Αισιοδοξία, μπορώ να εκπαιδευτώ για να γίνω πιο αισιόδοξη/ος?

Τα καλά νέα είναι ότι το επίπεδο της αισιοδοξίας μας μπορεί να αυξηθεί με συστηματική εκπαίδευση. 



Με άλλα λόγια, η αισιοδοξία μαθαίνεται, αλλά όχι από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται σοβαρή εξάσκηση. Για να γίνετε αισιόδοξοι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τις αντιξοότητες. H ζωή δημιουργεί ακριβώς τα ίδια προβλήματα και στον αισιόδοξο και στον απαισιόδοξο. 

H διαφορά είναι ότι ο απαισιόδοξος πιστεύει ότι η ζωή έχει πάντα αρνητικά στοιχεία και γενικά τα παίρνει  σε προσωπικό επίπεδο, ενώ ο αισιόδοξος πιστεύει ότι τα αρνητικά είναι προσωρινά, συγκεκριμένα και εξωτερικά και δεν τα βαφτίζει αρνητικά αλλά ψάχνει πάντα μέσα στα συμβάντα να βρει τα θετικά 

Στην ουσία ο αισιόδοξος δεν τα παίρνει σε προσωπικό επίπεδο. Πολλές φορές οι αρνητικές παραδοχές που έχουμε από συνήθεια γίνονται πεποιθήσεις, και στη συνέχεια επηρεάζουν τον τρόπο που νιώθουμε και πράττουμε. Που σημαίνει ότι αν έχω δοκιμάσει κάτι στο παρελθόν που είχε αρνητική κατάληξη, έχω ένα δεδομένο. Αυτό το δεδομένο το έχω ως βάση και ξέρω ότι αν δοκιμάσω ξανά έχω περισσότερες πιθανότητες να αποτύχω. 

Όμως δεν μπαίνω στη διαδικασία να θυμηθώ πόσες αρνητικές σκέψεις έκανα ή πόσο φόβο είχα τότε. Αν τολμήσω να δοκιμάσω πάλι, όμως αυτή τη φορά θα πω στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά. Θα το νιώσω και θα το πιστέψω.  Αφού έχω στιγμές αισιοδοξίας λοιπόν μπορώ να εκπαιδευτώ μέσα από αυτές και να μεταφέρω την αισιοδοξία σε όλες μου τις υποθέσεις.

Η αισιοδοξία διαβάζεται στο πρόσωπο. Μια θετική ψυχολογική κατάσταση μας κάνει πιο όμορφους: Ηρεμεί την έκφραση και κάνει το βλέμμα μας πιο λαμπερό. 

Η αισιοδοξία χαρίζει μακροβιότητα. Σύμφωνα με μια πρόσφατη ολλανδική έρευνα η θετική συμπεριφορά επηρεάζει θετικά το ανοσοποιητικό και το ορμονικό σύστημα. Έτσι το αισιόδοξο άτομο αρρωσταίνει λιγότερο και ζει περισσότερο.

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες, η αισιοδοξία δεν είναι δώρο εξ ουρανού, αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί. Ο τρόπος που σκεπτόμαστε, για παράδειγμα μας επηρεάζει με καθοριστικό τρόπο. 

Αν λοιπόν σκεφτόμαστε συνέχεια πως όλα τα άτομα που μας περιβάλλουν μας κάνουν δυστυχισμένους, πως δεν θα βρούμε ποτέ το μεγάλο έρωτα, πως κάθε μικρό πρόβλημα που μας παρουσιάζεται μας αποδεικνύει ότι είμαστε άτυχοι .. είναι ώρα να ωθήσουμε τις σκέψεις μας στο δρόμο της αισιοδοξίας και της εμπιστοσύνης.

Σταματήστε  να παραπονιέστε. Αναρωτηθείτε με τι τρόπο θα θέλατε να αλλάξει η κατάσταση που σας δυσαρεστεί και σκεφτείτε πως θα γίνει πραγματικότητα. Στη συνέχεια περάστε στη δράση.
Αρχίστε να αλλάζετε τον τρόπο που σκέφτεστε. Φτιάξετε θετικές προτάσεις που θα τις έχετε για βοήθεια. Όπως «Όλα θα πάνε καλά», «έχω τη δύναμη να τα καταφέρω»,  « πάντα έχω τις καλύτερες ευκαιρίες μπροστά μου»... 

Αυτές οι θετικές προτάσεις σιγά – σιγά θα αλλάξουν και όλη τη δόνηση του σώματός σας. Στην αρχή θα μοιάζουν επιβολή και βλακεία. Όμως σκεφτείτε ένα προϊόν που βγαίνει στην τηλεόραση καινούργιο για να σας κάνουν να το πάρετε με κλειστά τα μάτια θα πρέπει να σας το δείχνουν ξανά και ξανά μέχρι να γίνει κίνηση του υποσυνείδητου. 

Έτσι θα κάνετε και εσείς σε σας .Είναι σαν να ξανά ρυθμίζεται τον υπολογιστή του μυαλού σας με νέες πληροφορίες. Στην αρχή δεν θα τις δέχεται , αλλά μετά θα αρχίσετε να χαμογελάτε με αισιοδοξία στο κάθε τι και βέβαια δεν θα το παίρνετε πια προσωπικά.

Αναλύστε τις περιστάσεις σωστά και ώριμα. 

Αποδεχθείτε τα πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν και προσπαθήστε να αλλάξετε ότι είναι εφικτό. Ακόμη και οι πιο δυσμενείς καταστάσεις, είναι προβλήματα τα οποία μπορεί να λυθούν. 

Μην αποθαρρύνεστε από τις κριτικές. Αντιμετωπίστε τες θετικά και προσπαθήστε να βελτιωθείτε. Να δώσω ένα παράδειγμα για να το καταλάβετε. Όταν είμαι στο δρόμο και οδηγώ ( ζωή) συναντώ φανάρια πράσινα και κόκκινα. Τα πράσινα είναι η θετική προσέγγιση στα πράγματα και τα κόκκινα είναι η αρνητική. Δεν είναι όμως πάντα έτσι. 

Μπορεί ένα κόκκινο φανάρι που θα μας παρουσιαστεί, την ώρα που εμείς βιαζόμαστε, να γίνει επί σκοπό για να μας προστατέψει από κάτι που ενδεχομένως  θα γίνει παρακάτω, ας πούμε ένα ατύχημα. Αυτά τα στοπ η ζωή στην καθημερινότητά μας τα φέρνει αρκετές φορές σε όλους μας. Όσο πιο θετικά νιώθω και σκέφτομαι για τη ζωή τόσο περισσότερα «πράσινα φανάρια» θα συναντώ, αλλά ακόμη και τα κόκκινα πράσινα θα τα νιώθω. 

Προσέχετε πως μιλάτε! Κάθε φορά που λέτε «ποτέ»,  «πάντα», «δύσκολο» κλπ  βάζετε ένα όριο. Όπως επίσης οι λέξεις «όχι», «μη», «δεν» το σύμπαν δεν τις αναγνωρίζει. Εμείς όμως τι έχουμε συνηθίσει να λέμε? «Αχ! ΔΕΝ θέλω να βρέξει», όμως η λέξη δεν, δεν αναγνωρίζεται από το σύμπαν και αυτό που τελικά ακούγεται ως έκκληση προς τα πάνω είναι «Θέλω να βρέξει».

 Έτσι έρχεται η απογοήτευση και νιώθουμε ότι κάποιος ή κάτι μας πάει κόντρα. Κι όμως σκεφτείτε το αλλιώς. Όταν κάνετε μια λίστα για το σούπερ μάρκετ, δεν γράφετε τι ΔΕΝ χρειάζεστε, αλλά κάνετε καταγραφεί των όσων χρειάζεστε.  Γιατί αλλιώς η λίστα θα ήταν κάπως έτσι.

ΔΕΝ θέλω τυρί, ΔΕΝ θέλω γάλα, ΔΕΝ θέλω καφέ κλπ.

Ενώ λοιπόν κάποιες καταστάσεις τις αντιμετωπίζουμε με τα θέλω, κάποιες άλλες τις αντιμετωπίζουμε με τα ΔΕΝ θέλω. Το ΔΕΝ όπως είπαμε δεν ακούγεται οπότε….

Διερωτηθείτε για παράδειγμα σε ποιες καταστάσεις υποστηρίζετε κάτι τέτοιο. Βαθμιαία το γκρίζο σύννεφο που σας σκεπάζει θα αρχίσει να διαλύεται.

Αν είστε σκυθρωποί κάντε κάτι το απίστευτο....χαμογελάστε!

συνεχίζεται ... 

Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΤΑ 7 ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ