ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ - ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ

«Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερή στη ζωή» - Ηράκλειτος

Τα πράγματα έχουν αρχίσει να σείονται στον κόσμο, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό καθρεπτίζεται στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Το κλίμα αλλάζει, το Brexit, ο πρόεδρος Trump, και η οικονομική αβεβαιότητα για να αναφέρω μόνο λίγα από αυτά. Γι’ αυτό ας μας συγχωρεθεί που αισθανόμαστε ασταθείς και ανασφαλείς καθώς τα ίδια τα θεμέλια της πραγματικότητας μας αλλάζουν.
Πώς θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε την αλλαγή αυτή, και στον ευρύτερο κόσμο και στις προσωπικές μας ζωές, ενώ διατηρούμε μια αίσθηση του ποιοι είμαστε μέσα σε όλο αυτό; Η απάντηση – αγκαλιάζοντας το θάνατο, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε αληθινά.

Αρνούμαι τον Θάνατο – Αρνούμαι τη Ζωή

Ζούμε σε έναν κόσμο που φοβάται το θάνατο. Η αβεβαιότητα για το τι υπάρχει πέρα από εδώ και ο φόβος ότι θα χάσουμε τον εαυτό μας είναι πολύ δυνατά, και αυτό εκδηλώνεται στη ζωή μας καθημερινά. Δεν έχει σχέση μόνον με το τελειωτικό αντίο σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και με όλους τους μικρούς θανάτους που συμβαίνουν κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας. Αγκιστρωνόμαστε στο ποιοι ήμασταν κάποτε, φοβούμενοι να κάνουμε το βήμα προς το άγνωστο.

Και τι μας κάνει αυτό; Μάς κάνει φιλάργυρους – να συσσωρεύουμε πράγματα, εμπειρίες και ταυτότητες, μην αφήνοντας ποτέ τίποτα να φύγει και μη προχωρώντας μπροστά. Επιδιώκουμε την ασφάλεια και την ρουτίνα επειδή μέσα σε αυτές μπορούμε να κτίσουμε μια ασφαλή και σταθερή εικόνα του ποιοι είμαστε. Αλλά αν δεν αφήνουμε ποτέ τίποτε να φύγει, πώς μπορούμε να φέρουμε φρέσκες και νέες εμπειρίες στη ζωή μας; Αρνούμενοι τον θάνατο στη ζωή μας, δεν ζούμε ποτέ τη ζωή πραγματικά.

Πόσο περιοριστικό είναι αυτό!!!!

Αυτό που προσπαθώ να σας πω είναι ότι δεν είμαστε ένα σύνολο προκαθορισμένων αντιδράσεων σε ένα σταθερό και περιορισμένο περιβάλλον, αλλά άπειρα όντα που εκφράζονται και δημιουργούν από την αγνή δυνατότητα της Πηγής. Παραθέτω ένα απόσπασμα από το άρθρο της Lissa Rankin «Ένα Ερωτικό Γράμμα Στην Ανθρωπότητα» που αναφέρεται με χαριτωμένο τρόπο σε αυτό το θέμα:

«Στην πραγματικότητα, θα πεθάνεις. Όχι επειδή η Συνειδητότητα δεν αγαπάει τον Εαυτό της, δεν αγαπάει ΕΣΕΝΑ. Αλλά επειδή η Συνειδητότητα συνειδητοποίησε ότι το παιχνίδι του να είσαι άνθρωπος, η πλήρης πλούσια εμπειρία της ανθρώπινης ζωής πάνω στη Γη, μπορεί να είναι εξαντλητική, ακόμα και για την Συνειδητότητα…

 Οι άνθρωποι χρειάζονται να επιστρέφουν στο απέραντο σκοτάδι της Ίδιας της Συνειδητότητας, ελεύθεροι από τους περιορισμούς της μορφής, ώστε να επαναφορτίσουν και να ανεφοδιαστούν. Έτσι η Συνειδητότητα μπορεί να παίξει και να μάθει και να μεγαλώσει λίγο περισσότερο – μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα.

Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, η δύναμη της ζωής της Συνειδητότητας, σαν μια σταγόνα της βροχής, ενώνεται ξανά με τον ωκεανό της Συνειδητότητας, γίνεται ένα με όλες τις άλλες σπίθες της Συνειδητότητας, χωρίς παρ’ όλα αυτά να σταματήσει να είναι η σταγόνα της βροχής» - Lissa Rankin

Ναι, είμαστε όλοι μοναδικοί με τον δικό μας τρόπο – γιατί δεν μπορούμε λοιπόν να εκφράσουμε την μοναδικότητα αυτή σε όλες τις περιστάσεις; Έχει σχέση με το να βρούμε την ουσία του ποιοι είμαστε πραγματικά (το οποίο δεν αλλάζει) και να αφήσουμε τις περιοριστικές ταυτότητες από τις οποίες τόσο απελπισμένα απαγκιστρωνόμαστε. Κάνοντας το αυτό μπορούμε να αγκαλιάσουμε τη ζωή και να τη ζήσουμε με πληρότητα, άσχετα με το πώς αυτή αλλάζει για μας. 

Γνωρίζουμε ακριβώς το ποιοι είμαστε την κάθε στιγμή – η ουσία μας δεν αλλάζει.

 Δεν είναι το να αγκαλιάσουμε την ευαλωτότητα μας, την αλλαγή και το άγνωστο, και να βρούμε την αληθινή αμετάβλητη ουσία μας μέσα σε αυτά το αληθινό νόημα της ασφάλειας;

Συνειδητός Θάνατος την Κάθε Στιγμή

Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε την φιλοσοφία αυτή στην καθημερινή ζωή; Έχει σχέση με το να αγκαλιάσουμε όλους τους μικρούς θανάτους που συμβαίνουν. 

Βοηθάει επίσης να δουλέψετε με τα συναισθήματα σας σχετικά με το τέλος της ζωής σας. Τι σημαίνει για σας να αποχωριστείτε το σώμα σας, την προσωπικότητα σας, τις εμπειρίες σας και αυτούς που αγαπάτε;

Όταν μπούμε πραγματικά σε αυτά τα συναισθήματα είναι αναμενόμενο να είναι λίγο δύσκολο. 

Πολλοί ασυνείδητοι φόβοι θα αρχίσουν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια. 

Είναι σημαντικό να αφήσετε τα όποια συναισθήματα μπορεί να έχετε σχετικά με τους μεγάλους ή τους μικρούς θανάτους στη ζωή σας να εμφανιστούν. 

τα εκφράζοντας τα και μετά νιώστε ποιοι είστε μέσα από αυτά. 

Δηλαδή την ουσία του ποιοι είστε – ο σιωπηλός παρατηρητής πέρα από τα συναισθήματα. 

Αφεθείτε ολοκληρωτικά και εγκαταλείψτε τα πάντα.

Είναι πιθανόν αυτό να δημιουργήσει συναισθήματα επέκτασης και γαλήνης, αλλά αν δεν γίνει έτσι μπορεί να υπάρχει κάτι βαθύτερο που πρέπει να δουλέψετε.

 Όταν τα συναισθήματα αυτά έλθουν στην επιφάνεια, τότε δουλέψτε για να τα εκφράσετε. 

Ίσως θελήσετε να κινήσετε το σώμα σας, να χορέψετε ή να τραγουδήσετε, να ζωγραφίσετε μια εικόνα, ή ίσως θέλετε να καθίσετε με αυτά για λίγο. 

Είναι σημαντικό να εστιαστείτε στο πώς θέλετε να είστε, αντί για το τι θέλετε να κάνετε, και μετά αφήστε την σωστή δράση να λάβει χώρα. 

Καθώς αναπτύσσετε την πρακτική αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα έχετε αρκετές διαισθήσεις για το πώς να προχωρήσετε όσον αφορά την αλλαγή στην ζωή σας.

 Απλά, θα αισθάνεστε ότι είναι το «σωστό». Και, η ζωή σας θα αλλάζει, καθώς εσείς ρέετε με την σταθερή κίνηση του σύμπαντος.

«Αν τα πράγματα αρχίσουν να συμβαίνουν, μην ανησυχήσεις, μην νιώσεις αμηχανία. Απλά, ακολούθησε, και θα αρχίσεις να συμβαίνεις και εσύ». - Dr Seuss

Του Richard West

Kate Minogianni‎"Ξυπνώντας τον Ονειρευτή. Αλλάζοντας το Όνειρο"

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ