Miss-Άνθρωπος... Να κοιτάς ψηλά, Άνθρωπε και να πορεύεσαι με Συνείδηση. Έτσι θα βρεις το σκοπό σου, τον Εαυτό σου.

Ο Άνθρωπος αποτελεί ένα μεγάλο παράδοξο. Είναι το μόνο ον που αν και προέρχεται από τη μήτρα της Φύσης, φέρεται παρά φύσιν. Ο Άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Έχει παρουσιάσει μια θεαματική εξέλιξη ως είδος μέσα σε 2 με 3 χιλιετίες και ταυτόχρονα αποτελεί το πιο απεχθές βάρος του πλανήτη του. 

Και δεν επιβαρύνει μόνο το περιβάλλον του. Στρέφει αυτή του την εχθρική διάθεση στα αδέλφια του, στους άλλους ανθρώπους. Αν και δημιούργημα της φύσης, έχει καταντήσει το πιο διεστραμμένο απότοκό της. 

Ο Άνθρωπος είναι μια ανεξήγητη αντίφαση, ένα ερωτηματικό αναπάντητο που δεν αφήνει όρεξη και πείσμα στον αναζητητή της απάντησης του, αλλά πικρία και θλίψη. 

Ο Άνθρωπος είναι ο Περικλής που χτίζει τον Παρθενώνα αλλά καίει τη Σάμο. Είναι ο Κέννεντι που "πατά" για πρώτη φορά το πόδι του στη Σελήνη αλλά "ψήνει" με βόμβες παιδάκια στο Βιετνάμ. Ο Άνθρωπος είναι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ο Χίτλερ.

 Ο Άνθρωπος έχει έρθει στη Γη για να υμνήσει την ομορφιά του κάσμου αλλά ταυτόχρονα να αποτελέσει και τη μεγαλύτερη ντροπή του. Έχει ένα ρόλο διττό και τόσο αυτοαναιρούμενο που καθίσταται παράλογος.


Αυτή η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι πολύ αταίριαστη σε σχέση με το βασίλειο της φύσης από το οποίο προέρχεται. Πράγματι, η φύση, όπως και ολόκληρο το σύμπαν, χαρακτηρίζεται από μια αέναη και εμπόλεμη κατάσταση. Το φοβερό όμως είναι ότι ο εντός φυσικών πλαισίων πόλεμος γίνεται με στόχο τη διατήρηση μιας ισορροπίας και μιας αρμονίας η οποία υπερβαίνει σε σημασία τις όποιες επιδιώξεις έχει κάθε είδος. Και αυτή η υπεροχή επιβάλλεται με τρόπο σχεδόν μεταφυσικό. 

Ναι, στη φύση βλέπουμε ότι τα είδη παλεύουν μεταξύ τους δίχως ίχνος ανθρωπιάς. Εκεί την πληρώνουν πρώτα οι μικροί, οι γέροι και οι αδύναμοι. Η αφηρημάδα και το στιγμιαίο λάθος πληρώνονται πανάκριβα. Χώρια το παράλογο και αψυχολόγητο που βλέπεις σε πολλές περιπτώσεις, όπως το αλογάκι της Παναγίας που αποκεφαλίζει το ταίρι του κατά την ερωτική πράξη, τη μαύρη χήρα που κατασπαράζει το σύζυγό της ή τις εργάτριες που τρώνε τους κηφίνες μόλις αυτοί δώσουν το σπόρο τους στη βασίλισσα των μελισσών. 

Αν και μας δίνει μια εικόνα ενός απρόσωπου πεδίου μάχης όπου ο καθένας είναι εχθρός, όλο αυτό το συγκρουσιακό καθεστός της φύσης λειτουργεί στα πρότυπα της διατήρησης της ισορροπίας των οικοσυστημάτων. Ποτέ δε θα δεις το λέοντα να υιοθετεί τακτικές γενοκτονίας εις βάρος της αντιλόπης παραδείγματι. Όχι γιατί δε θέλει να γλείφει τα δοντάκια του και να γεύεται το φρέσκο κρέας, αλλά γιατί απλά δε χρειάζεται, γιατί δεν συμφέρει ούτε το λέοντα όύτε κανέναν μια τέτοια κατάσταση. Το οικοσύστημα είναι οι κανόνες της ισορροπημένης συνύπαρξης των ειδών μέσα στη φύση. Κανέναν δεν παίρνει να δράσει αδιαφορώντας για τους κανόνες αυτούς. Γιατί η παραμικρή αστάθεια στο σύστημα παρασύρει τους πάντες στην κατάρρευση. 

Ο άνθρωπος λειτουργεί κατά αυτές τις επιταγές; Πράττει έχοντας στο νου του τον αντίκτυπο που θα έχει στο περιβάλλον του, φυσικό κι ανθρώπινο, ή λειτουργεί με εντελώς διαφορετικά κριτήρια; Μάλλον κοιτάει την πάρτη του και είναι αδιάφορος για τη γενική εικόνα που τον πλαισιώνει. Γι' αυτό πέφτει σε λάθη. Τα τελευταία χρόνια δε, πάσχει από μια ακραία μορφή σχιζοφρένειας. 

Ενώ αναπτύσσει τερατωδώς την τεχνική του γνώση με σκοπό, όπως διατείνεται, το καλό του πλανήτη, πορώνεται και πολώνεται υπέρ μιας αυτοκαταστροφικής τάσης άνευ προηγουμένου. 

Μια πετρελαϊκή που -μεταξύ μας τώρα- είναι κομμάτι του καρτέλ που κυβερνά τον κόσμο με μια μαλακία της μαυρίζει τον κόλπο του Μεξικού. Από την άλλη πλευρά ένας σεισμός κάπου στην Ιαπωνία φέρνει στο προσκήνιο ένα νέο Τσέρνομπιλ, υδάτινο αυτή τη φορά, όχι ατμοσφαιρικό όπως αυτό της Ουκρανίας. 

Μια εξέγερση στο βορρά της Αφρικής έφερε την άνοιξη, την άνοιξη της δημοκρατίας του ελεύθερου φανατισμένου Ισλάμ. Σκοτώνουμε καθίκια σαν τον Καντάφι, "ρίχνουμε" τυρράνους σαν τον Μουμπάρακ αλλά εν τέλει παίζουμε τα πιόνια σε ένα μεγαλύτερο παιχνίδι. Και στο παιχνίδι αυτό παίζονται συμφέροντα με μεγαλύτερη αξία από τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν κυριολεκτικά εν μία νυκτί στη Συρία. 

Στα χρόνια της επιστήμης, της τεχνολογίας και του ιντερνετ, στα χρόνια που οι κοινωνικές επιστήμες έχουν "τερματίσει" το εύρος των γνώσεων και των αρχών τους, στα ίδια χρόνια βλέπουμε να καταπατάται κάθε κοινωνικό δικαίωμα και κάθε περιβαλλοντική ηθική εν ονόματι του κέρδους. Στα χρόνια του διεθνούς δικαίου και της διπλωματίας, βλέπουμε τους μεγάλους να τσακώνονται ποιος το έχει μακρύτερο, το πυρηνικό οπλοστάσιο. 

Στα χρόνια της λογικής και της διαφάνειας βλέπουμε μάζες λυσσασμένες να ζητούν το αίμα των απίστων, να κάνουν πολιτική βάσει θρησκευτικών δογμάτων, βλέπουμε τους πιο διεστραμμένους δικτάτορες να κάνουν κουμάντο, πίσω από διάφορα πέπλα, από την οικονομική κρίση, τη σταθερότητα και τη δημοκρατία μέχρι την παγκόσμια δικαιοσύνη.

Άνθρωπε, είσαι μεγάλο παράδοξο φίλε μου. Δεν τη παλεύεις. Έχεις μπερδέψει τα μπούτια σου. Έχεις κάνει την ηθική λάστιχο και την τεντώνεις ως εκεί που θες. Δεν έχεις όρια. Κατάλαβες ότι έχεις δύναμη. Κατάλαβες πως η δύναμη αυτή σε κάνει ελεύθερο και την εκμεταλλεύτηκες. Το θέμα είναι ότι δεν έμαθες ποτέ να είσαι ελεύθερος. Τι αντίφαση κι αυτή, να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερος αλλά να μη συμπεριφέρεσαι ως τέτοιος. 

Μια τραγική ειρωνία είσαι ρε φίλε, αυτό είσαι. Είδες ότι το να κάνεις κακό είναι πιο εύκολο και γίνεται με πιο πολλούς τρόπους, αρκεί να πετυχαίνεις το πρόσκαιρο κέρδος σου. Από την άλλη το καλό θέλει θυσίες, θέλει κόπο, θέλει μάτια, μυαλό και καρδιά ανοιχτά. Πού χρόνος γι' αυτά τώρα ε; Έτσι ο καθείς βάζει το σκοπό του και πατάει πάνω στον πόνο και την αδυναμία του άλλου. Κάνεις κακό στον διπλανό σου. Δηλαδή βλάπτεις κάποιον που θα μπορούσε πιθανώς να σε βοηθήσει σε μια ανάγκη σου. Σαν να μην έλειπε αυτό τον κάνεις να σε μισεί, να θέλει κι αυτός να σε βλάψει αν βρει ευκαιρία. Πάλι δηλαδή κάνοντας κακό σε κάποιον, στον εαυτό σου κάνεις κακό. Κάνεις κακό στο περιβάλλον σου, βρωμίζεις και καις το σπίτι σου. Πάλι σε σένα κάνεις κακό.

Άνθρωπε, δεν είσαι άνθρωπος, είσαι Μισάνθρωπος.
Η κατάσταση σου έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πρέπει να αλλάξεις. Έχεις αποξενωθεί από τη φύσησου. Από τον πραγματικό σκοπό σου. Ο Άνθρωπος είναι αυτός που κοιτά ψηλά, αυτός που είναι ένα με την ενέργεια του κόσμου, είναι κι αυτός κομμάτι της. Υπακούς στα "φυσικά σου ένστικτα" αλλά όχι στη φύση σου. Τρως, πίνεις και αναπαράγεσαι όπως κάθε ζώο. Τι είναι αυτό ομως που σε διαχωρίζει από τους άλλους κατοίκους του βασιλείου; Ποιο είναι τέλος πάντων το ατού σου απέναντι στα άλλα είδη; Το διακριτικό σου, το παράσημό σου, το αναγνωριστικό σου φίλε μου είναι η Νοημοσύνη.

Σκοπός σου δεν είναι να είσαι κτήνος. Σκοπός σου είναι να είσαι Ενάρετο Κτήνος.

 Πού είναι η αρετή σου ρε κτήνος; Καταστρέφεις υπάκουος στις αδηφάγες ορέξεις σου. Μέχρι εκεί καταλαβαίνεις; Καταστρέφεις τον εαυτό σου; Και το νομίζεις αυτό για Νοημοσύνη, πού είναι το πνεύμα σου; 

Υπακούς και υπηρετείς με ευλάβεια τα κατώτερα ένστικτά σου. Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτά πρέπει να τα ικανοποιείς προκειμένου να υπηρετείς τον ανώτερο σκοπό σου, την ανάπτυξη της Νοημοσύνης και του Πνεύματος;

Κατάλαβε, Μισάνθρωπε πως δεν αρκεί να αναπαράγεσαι. Αν δεν γεννάς ανθρώπους με σύνεση και νοημοσύνη αλλά τους κάνεις σαν τα μούτρα σου, χίλιες φορές καλύτερα η στείρωση. Κατάλαβε πως είσαι ματαιόδοξος όταν από τη μία είσαι σε θέση να παρατηρείς το ατέλειωτο του σύμπαντος και από την άλλη παραπαίρνεις την πάρτη σου στα σοβαρά.

 Κατάλαβε ότι έχεις όρια. Εδώ έχει ο Ήλιος όρια. Θαρρείς να έχει σκεφτεί να μην ανατείλει κάποια ωραία πρωία;

 Τον περιμένουν οι Ερινύες στη γωνία κι αυτές τιμωρούν, δε χαρίζουν. Κατάλαβε ότι όλα σε τούτο τον κόσμο είναι δανεικά, το χώμα που πατάς, οι ανάσες που γεμίζουν τα πνευμόνια σου, τα τοπία που χαίρονται τα μάτια σου, η ίδια σου η ζωή. κατάλαβε ότι όλα σε προσπερνάνε.

 Απλά πράγματα ε; Αλήθειες είναι φίλε και δεν τις ακούς πρώτη φορά. Το θέμα είναι ότι είμαστε μηχανές και το εγωιστικό πρίσμα μέσω του οποίου βλέπουμε τον κόσμο μας κάνει να τις ξεχνάμε γρήγορα. 

Η Νοημοσύνη μόνο θα δώσει τέλος σε αυτή την παράδοξη λήθη. Η Νοημοσύνη κάνει το βίωμα γνώση, τη γνώση αξέχαστη, αλεξίσφαιρη στη λήθη, κάνει τη γνώση Αλήθεια.
Κατάλαβε, αγαπητέ Μισάνθρωπε ότι εγκληματείς είτε με τις πράξεις σου είτε με τις παραλείψεις σου, εις βάρος αυτού που υπάρχει τώρα γύρω σου αλλά και αυτού που θα υπάρξει. Ήθελες δεν ήθελες, έγινες συνδρομιτής στο φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής σου. 

Κάνεις τα πάντα για την πάρτη σου όχι γιατί σε αγαπάς αλλά γιατί σε μισείς, γιατί είσαι μισάνθρωπος. και κάπως έτσι σκότωσες τη φωτεινή φωνή εντός σου, το σκοπό και τη συνείδησή σου, σκότωσες τον Άνθρωπο, αυτόν που σέβεται την ύλη, αλλά αγαπά το πνεύμα, αυτόν που ζει στο χώμα, στο νερό, τον αέρα και τη φωτιά αλλά κοιτάζει τα άστρα και μ' αυτά θέλει να ενωθεί. 

Αυτό το Ενάρετο Κτήνος σκότωσες και άφησες ζωντανό μόνο το κτήνος να τρώει το κουφάρι της αρετής. Πρέπει να βρεις τρόπο να σε ξαναγαπήσεις, Μισάνθρωπε. Πρέπει να διεκδικήσεις ξανά το χαμένο σου κομμάτι, να το κάνεις να σου λείπει, να το αναζητήσεις.

Γίνε ο Ηρακλής που καθαρίζει τα χέρια του από το έγκλημα. Αυτός σκότωσε τα παιδιά και τη γυναίκα του αλλά ο ίδιος έπραξε τους άθλους για το καλό των ανθρώπων, αυτός έσπασε τις αλυσίδες του Προμηθέα. 

Γίνε ο Αχιλλέας που στο όνομα της αγάπης για τον Πάτροκλο τελεί το σκοπό του πάνω σε αυτή τη γη σκοτώνοντας τον Έκτορα και έτσι προδιαγράφει οικειοθελώς το θάνατό του. 

Γίνε ο Οδυσσέας που καίει την Τροία αλλά αναζητά να επανενωθεί με την Ιθάκη του. 

Χρησιμοποίησε την Ελευθερία σου, μάθε να είσαι ελεύθερος. Μάθε πως η Ελευθερία πάνω απ' όλα είναι ευθύνη, ευθύνη απέναντι στην ελευθερία του άλλου, απέναντι στη συνύπαρξή σου με την ανθρωπότητα και με τη φύση, απέναντι στον Άνθρωπο. 

Ο Άνθρωπος που έχασες είναι το Δισκοπότηρό σου, το Λίκνο σου, η Σωτηρία σου.

 Γίνε Αρθούρος και ψάξτο παντού. Κάντο να σου λείπει, αγάπησέ το στη διάρκεια της Αναζήτησης. 

Αγάπησέ το αληθινά κι αυτό θα σου φανερωθεί.

 Να κοιτάς ψηλά, Άνθρωπε και να πορεύεσαι με Συνείδηση. Έτσι θα βρεις το σκοπό σου, τον Εαυτό σου.

esopsis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ