Οι σπινθήρες της ελπίδας

Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, για όση αξία έχουν, επιβεβαιώθηκαν για ακόμη μια φορά οι τάσεις που έχουν παγιωθεί πλέον στην κοινή γνώμη. Με συντριπτικά ποσοστά είναι ο «Κανένας» αυτός που προτιμούν οι πολίτες για να κυβερνήσει τη χώρα, ενώ με ποσοστά άνω του 80% δηλώνεται η δυσαρέσκεια για την πολιτική τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με απλά λόγια βρισκόμαστε ενώπιον της πλήρους και οριστικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και δικαίως, καθώς έχει αποδειχθεί στην πράξη πως ούτε λύσεις έχει για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, ούτε δείχνει να έχει συναισθανθεί τις πελώριες ευθύνες του για την τύχη που επεφύλαξε στους πολίτες.

Απόδειξη αυτών είναι το γεγονός ότι το μόνο που ενδιαφέρει το πολιτικό σύστημα είναι η διάσωσή του και προκειμένου να την επιτύχει, θέτει σε εφαρμογή τα γνωστά «κόλπα». Έτσι, από τη μια προσπαθεί να μετακινήσει την κουβέντα από την καθημερινότητα των δυσκολιών και των αδιεξόδων στην παραπολιτική φιλολογία. Βάζει διαφόρων τύπων και ειδών «παπαγαλάκια» να κατασκευάζουν και να διακινούν σενάρια περί «ιστορικών συμβιβασμών», «συγκυβέρνησης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ» και άλλα τέτοια φαιδρά. Τροφοδοτούνται δηλώσεις και αντιδηλώσεις, χωρίς ουσία και περιεχόμενο, μόνο και μόνο για «να έχουμε να λέμε».

Κι από την άλλη, κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: Τάζει λαγούς με πετραχήλια. Τις τελευταίες ημέρες, για παράδειγμα, γίνεται προσπάθεια να πεισθεί η κοινωνία πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «θα γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα». Οι «φωστήρες» της Νέας Δημοκρατίας μάλιστα έφτιαξαν και αφίσα για να μας πουν πως «με εντολή του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά 17.7 εκατομμύρια ευρώ από «μίζες» επιστρέφουν στον ελληνικό λαό». Η κοροϊδία απογειώνεται πλέον καθώς αν οι μίζες ήταν 17 ή 20 ή 25 ή 100 εκατομμύρια δεν θα υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα για την οικονομία και τον τόπο. Αλλά να παίρνεις μια «σταγονίτσα» από τους ωκεανούς της «μίζας» και να το εμφανίζεις ως κατόρθωμα, είναι σαν το θαύμα που έκαναν κάποτε οι καλόγεροι μεταμορφώνοντας το κρέας σε ψάρι. Όλοι ξέρουν, ωστόσο, πως οι «μεγάλοι καρχαρίες» που καταβρόχθισαν τα πάντα, συνεχίζουν να «κολυμπούν» ανενόχλητοι.

Το πλεόνασμα της υποκρισίας είναι το μόνο αληθινό και είναι αυτό που μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Διότι κατά τους κυβερνώντες όχι μόνο επιστρέφονται τα κλεμμένα αλλά… ανοίγουν και οι δουλειές. Παράδεισος η Ελλάδα! Αλλά μάλλον σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Είναι θλιβερό να βγαίνει ο πρωθυπουργός μιας τσακισμένης οικονομίας και μιας απελπισμένης νεολαίας και να υπόσχεται «440.000 ευκαιρίες απασχόλησης»! Αλήθεια, πόση ώρα έκαναν οι «φωστήρες» του πρωθυπουργικού επικοινωνιακού επιτελείου για να σκεφτούν τη συγκεκριμένη διατύπωση που είναι σαφές πως δεν λέει απολύτως τίποτα; Πόση ώρα προβληματίστηκαν για το αν οι «ευκαιρίες» θα ανακοινωθούν 440.000 και όχι 438.256, αριθμός που θα έδινε μια ακόμη πιο ρεαλιστική αίσθηση στο παραμύθι; Πόσο ιθαγενείς θεωρούν τους Έλληνες για να πιστεύουν πως μπορούν να τους ξεγελάσουν τόσο χοντροκομμένα κι εύκολα με «χάντρες και καθρεπτάκια»;

Αλλά και από την άλλη πλευρά, βλέπουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που αρχίζει να κάνει πρόβες υπουργικών κοστουμιών έχοντας ως μόνη στρατηγική το γνωστό «βλέποντας και κάνοντας». Υπόσχεται κάθαρση, υπόσχεται αποκατάσταση των πάντων, υπόσχεται την επιστροφή στα BMW X5, υπόσχεται τον ουρανό με τ’ άστρα, αλλά θέλω να δω πως θα εξηγήσει μετά σ τις συνιστώσες του, την ανάγκη «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» και την τήρηση των «διεθνών υποχρεώσεων της χώρας».

Όσο για τη λεγόμενη κεντροαριστερά, πραγματικά πρόκειται για ιστορικό ανέκδοτο. Το μόνο ενδιαφέρον όσων συμμετέχουν στις σχετικές διεργασίες είναι ένα και μόνο. Η καρέκλα. Επειδή η πλειονότητα των συμμετεχόντων έχουν υπάρξει επαγγελματίες της πολιτικής και ανεπάγγελτοι στον ιδιωτικό βίο τους, σπάνε το κεφάλι τους να βρούνε το πώς ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα θα συνεχίσει να είναι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ακόμη κι αν χρειαστεί να μην λέγεται ΠΑΣΟΚ. Τόσο απλά και τόσο καθαρά. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε αλλά οι Πασόκοι μένουν και κυβερνάνε.

Σε αυτό το σκοτεινό σκηνικό πολιτικαντισμού και απογοήτευσης δεν υπάρχει φως. Το επιβεβαιώνει και η σημερινή πρόβλεψη της συστημικής Eurobank, η οποία αν και προσπαθεί να κρατήσει τις πολιτικές ισορροπίες, επί της ουσίας λέει πως η κρίση θα κρατήσει για 8 χρόνια ακόμη! Δηλαδή πάμε έτσι ως το 2022 και μετά βλέπουμε…. Κι όποιος αντέξει!

ΥΓ1: Αν η Eurobank έχει δίκιο ( και προφανώς έχει….) θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 με τη γερμανική σημαία να κυματίζει περήφανα στην Ακρόπολη;

ΥΓ2: Η Ελλάδα για να σωθεί θέλει τόλμη και καρδιά. Θέλει συναίσθηση της κληρονομιάς της, του πολιτισμού της και του πεπρωμένου της. Θέλει φρέσκες ιδέες και νέα μυαλά. Αυτά δεν θα βγούνε μέσα από καμιά δημοσκόπηση και δεν θα φιλοξενηθούν σε κανένα πρωτοσέλιδο. Θα προκύψουν μόνον αν ανάψει η φλόγα μέσα στην ψυχή του Έλληνα. Σήμερα δεν υπάρχει αυτή η φλόγα. Σπινθήρες όμως υπάρχουν. Το πιστοποιεί και το βίντεο που ανάρτησε το κουμπαράκι μου, η Πέγκυ Ζήνα, μαζί με τα ελληνόπουλα της διασποράς, στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Το στοίχημα του ελληνισμού είναι οι σπινθήρες αυτοί να γίνουν η ελληνική φλόγα που θα φέρει φως.

rizopoulospost