Η κάθε σχέση μία «οντότητα» που εκπέμπει μία συχνότητα.

Κάθε μας σχέση είτε φιλική, είτε συντροφική, είτε επαγγελματική, είτε οικογενειακή είναι μία «οντότητα». Δηλαδή είναι σαν να λέμε ένα τρίτο άτομο, το οποίο συνδυάζει στοιχεία και από τις δύο μεριές.

Αυτή η «οντότητα» ανατροφοδοτείται και από τις δύο μεριές, δηλαδή και από τα δύο πρόσωπα της σχέσης.

Ανάλογα με το τι θα ανατροφοδοτούμε την οντότητα αυτή, θα δημιουργούνται και ανάλογες υποδομές είτε για ευλογία, είτε για προστριβές.

Η «οντότητα» αυτή ανατροφοδοτείται και από τις δύο μεριές ανάλογα με το «ποσοστό» που αναλογεί στον καθένα.  Σε μία φιλική σχέση για παράδειγμα η ανατροφοδότηση αντιστοιχεί σε ένα 50% στην κάθε μεριά. Αυτό το 50% το ορίζουν οι φίλοι μεταξύ τους, όταν εκφράζονται με αγάπη, ειλικρίνεια και κατανόηση. Κατανόηση για το τι μπορεί η κάθε πλευρά να δώσει για αυτό το 50%.  Οι φίλοι είναι για τον κάθε ένα από μας μία σημαντική «περιουσία», καθώς συνήθως νιώθουμε περισσότερο άνετα μαζί τους και επιλέγουμε να τους εκφράσουμε περισσότερα εσωτερικά μας κομμάτια. Οπότε αυτό το 50% που αντιστοιχεί στον καθένα, για την «οντότητα» της σχέσης, θα «γεμίζει» σύμφωνα με αυτά που μπορεί η κάθε μεριά,  να δώσει.

Στις συντροφικές σχέσεις τα ποσοστά ως την «οντότητα» αλλάζουν, μεταβάλλονται ανάλογα. Δηλαδή μεταβάλλονται από 10 ως 90% και από 90-10%. Σε κάποια κομμάτια θα δίνει ο σύντροφος το 90% και η σύντροφος το 10% για την «οντότητα» και αντίστροφα. Καλό είναι να γνωρίζουμε εμείς τις αντιστοιχίες τόσο μέσα μας, αλλά και να τις έχουμε εκφράσει με τον σύντροφό μας. Για να υπάρχει πάντα ως σύνολο στην «οντότητα» σχέση το απόλυτο 100% και φυσικά να μην ανακατεύουμε τις περιπτώσεις και μπερδεύουμε τα ποσοστά μας. Δηλαδή αν ένας από τους συντρόφους έχει αναλάβει ένα κομμάτι, για παράδειγμα την ανατροφοδότηση του σπιτιού με τρόφιμα, αντιστοιχεί σε ένα 90% και η τακτοποίηση των τροφίμων από τον άλλον =10%. ( Το παράδειγμα αυτό είναι τυχαίο).

Αν για κάποιο λόγο αυτή η ισορροπία αλλάξει και αναλάβει ο ένας να δημιουργήσει το απόλυτο 100% τότε από εκεί αρχίζει ο ένας σύντροφος να βαραίνει και ο άλλος να επαναπαύεται.  Σταδιακά αυτός που επαναπαύεται ενδέχεται να μετατραπεί σε δυνάστη, αφού θα τα περιμένει όλα από τον άλλον.

Η «οντότητα» λοιπόν της συντροφικής σχέσης ανατροφοδοτείται και από τους δύο, ανάλογα με τα ποσοστά που αναλογούν στον καθένα. Όχι αυτό δεν σημαίνει, ότι θα είμαστε με τετράδιο και στυλό και θα μετράμε τα ποσοστά, απλώς καλό είναι να καταλάβουμε ότι η ισορροπία του απόλυτου 100% θα έρχεται από το σύνολο των συντρόφων σε ανάλογες καταστάσεις. Αν για κάποιο λόγο έχει αναλάβει ο καθένας κομμάτια να τα κρατάει σε ισορροπία μόνος του, όλο αυτό θα φέρει ρίξει σε ένα μέλλον, θα φέρει ψέματα και δικαιολογίες. Και τελικά αυτός που θα δίνει για μεγάλο διάστημα το 100% θα φτάσει να αδειάσει και να νιώθει κενά. Και ο άλλος που μαθαίνει να μην βάζει τίποτε στην «οντότητα» της σχέσης, απλώς και μόνο να λαμβάνει το απόλυτο, θα έρθει η στιγμή που θα φέρεται με αδιαφορία, απάθεια και αγνωμοσύνη.

Άρα καλό είναι ως προς τους εαυτούς μας, να καταλάβουμε ποια ποσοστά μας αναλογούν σε κάθε μας σχέση και να δίνουμε μόνο αυτά. Γιατί αν δίνουμε παραπάνω από αυτά που μας αναλογούν θα έρθει και σε μας η κόπωση και σίγουρα η εγκατάλειψη και το σταμάτημα της «οντότητας» αυτής.

Η «οντότητα» όμως αυτή επειδή ένα ποσοστό μας ανήκει, θα μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή και έτσι υπάρχει ο κίνδυνος σε μία επόμενη σχέση να υπάρξουν παρόμοιες καταστάσεις, μέχρι να έρθει η «οντότητα» αυτή σε απόλυτη αρμονία.

Γι’ αυτό επαναλαμβάνονται δρώμενα σε φιλικές, συντροφικές, επαγγελματικές σχέσεις, γιατί το μερίδιο της «οντότητας» που μας αναλογεί, μας ακολουθεί.

Έτσι η οντότητα αυτή εκπέμπει μία συχνότητα, μία δόνηση η οποία δόνηση έχει τη δυνατότητα να μας μετατρέψει απόλυτα τη ζωή, αρκεί εμείς να πάρουμε απόφαση να δώσουμε το ποσοστό μας.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ