…Έτσι, εφευρέθηκε ο γάμος. (OSHO)

Ο γάμος είναι ένας θεσμός που έχει εφευρεθεί, δεν είναι κάτι φυσικό. Γι’ αυτό και η φύση δεν έχει δώσει στον άνθρωπο ένα νου που να μπορεί να προσαρμόζεται στο γάμο.

Ο άνθρωπος όμως θεώρησε αναγκαίο ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποια μορφή νομικού συμβολαίου ανάμεσα στους εραστές, επειδή ο ίδιος ο έρωτας είναι φτιαγμένος από όνειρα – άρα δεν είναι αξιόπιστος.

Τη μια στιγμή βρίσκεται εδώ και την επόμενη έχει φύγει.

Εσύ όμως θέλεις να είσαι εξασφαλισμένος και για την επόμενη στιγμή και για ολόκληρο το μέλλον σου.

Ο συμβιβασμός που έχουν κάνει οι άνθρωποι είναι οι εξής: Θέλουν να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, θέλουν να είναι σίγουροι για το αύριο και θέλουν να έχουν την εγγύηση ότι ο άνθρωπος που είναι τώρα ερωτευμένος μαζί τους, θα βρίσκεται κοντά τους για πάντα – ότι αυτό δεν είναι κάτι προσωρινό… Έτσι, εφευρέθηκε ο γάμος.

Οι θρησκείες λένε ότι οι γάμοι γίνονται στον παράδεισο – ένα παράξενο είδος παράδεισου βέβαια, γιατί αν αυτοί οι γάμοι γίνονται στον παράδεισο, τότε τι νομίζεις ότι μπορεί να είναι η κόλαση;

Τα σημάδια δεν δείχνουν το άρωμα, τη φρεσκάδα, την ομορφιά ενός παράδεισου, αλλά την ίδια την κόλαση!

Ο άνθρωπος όμως συμβιβάστηκε με το γάμο, γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να εξασφαλίσει το μέλλον του και να αποκτήσει ιδιωτική περιουσία.

Τα ζώα δεν έχουν ιδιωτική περιουσία. Είναι όλα τους κομμουνιστές. Και πολύ καλύτεροι κομμουνιστές από ό,τι έχει εμφανιστεί ποτέ στην ιστορία του ανθρώπου. Δεν έχουν καμία δικτατορία του προλεταριάτου και δεν έχουν χάσει την ελευθερία τους, αλλά ωστόσο δεν έχουν καθόλου ιδιωτική περιουσία.

Ο άνθρωπος επίσης έχει ζήσει για χιλιάδες χρόνια χωρίς το γάμο, εκείνες όμως ήταν οι εποχές που δεν υπήρχε ιδιωτική περιουσία. Εκείνες ήταν οι εποχές του κυνηγιού – ο άνθρωπος ήταν κυνηγός. Και εκείνοι οι άνθρωποι, πριν από χιλιάδες χρόνια, δεν είχαν ψυγεία για να αποθηκεύσουν τις τροφές και ήταν αναγκασμένοι να καταναλώνουν γρήγορα την τροφή τους. Το μόνο που μπορούσαν να ελπίζουν, ήταν ότι θα είχαν τροφή για αύριο.

Έτσι, αφού δεν μπορούσαν να συσσωρεύουν, δεν ετίθετο και κανένα ζήτημα γάμου.

Οι άνθρωποι ζούσαν σε κοινότητες, σε φυλές – και απλώς αγαπιόταν και αναπαραγόταν.

Στην αρχή όμως δεν υπήρχε η λέξη πατέρας. Η λέξη μητέρα είναι πολύ αρχαιότερη και πολύ περισσότερο φυσική.

Άντρες και γυναίκες συναναστρέφονταν με χαρά, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς καμία νομική υποχρέωση, αλλά μέσα από την ελεύθερη βούλησή τους. Αν ήθελαν να συναντηθούν και να είναι μαζί, δεν έμπαινε κανένα ζήτημα κτητικότητας. Τα παιδιά δεν ήξεραν ποτέ ποιος ήταν ο πατέρας τους, ήξεραν μόνο ποια ήταν η μητέρα τους.

Με την καλλιέργεια της γης, άρχισε να δημιουργείται ιδιωτική περιουσία.
Με το κυνήγι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να επιβιώσει για πολύ. Σήμερα μπορεί να έχεις να φας, αύριο ίσως πεινάσεις. Και αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Η αναζήτηση των ζώων δεν επέτρεψε στον άνθρωπο να αναπτύξει τα ταλέντα του και την ιδιοφυΐα του.

Η καλλιέργεια της γης όμως, άλλαξε ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου.
Το σπίτι, το χωριό, η πόλη και ολόκληρος ο πολιτισμός υπάρχουν εξαιτίας της γυναίκας, επειδή εκείνη δεν πήγαινε στο κυνήγι και είχε εντελώς διαφορετικές αξίες.

Η γυναίκα έχει πιο ανεπτυγμένη αισθητική, έχει μεγαλύτερη χάρη, είναι πιο γειωμένη και δεν σκοτίζεται καθόλου ούτε για την κόλαση ούτε για τον παράδεισο ούτε για το Θεό ούτε και το διάβολο και για όλες αυτές τις ανοησίες!
Καμία γυναίκα δεν έχει γράψει ποτέ ούτε ένα θρησκευτικό κείμενο. Καμία γυναίκα δεν υπήρξε φιλόσοφος που να εξετάζει αφηρημένα και μακρινά ζητήματα.

Η συνειδητότητα της γυναίκας ενδιαφέρεται μόνο για το άμεσο περιβάλλον – για ένα όμορφο σπίτι, για έναν όμορφο κήπο. Θέλει να δημιουργήσει έναν μικρό δικό της κόσμο, ευχάριστο και άνετο.

Δίνει μια συγκεκριμένη ποιότητα σε ένα νεκρό οικοδόμημα και αυτό ζωντανεύει και γίνεται σπίτι. Και αυτή είναι πραγματικά μια μαγική μεταμόρφωση.

Έτσι η γυναίκα ανακάλυψε την καλλιέργεια, επειδή είδε άγρια φυτά να μεγαλώνουν, είδε φρούτα να μεγαλώνουν και είδε ακόμη ότι κάθε χρόνο η σοδιά πεθαίνει, ότι οι σπόροι πέφτουν πίσω στη γη κι όταν έρχονται οι βροχές, εκείνοι οι σπόροι φυτρώνουν και πάλι σε χιλιάδες φυτά.

Άρχισε λοιπόν να πειραματίζεται για να ανακαλύψει τι ήταν φαγώσιμο και τι δεν ήταν.

Σύντομα καθώς το κυνήγι και το ψάρεμα γινόταν ολοένα και πιο δύσκολα, οι άντρες ήταν υποχρεωμένοι να συμφωνήσουν με τις γυναίκες:

Πρέπει να αλλάξουμε ολόκληρο τον οικονομικό μας προγραμματισμό. Πρέπει να αρχίσουμε να καλλιεργούμε φρούτα και λαχανικά. Και αυτά βρίσκονται στον κήπο μας. Μπορούμε να παράγουμε όσα θέλουμε, όσα χρειαζόμαστε και υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία.

Σιγά – σιγά άρχισε το σύστημα ανταλλαγής, επειδή όταν έχεις πάρα πολλή σοδιά από ένα είδος, τι θα την κάνεις; – πρέπει να την ανταλλάξεις.

Στη συνέχεια μπορείς να έχεις πολύ περισσότερα πράγματα. Έτσι, η ζωή έγινε περισσότερο σύνθετη, με περισσότερα ενδιαφέροντα.

Όταν πια σταμάτησε το κυνήγι και το βασικό μας μέσο επιβίωσης έγινε η καλλιέργεια, εμφανίστηκε παράλληλα και ένα καινούργιο φαινόμενο:
Οι άνθρωποι που ήταν σωματικά ισχυροί κατάφερναν να διεκδικούν και να κατέχουν μεγάλα τμήματα εδάφους ως ιδιωτική τους περιουσία.

Ένα πρόβλημα όμως έγινε αισθητό:

Ποιος θα κληρονομούσε την περιουσία, μετά το θάνατο του κατόχου της;
Κανένας δεν ήθελε να χαθεί η περιουσία του – να την πάρει ο οποιοσδήποτε.
Ήθελε την περιουσία του να εξακολουθεί να ανήκει στο δικό του αίμα και μετά τον θάνατό του.

Έτσι, εφευρέθηκε ο γάμος – για οικονομικούς και μόνο λόγους – για λόγους που δεν είχαν καμία σχέση ούτε με την αγάπη ούτε με κανένα συναίσθημα.
Η άγρια, η νομαδική ζωή του κυνηγού μετατράπηκε σε ήσυχη και ειρηνική ζωή σε ένα χωριό – άρχισε ωστόσο να ενδιαφέρεται και να ανησυχεί για την περιουσία του…

Ήθελε ένα συμβόλαιο με τη γυναίκα για να είναι σίγουρος ότι το παιδί που θα ερχόταν στον κόσμο θα ήταν δικό του και όχι οποιουδήποτε άλλου. Για να μπορέσει όμως να συμβεί αυτό και να αισθάνεται σιγουριά ο άντρας, έπρεπε να καταστραφεί όλη η ελευθερία της γυναίκας.

Αυτό όμως εναντιώνεται στην ίδια τη φύση.
Ακόμη κι αν πραγματικά θέλεις να το κάνεις αυτό η φύση δεν πρόκειται να σε υποστηρίξει.
Η φύση είναι υπέρ της ελευθερίας και όχι υπέρ κανενός είδους σκλαβιάς.

Ζήλια
OSHO
Εκδόσεις ΡΕΜΠΕΛ

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ