Πρώην σύζυγος: Θα τον δεχόσουν πίσω;

Σύμφωνα με την εμπειρία μου ως ψυχολόγος, όταν ο ένας σύζυγος ζητάει διαζύγιο και φεύγει, τότε ο άλλος ισχυρίζεται ότι θα τον δεχόταν πίσω αν ήθελε να επιστρέψει. Αυτό αληθεύει όταν ο σύζυγος που εγκαταλείπεται, όχι μόνο δεν το περίμενε αλλά πίστευε πως τα προβλήματα στο γάμο του, δεν ήταν τόσο άσχημα. Σε αυτό το σημείο όμως, συμβαίνει κάτι που έχει ενδιαφέρον… 

Όσο η διαδικασία του διαζυγίου προχωράει, εκείνος που εγκαταλείπεται, αρχίζει να παρατηρεί στον άλλον, όλες τις συμπεριφορές που δεν έβλεπε ή που έβλεπε αλλά δεν παραδεχόταν. Το 90% των ανθρώπων που ρώτησα 3 μήνες μετά την αίτηση του διαζυγίου, αν θα δεχόντουσαν τον/τη σύζυγο πίσω, μου απάντησαν «Όχι». 

Ένας ασθενής μου μάλιστα, μου είπε πως δεν ήταν σίγουρος αν μπορούσε να ξανακοιτάξει στα μάτια τη γυναίκα του, η οποία τον άφησε στην επέτειό τους, ποσώ δε μάλλον να κοιμάται τα βράδια δίπλα της. 

Το διαζύγιο σίγουρα δεν βγάζει στους ανθρώπους τον καλύτερο εαυτό τους για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι από τους οποίους είναι:


 1. Ο φόβος για επιβίωση: Οι άνθρωποι είναι περισσότερο φοβισμένοι διότι διανύουν μια φάση στη ζωή τους, όπου πρέπει να ξοδέψουν περισσότερα τη στιγμή που έχουν λιγότερα, οπότε και ξυπνάει μέσα τους ο φόβος της επιβίωσης αλλά και της νέας μονογονεϊκής τους ζωής.

 2. Ο φόβος για το άγνωστο: Υπάρχουν πολλές άγνωστες πτυχές που μπορούν να «ξεβολέψουν» έναν άνθρωπο και να τον κάνουν να φοβηθεί τόσο το άγνωστο όσο και την αλλαγή.

 3. Η κρίση των άλλων: Τα ζευγάρια που παίρνουν διαζύγιο, βρίσκονται στο έλεος ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τόσο καλά την υπόθεσή τους όσο οι ίδιοι. 

4.  Το διαζύγιο αναστατώνει ολόκληρη την οικογένεια και τον κοινωνικό της περίγυρο 

5. Το διαζύγιο σηματοδοτεί ένα τέλος που χρήζει ιδιαίτερης φροντίδας και προσοχής. 

Το τέλος σε οποιονδήποτε τομέα, ακόμη κι αν αποτελεί δική μας απόφαση, είναι δύσκολο για όλους. Χρειάζεται μεγάλη ωριμότητα να χαλιναγωγήσει κανείς τα έντονα συναισθήματά του και να μην ξεσπάει με οποιονδήποτε τρόπο. 

Οι άνθρωποι κάνουν μικροπρέπειες ακόμη και ακρότητες, όταν έχουν απόλυτη ανάγκη να «αντιπαθήσουν» τον άλλον, ούτως ώστε να δικαιολογήσουν το χωρισμό.

 Από την άλλη, οι σύζυγοι που φεύγουν από το γάμο, προσπαθούν να κάνουν τους άλλους να νιώσουν ότι έχουν κάνει κάτι φρικτό που ώθησε τους πρώτους να πάρουν την απόφαση να χωρίσουν. 

Για παράδειγμα, ένας άντρας που ξέρω, όταν έκανε εξωσυζυγική σχέση και τον ανακάλυψε η κόρη του, προσπάθησε να στρέψει τη προσοχή από το δικό του λάθος και άρχισε να κατηγορεί τη γυναίκα του, ότι ήταν αλκοολική. 

Φυσικά δεν είχαν βάση οι ισχυρισμοί του, και αυτό αποδείχθηκε και αργότερα στο δικαστήριο, αλλά η γυναίκα του πληγώθηκε διπλά, μια φορά που ο άντρας της την απατούσε και άλλη μία, που 

προσπάθησε να ρίξει το φταίξιμο σε εκείνη και μάλιστα με τόσο άσχημο τρόπο. Το να βλέπεις τον άλλον να βγάζει τον χειρότερο εαυτό του ή να βλέπεις εσένα να βγάζεις τον χειρότερο εαυτό σου στο διαζύγιο, είναι κάτι τρομακτικό. 

Ωστόσο, σε μια τόσο σημαντική μετάβαση όπως είναι το διαζύγιο, τέτοιες συμπεριφορές είναι-που λέμε- «μέσα στο πρόγραμμα». 

singleparent

psychologytoday

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ