«Το χαρμόσυνο και οδυνηρό πρόβλημα της γέννησης και του θανάτου»

Η  Ρ. ήταν πάρα πολύ και βαριά αναστατωμένη από την απώλεια του γιου της στον πόλεμο. Το ερώτημά της ήταν αν ο γιος της θα «συνεχιστεί» με κάποιο τρόπο, αν η μετενσάρκωση είναι αλήθεια.

       Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς με σύνεση το πρόβλημα του θανάτου όταν έχει σχεδόν παραλύσει από τη θλίψη. 

Την ρώτησα: «Ποιο είναι το κύριο θέμα σας; Ο γιος σας ή η δική σας απώλειά του; Ο κάθε άνθρωπος στον κόσμο αντιμετωπίζει αυτό το γενικό πρόβλημα της γέννησης και του θανάτου, της χαράς και της θλίψης. 

Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτό· μπορεί να του ξεφεύγει με τη φαντασία του μέσα από κάποια θεωρία ή πίστη ξεχάσματος του εαυτού, όμως η ζωή και ο θάνατος παραμένουν ένα μυστήριο για να λυθεί όχι μέσα από εκλογικεύσεις, αλλά από το ζήσιμο, από την εμπειρία εκείνου που είναι αιώνιο και δεν έχει αρχή και τέλος. 

Μίσος εναντίον εκείνων που συμμετείχαν στο θάνατο του γιού σας, δεν δημιουργεί την αναγκαία κατάσταση του νου που μόνο μ’ αυτήν μπορεί να υπάρξει η εμπειρία της αιωνιότητας. 

Αντιθέτως, το μίσος, η θλίψη και η κτητικότητα εμποδίζουν την κατανόηση και το ζήσιμο της αιωνιότητας. 

Στο ξεπέρασμα του μίσους, της αγανάκτησης και του θυμού υπάρχει η αυγή της συμπόνιας που θα εξαγνίσει τον βασανισμένο νου.


 Εάν νοιάζεστε για τον νεκρό, θα δημιουργήσετε περισσότερο θάνατο, αλλά αν νοιάζεστε για τους ζωντανούς, θα γνωρίσετε την αιωνιότητα της ζωής».

       Εκείνη μου απάντησε ότι δεν καταλάβαινε τι έλεγα.

 Δεν πρέπει, δηλαδή, να αγαπάει τον γιο της; 

Δεν πρέπει να μισεί εκείνους που τον σκότωσαν, και πρέπει να συγχωρήσει, να αγκαλιάσει το κακό;

      «Κακό σημαίνει ότι δεν δημιουργείς καλά αποτελέσματα· βία σημαίνει ότι δεν συνεισφέρεις στην ειρήνη. 

Ο καθένας από μας έχει φέρει αυτό το θεαματικό χάος μέσα από τις δήθεν ειρηνικές μέρες μας που είναι φτιαγμένες από φθόνο, απληστία, εχθρικότητα, ανταγωνισμό και καχυποψία.

 Και η άλλη μητέρα, που μισείτε, κλαίει επίσης για τον γιο της. 

Κι εκείνη βασανίζεται από τη θλίψη.

 Και για εκείνη επίσης, υπάρχει το χαρμόσυνο και οδυνηρό πρόβλημα της γέννησης και του θανάτου. 

Το μίσος δεν λύνει το πρόβλημα· το μίσος το μόνο που κάνει είναι να διαιωνίζει την σκληρότητα του ανθρώπου απέναντι στον άνθρωπο».

     Σταδιακά, την οδήγησα στην πρώτη ερώτηση που έκανε στην αρχή για την «συνέχιση», αλλά ήταν πολύ ταραγμένη για να πάει σε βάθος στο ερώτημα, και είπε ότι θα  ξανά ‘ρθει πάλι κάποια άλλη μέρα.

paramithas

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ