Οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που τα χρυσά βραχιόλια στους καρπούς τους δεν είναι στολίδια αλλά δεσμά.
Πετράδια, τύποι και θεωρίες τους προκαλούν αλλεργίες. Σε καλούπια δεν χωρούν, όσο κι αν τους στριμώξεις, στους τοίχους αφίσες δεν γίνονται, όσο σάλιο κι αν τους ρίξεις. Οι πλάτες τους είναι γεμάτες μαχαιριές. Οι πλάτες τους αντέχουν, γι’ αυτό και όταν σου τις γυρίσουν, το πρόσωπό τους δεν θα το ξαναδείς.
Γιατί εκείνο, δεν σου αξίζει.
Οι ελεύθεροι άνθρωποι υπήρξαν κάποτε αιχμάλωτοι. Της ενοχής, της κριτικής, της εκμετάλλευσης. Της καλής τους προαίρεσης, της επίκλησης των δεσμωτών τους σε εκείνο το φιλότιμο που τους περίσσευε και πήγαινε στράφι. Στο λαρύγγι τους καρφιά εμπόδιζαν τη φωνή τους, το δίκιο τους θρυμματιζόταν σε χίλια κομμάτια από γυαλί και όπως το κατάπιναν, έκοβε κι από λίγο το στομάχι τους.
Οι ελεύθεροι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί τόσο πολύ για να σπάσουν τα δεσμά τους, που δεν δίνουν δεκάρα για το τί θα σκεφτείς. Αν θα αρέσουν στον κόσμο σου, στον τρόπο που διάλεξες να ζεις, στις παραδόσεις και το στενό μυαλό σου. Δεν θα μπουν ποτέ στην καρδιά σου, γιατί η καρδιά σου δεν τους χωρά. Δεν τους νοιάζει να μπουν στην καρδιά σου. Φίλοι σου δεν θα γίνουν, ούτε κι εχθροί. Έχουν μάθει να ξεχωρίζουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα κι έχουν μια ζωή να ζήσουν έξω από τη φυλακή σου.
Οι ελεύθεροι άνθρωποι στην απολογία τους θα δηλώνουν πάντα ένοχοι κι εσύ θα τους δικάζεις ανελέητα γιατί αψήφησαν την καταδίκη σου. Κι όταν θα διαπιστώνεις κάπου – κάπου, πως στα μπουντρούμια της ψυχής σου είσαι ο μόνος κατάδικος, θα σφίγγεις πιο πολύ τις αλυσίδες γύρω από το λαιμό σου.
Μην τύχει και σε προδώσει η συνείδησή σου και τους φωνάξει :
Αθώοι.
Πηγή: Γράφει η Σοφία Ισμήνη
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.