Τα αέρια δεν φέρνουν την ευτυχία

Π​​ολλά ΜΜΕ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολίτες πρώτης κατηγορίας (πολιτικοί), πολίτες δεύτερης κατηγορίας απεγνωσμένοι από την κρίση, και άπειροι εμπειρογνώμονες αναζητούν σωτηρία σε ενεργειακά κοιτάσματα. Οικονομικά, στρατιωτικά, γεωπολιτικά και κατά τόπους νεφελώδη προφητικά ρητά ανακατεύουν στο μυαλό ένα θολό αέριο συνωμοτικής θεογονίας. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Τα τεκμηριωμένα αποθέματα του πλανήτη σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και γαιάνθρακα είναι άνισα κατανεμημένα. Δεκαοκτώ μόνο χώρες έχουν κοιτάσματα που αξίζουν πάνω από 2 τρισ. δολάρια, με πρώτη στη λίστα τη Ρωσία (25 τρισ.).

Ειδικότερα για το φυσικό αέριο (περί ου γίνεται λόγος σε Ελλάδα και Κύπρο) τα τεκμηριωμένα παγκόσμια αποθέματα εκτιμώνται συνολικά σε δυνητικό πλούτο περίπου 20 τρισ. δολαρίων, αν (έμφαση στο «αν») εξορυχθούν. Τα πιθανολογούμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο («Αφροδίτη» στην Κύπρο, και τα αρκετά μεγαλύτερα «Λεβιάθαν» στο Ισραήλ και «Zhor» στην Αίγυπτο) αποτελούν συνολικά πολύ λιγότερο από 1% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Αν ολόκληρη η «Αφροδίτη» εξορυχθεί, το αέριά της αξίζουν σήμερα περίπου 20 δισ. δολάρια. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα κανένα σημαντικό κοίτασμα με αντίστοιχο επίπεδο τεκμηρίωσης και αντίστοιχη χρονική εγγύτητα εξόρυξης. Επίσης, οι μελλοντικές τιμές είναι απρόβλεπτες. Π.χ. οι τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου υποχώρησαν 30% από το 2013. Με ανάδειξη σχιστολιθικών μεθόδων και προώθηση άλλων μορφών ενέργειας, η συνολική αξία των κοιτασμάτων ίσως υποχωρήσει περισσότερο.

Το κέρδος πηγαίνει κυρίως στις εταιρείες εξόρυξης και αξιοποίησης. Το «κυρίαρχο κράτος» (εδώ γελάνε) συνήθως παίρνει μικρό ποσοστό και προσθέτει φόρους, οπότε οικειοποιείται τελικά περίπου 20% του κέρδους. Επίσης διεκδικεί όφελος από μείωση εξόδων για εισαγωγή ενέργειας, ενώ χώρες με δικό τους νόμισμα βελτιώνουν τη νομισματική τους ισοτιμία λόγω ευνοϊκότερου ισοζυγίου πληρωμών. Υπάρχουν όμως κι αστάθμητοι παράγοντες. Σημαντικό έμμεσο δημόσιο κόστος είναι η ανάγκη στρατιωτικής προκάλυψης, π.χ. το Ισραήλ υπολογίζει κόστος 3 δισ. δολαρίων ώστε με πολεμικό ναυτικό να προστατεύσει τον «Λεβιάθαν». Οι επιδράσεις στο περιβάλλον διαφέρουν ανάλογα με τη μορφή ενέργειας και τις περιστάσεις. Μπορεί τελικά να αποτελούν τη μεγαλύτερη ωφέλεια ή βλάβη.

Πώς να κόψετε τις ανθυγιεινές Αιθερικές χορδές

Είναι περίεργο το πώς οι σχέσεις μας με κάποιους ανθρώπους μπορούν να ελέγξουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας.

Όλοι έχουμε Αιθερικές χορδές, έχουμε γεννηθεί με αυτές. Μας επιτρέπουν να αισθανόμαστε την σχέση μας με ότι έχουμε δεθεί. Έχει μεγάλη σημασία το να ξέρουμε πώς να διατηρήσουμε τις υγιής Αιθερικές χορδές και να κόψουμε τις περιττές.

Οι Αιθερικές χορδές συνδέουν την ανθρωπότητα. Εκδηλώνουν από γενικές αλληλεπιδράσεις μέχρι την αγάπη, τον φόβο και τον θυμό. Οι Αιθερικές χορδές μπορούν να παρέχουν συναισθήματα ενσυναίσθησης, αγάπης, συμπόνιας, μίσους, φόβου, σύνδεσης, αηδίας και αφοσίωσης.

Με όλους όσους συναντήσουμε στη ζωή μας θα συνδεθούμε με μια Αιθερική χορδή. Τα πιο συνηθισμένα μέρη για σύνδεση είναι η κορυφή της κοιλιάς (ηλιακό πλέγμα) και οι Αιθερικές χορδές από το τσάκρα του τρίτου ματιού (στο μέτωπο) και από το τσάκρα της καρδιάς (στο στήθος). Ακόμα και αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τις βλέπουν, μας επηρεάζουν όλους.

Ωστόσο, αν αγαπάμε κάποιον, η Αιθερική χορδή μπορεί να γίνει ορατή. Συγκεκριμένα, όταν είμαστε ερωτευμένοι με κάποιον, αυτόματα προωθούμε μια ενεργειακή χορδή με αυτό το άτομο. Με το να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μέσω της αλληλεπίδρασης με ένα άτομο που έχουμε μια ρομαντική σχέση, η Αιθερική χορδή σταδιακά ενδυναμώνεται και μεγαλώνει.

Σύμφωνα με την Doreen Virtue, μια πνευματική συγγραφέα, η Αιθερική χορδή αντιπροσωπεύει ένα σωλήνα που συνδέει δύο ανθρώπους μέσω της ενέργειας που ρέει μεταξύ τους. Με μια τέτοια Αιθερική χορδή, επικοινωνούμε με τον άλλον και γνωρίζουμε τις σκέψεις του. Είναι σαν την τηλεπάθεια.

Ακόμα και αν οι Αιθερικές χορδές φαίνονται φοβερές, τι συμβαίνει αν έχουμε μια με ένα άτομο που τώρα δεν αγαπάμε;

Χρειαζόμαστε πάντα αληθινές στενές σχέσεις με άλλα ώριμα πρόσωπα για τη διαρκή μας ανάπτυξη (ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Η απομόνωση είναι μια εκφοβιστική έννοια για τα περισσότερα άτομα. Έχουμε βαθειά ανάγκη για συντροφικότητα, για τη δημιουργία σχέσεων. Έχουμε μια ισχυρή φυσική τάση για αισθησιακή και σεξουαλική ικανοποίηση. Χρειαζόμαστε στοργή, βοήθεια, ενθάρρυνση και αγάπη.
Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με την επιλογή, είτε να μπούμε σε στενή σχέση, πράγμα που απαιτεί ένα βαθμό παραίτησης και αναπροσαρμογής από τον αποκτηθέντα εαυτό, είτε να απομονωθούμε. Η τελευταία εκλογή είναι πολύ βαρειά και απειλητική. Οι περισσότεροι θα επιλέξουν τις στενές σχέσεις με οποιοδήποτε αντίτιμο -γιατί η εναλλακτική λύση είναι η μοναξιά.

Χρειαζόμαστε πάντα τους άλλους για τη διαρκή μας ανάπτυξη και επιβεβαίωση. Η αληθινή στενή σχέση είναι μια θετική ισχύς μόνον αν είναι ο συνδυασμός δυνάμεων και ενέργειας με άλλα ώριμα πρόσωπα για τη συνεχή ανάπτυξη και των δύο. Είναι μια σκόπιμη παραίτηση ορισμένων πλευρών του αυτόνομου εαυτού κάποιου,με την επιθυμία να πάρει περισσότερα. Μέσα, κύρια, από τη στενή σχέση, τη διαρκή συντροφικότητα μπορούμε να δούμε τον γνήσιο κόσμο ενός άλλου ανθρώπου και να έχουμε μια γνήσια αντανάκλαση του δικού μας. Για το λόγο αυτό είναι τόσο εύκολο να αγαπάμε περιστασιακούς φίλους και τόσο δύσκολο να αγαπάμε εραστές. Η επένδυσή μας σ’ ένα φίλο είναι πολύ λιγότερο αποκαλυπτική και απαιτητική από εκείνη σ’ ένα σύντροφο στη ζωή μας, και επίσης, μακροπρόθεσμα, πολύ λιγότερο αποδοτική στην ανταμοιβή της για την ανάπτυξη.

Ευριπίδης: Τί πιο αγαπητότερο πράγμα υπάρχει απ' την πατρίδα;

Πατρίδα

Εμπρός παίδες Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, τα παιδιά, τις γυναίκες, των πατρώων θεών το έδαφος και των προγόνων τους τάφους. Ο αγώνας είναι για όλα.

Αισχύλος

Για την άμυνα και τη σωτηρία της πατρίδας πρέπει να διαθέτομε κάθε κόπο και αγώνα και κίνδυνο και κάθε θυσία.

Δημοσθένης

Τί πιο αγαπητότερο πράγμα υπάρχει απ' την πατρίδα;

Ευριπίδης

Είναι ένδοξος ο θάνατος για κείνον που πολεμάει για την πατρίδα, ξέροντας πως η γυναίκα και τα παιδιά του βρίσκονται σε ασφάλεια, και το σπίτι του παραμένει απαραβίαστο.

Όμηρος

Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.

Όμηρος

Είναι γλυκός και ένδοξος ο θάνατος για την πατρίδα.

Οράτιος

Η αγάπη για την πατρίδα είναι ισχυρότερη κι από τη λογική.

Οβίδιος

Πρέπει να πεθαίνουμε για την πατρίδα μας.

Περίανδρος

Γιατί οι άντρες δεν μας ακούνε όταν τους μιλάμε;

Έχει συμβεί σε όλες μας. Εμείς, οι γυναίκες συχνά παραπονιόμαστε ότι οι άνδρες, ειδικά όταν βρίσκονται σε μακροχρόνια σχέση, δεν μας ακούνε. Νιώθουμε πως το μόνο πράγμα που τους νοιάζει είναι η μπάλα και το σεξ και πως δε μπορούν να επικοινωνήσουν.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνδρες και οι γυναίκες τείνουν να προσεγγίζουν τα προβλήματα με διαφορετικό τρόπο και να έχουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας.

Γιατί, λοιπόν, οι άντρες δεν ακούνε τις γυναίκες όταν μιλάνε;

1. Είναι λακωνικοί.

Οι γυναίκες, γενικά, μιλούν με το συναίσθημα. Από την άλλη, οι άντρες είναι περισσότερο πρακτικοί και λακωνικοί. Όταν η σύντροφός τους αρχίζει να τους εξιστορεί τί της συνέβη, εκείνοι απλά θα μείνουν στα γεγονότα. Το υπόλοιπο της συζήτησης, δηλαδή τις “σάλτσες”, δε θα τις παρακολουθήσουν καν.

2. Δε μπορούν να τις καταλάβουν.

Όπως είπαμε, τα θηλυκά έχουν την τάση να λειτουργούν με τα συναισθήματά τους. Αυτό το χαρακτηριστικό τις κάνει να δίνουν σημασία σε πράγματα που οι άντρες δεν καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, μία γυναίκα μπορεί να μιλάει για ώρες για κάτι που τη στενοχώρησε, ενώ ο σύντροφός της από την άλλη, να το θεωρεί τόσο ανούσιο, που από ένα σημείο και μετά σταματά να την προσέχει.

3. Σκέφτονται κάτι άλλο.

Όχι, μην αγχώνεσαι, δεν εννοούμε κάποια άλλη. Οι άντρες εστιάζουν τόσο πολύ σε αυτό που σκέφτονται ή κάνουν, που κατεβάζουν ρολά για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους. Δεν είναι ότι αγνοούν τις γυναίκες τους. Είναι απλά ότι δε μπορούν να ασχοληθούν με πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

Ἰδιαιτέρας σπουδαιότητος συμβολισμοὶ (πρὸ τοῦ Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου!)

Δῶστε ἰδιαίτερη προσοχὴ στοὺς συμβολισμοὺς πρὶν νὰ ἀρχίσετε τὸν πόλεμο!  

Tο συνθηματικό κωδικό όνομα του αεροπλανοφόρου Harry Truman, που εστάλη στην Συρία είναι Lone Warrier (μετάφραση: μοναχικός πολεμιστής). Ο Harry Truman ήταν ο μοναδικός Αμερικανός πρόεδρος, που διέταξε δύο φορές πυρηνικό πλήγμα σε πόλεμο. Πώς θα φανταζόσασταν τον μοναχικό πολεμιστή με αμερικανική προέλευση ως εικόνα;

Στην δεύτερη εμφάνισή του, ίσως να ήταν κάπως έτσι:

Και δεν είναι μόνο η απειλή του πολέμου.

Ὀπως εύστοχα υποδεικνύει σε άρθρο του το Zero Hedge, o δείκτης S@P την περίοδο της κρίσεως με αφορμή τα γεγονότα στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα κατά την προεδρία του JFK την περίοδο 1962-1963 κινείται παράλληλα σήμερα επί προεδρίας Τrump.

Ὥρα σκυλεύσεως νεκρῶν

Ἕνας θρῆνος (πρόσκαιρος* φυσικά…!!!) ἔχει σηκωθῆ στὴν χώρα. 
Ἕνας νέος ἄνθρωπος, ὁ σμηναγὸς Γεώργιος Μπαλταδῶρος, ἀπωλέσθη αἰφνιδίως ἐχθές, γιὰ τοὺς ὁποίους (ἐπισήμως κι ἀνεπισήμως, ἀληθεῖς κι ἀληθοφανεῖς) λόγους.
Ἡ ἀπώλεια μεγάλη γιὰ τοὺς οἰκείους τους μὰ καὶ γιὰ ὅλους μας. 
Πάντα εἶναι μεγάλη ἡ ἀπώλεια ὅταν χάνεται ἕνας ἄνθρωπος καὶ ἰδιαιτέρως ἕνας νέος ἄνθρωπος.

Ὁ θρῆνος ποὺ ἀπὸ ἐχθὲς σηκώθηκε ἔχει πολλαπλὰ αἴτια. Προσωπικά, κοινωνικὰ κι ἐθνικά.
Ἐκτὸς τοῦ ὅ,τι συζητᾶμε γιὰ ἕναν νέο παλληκάρι, ἐπίσης γνωρίζουμε πὼς ἐπρόκειτο γιὰ ἕναν ἄρτια ἐκπαιδευμένο ἀξιωματικὸ τῆς Πολεμικῆς μας ἀεροπορίας, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ ἕναν οἰκογενειάρχη, ποὺ ἡ οἰκογένειά του τὸν χρειαζόταν περισσότερο ἀπὸ ποτέ, ἐφ΄ ὅσον τὰ παιδιά του εἶναι ἀνήλικα καὶ ἀπολύτως ἐξαρτώμενα ἀπὸ τὸν ἀπωλεσθέντα γονέα τους.
Ὁ θρῆνος ἄλλως τέ, πάντα, εἶναι ἀναγκαῖος καὶ σεβαστὸς στὴν ἀπώλεια…

Ὅμως…
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν θρῆνο σηκώθηκε καὶ ἡ σκόνη τῆς σκυλεύσεως, ἀπὸ κάθε πλευρά, ἔνθεν κακεῖθεν, ἀποδεικνύοντας (δυστυχῶς μας) πὼς περισσότερο ἀπὸ ὅλα μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ φαίνεσθαι παρὰ τὸ εἶναι.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΟΝ

Ο νους είναι έτσι "φτιαγμένος", δηλαδή έχει "εκπαιδευθεί" με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιλαμβάνεται, να συγκρίνει και να ερμηνεύει τη διαφορετικότητα των μορφών σ’ αυτόν τον κόσμο και είναι κομβικής σημασίας γεγονός, ότι εμείς κάνουμε το λάθος να τον χρησιμοποιούμε για να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό, που δεν έχει ούτε μορφή, ούτε βάρος, ούτε υλική-οργανική υφή, αλλά στην ουσία είναι κάτι το τελείως διαφορετικό.

Τον αληθινό μας εαυτό δεν μπορούμε να τον δούμε γιατί υπερβαίνει όλες τις μορφές, όλες τις ονομασίες και όλους τους προσδιορισμούς που ορίζουν τον υλικό αυτόν κόσμο. Όταν πιστεύεις ότι είσαι μία μορφή, ένα αντικείμενο, ένα υλικό κατασκεύασμα, δηλαδή, με λίγα λόγια, όσο και να λες με τον νου σου ότι έχεις αντιληφθεί τον αληθινό σου εαυτό, δεν μπορείς να το πιστέψεις, και με την πρώτη ευκαιρία θα εμφανιστεί πάλι η αίσθηση της διαφορετικότητας και της χωριστότητας από τους άλλους και το σύνολο. Είναι σαν κάποιος να σου διηγείται κάτι που έχει ζήσει και εσύ να του λες ότι τον καταλαβαίνεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορείς να τον καταλάβεις πραγματικά, γιατί δεν μπορείς να νοιώσεις το βίωμά του, αλλά μόνο να αντιληφθείς την περιγραφή που σου κάνει και στην οποία μάλιστα θα δώσεις τη δική σου ερμηνεία.

Δυστυχώς, έχουμε δώσει σε αυτόν ακριβώς τον "εκπαιδευμένο" έτσι νου μας πολύ μεγάλη εξουσία και ατυχώς αποδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία σε ότι πρεσβεύει, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα συνεργασθεί μαζί μας και ότι θα μας αφήσει ήσυχους, αλλά αυτό, προφανώς, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Αν θέλουμε να βρούμε την ηρεμία μας και την ψυχική μας γαλήνη, πρέπει να είμαστε ο αληθινός μας εαυτός και όχι να περιμένουμε πότε θα ηρεμήσει ο νους μας και θα μας αφήσει ήσυχους. 

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗΣ!

Τα ψυχικά προβλήματα είναι η βάση όλων των νόσων και αυτό πλέον έχει διαφανεί ξεκάθαρα από πολλές πλευρές. Οι επιστήμονες της υγείας, όμως, εξακολουθούν σε πολλές περιπτώσεις να ενοχοποιούν διάφορους άλλους παράγοντες και μεταξύ αυτών και την κληρονομικότητα.

Αυτό όμως που πραγματικά συμβαίνει, είναι ότι αυτό που κυρίως «κληρονομείται» από τον πάσχοντα γονέα είναι τα ψυχικά προβλήματα που ο ίδιος φέρει, με τα οποία πολύ εύκολα μπορεί να «φορτώσει» το παιδί του, αφού ο ίδιος κατέχει στη ζωή και την ανάπτυξη του παιδιού του δεσπόζουσα θέση. Έτσι συνήθως οι γονείς ξεφορτώνουν πάνω στα παιδιά τους όλα τους τα ψυχολογικά προβλήματα, όπως ανασφάλειες και ψυχικές αποκλίνουσες συμπεριφορές, με αποτέλεσμα τα παιδιά να αναπτύσσουν ακριβώς τις ίδιες συμπεριφορές και την ίδια παθογένεια και αυτό το γεγονός εμείς το εκλαμβάνουμε ως κληρονομικότητα. Γι’ αυτό πλέον σήμερα χάνει συνεχώς έδαφος η επιστήμη της «Γενετικής», τουλάχιστον έτσι όπως έχει καθιερωθεί και κερδίζει συνεχώς έδαφος η λεγόμενη επιστήμη της «Επιγενετικής».

Το «πρόγραμμα ανθρώπινου γονιδιώματος» ολοκληρώθηκε το 2003 και τότε ήταν που άρχισε το «πρόγραμμα ανθρώπινου επιγονιδιώματος». 'Οταν αυτό ολοκληρωθεί, πολλοί πιστεύουν ότι το «πρόγραμμα ανθρώπινου γονιδιώματος» θα μοιάζει με σχολική εργασία παιδιών του Μεσσαίωνα! Αυτή η νέα επιστήμη, η επιστήμη της επιγενετικής, που αφορά τη μελέτη των τρόπων που εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν το DNA και επιφέρουν αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση, φαίνεται να φέρνει μία μεγάλη ανατροπή στον χώρο των επιστημών της υγείας, αφού ακόμη και τα βλαστοκύτταρα, καθώς και το DNA, όπως φαίνεται από διάφορες έρευνες, μπορούν να τροποποιηθούν μέσω ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, θετικών νοητικών καταστάσεων, θετικής πρόθεσης, καθώς και θετικών συναισθημάτων.

Λατρεύοντας τὸν …δήμιό μας ὡς …«Θεό μας»!!!

Εἶναι γεγονὸς πὼς τὰ θύματα, μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα, φθάνουν ἀκόμη καὶ στὸ σημεῖον νὰ …λατρεύουν τοὺς δημίους τους. Σήμερα αὐτὸ ἀποκαλεῖται «σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης», ἀλλὰ ὡς διαδικασία μᾶς συμβαίνει διαρκῶς, ἀπὸ τότε ἀκόμη ποὺ ἡ ἀνθρωπότης ἔκανε τὰ πρῶτα δειλά της βήματα στὸν πλανήτη…

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».

Ἐδῶ μάλιστα, στὴν Ἑλλάδα μας, μποροῦμε σήμερα πολὺ εὔκολα νὰ διαπιστώσουμε τὸ γιατὶ πανηγυρίζουν οἱ ψηφίσαντες κάποιο κόμμα. Μάλιστα, ὡς νέοι γενίτσαροι, εἶναι αὐτοὶ ποὺ γίνονται …«βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως», ὅταν κατὰ κράτος ἡττηθοῦν. Τὸ εἴδαμε νὰ συμβαίνῃ στὴν Μακρόνησο, τὸ εἴδαμε στὴν «δοξασμένη περίοδο τῆς μεταπολιτεύσεως» καὶ τὸ βλέπουμε, ἀκόμη καὶ σήμερα, στὴν μετὰ μΠατΣοΚ ἐποχή, ὅπου τὰ ἡττημένα «συντρόφια», τὰ καπελωμένα πλέον ἐπισήμως ἐκ τοῦ σιωνιστικοῦ σοσιαλισμοῦ, συνειδητοποιημένα καὶ ὑπάκουα μαριονετίδια, σήμερα ἔχουν μετατραπῆ ἐφ΄ ἑνὸς στοὺς χειρίστους δημίους μας, ἀφ΄ ἑτέρου στοὺς πλέον φανατικοὺς χειροκροτητὲς τῶν δικῶν τους δημίων. 

Ἀκόμη καὶ τὰ πρῴην θύματα («καπελωμένοι», χειραγωγούμενοι) κομματάρχες, ταὐτιζόμενα κατόπιν τοῦ προσκυνήματός τους, μὲ τοὺς θῦτες τους (ναί, τὸ παθαίνουμε συχνὰ αὐτὸ ὡς κοινωνίες), φθάνουν στὸ σημεῖον ἐκεῖνον ποὺ νὰ …πανηγυρίζουν περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀδαεῖς πλανεμένους καὶ τὰ πραγματικὰ θύματα. Ὅ,τι τοὺς θυματοποίησε τὸν προσκυνοῦν εὐτυχισμένοι, παραμένοντες οἱ κυριότεροι ἐκπρόσωποι πλέον καὶ διαφημιστὲς τοῦ δημίου τους!!!! Ἡ κάθε νίκη δὲ τοῦ θύτου τους, αὐτομάτως γίνεται καὶ δική τους νίκη!!!
Καταλήγουν δῆλα δή, πολὺ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς πλανεμένους, ἀπὸ θύματα ἐπίσημοι θῦτες, θυματοποιώντας ἄλλους καὶ λατρεύοντας τὸν θύτη τους ὡς …θεό τους!!!
Κοινῶς… θεωροῦν πὼς ὁ θύτης τους εἶναι καὶ ὁ …σωτήρ τους, λησμονώντας ὅλα αὐτὰ ποὺ τοὺς θυματοποίησαν!!!

Αὐτὸ τὸ σύνδρομον ὅμως δὲν μᾶς προέκυψε ξαφνικά.
Ἰδίως ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε νὰ ἐνθυμούμεθα (ἀλλὰ δὲν τὸ κάνουμε) κάτι ἀνάλογον καί, καταληκτικῶς, σήμερα, πολὺ χειρότερον. Πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο τὸ δωδεκάθεον καὶ εἰδικῶς τὸν Δία, ποὺ θεωρήσαμε γιὰ αἰῶνες ἑλληνικὸ δημιούργημα καὶ τὸ ὁποῖον ἐπέρασε ἀκόμη καὶ στὸν …χριστανισμό, μὲ τὴν …γιαχβική του ἐκδοχή!!!

Γιατί αυξάνονται οι νέοι, οι έφηβοι και τα παιδιά που χάνουν τα μαλλιά τους;

Σε τι οφείλεται η απώλεια μαλλιών ή η φαλάκρα; Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των νέων, εφήβων και παιδιών, που χάνουν τα μαλλιά τους παρουσιάζει σημαντική αύξηση.

Η έκταση απώλειας μαλλιών που παρουσιάζουν έχει διάφορους βαθμούς σοβαρότητας. Μπορεί να είναι μείωση του αριθμού των τριχών στο κεφάλι με αραίωση των μαλλιών, απώλεια μαλλιών σε μια μικρή περιοχή του κεφαλιού η οποία είτε μπορεί να μείνει στάσιμη ή να επιδεινωθεί με μεγάλη απώλεια μαλλιών στο κεφάλι και αλλού στο σώμα.

Η απώλεια μαλλιών που οδηγεί σε αλωπεκία μπορεί να οφείλεται σε διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, δηλαδή του συστήματος άμυνας που διαθέτει το ανθρώπινο σώμα για να αντιμετωπίζει τις μολύνσεις.

Στην αλωπεκία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα λόγω παθολογικής κατάστασης εναντίον του αδένα της τρίχας προκαλώντας έτσι την πτώση της.

Η αλωπεκία μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Δεν κάνει διάκριση ηλικίας και για αυτό η πτώση των μαλλιών λόγω διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να εκδηλωθεί σε παιδιά και σε έφηβους.

Συνοπτικά, στις συχνές αιτίες που ευθύνονται για πτώση των μαλλιών περιλαμβάνονται οι ακόλουθες:

Το κρασί, οι γυναίκες και η τεκνοποίηση

Το κρασί, πώς μπορεί να επηρεάζει τη γονιμότητα; Οι γυναίκες που πίνουν κρασί είναι δυνατόν να συλλαμβάνουν και να μένουν έγκυες πιο γρήγορα από άλλες γυναίκες.

Έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν, ότι η ψηλή κατανάλωση αλκοόλ, μπορεί να αυξάνει το χρόνο που χρειάζεται μια γυναίκα για να συλλάβει. Αντίθετα οι επιδράσεις της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ στη γονιμότητα δεν έχουν ακόμη διασαφηνιστεί.

Για το λόγο αυτό γιατροί από την Κοπεγχάγη της Δανίας, εξέτασαν σε περίπου 30,000 έγκυες γυναίκες για διάρκεια 4 ετών το ρόλο της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ. Επιπρόσθετα ερεύνησαν τις επιδράσεις, που είχαν το κρασί, η μπύρα και άλλα οινοπνευματώδη ποτά στο χρόνο αναμονής που είχε μια γυναίκα για να συλλάβει και να μείνει έγκυος.

Είναι γνωστό ότι η μέτρια κατανάλωση κρασιού μπορεί να έχει ευεργετικές επιδράσεις για την υγεία. Συσχετίστηκε με μείωση του κίνδυνου για εγκεφαλικά επεισόδια και για καρκίνο του πνεύμονα ή του πεπτικού συστήματος.

Επιπρόσθετα η συνολική θνητότητα των ατόμων που πίνουν μέτριες ποσότητες κρασιού, είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με αυτούς που δεν πίνουν καθόλου ή που πίνουν μπύρα και άλλα ποτά.

Όλες οι γυναίκες που έλαβαν μέρος στην έρευνα, απάντησαν σε ερωτηματολόγια αναφορικά με την ποσότητα και την ποιότητα (κρασί, μπύρα ή άλλα οινοπνευματώδη ποτά) του τι έπιναν προτού εξακριβώσουν, ότι ήσαν έγκυες. Επίσης δήλωσαν και το χρόνο που χρειάστηκαν για να πετύχουν την εγκυμοσύνη τους.

Τόσο καιρό περνούσαμε λάθος την κλωστή στη βελόνα – Το απόλυτο κόλπο για να το κάνεις σε δευτερόλεπτα

Hρθε η στιγμή που πρέπει να ράψετε το κουμπί που ξηλώθηκε από το πουκάμισό σας και να περάσετε την κλωστή από τη βελόνα.

Είναι μια διαδικασία που δυσκολεύει αρκετούς και ειδικά όσους έχουν θέμα με την όρασή τους. Παιδεύονται να περάσουν την κλωστή από την τρύπα της βελόνας.

Προσπαθούν, αλλά η άτιμη κλωστή δεν θέλει να τους κάνει τη χάρη.

Εμείς βρήκαμε το απόλυτο κόλπο που θα σας λύσουν τα χέρια.

Θα περνάτε την κλωστή σε πέντε δευτερόλεπτα, χωρίς κούραση και νεύρα.

Δείτε εδώ:

Τι μπορεί να μάθει το Facebook για εμάς μέσα από μια απλή φωτογραφία

Υπάρχει άτομο που να μην ξέρει ότι ο ιδρυτής και CEO του Facebook, Mark Zuckerberg, κατέθεσε επί δύο ημέρες ενώπιον του Αμερικανικού Κογκρέσου σχετικά για τη χρήση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του κοινωνικού δικτύου; Ο Zuckerberg αρνήθηκε ότι το Facebook υποκλέπτει τους χρήστες του μέσω των μικροφώνων των συσκευών και αποτελούν στόχος διαφημίσεων, αλλά η εταιρία μπορεί να συλλέγει αθόρυβα πολλές πληροφορίες από μια και μόνο φωτογραφία που ανεβάζουμε.

Η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "How Pizza Night Can Cost More in Data Than Dollars" (Πώς μια νύχτα με πίτσα μπορεί να κοστίσει περισσότερο σε πληροφορίες απ' ότι σε χρήματα). Με το άρθρο, εξετάζει διάφορους τρόπους μέσω των οποίων μπορεί να δίνουμε μόνοι μας διάφορες προσωπικές πληροφορίες στο Facebook, αλλά και σε άλλες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας, κατά τη διάρκεια μιας ήσυχης βραδιάς στο σπίτι μας.

Ένας από αυτούς τους τρόπους λοιπόν είναι το ανέβασμα μιας φωτογραφίας με τη χρήση του smartphone μας.

Βάσει την πολιτική απορρήτου και τη συλλογή πληροφοριών του Facebook, το Facebook λαμβάνει πρώτα την φωτογραφία, τη λεζάντα και τα άτομα που προστίθενται με ετικέτα. Η φωτογραφία μπορεί να αναλυθεί για να δουν τι περιέχει -και λόγω της μαζικής έκθεσης πληροφοριών, το δίκτυο μπορεί να αναγνωρίσει ανθρώπους αγνώστους προς εμάς σε φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε δημόσιο χώρο.

Αυτό όμως είναι απλώς το πρώτο στρώμα πληροφοριών που συλλέγεται, καθώς υπάρχει ένα τεράστιο ποσό metadata που λαμβάνει το Facebook.

Επίτευξη στόχων: Yπερισχύει το κίνητρο ή η πειθαρχία;

Ο Zbynek Drab, συγγραφέας του βιβλίου Wisdomination, έχει εκδώσει ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, στο οποίο εξηγεί, γιατί η πειθαρχία είναι πιο σημαντική από το κίνητρο, όταν θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας. Όταν θέλεις να καταφέρεις κάτι, υπάρχουν δυο τρόποι να αναγκάσεις τον εαυτό σου να το κάνει:

Ο πρώτος, πιο συνηθισμένος και εντελώς λάθος τρόπος είναι να δώσεις στον εαυτό σου ένα κίνητρο.

Ο δεύτερος, λιγότερο δημοφιλής, αλλά απόλυτα σωστός τρόπος είναι να καλλιεργήσεις την πειθαρχία.

Ποια είναι η διαφορά;

Γενικά μιλώντας, το κίνητρο λειτουργεί κάτω από την εσφαλμένη αντίληψη, ότι ένας στόχος μπορεί να επιτευχθεί κάτω από μια συγκεκριμένη πνευματική ή συναισθηματική κατάσταση.

Αυτή η αντίληψη είναι απόλυτα εσφαλμένη.

Αντίθετα, η πειθαρχία διαχωρίζει τους εξωτερικούς παράγοντες από τα συναισθήματα και με έναν ειρωνικό τρόπο παρακάμπτει το πρόβλημα και με συνέπεια να το βελτιώνει. Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες. Η επιτυχής ολοκλήρωση των εργασιών προκαλεί τις εσωτερικές μας διεργασίες, που η χρόνια αναβλητικότητα πίστευε, ότι χρειαζόταν για να ολοκληρώσει αυτές τις εργασίες. Με πιο απλά λόγια, δεν περιμένεις του Ολυμπιακούς Αγώνες για να ξεκινήσεις προπόνηση. Προπονείσαι για να μπεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν η δράση εξαρτάται από την διάθεση, τότε το να περιμένεις για την κατάλληλη διάθεση, είναι μια εξαιρετικά ύπουλη μορφή αναβλητικότητας. Το ξέρω αυτό από πρώτο χέρι και εύχομαι να μου το είχε πει και έμενα κάποιος πριν από 15 ή 20 χρόνια και μην χρειαζόταν να το μάθω με τον δύσκολο τρόπο. Αν περιμένεις μέχρι να νοιώσεις έτοιμος, τότε δεν έχεις καμία ελπίδα.

Έτσι ακριβώς λειτουργεί ο κύκλος της αναβλητικότητας. Στον πυρήνα του, το κυνήγι του κινήτρου είναι η επιμονή στην βρεφική φαντασίωση, ότι πρέπει να κάνουμε μόνο πράγματα που μας ευχαριστούν. Στην συνέχεια το πρόβλημα τίθεται, ως εξής: “Πως μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να κάνει αυτό που έχω αποφασίσει με βάση την λογική μου;” Λάθος. Η σωστή ερώτηση είναι: “Πώς μπορώ να κάνω τα συναισθήματά μου ασήμαντα και να κάνω τα πράγματα που συνειδητά έχω επιλέξει, χωρίς να γκρινιάζω γι’ αυτά;” Το θέμα είναι να διαχωρίσουμε τα συναισθήματά μας από την δράση και να κάνουμε αυτά που θέλουμε να κάνουμε έτσι και αλλιώς. Το κίνητρο είναι λανθασμένος τρόπος δράσης. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι αυτό το ελαττωματικό πλαίσιο είναι η κινητήριος δύναμη του “αράζω όλη μέρα στον καναπέ, παίζοντας παιχνίδια”, επιδημία που σαρώνει στην εποχή μας.

Για πάρτη μου, την πάρτη μου

Οι κοινωνίες δυστυχούν, γιατί δυστυχούν οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν.
Κοινωνίες με ανθρώπους που δεν αντέχουν την Μοναξιά, μην έχοντας εντρυφήσει ποτέ στην Μοναχικότητα.
Άνθρωποι του “Εγώ”… ποτέ του “Εμείς”.

Άθρωποι δυστυχισμένοι που κάποια στιγμή πληρώνουν το χρέος τους στην Νέμεση των Ύβρεών τους.
Γιατί έμαθαν μια ζωή στο «την πάρτη μου».
Όχι στο «για πάρτη σου»…

Συνηθίσαμε τόσο την ασχήμια,
που παράταιρη πια φαίνεται η ομορφιά.
Εθιστήκαμε στον τόσο θόρυβο,
που ξεχάσαμε την Μελωδία της Σιωπής.

Οι πρωτόπλαστοι, ο Δαιμονισμός και ο Εξορκισμός στον Κήπο της Εδεμ!!

 

NULLUS DIABOLOS, NULLUS REDEMPTOR

Λήμμα:

1. Η φράση «προπατορικό αμάρτημα» δεν αναφέρεται πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη.
2. Η λέξη Εδέμ αναφέρεται μόνο στην πρωταρχική μορφή της Παλαιάς Διαθήκης.
3. Η λέξη pardez (παράδεισος) είναι περσικής καταγωγής και την συναντάμε πρώτη φορά στην ζενθική γλώσσα, δηλαδή, στην αρχαία περσική. Σημαίνει περίκλειστος κήπος, δηλαδή ο κήπος που περιβάλλεται από τείχους ή κιγκλιδώματα. Αυτή είναι η λέξη που οι Εβδομήκοντα επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν στην μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την ελληνιστική περίοδο. Ο Ιησούς αναφέρει τον Παράδεισο ως τόπο αιώνιας μακαριότητας (Λουκάς, κγ-43) ενώ ο Απόστολος Παύλος ως τον Κήπο των Εκλεκτών από όπου οι εισερχόμενοι ατενίζουν τον Θεό (Α’ Κορινθίους, ιγ 9-12). Ο Φίλων τον τοποθετεί στον Κόσμο των Ιδεών.
4. Εδέμ (Εδίν) στην σουμεριακή γλώσσα σημαίνει τρυφή δηλώνοντας αμφίσημα την επιδίωξη της ηδονής αλλά και τον γόνιμο αγρό. Στην συριακή γλώσσα σημαίνει στέπα ή χέρσο πεδίο (Εδινού). Για τους Σουμέριους, ο παράδεισος λεγόταν Τιλμούν και διέφερε από την Εδίν, ως μια περιοχή όπου «όλα ήταν αγνά, καθαρά και φωτεινά». Γεωγραφικώς, η Εδέμ της Παλαιάς Διαθήκης ορίζεται από τους ποταμούς Φίσων (ίσως ο Ινδός ποταμός), Γίχων που διαπερνούσε όλη την περιοχή Χους (ίσως ο Γάγγης), Ευφράτη, Τίγρη και από το Νείλο.
5. Στην εβραϊκή θρησκεία, η έννοια του Παραδείσου αλλά και της Κόλασης αντικαθίστανται από την Σεόλ, την κατοικία των ψυχών μετά θάνατον. Οι δίκαιοι ανταμείβονται στην Γκαν Έντεν ενώ οι άδικοι τιμωρούνται στην Γκεϊνόμ έως ότου να μετανοήσουν.
6. Στον ινδουιστικό Παράδεισο Σβάργκα, φύονται δένδρα που εκπληρώνουν επιθυμίες, τα λεγόμενα Καλπαβρίκσα.

Νύχτα στον Κήπο της Εδέμ

Στον Κήπο της Εδέμ κατοικούσαν δύο όντα που έφεραν την εμφυσημένη Θεία πνοή στο σώμα τους. Η Εύα κι ο Αδάμ. Η γλώσσα της Αγίας Γραφής και δη της Παλαιάς Διαθήκης είναι φτιαγμένη με αρχέτυπες εικόνες που σφύζουν από έννοιες με πολύ πιο ουσιώδη σημασία από οποιαδήποτε λέξη. Σε αυτό το πλαίσιο, η Εύα είναι το θηλυκό στοιχείο που συμβολίζει την Φύση και ο Αδάμ είναι το αρσενικό στοιχείο που συμβολίζει τον Λόγο. Η Φύση σαρκώνει την ζωή δεχόμενη στον κόλπο της, το σπέρμα του Λόγου. Ζευγαρώνει, λοιπόν, με αυτό τον τρόπο, η αντιπαράθεση κι η αντίθεση, της σάρκας με το πνεύμα, του ζωώδους ενστίκτου με την θεωρητική ύπαρξη. Εάν ο Λόγος δεν σαρκωθεί είναι ένα αφηρημένο και χωρίς καμία υπόσταση νόημα. Ακριβώς, αυτή είναι η αιτία που ο Διάβολος επιλέγει να πλησιάσει την Εύα και όχι τον Αδάμ καθώς αυτή είναι κι η αιτία που κατέστησε ακάθαρτη την γυναικεία φύση -πέρα από την αδυναμία της στον πειρασμό- σε βαθμό που να μην της επιτρέπεται μέχρι και σήμερα η είσοδος στο Ιερό της Εκκλησίας, όπου είναι τοποθετημένη η Αγία Τράπεζα. Αυτό που κουβαλάει η Εύα και δεν της συγχωρεί η Εκκλησία δεν είναι η άφεση στον πειρασμό αλλά η έλλειψη υποταγής διότι ουσιαστικά δεν υποτάχθηκε σε κανέναν. Αψήφησε την θεϊκή εντολή, αψήφησε και παρέσυρε τον Αδάμ ενώ υποτίθεται πως ήταν υποδεέστερη του εφόσον πλάστηκε από την πλευρά του, και τέλος, δεν σύνηψε συμφωνία με τον Διάβολο αλλά του κήρυξε τον πόλεμο.