Αρσενική και θηλυκή αρχή, δυο αντιτιθέμενες και συμπληρωματικές αρχές

«Το αρσενικό μπορεί να χαρακτηριστεί απ' το ότι έχει καθ' εαυτή την αρχή του, το καθαρό θηλυκό απ' το ότι έχει μέσα στον άλλο την αρχή του»

Julius Evola

Διαφορετικά και συμπληρωματικά είναι τα δυο φύλα, και κατά τον ουσιαστικότερο τρόπο. Συμπληρωματικά καθ' ότι διαφορετικά. Η εμφάνιση του ανδρός είναι τραχιά και επιθετική, αυτή της γυναίκας είναι χαριτωμένη, γλυκιά και χαμογελαστή. Ανέκαθεν, στην αιωνιότητα, το αρσενικό ήταν προγραμματισμένο να πολεμά και να δρα σε έναν εχθρικό εξωτερικό κόσμο. Ενώ η γυναίκα να αγαπά, να γοητεύει, να τεκνοποιεί, να μεταδίδει. 

Ο άντρας αντλεί ικανοποίηση από τις επιτυχίες του και απ' αυτό που έπραξε. Αρέσκεται να αντιμετωπίζει τους ομοίους του, ακόμα και μέσα στη συζήτηση. Εκείνη βρίσκει τη χαρά της στις ειρηνικές σχέσεις. Η φυσική επιθετικότητα των αρσενικών είναι γι' αυτήν εξίσου ξένη και οδυνηρή. Ο άνδρας είναι επιρρεπής στις αφηρημένες έννοιες και τις γενικές ιδέες. Εκείνη είναι ευαίσθητη στην πιο εσωτερική και προσωπική πτυχή των πραγμάτων. Μέσα στις σχέσεις τους αυτός έχει ανάγκη να αισθανθεί χρήσιμος, εκείνη έχει ανάγκη να αισθανθεί ότι την αγαπούν. Αυτός έχει ανάγκη να δώσει. Εκείνη έχει ανάγκη να δεχθεί. Απέναντι στον κίνδυνο και την αντιξοότητα ο άνδρας κλείνεται, ενώ η γυναίκα αφήνει ηθελημένα να μιλήσουν οι συγκινήσεις και τα δάκρυά της, όταν δεν πρόκειται για πονηριές. Αντιμέτωπη, κατά τη μακρά απουσία του Οδυσσέα, με την επιθυμία των μνηστήρων, η Πηνελόπη χρησιμοποιεί τεχνάσματα. Προσποιείται ακόμα κι ότι μπαίνει στο παιχνίδι αυτών που την ποθούν. Και ο Οδυσσεύς, τι κάνει; Δρα ως άνδρας, τάχιστα, κάτι που δεν αποκλείει ούτε την επιδεξιότητα, ούτε την κρυψίνοια. Κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη, σφαγιάζει τους μνηστήρες και ανακτά έτσι τη θέση του στην κλίνη της Πηνελόπης. 

Χαραγμένη στη μορφολογία και την ψυχολογία, η διαφοροποίηση μεταξύ των δυο φύλων εκφράζεται με τον πιο ορατό τρόπο στα παιχνίδια του έρωτα και στη γονιμοποίηση. Το αρσενικό είναι η δραστήριος, διαχυτική αρχή. Η γυναίκα είναι η δεκτική αρχή. Η υπενθύμιση αυτού του γεγονότος δεν προϋποθέτει καμιά υποτίμηση, καμιά υπεροχή, ούτε κατωτερότητα, αλλά μια ουσιαστική συμπληρωματικότητα (1). Η δημιουργία, αυτή που εκδηλώνεται στην αγάπη και την τεκνοποιία, είναι η συνισταμένη δυο ανταγωνιστικών και βαθιά συνδεδεμένων μεταξύ τους αρχών. Η μία δεν μπορεί τίποτα χωρίς την άλλη. 

Η λειτουργία του αρσενικού είναι εκπεμπτική, ενώ του θηλυκού δεκτική, μετατρεπτική, μεταδοτική. Ακριβώς επειδή η γυναίκα είναι δεκτική, εκπληρώνει μέσα σε μια φαινομενική παθητικότητα, ανάλογη με αυτήν της τροφού γης, αυτήν τη θεμελιώδη δημιουργική δραστηριότητα που είναι η κυοφορία του παιδιού. Το προνόμιό της είναι να δέχεται και να δίνει με τα μέσα της γλυκύτητας και της υπομονής, κάτι που δεν αποκλείει ποτέ την ενέργεια. Η γυναίκα έχει με το μέρος της τη διάρκεια, που είναι και η εμμονή της. Με την απαλότητα και την υπομονή, επιφέρει στο παιδί αυτό που ο άντρας δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει. Πραότητα και υπομονή είναι τα μέσα της δικής της εξουσίας, και τα αναντικατάστατα χαρίσματα που παραχωρεί στην κοινωνική ζωή. 

Μέσα στη συχνά δικαιολογημένη, αλλά εσφαλμένα θεωρημένη, εξέγερσή του ο φεμινισμός κατέληξε να καταδικάσει τις θηλυκές αξίες: Δεκτικότητα, υπομονή ταυτίζονται με την υποταγή. Η υλιστική του φιλοσοφία δεν του έδειξε παρά μόνον τις εξωτερικές και επιφανειακές πτυχές της σχέσης ανάμεσα στα φύλα, αυτό που έχει σχέση με την κοινωνική και πολιτική ζωή. Δεδομένου ότι μέσα σ' αυτήν οι ανδρικές αρχές είναι αναγκαστικά κυρίαρχες, οι φεμινίστριες συμπέραναν ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να τις υιοθετήσουν και άρα να εγκαταλείψουν τις δικές τους αξίες. Εξαιτίας αυτού, οι ανδρικές αξίες υπερτιμήθηκαν και ταυτοχρόνως ενοχοποιήθηκαν ως συνώνυμα καταπίεσης. 

Αυτή είναι η πηγή του προβλήματος, του οποίου τα πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες. Έγκλειστες στο σύστημά τους οι φεμινίστριες ήταν απρόσβλητες στην ουσία της θηλυκότητας και την αρμονία της ζωής. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι, εάν το ένα ή το άλλο φύλο εγκαταλείψει την αρχή του, η αρμονία διαρρηγνύεται. Έτσι παρατηρήθηκε ότι γυναίκες, απορροφημένες κατά το ανδρικό πρότυπο από μια έντονη επαγγελματική ή κοινωνική δραστηριότητα, είναι συχνότατα στείρες. 

Απόσπασμα από το άρθρο «Θηλυκή βασιλεία και ιπποτικός έρως»,  του Dominique Venner

mythagogia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ