Η Αποδόμηση της «Μάσκας του Κλόουν» είναι ίσως ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα ενός ανθρώπου, ο οποίος καλείται να ερμηνεύσει το θέατρο του παραλόγου που από αρχικής όψης είναι αυτή η ζωή.
Οι κώδικες καλής συμπεριφοράς μέσα σε μία κοινωνία, είναι μόνο η μάσκα του λαθροκυνηγού, σε ένα καθημερινό κυνήγι ενός μεγάλου ψαριού που τρώει νομοτελειακά το μικρό.
Άραγε πληρώνεται ποτέ το άδικο σε αυτό τον κόσμο;!
Αυτό είναι σίγουρο, όσο κι αν ο κόσμος φαίνεται τόσο άδικος μονομερώς, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα αυτής της συγκεκριμένης σπουδής.
Πράγματι υπάρχει μία ισορροπία πίσω από όλα τα ανισόρροπα πράγματα, αλλά μόνο αυτός που μπορεί να αποδομήσει τα φαινόμενα μπορεί να την αποκαλύψει.
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου κουρελήδες κλόουν παίζουν τους περιζήτητους γαμπρούς, ενώ ξετσίπωτες παριστάνουν τις κυρίες - κι ακόμη και στην εποχή μας εξαπατούν τους αδαείς.
Η μεταμφίεση στην εποχή μας βρίσκεται σε υψηλά στάνταρντς ανταγωνιστικότητας, για αυτό και δεν είναι εύκολα ορατή εκ της πρώτης ματιάς.
Κάποτε ο Προυστ είπε: «Οι πόρνες αντιγράφουν τόσο καλά τις κυρίες, που όλοι το ξέρουν ότι είναι πόρνες…»
Πόσο εύκολο είναι να αναγνωρίσεις σήμερα μία τέτοια κυρία ή ένα κύριο ως προς τη συγκαλυμμένη αλήθεια του;!
Εφόσον οι άνθρωποι της σημερινής εποχής ακόμη πεθαίνουν για τα είδωλα - τα οποία στη συνέχεια τα πληρώνουν πάρα πολύ ακριβά – θα συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει η εξαπάτηση.
Ένας δικηγόρος που διασταυρώνεται με μία κυρία στο δρόμο, με το ατσαλάκωτο κοστούμι και το ακριβό άρωμά του, είναι για την κυρία ένας επιφανειακός αδίστακτος υλιστής ή ένας τζέντλεμαν που τη θαμπώνει;!
«Τα ράσα κάνουν πάντα τον παπά ή ο παπάς τα ράσα;!» Και πότε;!
Πότε κανείς αποκτά τη διάκριση ώστε να καταλάβει ότι ένας συνειδητός χιουμορίστας που τσαλακώνει την «εικόνα» του, δεν είναι κλόουν και καραγκιόζης;!
Πότε μπορεί κανείς να διακρίνει ένα σάτυρο πίσω από ένα γκουρού πανσυμπαντικής σοφίας «δάσκαλο» ή «δασκάλα» πνευματικών ενεργειών, σχολών;!
Το Φαίνεσθε ή το Είναι σε απασχολεί;!
Αυτός που αποκαλείς αβίαστα ως καραγκιόζη, μπορεί να είναι ένας φιλόσοφος της ζωής, ένας ακτιβιστής που θέλει να σε προβληματίσει ώστε να ξυπνήσεις μέσα σου ένα «ζωοποιό τάλαντο», το οποίο θα σε κάνει να αρχίσεις να νιώθεις και να ελευθερώνεσαι – εσύ και τόσοι άλλοι.
Ο γελωτοποιός- χιουμορίστας, μπορεί να φοράει κοστούμι.
Ο απατεώνας καραγκιόζης – κλόουν ολκής, μπορεί να φοράει επίσης κοστούμι.
Ο απατεώνας ολκής, μπορεί επίσης να φορά εργατικά ρούχα.
Ο γελοτοποιός – χιουμορίστας μπορεί να φορά και κοστούμι, και εργατικά ρούχα και στολή κλόουν εκ περιτροπής.
Γιατί ο χιουμορίστας που εσύ εύκολα αποκαλείς καραγκιόζη ενώ την ίδια στιγμή ο δικηγόρος σου έχει ήδη πουλήσει τη δίκη σου στους αντιδίκους [εν αγνοία σου προς το παρόν], είναι αυτός ο Αληθινά Αξιοπρεπής ιδιοφυής, ρεαλιστής και σοβαρός όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.
Ο δικηγόρος σου που φορά κοστούμι και μοιάζει αξιοσέβαστος, δηλαδή «καθώς πρέπει», ίσως δεν είναι και τόσο Αξιοπρεπής - είναι καθώς πρέπει, δηλαδή, παριστάνει τον Αξιοπρεπή…
Kι εδώ ερχόμαστε σε αυτό που είπε ο Προυστ - [παραπάνω].
«Καθώς πρέπει» και Αξιοπρέπεια
Ενδιαφέρον είναι το θεατρικό έργο:
«Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός».
Τελικά, γιατί οι άνθρωποι ακόμη γίνονται θύματα της ίδιας τους της ανοησίας;! Είναι η ανοησία;! Η άγνοια κι έλλειψη εμπειριών;! Η κατά συρροή μαζοχιστική επανάληψη του ίδιου λάθους;! Ο τυφλωμένος εγωισμός του αλάθητου που όμως μονίμως την «πατάει»;!
Η απάντηση έχει 2 σκέλη:
Α] Φαντασίωση
Η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει τους ανθρώπους ώστε να λειτουργούν σαν εργαλεία της. Η κοινωνία – δηλαδή οι σκοτεινοί εξουσιαστές της ανθρωπότητας – πάντρεψαν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία με ένα διεστραμμένο τρόπο, ώστε ποτέ ο άνθρωπος να μη βγει από αυτή τη δύνη των μεγάλων δραμάτων τα οποία ο ίδιος δημιουργεί στον ίδιο τον εαυτό του και στους άλλους. Γιατί τα δράματα και η «τύφλωση» εξυπηρετούν μόνο αυτούς και όχι τον άνθρωπο.
Όπως εσύ παρατηρείς το μικρό παιδάκι να ζει στο παραμύθι επάνω σε ένα ψεύτικο αλογάκι του ένα λούνα παρκ – και γελάς, έτσι γελάνε και κάποιοι άλλοι με εσένα. Εσύ όμως δεν μπορείς να τους δεις, όπως για αυτό το παιδάκι δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα πέρα από το παραμυθάκι του. Γιατί είναι τόσο αγνό, που από παραμύθι βγήκε και ήρθε σε αυτό τον κόσμο που σταδιακά το εκπαιδεύει στο κακό και στην αδικία.
Όλοι γεννηθήκαμε αθώα παιδιά. Κάποια παιδιά όμως αντί να ωριμάζουν, μόνο γερνάνε…
Γερνάνε και μένουν μέσα τους παιδιά – όχι στην καρδιά, αλλά στο νου…
Όλα τα μέσα «κατασκευής συνειδήσεων» όπως είναι η διαφήμιση, τα ΜΜΕ, ο κινηματογράφος, η βιομηχανία της μουσικής και η μόδα, έμαθαν στον άνθρωπο να κυνηγά ένα άπιαστο φάντασμα.
Σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει πουθενά το τέλειο, ακόμη το «φτιασιδωμένο» τέλειο τραβά από τη μύτη άπαντες.
Δηλαδή…
· Τα μοντέλα κοιμούνται και ξυπνάνε πάντα όπως τα βλέπουμε στις διαφημίσεις. Είναι πάντα τέλειες γυναίκες, έχουν πάντα τέλειο χαρακτήρα και τις ποθεί κανείς πάντα.
Δηλαδή, δεν είναι ποτέ τρελές, δεν έχουν ποτέ ψυχολογικά προβλήματα, δεν κοροϊδεύουν ποτέ τους άντρες με το να τους θαμπώνουν - κάνοντας απλά μία δουλειά όπως είναι όλες οι άλλες. Είναι τέλειες…
· Ο επιτυχημένος μεγαλοδικηγόρος που χειρίζεται τέλεια το λόγο και σαγηνεύει με σιγουριά και νηφαλιότητα, είναι πάντα τίμιος, πάνταατσαλάκωτος, πάντα ευγενικός - ιδίως με τις γυναίκες, εκπροσωπεί πάντατους αδικημένους [έτσι λέει].
Δηλαδή, δε βρίζει ποτέ, δεν πουλά ποτέ τις δίκες στους αντίδικους, έκανε την περιουσία του μόνο με τίμια μέσα, δεν κάνει ποτέ αντρικές γουρουνιές [βλ. εικόνα] –> φορώντας μαύρες κάλτσες και άσπρα σώβρακα. Είναι τέλειος… :-)
Αυτά ήταν μόνο 2 παραδείγματα για τα 2 φύλα – για την ιδανική εικόνα που εκπέμπει έντονο sex appeal!
Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν στη Φαντασίωση. Η φαντασίωση δεν έχει καμία σχέση με τη φαντασία. Η χρόνια τάση στη φαντασίωση οδηγεί στη φαντασιοπληξία. Είναι παθολογία. Η πραγματικότητα όταν μάθεις να τη ζεις, μπορεί να είναι ιδιαιτέρως πιο ελκυστική κι ενδιαφέρουσα.
Το δεύτερο σκέλος της απάντησης είναι:
Β] Προ – Κατάληψη
Πειράματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι λειτουργούν με βάση προκατασκευασμένες εικόνες. Είναι δυνατόν, ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου να μην μπορεί να δει κάτι που βρίσκεται μπροστά στα μάτια του, ακριβώς γιατί σε όλες τις περιπτώσεις αυτό είναι απίθανο. Έχει κατασκευάσει λοιπόν προκατασκευασμένες εικόνες και σε κάθε ερέθισμα δεν περιμένει καν να επεξεργαστεί την εικόνα, περίσταση, εμπειρία, αλλά φτιάχνει, τοποθετεί πλασματικές έτοιμες εικόνες μόνος του, εκεί που δεν υπάρχουν… Μπορεί κανείς να χάνει καθημερινά σημαντικές πληροφορίες ή ολόκληρη τη ζωή του, ζώντας σε πνευματική ημι-τύφλωση. Γιατί το παν είναι η Ζωντανή Συνείδηση, όχι η ρουτίνα της αγελάδας που κάθε μέρα βοσκά με μάτια απλανή και το βράδυ μπαίνει στο παχνί μηχανικά…
· Ένας γκουρού της σοφίας έχει ανακαλύψει όλα τα μυστικά της ζωής, είναιπάντα «ζεν», τηρεί πάντα όσα διδάσκει, έχει πάντοτε σταθερή ακλόνητη συμπεριφορά, είναι πάντα δίκαιος με όλους – μαθητές και μη.
· Ποτέ δεν έχει πιάσει τον εαυτό του να κουράζεται αφόρητα υποκρινόμενος,ποτέ δεν κακολογεί τους άλλους «γκουρού», ποτέ δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των μαθητών του – νέων και απόφοιτων, μία και οι απόφοιτοι είναι οι νυν ανταγωνιστές του, ποτέ δε «μετράει κεφάλια» στα υπερτιμολογημένα μυητικά σεμινάρια φώτισης με ταρίφα, ποτέ δεν αλιεύει μαθήτριες για ερωμένες εκμεταλλευόμενος την ανάγκη για πνευματική ανάπτυξη έκαστης και έκαστου… Είναι τέλειος.
Με λίγα λόγια, η ΠΡΟ-ΚΑΤΑΛΥΨΗ ενός μηχανικού εγκεφάλου ο οποίος
δεν έχει εκπαιδευτεί να αντλεί πληροφορίες από τη Συναισθηματική Νοημοσύνη, μπορεί να οδηγήσει τον ιδιοκτήτη του σε παγίδες.
Και για όλα αυτά ευθύνεται η Ψευδαίσθηση της Ανάγκης,
η οποία με τη σειρά της τροφοδοτεί τη χρόνια ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ.
Πως μπορεί η παθολογική επιθυμία η οποία δημιουργεί παραισθήσεις, να οδηγήσει ένα άνθρωπο να δει καθαρά
την πραγματικότητα και την αλήθεια πίσω από τα μασκαρεμένα θέατρα αυτού του κόσμου;!
Η παθολογική επιθυμία δεν είναι φυσικά ο οδηγός προς την Αλήθεια αλλά προς την αυτοκαταβαράθρωση.
Τα σοφά και καθαρά κριτήρια προϋποθέτουν εσωτερική σοφία,
η οποία πηγάζει από την εσωτερική φωνή της ψυχής που βλέπει τα πάντα όπως είναι – και προειδοποιεί. Η φωνή αυτή αλλιώς λέγεται «Ανώτερος Εαυτός».
Όποιος θυμηθεί εκείνη τη «φωνή» που φωνάζει μέσα του «Όχι!», όταν αυτός ορμά στο δράμα το καλυμμένο με ζάχαρη άχνη και κερασάκια, μπορεί να αρχίσει να εκπαιδεύει εαυτό στη Σοφή Διάκριση.
Μπορεί να αρχίσει να ακούει τη Φωνή της Καλοσύνης της Ψυχής,
η οποία βλέπει πολύ καθαρά πίσω από το χιούμορ του «γελωτοποιού» της παρέας, μία ανώτερη ψυχή που συναντά συχνά το Θεό και θέλει να το μάθουν κι άλλοι, ότι αυτό συμβαίνει. Και αυτή είναι η μόνη χαρά που δεν είναι πλασματική και προσωρινή.
Κι επειδή ντρέπονται να το ομολογήσουν ότι διαρκώς κάνουν σοβαρά λάθη και δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν λόγω του υπερμεγέθους τυφλού εγωισμού, αντί να γίνονται πιο ευαίσθητοι σε αυτά που πραγματικά έχουν αξία στον κόσμο μας, κάνουν «φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις» ώστε να πείσουν εαυτούς ότι μόνο ο ψεύτης κόσμος τους είναι ο σωστός.
Κάθε μέρα θα εξαπατώνται και θα εξαπατούν. Αλλά ποτέ πραγματικά δε θα ζουν, μα διαρκώς θα αρρωσταίνουν ψυχικά, φυσικά και νοητικά.
Γιατί όταν παραδίδει κανείς Εαυτόν σε ένα δοτό ψεύτικο κοινωνικό σύστημα – κατασκεύασμα αφύσικης ασχημοσύνης, θα συνεχίζει δια βίου να φυλά «κατουρημένες ποδιές», να κοροϊδεύει ζηλεύοντας κρυφά όσους ζουν ελεύθερα τη ζωή τους, να πέφτει θύμα της όμορφης σάπιας και του όμορφου σάπιου.
Η συνταγή μετά από κάποια ηλικία για τους αθεράπευτους επιφανειακούς υλιστές είναι: τα ψυχοπαθολογικά φάρμακα.
Αν δε έζησες Ελεύθερα, τότε δεν Έζησες ποτέ…
Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός, έχει να κάνει με τη σοφία η οποία είναι αμετακίνητη κι ολοένα μεγαλώνει, πίσω κι από το χιουμορίστα γελωτοποιό, πίσω από κάθε παρεξηγημένο αληθινό ακτιβιστή της ζωής, που θέλει με γνησιότητα να ζήσει και να εξερευνήσει το θαύμα του μέσα σε αυτό τον ακαταλαβίστικο κόσμο…
Ακόμη και σήμερα που όλα τα βρώμικα θέατρα ξεσκεπάζονται καθημερινά, οι άνθρωποι επιμένουν στις ταμπέλες. Επιμένουν να ζουν σε «κουτάκια» εθελοτύφλωσης. Η απόλυτη αυτοκαταδίκη
σε ρομποτική μιζέρια και στην ιδέα ότι όλα είναι καλά όπως είναι: άρρωστα, αλλά μακιγιαρισμένα ως υγιή!
Υπάρχουν χιλιάδες πεινασμένοι και άστεγοι εκεί έξω,
αλλά οι εκπομπές γκουρμέ μαγειρικής στην τηλεόραση βρίθουν!
Μοντέλα πεθαίνουν από νευρική ανορεξία μέσα στην παραφροσύνη τους, αλλά τα μικρά κορίτσια τις έχουν ως πρότυπο!
Οι περισσότεροι γόηδες που διαφήμισαν τις καμπάνιες του καπνίσματος όπως της Marlboro, πέθαναν από καρκίνο του πνεύμονα!
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Καθώς:
Τα «φύκια» ακόμη περνάν ως «μεταξωτές κορδέλες»!
Η «βοϊβοδίνα» ακόμη ξιπάζεται κι ας πεθαίνει από την πείνα!
Ο «κερατάς» ακόμη το μαθαίνει ότι είναι «κερατάς», τελευταίος!
Υποκριτές και θύματα όλοι τους το ίδιο ανόητοι και φοβισμένοι. Όλοι τους κοροϊδεύουν και χλευάζουν κάθε γνήσια έκφραση κι όλα όσα δεν μπορούν να ερμηνεύσουν με το περιορισμένο ρομποτικό μικρό μυαλό τους.
Αλλά ας το μάθουν πως είναι οι μόνοι τους οποίους κοροϊδεύει και λυπάται, η Ίδια η Ζωή, την οποία ποτέ δε θα γνωρίσουν…
Η Ζωή αγαπά τους Θαρραλέους, όχι τους δειλούς.-
[Αφιερωμένο στους Γνήσιους Ακαταλαβίστικους Εκφραστές, Καλλιτέχνες της Ζωής. Ένας τέτοιος επαναστάτης εκφραστής ήταν κι ο Χριστός στην εποχή του. Και πάντα επίκαιρος…]
[Andromeda Galactica]
andromeda-ires
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.