Δάσκαλε, τι είναι η αγάπη;

Σε μια γωνιά της γης ένας μαθητής παρακολουθεί φροντιστηριακά μαθήματα (πιθανόν στην Ελλάδα θα γίνονται...) πάνω στο θέμα της αγάπης, κυρίως της ερωτικής. Ας παρακολουθήσουμε το μάθημα μέσα από τον διάλογό του με τον δάσκαλό του...

Μαθητής:  Δάσκαλε, τι είναι η αγάπη;

Δάσκαλος: Νέε μου, η αγάπη είναι μια δύναμη που παράγει αγάπη. Αγαπώ σημαίνει εγκαταλείπομαι χωρίς καμιά εγγύηση, δίνομαι εντελώς ελπίζοντας ότι η αγάπη μου θ' αφυπνίσει την αγάπη στον άλλον. Αυτό από μόνο του υποδηλώνει δύναμη.

Μ: Δηλαδή, με τι τρόπο μπορεί ν' αγαπήσει κανείς; Τι κάνει όταν αγαπά;

Δ:  Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπά: τον δικό του.

Να κάνει πράγματα, για να εκφράσει αυτό που αισθάνεται, ν' ασχολείται με τον άνθρωπο που τον νιώθει τόσο κοντά του, να του το επιβεβαιώσει, να του το αποδείξει, να το υποστηρίξει όπως μπορεί. Συνειδητά και αυθόρμητα.

Μ: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος, όταν αγαπά, δάσκαλε;

Δ: Όπως είπε ο Πλάτων: "Δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο δειλός, που να μη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ήρωα χάρη στον έρωτα". Όταν κανείς είναι ερωτευμένος και ακόμα περισσότερο θα έλεγα όταν αγαπά, η ψυχή του ανοίγεται και τολμά πράγματα που πριν δεν ονειρευόταν καν. 

Η ώριμη αγάπη είναι μια πράξη θέλησης. Να δεσμεύει κανείς τη ζωή του απόλυτα στη ζωή ενός άλλου προσώπου.

Μ: Πότε όμως είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ότι αγαπάμε αληθινά κάποιον και δεν πρόκειται για ικανοποίηση του εγωισμού μας; 

Δ: Κάποιος μπορεί να περάσει σε ερωτική εξομολόγηση με τη φράση "σ' αγαπώ, γιατί σε χρειάζομαι" κι ένας άλλος με τη φράση "σε χρειάζομαι, γιατί σ' αγαπώ". Δείχνουν και οι δύο στ' αλήθεια αγάπη; 

Μ: Δάσκαλε, θα απαντήσω με βάση αυτό που λέει η λογική μου, διότι δεν έχω την εμπειρία της αγάπης ακόμα, για να γνωρίζω. Θα έλεγα ότι η δεύτερη φράση δείχνει αγάπη και όχι η πρώτη, καθώς είναι εκείνη που θεωρεί την αγάπη ως αιτία μιας ανάγκης, ενώ στην πρώτη φαίνεται ως αιτία η επιθυμία να καλυφθεί μια προσωπική ανάγκη. 

Δ: Νέε μου, είμαι σίγουρος ότι κάποτε θ' αγαπήσεις αληθινά. Να θυμάσαι ότι η αληθινή αγάπη δε γεννιέται από τη στέρηση, με το να περιμένουμε να καλύψει ο άλλος τα εσωτερικά μας κενά ή να μας πει τι πρέπει να κάνουμε. Αγαπάμε κάποιον αληθινά, μόνο αποδεχόμενοι αυτό που είναι ή ακόμα καλύτερα, τον αγαπάμε γι' αυτό που είναι. 

Αν κάποιος αγαπά πραγματικά έναν άνθρωπο, τότε αγαπά όλους τους ανθρώπους, αγαπά όλο τον κόσμο, αγαπά τη ζωή, αλλιώς αν αδιαφορεί για τους άλλους ανθρώπους, τότε δεν πρόκειται για αγάπη μα για εγωισμό.

Μ: Μέσα από όσα ακούω, διαπιστώνω ότι ο έρωτας και η αγάπη φαντάζουν τόσο πολύτιμα συναισθήματα για τον άνθρωπο, ώστε θα άξιζε να παλέψει κανείς γι' αυτά, ακόμα και να πονέσει αν χρειαστεί. 

Δ: Ο άγγλος ποιητής Άλφρεντ Τέννυσον είπε: "Καλύτερα να έχεις ερωτευτεί και να έχεις χάσει παρά να μην έχεις ερωτευτεί ποτέ". Το να γνωρίσεις τον έρωτα, ακόμα και με τον κίνδυνο να τον χάσεις ή να πονέσεις για χάρη του, είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που μπορεί να βιώσει η ψυχή. 

Όμως μην ξεχνάς ποτέ ότι το μέτρο της αγάπης δεν το καθορίζει ο πόνος, που κάποια στιγμή στη ζωή είναι αναπόφευκτος, αλλά να χαίρεσαι το ότι είσαι μαζί με τον άλλον και απολαμβάνετε κάθε βήμα παρέα. 

Μ: Τελικά, δάσκαλε, μπορούν ν' αγαπήσουν σήμερα έτσι οι άνθρωποι; Μπορούν ν' αφεθούν, να εμπιστευτούν, να δοθούν, να μοιραστούν, να συμπορευτούν αγνά και ειλικρινά;

Δ: Μπορούν, αλλά πολλοί το έχουν ξεχάσει ή δεν το γνωρίζουν. Μέχρι κάποιος να τους το θυμίσει ή να τους το μάθει. 

Όπως έλεγε κι ένας από τους μεγαλύτερους ψυχολόγους, ο Έριχ Φρομ, η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε να αγαπάμε, ακολουθούμε τον ίδιο τρόπο που προχωράμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε τέχνη. Έπειτα από μακριά εξάσκηση είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ' ένα πράγμα - στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης.

Νέε μου, η τέχνη του να αγαπάς είναι κάτι ευρύ, αγνό, απροσδιόριστο. Ο Έσσε, ένας γερμανός λογοτέχνης, είπε πολύ εύστοχα: "Όσο λιγότερο πιστεύω, γενικά, στην εποχή μας, όσο περισσότερο νομίζω ότι βλέπω την ανθρωπότητα να εκφυλίζεται και να μαραίνεται, τόσο λιγότερο σκέφτομαι την επανάσταση ως φάρμακο γι' αυτή την παρακμή και τόσο περισσότερο πιστεύω στη μαγεία της αγάπης".

Μ: Σ' ευχαριστώ, δάσκαλε! Μετά τη θεωρία ανυπομονώ να έρθει η ώρα της πράξης...!

Δ:  Για όλα έρχεται ο κατάλληλος χρόνος. Δεν μπορείς να βιάσεις τίποτε. Ανοιχτή καρδιά και πνεύμα να έχεις!

Πηγή κάποιων αποσπασμάτων : άρθρα από το Αντικλείδι

stisglafkistocafe

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ