Έχω ακούσει για έναν μεγάλο χειρουργό, πολύ διάσημο, που επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί. Είχε πολλούς μαθητές και πολλούς συνεργάτες. Μαζεύτηκαν όλοι και χόρευαν και τραγουδούσαν και έπιναν – εκείνος όμως στεκόταν σε μια σκοτεινή γωνιά, θλιμμένος.
Ένας φίλος τον πλησίασε και τον ρώτησε, «Τι σου συμβαίνει; Όλοι το γιορτάζουμε κι εσύ στέκεσαι εδώ, τόσο θλιμμένος – δεν θέλεις να αποσυρθείς; Είσαι εβδομήντα πέντε ετών, θα έπρεπε να έχεις συνταξιοδοτηθεί πριν δεκαπέντε χρόνια. Αλλά επειδή είσαι ένας τόσο μεγάλος χειρουργός, ακόμα και στα εβδομήντα πέντε, κανείς δεν μπορεί να σε ανταγωνιστεί, κανείς δεν μπορεί καν να συγκριθεί μαζί σου. Τώρα αποσύρσου, ξεκουράσου!»
Εκείνος είπε, «Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ. Νιώθω θλίψη, γιατί οι γονείς μου με πίεσαν να γίνω χειρουργός.
Εγώ, ήθελα να γίνω τραγουδιστής και πολύ θα μου άρεσε. Ακόμα και εάν ήμουν ένας τραγουδιστής του δρόμου, τουλάχιστον θα ήμουν ο εαυτός μου.
Τώρα είμαι ένας παγκοσμίως διάσημος χειρουργός, αλλά δεν είμαι ο εαυτός μου. Όταν οι άνθρωποι με επαινούν σαν χειρουργό, τους ακούω σαν να επαινούν κάποιον άλλον. Μου έχουν απονείμει βραβεία, τιμητικά διπλώματα, τίποτε όμως δεν με χαροποιεί, γιατί δεν είμαι εγώ.
Το γεγονός ότι είμαι χειρουργός με έχει σκοτώσει, με έχει, καταστρέψει. Το μόνο που ήθελα να είμαι είναι τραγουδιστής, ακόμα και εάν έπρεπε να ζητιανεύω στους δρόμους. Θα ήμουν όμως ευτυχισμένος.»
Σ’αυτόν τον κόσμο υπάρχει μόνο μία ευτυχία κι αυτή είναι να είσαι ο εαυτός σου. Και επειδή κανείς δεν είναι ο εαυτός του, όλοι προσπαθούν να κρυφτούν κάπως πίσω από μάσκες, φιλοδοξίες, υποκρισίες. Ντρέπονται γι’ αυτό που είναι.
Έχουμε κάνει τον κόσμο μια αγορά, όχι έναν όμορφο κήπο, όπου μπορεί ο καθένας να φέρει τα δικά του λουλούδια. Πιέζουμε τους κατιφέδες να βγάλουν τριαντάφυλλα – τώρα από πού να βγάλει ο κατιφές τριαντάφυλλο; Αυτά τα τριαντάφυλλα θα είναι πλαστικά και στο βάθος τους ο κατιφές θα χύνει μαύρα δάκρυα νιώθοντας ντροπή που «Δεν είχαμε αρκετό κουράγιο να επαναστατήσουμε εναντίον του πλήθους.
Μας επέβαλαν πλαστικά λουλούδια κι εμείς έχουμε τα δικά μας αληθινά λουλούδια και γι’αυτά ξεχειλίζουν οι «χυμοί» μας – αλλά δεν μπορούμε να δείξουμε τα δικά μας λουλούδια.»
Έχεις διδαχθεί όλα τα άλλα, αλλά δεν έχεις διδαχθεί πώς να είσαι ο εαυτός σου. Αυτή είναι η πιο άσχημη πλευρά της κοινωνίας, γιατί τους κάνεις όλους δυστυχισμένους.
Να είσαι αυτό που δεν θέλεις να είσαι, να είσαι με κάποιον με τον οποίο δεν θέλεις να είσαι, να κάνεις κάτι που δεν θέλεις να κάνεις, είναι η βάση κάθε δυστυχίας.
Οsho – Πεπρωμένο, Ελευθερία και Ψυχή, εκδόσεις Έσοπτρον.
awakengr + lecturesbureau
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.