Ηώ, η θεότητα-προσωποποίηση τής αυγής

Η Ηώς ή Ηώ (αρχ. Έως ή και Αύως), η Αουρόρα των Λατίνων, στην Ελληνική Μυθολογία ήταν η θεότητα-προσωποποίηση τής αυγής, κόρη τού Τιτάνα Υπερίωνα και τής Τιτανίδας Θείας, και επομένως αδελφή τού Ηλίου, τού οποίου προηγείται κάθε μέρα στο ουράνιο ταξίδι του και τής Σελήνης.
Κατ΄ άλλη παράδοση ήταν κόρη τής Ευρυφάεσσας (χαρακτηριστικό επίθετο τής Ηούς) ή τού Ηλίου (γενόμενος πατέρας εξ αδελφού) και τής Ευφροσύνης (άλλο όνομα της Νύκτας).

Στις παραστάσεις που σώζονται (αγγεία κυρίως), εμφανίζεται να έχει φτερά, κάτι που είναι λογικό, σα θεότητα που ακολουθεί τον Ήλιο και ταξιδεύει στον ουρανό.
Η Θεότητα αυτή κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν καθημερινή πρόδρομος τού Ήλιου στον οποίον και άνοιγε κάθε αυγή με τα ρόδινα χέρια της τη "Θύρα τής Ανατολής". Έπειτα στεφανοφορούσα με άνθη που την εφοδίαζαν πτηνά και με πολύπτυχο πέπλο ανέβαινε στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στη Γη ("πρωινή δρόσος"), της οποίας οι σταγόνες άστραπταν σαν διαμάντια στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου που ακολουθούσε αυτήν.

Διακρινόμενη μεταξύ των θεαινών από το ελκυστικό κάλλος της και τις δελεαστικές χάριτες που είχε, η Ηώς προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα τού Άρη με τον οποίο και κοιμήθηκε. Τούτο όταν το έμαθε η θεά Αφροδίτη την "καταράστηκε" ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων χωρίς όμως να βρίσκει και πλήρη ικανοποίηση. Τούτο και έγινε. Απειράριθμες ήταν πλέον οι θρυλούμενες παραδόσεις γύρω από τις ερωτικές σχέσεις της Ηούς.

Πρώτος στο κατάλογο των συζύγων της φέρεται ο Αστραίος (προσωποποίηση τού έναστρου ουρανού) με τον οποίο απέκτησε τούς πολυάριθμους αστέρες, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και τους τέσσερις κύριους ανέμους Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο και Νότο (προσωποποιήσεις κυρίων διευθύνσεων) και μία κόρη την Δίκη.

Δεύτερος ήταν ο Τιθωνός, ένας ωραιότατος νεανίας, γιός τού Λαομέδοντα, τον οποίο απήγαγε η Ηώς στα ανάκτορά της στις όχθες του Ωκεανού (προσδιορισμός τού ορίζοντα), αφού πέτυχε από τον Δία την αθανασία του, λησμονώντας όμως και να ζητήσει την αιώνια νεότητά του. Και παρότι έτρεφε τον Τιθωνό με αμβροσία και τον έντυνε με λαμπρά ενδύματα οι τρίχες της κεφαλής του άρχισαν να λευκαίνουν, ρυτίδες να αυλακώνουν το πρόσωπό του έτσι ώστε να καταστεί αγνώριστος διατηρώντας μόνο τη γλυκειά φωνή του. Τότε κατά μία παράδοση η Ηώς ζήτησε από τον Δία και τον μετέτρεψε σε τέττιγα (τζιτζίκι), κατ΄ άλλη η Ηώς τον απήγαγε στην Αιθιοπία όπου και μετ΄ αυτού απέκτησε δυό γιους τον Ημαθίωνα (με παραδόσεις στη Θεσσαλία και Μακεδονία) και τον πολυφίλητο Μέμνονα, τον περιλάλητο ήρωα αρχαίων μύθων και κύριο ήρωα τής "Αιθιόπιδας" έπους τού Αρκτίνου.

Τρίτος ερωτικός σύντροφος της Ηούς ήταν ο ωραίος κυνηγός Ωρίωνας τον οποίον και απήγαγε αυτή από την Τανάγρα και που όμως τον στερήθηκε πολύ γρήγορα. Μεταδίδοντάς του το αθεράπευτο ερωτικό της πάθος βλήθηκε από τα βέλη τής θεάς Άρτεμης στη νήσο Ορτυγία, είτε διότι τόλμησε να προκαλέσει αυτήν σε αγώνα δισκοβολίας, είτε εξ αγνοίας τής θεάς ενώ αυτός κολυμπούσε, σε παρακίνηση τού Απόλλωνα (επειδή έφερε βαρέως τον ερωτικό δεσμό αυτού με την αδελφή του), είτε δι΄ άλλη αιτία. Κατ΄ άλλη εκδοχή η Ηώς ερωτεύθηκε τον τυφλωμένο Ωρίωνα όταν αυτός έφθασε στα όρια τού Ωκεανού (ιδεατή αντίληψη του ορίζοντα, σημερινή έκφραση "στα πέρατα του κόσμου") αναζητώντας θεραπεία και ικέτευσε τον αδελφό της να του αποκαταστήσει την όραση με τις ακτίνες του.

Μετά τον φόνο του Ωρίωνα και τη μεταμόρφωσή του από τους θεούς σε ομώνυμο αστερισμό ακολούθησε ο αττικός ήρωας Κέφαλος, ο γιός τού θεού Ερμή και της Έρσης, σύζυγος τής Πρόκριδος τής οποίας και έγινε ακούσια ο φονεύς της, μετά την απαγωγή του από την "ακόρεστη" θεότητα. Αφού καταδικάστηκε και αυτός από τους θεούς η Ηώς αναζήτησε ερωτικό δεσμό από τον Μελαμποδίδη Κλείτο, τον γιό τού Μαντίου και συγγενή τού Αμφιαράου, αλλά και αυτόν ακολούθησαν πολλοί άλλοι...

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ