε)

Οι μελετητές, οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες (φυσικοί,

αστρονόμοι) αλλά και ο απλός – καθημερινός άνθρωπος βρίσκονται σε

μια αέναη διαπάλη με την έννοια του χρόνου και τις υποδιαιρέσεις

του. Οι σχέσεις του ανθρώπου με τις τρεις βασικές υποδιαιρέσεις –

παρελθόν, παρόν, μέλλον – ποικίλλουν ανάλογα με τις θρησκευτικές

πεποιθήσεις, τις επιστημονικές «γνωματεύσεις» αλλά και την απλή

«βιοθεωρία» του καθενός. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης όλοι

αναζητούν τη βασική αιτία αυτής αλλά και τους τρόπους υπέρβασής

της αφού η κατάσταση που βιώνει τον καθηλώνει σε μελαγχολικές

σκέψεις για την επιβίωσή του. Όλοι γρήγορα συνειδητοποιούν τη

βασική θέση: «ότι οι άνθρωποι δημιουργούν το μέλλον τους, ότι οι

σημερινές καταστάσεις είναι αποτέλεσμα των χθεσινών αποφάσεων,

όπως το αύριο θα είναι αποτέλεσμα των σημερινών επιλογών, παρότι

το μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί» (Αντώνης Λιάκος, «Αποκάλυψη,

Ουτοπία και Ιστορία).

Το παρελθόν ο άνθρωπος το βιώνει μόνο ως μνήμη και γνώση.

Δεν έχει καμία εξουσία πάνω του. Δεν μπορεί να το αλλάξει, ούτε να το

ξαναζήσει. Ο χρόνος είναι «ανεπίστροφος», γι’ αυτό τα ιστορικά

γεγονότα είναι μοναδικά κι ανεπανάληπτα. Το παρόν ο άνθρωπος το

αντιλαμβάνεται ως τη μόνη πραγματικότητα γιατί αντιλαμβάνεται πως

μόνο αυτό βιώνει και μόνο αυτό επηρεάζει άμεσα τη ζωή του. Ωστόσο,

διαβλέπει το προσωρινό του χαρακτήρα, αφού η συνεχής ροή των

χρονικών στιγμών εξακοντίζει τα πάντα στο χθες και στο απέραντο

χωνευτήρι του παρελθόντος. Ζώντας, όμως, το παρόν αγωνιά για το

αύριο και προγραμματίζει το μέλλον του. Αυτό από τη φύση του είναι

σκοτεινό, άγνωστο, απρόβλεπτο και ρευστό. Σε αυτό επενδύουν όλες

τις ελπίδες, προσδοκίες και τα όνειρά τους. Η επιθυμία των ανθρώπων

να προβλέψουν το μέλλον προκάλεσε την εμφάνιση της αστρολογίας,

της χειρομαντείας, των μέντιουμ ακόμη και τους ειδικούς στην

«ανάγνωση» του καφέ, τις καφετζούδες.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

 

Απ’ όλες τις δυνάμεις που εργάστηκαν και εργάζονται για να πλάσουν τις τύχες του ανθρώπινου γένους, καμία δεν είναι πιο ισχυρή από την εκδήλωση εκείνη που ονομάζουμε «θρησκεία». Όλοι, σχεδόν, οι κοινωνικοί θεσμοί έχουν κάπου εκεί τη βάση τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η θρησκεία φαίνεται να είναι ο πιο μεγάλος συνεκτικός συντελεστής που έδρασε ποτέ ανάμεσα στις ανθρώπινες ομάδες και, όπως είναι γνωστό, οι θρησκευτικοί δεσμοί αποδείχθηκαν σε πολλές περιπτώσεις ισχυρότεροι και αποτελεσματικότεροι από τον ηθικό νόμο μιας φυλής, ή από την κοινή καταγωγή αλλά και τη συγγένεια ακόμη. Ταυτόχρονα, όμως, η θρησκεία έδρασε και δρα ακόμη σήμερα, ως ο μεγαλύτερος διαχωριστικός και ανταγωνιστικός παράγοντας ανάμεσα στους ανθρώπους, και ως εκ τούτου, καμία άλλη δύναμη δεν πλημμύρισε τον κόσμο με τόσο αίμα, όσο η θρησκεία. Για να κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο της, ας εξετάσουμε το θέμα αυτό μέσα από δύο βασικά στοιχεία του: 1) Το θρησκευτικό αίσθημα και 2) Τις επιπτώσεις της δογματικής θρησκευτικής αντίληψης.

Το θρησκευτικό αίσθημα

 Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να εξιχνιαστούν οι απαρχές της θρησκείας και έχουν εκφραστεί διάφορες απόψεις. Σύμφωνα με μια μελέτη, η ετυμολογία της λέξεως «θρησκεία» προέρχεται από το σημιτικό deresh, που σημαίνει «ο δρόμος του Θεού».(Λ. Φιλιππίδης) Το λατινικό religio σημαίνει επίσης την προσπάθεια γεφύρωσης του κόσμου και του Θεού. Κατά δε τον Πλούταρχο (Βίοι Παράλληλοι – Αλέξανδρος) το ρήμα «θρησκεύω» προέρχεται από τις Θράκισσες γυναίκες, τις Μαινάδες, που έπεφταν σε έκσταση στις Ορφικές και Διονυσιακές ιερουργίες. Δηλαδή, η λέξη «θρησκεία» περιγράφει έτσι την ιερότητα του Μαιναδισμού, σκοπός του οποίου ήταν η ταύτιση της ψυχής με το θεό. Πέρα, όμως, από την ετυμολογία για την οποία υπάρχουν προφανώς και άλλες απόψεις, οι διάφοροι μελετητές προσπάθησαν να διακρίνουν την προέλευσή της και τη χρησιμότητά της στην ανθρώπινη ζωή. Ορισμένοι θεωρούν ότι προήλθε από τη λατρεία των προγόνων ή προγονικών πνευμάτων, και την αγωνία του ανθρώπου για την μετά το θάνατο τύχη τόσο των αγαπημένων προσώπων όσο και την δική του.

 Μελετώντας τις αρχαίες θρησκείες των Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Κινέζων, Ινδιάνων της Αμερικής κλπ, διακρίνουμε καθαρά ίχνη του γεγονότος ότι η προγονική λατρεία των λαών αυτών υπήρξε η αρχή της θρησκείας τους. Από την άλλη πλευρά, μελέτες απάνω στις αρχαίες «άριες» φυλές δείχνουν ότι στους λαούς αυτούς η θρησκεία προήλθε μάλλον από τη λατρεία της φύσεως. Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες όσο και οι βόρειοι Ευρωπαίοι έχουν μυθολογία που θεωρείται από πολλούς  ερευνητές ως αφηρημένη φυσιολατρεία, που γίνεται αργότερα θεολατρεία. Εν τούτοις, τα λεγόμενα του Πλατωνικού Τίμαιου για την προΰπαρξη της ψυχής σε κόσμους θεϊκούς όπου γεννήθηκε και είχε την πρώτη εποπτεία όλων των αληθειών τού όντος, μας κάνει να σκεφτόμαστε: Μήπως η θρησκεία προέρχεται από την ανάμνηση αυτού του θεϊκού τόπου, όπου έζησε πριν την κάθοδό της στον υλικό κόσμο; Υπάρχει μια άλλη άποψη που θεωρεί ότι η πρώτη λάμψη της θρησκείας έρχεται από την κατάσταση του ονείρου. Γιατί τα όνειρα , όπως υποστηρίζεται, δείχνουν στον άνθρωπο πως όταν το σώμα μοιάζει με νεκρό στη διάρκεια του ύπνου, υπάρχει κάτι άλλο που λειτουργεί και ζει στους ονειρικούς κόσμους, και δεν προέρχεται απαραίτητα πάντοτε από τις γνωστές φυσικές αισθήσεις και λειτουργίες του εγκεφάλου. Να τολμήσουμε να αναρωτηθούμε κατά πόσο το όνειρο μπορεί να μας φέρνει κάποια ανάμνηση  από το θεϊκό τόπο του Πλάτωνα; Ένα τρίτο στοιχείο προς την ίδια κατεύθυνση μάς δίνει ο Κ. Γιουνγκ, ο οποίος μελέτησε και ανέπτυξε τη θεωρία των αρχετύπων στο πρόσφατο παρελθόν. Όπως, λοιπόν, μας λέει ο ίδιος τα αρχέτυπα δεν μεταδίδονται με την παράδοση όπως τόσα άλλα πράγματα από την αρχαιότητα έως σήμερα, αλλά μπορούν να αναδυθούν αυθόρμητα σε οποιοδήποτε χωρόχρονο δίχως καμία εξωτερική επίδραση. Ότι είναι μια αυτόματη λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής, και τούτο συμβαίνει διότι οι αρχετυπικές εικόνες ανήκουν στις ύψιστες αξίες της και βρίσκονται στον ουρανό όλων των φυλών από αμνημονεύτων χρόνων. Θα ήταν μάλιστα, ισχυρίζεται, μεγάλη απώλεια να τις απορρίψουμε θεωρώντας τις ως ανάξιες λόγου ή προκαταλήψεις. Θα μπορούσε αυτός ο αρχετυπικός κόσμος του Κ. Γιουνγκ να ταυτισθεί με τον κόσμο  των Πλατωνικών Ιδεών; Αν, λοιπόν, η ανάπτυξη της θρησκευτικής άποψης για την οποία μας μιλά στις εργασίες του (βλ. αρχή κειμένου) βασίζεται στην ανάδυση της αρχετυπικής εικόνας στην ανθρώπινη ψυχή, τότε ίσως θα πρέπει να ρωτήσουμε για τρίτη φορά αν πρόκειται για ανάμνηση. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή μέσω της ανάμνησης που εκφράζεται ως θρησκευτικό αίσθημα, ο άνθρωπος φαίνεται πως αποκτά ένα είδος συνδέσμου ανάμεσα στην ψυχή του και το Αιώνιο.

Γιατί κάποιοι είναι τυχεροί και κάποιοι άλλοι δεν είναι;

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς 

Επειδή σε περιόδους σαν τις σημερινές, και ιδιαίτερα με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, χρειαζόμαστε όση περισσότερη τύχη μπορούμε να βρούμε παραθέτω ένα παλαιότερο και πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε, στο Rider's Digest.

Εδώ και αιώνες, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τη δύναμη της τύχης.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η τύχη, καλή ή κακή, είναι κάτι που συμβαίνει απλά χωρίς να μπορούμε να το αλλάξουμε και κάποιοι άλλοι ότι μόνοι μας διαμορφώνουμε την τύχη μας.

Με στόχο να ερευνήσουν επιστημονικά γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι σταθερά τυχεροί ενώ άλλοι δεν είναι, ερευνητές έβαλαν αγγελίες σε περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας για εθελοντές και από τις δύο κατηγορίες. Ανταποκρίθηκαν τετρακόσιοι άνθρωποι όλων των κοινωνικών στρωμάτων.

Για ένα διάστημα δέκα ετών, οι ερευνητές τους πήραν συνεντεύξεις, τους ζήτησαν να συμπληρώσουν προσωπικά ημερολόγια, ερωτηματολόγια και τεστ ευφυΐας, και στη συνέχεια τους κάλεσαν στο εργαστήριο για τη διεξαγωγή πειραμάτων. Ανακάλυψαν ότι οι τυχεροί άνθρωποι είναι τυχεροί γιατί εφαρμόζουν κάποιες βασικές αρχές:

• Αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους τυχαίνουν 
• Πραγματοποιούν προβλέψεις, σχετικά με τον εαυτό τους, που τις εκπληρώνουν από μόνοι τους μέσα από μια θετική προσδοκία 
• Υιοθετούν μια στάση ταχείας αντίδρασης που γυρίζει την κακή τύχη σε καλή (όπως αντιδρά ένα ελατήριο όταν το πιέζουμε, το στρίβουμε κ.λπ.)    

Έδωσαν για παράδειγμα, στους άτυχους και στους τυχερούς μια εφημερίδα και τους ζήτησαν να προσδιορίσουν πόσες φωτογραφίες είχε μέσα. Κατά μέσο όρο, οι άτυχοι ξόδεψαν δύο περίπου λεπτά σ’ αυτήν την άσκηση – ενώ οι τυχεροί λίγα μόνο δευτερόλεπτα.

Στην 2^η σελίδα της εφημερίδας, με μεγάλα γράμματα, βρισκόταν ένα μήνυμα «Σταματήστε το μέτρημα: Υπάρχουν 43 φωτογραφίες μέσα σ’ αυτήν την εφημερίδα.» Οι τυχεροί είχαν την τάση να εντοπίζουν αυτό το μήνυμα ενώ οι άτυχοι όχι.

Στα άδυτα του εγκεφάλου μας

Χάρη στη βελτίωση των τεχνικών απεικόνισης του εγκεφάλου και των βιολογικών γνώσεων αρχίζουμε να βλέπουμε τους νευρώνες της συνείδησης και τις λεπτές αποχρώσεις του μηχανισμού του μυαλού μας. 

Γνωσιακός έλεγχος - Πλησιάζοντας την έδρα της συνείδησης 

Το ερώτημα «Τι είναι η συνείδηση;» αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγάλα όρια της σύγχρονης επιστήμης. Χάρη σε μελέτες που έγιναν σε ανθρώπους και σε ζώα γνωρίζουμε πλέον ότι πρόκειται για μια κατάσταση με πολλές λεπτές αποχρώσεις, της οποίας η φύση και η ένταση ποικίλλουν ανάλογα με το εγγενές επίπεδο δραστηριότητας του εγκεφάλου, το χημικό μικροκλίμα του και τις πληροφορίες που λαμβάνει από τον έξω κόσμο. 

Εκμεταλλευόμενοι τις φυσικές μεταπτώσεις των καταστάσεων της εγρήγορσης, του ύπνου και των ονείρων αρχίζουμε τώρα να διερευνούμε πώς εκφράζεται και ελέγχεται η συνείδηση. Για παράδειγμα, έχω συμμετάσχει σε μελέτες που συγκρίνουν την ενεργοποίηση του εγκεφάλου στον ύπνο RΕΜ με αυτή των καταστάσεων συνειδητού ή διαυγούς ονείρου, στις οποίες διατηρούμε μεγάλο μέρος των εκτελεστικών εγκεφαλικών λειτουργιών. Φαίνονται να επιβεβαιώνουν τον κεντρικό ρόλο μιας συγκεκριμένης περιοχής του πρόσθιου εγκεφάλου- του πλαγιοραχιαίου προμετωπιαίου φλοιού- στη ρύθμιση πολλών βασικών πλευρών της συνείδησης, μεταξύ των οποίων η προσοχή, η λήψη αποφάσεων και η εκούσια δράση. 

Οι τεχνικές απεικόνισης, σε συνδυασμό με τις συνετές μετρήσεις υποκειμενικών εμπειριών και τις λεπτομερείς μελέτες σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο, θα εμβαθύνουν ακόμη περισσότερο τις γνώσεις μας γύρω από τα γνωσιακά κέντρα εντολών μας μέσα στα επόμενα χρόνια. Με τη βοήθειά τους ελπίζουμε να λύσουμε το αίνιγμα της συνείδησης και ίσως ακόμη και να διορθώσουμε τις δυσλειτουργικές καταστάσεις του εγκεφάλου που σήμερα αποκαλούμε ψυχικές ασθένειες.

Πώς να γίνεις δημοφιλής στο Facebook

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας καθώς πλέον μέσω αυτών εκφραζόμαστε, δημιουργούμε νέες γνωριμίες και συνδεόμαστε με άλλους ανθρώπους αλλά παίρνουμε και αποδοχή! Ειδικά στο Facebook, το πλέον αναγνωρίσιμο από όλα τα μέσα, έχουμε την ανάγκη να δούμε πως όσα ανεβάζουμε- και τα οποία αντιπροσωπεύουν τις απόψεις και τα θέλω μας- έχουν απήχηση στους φίλους που έχουμε εκεί. Κάθε ανάρτηση έχει τη δική της σημασία και ασφαλώς θέλουμε να λάβει όσο περισσότερη αποδοχή και θετική ανταπόκριση. Όσο περισσότερη είναι αυτή η ανταπόκριση, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η επισκεψιμότητα στο προφίλ μας αλλά και η δημοτικότητα μας!

Για κάποιον που θέλει να γίνει δημοφιλής στο Facebook υπάρχουν μερικοί έξυπνοι τρόποι προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση και likes στις αναρτήσεις του. Είναι τρόποι που χρησιμοποιούν οι πιο δημοφιλείς χρήστες και σίγουρα έχουν δει πολύ θετικά αποτελέσματα από τη στιγμή που άρχισαν να τους υιοθετούν! Είναι έξυπνοι, χρηστικοί και σίγουρα αποδεικνύονται πολύ σημαντικοί στο να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το Facebook!

Ποιοι είναι οι τρόποι για να γίνεις δημοφιλής στο Facebook:

1. Δώσε σημασία στην ώρα. Σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει, το καλύτερο διάστημα να κάνεις μία επιτυχημένη ανάρτηση στο Facebook είναι ανάμεσα στις 6 και 9 το βράδυ. Αυτό δεν είναι περίεργο αφού το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι χαλαρώνουν μετά από τη δουλειά τους και γενικά ξεκουράζονται-οπότε η ευκολότερη λύση είναι να μπουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να δουν τι έχει συμβεί όλη την υπόλοιπη ημέρα.
2. Μην φορτώνεις τον Τοίχο σου. Άλλος ένας τρόπος να γίνεις δημοφιλής στο Facebook είναι με το να ελέγχεις τη ροή των αναρτήσεων σου. Μπορεί σε εσένα να φαίνεται χαριτωμένο το να αναρτάς συνεχώς πράγματα από την καθημερινότητα σου, ωστόσο για τους άλλους αυτό μπορεί να γίνει βαρετό και να χάσουν το ενδιαφέρον τους. Φρόντισε να αφήνεις περιθώριο στον χρόνο κάθε ανάρτησης σου-γενικά φαίνεται πως είναι καλό να περιμένεις γύρω στις 4-5 ώρες πριν αναρτήσεις κάτι καινούριο. Οι πιο δημοφιλείς χρήστες του Facebook αναφέρουν πως κάποιες φορές μπορεί να απουσιάζουν και για 2-3 ημέρες από την πλατφόρμα, και όταν επιστρέφουν με κάποια ανάρτηση αυτή εκτοξεύεται στα ύψη.

Μπλε χιόνι έριξε στην Αγία Πετρούπολη -Πανικός στους κατοίκους (video)

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης, όταν αντίκρισαν τους δρόμους αλλά και τα κτίρια της ρωσικής μεγαλούπολης καλυμμένα με μπλε χιόνι! Χιλιάδες σχολίασαν το αλλόκοτο καιρικό φαινόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – οι περισσότεροι μάλιστα εξέφρασαν έντονη ανησυχία μήπως το χιόνι είναι μολυσμένο με τοξίνες.

Ήταν τέτοιο το κύμα πανικού που η αρμόδια υπηρεσία Περιβάλλοντος έστειλε συνεργεία για να συλλέξουν δείγματα, που εστάλησαν για εργαστηριακή ανάλυση. Όπως είπαν οι αρμόδιοι, τα περισσότερα δείγματα είχαν ένα ελαφρύ κυανό χρώμα, αν και ορισμένα ήταν μωβ. Οι Αρχές διεξάγουν έρευνα για το περιστατικό.

Όμορφο σε κάνει το έξω, γοητευτικό το μέσα

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που σε κέρδισε κατά καιρούς στον εκάστοτε άνθρωπο που κατάφερε τελικά να σε γοητεύσει; Δεν ξέρω πώς το λένε κι αν περιγράφεται, σίγουρα όμως δεν αρκεί μόνο η εξωτερική εμφάνιση για να εντυπωθεί κάποιος στο μυαλό σου. Η έλξη έχει πολλά πρόσωπα, αλλά όσο κι αν δεν εξηγείται, άλλο τόσο δεν αμφισβητείται. Όταν μας ελκύει κανείς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όσα μας κάνει να νιώθουμε κι αυτό αργά ή γρήγορα εξελίσσεται ώσπου ξεσπάει.

Εκεί έξω μας αρέσουν πολλοί άνθρωποι. Περαστικοί που τραβάν την προσοχή μας λόγω παρουσιαστικού, γνωστοί που εξωτερικά είναι αυτό που λέμε «ο τύπος μας» και πάει λέγοντας. Πόσοι από αυτούς, όμως, θα μπορούσαν να μας παγιδέψουν στα δίχτυα του αληθινού έρωτα; Και τι είναι εκείνο που κάνει ορισμένους ανθρώπους ακαταμάχητους; Ένα όμορφο περίβλημα πάντα κερδίζει την πρώτη εντύπωση, μα δε στέκεται ικανό να σε κρατήσει αν το εσωτερικό διαψεύσει τις προσδοκίες σου. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους.

Η εμφάνιση σε καθιστά όμορφο, αλλά η προσωπικότητα σε απογειώνει σε γοητευτικό. Και πίστεψέ με τις περισσότερες φορές το δεύτερο μετράει διπλά μιας κι οτιδήποτε απλώς όμορφο δε σημαίνει απαραιτήτως κι ενδιαφέρον. Οι κούκλες είναι συνήθως όμορφες, μα δεν έχουν κάτι παραπάνω να προσφέρουν. Η γοητεία είναι συνδεδεμένη μ’ εκείνο το μυστήριο κάτι που κανείς ως τώρα δεν μπόρεσε να ονομάσει επαρκώς.