Η Γεωμηχανική ως κερκόπορτα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

H Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, η οποία πραγματοποίησε την πρώτη της ακρόαση σχετικά με την κλιματική μηχανική, κατέστησε σαφές ότι η τεχνολογία της Γεωμηχανικής θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση λόγω του διασυνοριακού χαρακτήρα της

Την Τετάρτη, η Υποεπιτροπή Περιβάλλοντος και η Υποεπιτροπή για την Ενέργεια πραγματοποίησαν την πρώτη ακρόαση του Σώματος για το αμφιλεγόμενο θέμα της κλιματικής μηχανικής ή τροποποίησης καιρού. Η ακρόαση με τίτλο “Γεωμηχανική: Καινοτομία, Έρευνα και Τεχνολογία” (“Geoengineering: Innovation, Research, and Technology,”) συγκέντρωσαν μέλη των επιτροπών του Σώματος, καθώς και εκπροσώπους ομάδων προβληματισμού, επιστημόνων και ερευνητών στον τομέα, για να συζητήσουν το μέλλον της γεωμηχανικής έρευνας και αν η διοίκηση Trump θα πρέπει να διαθέσει χρηματοδότηση.

Η ώθηση για συζήτηση σχετικά με τη γεωμηχανική από τη διοίκηση Trump δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, αφού τον Ιανουάριο του 2017, το Global Change Research Program του προέδρου που υποτίθεται δεν αναγνωρίζει την Κλιματική Αλλαγή συνιστά αθόρυβα νέες μελέτες και έρευνα που αφορούν τη γεωμηχανική. Με την δημοσιοποίηση της έκθεσής τους, οι άνθρωποι του GCRP έγιναν οι πρώτοι επιστήμονες στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση οι οποίοι συνιστούν επισήμως μελέτες που αφορούν στη γεωμηχανική.

Αν αναπτυχθούν οι τεχνολογίες γεωμηχανικής, αναμένεται να έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν σημαντικές διασυνοριακές επιπτώσεις.

Οι συμμετέχοντες στην ακρόαση της Τετάρτης περιλαμβάνουν τον πρόεδρο της πλήρους επιτροπής Lamar Smith (R-Τέξας), τον πρόεδρο της υποεπιτροπής περιβάλλοντος Andy Biggs (R-Ariz.) και τον πρόεδρο της υποεπιτροπής ενέργειας Randy Weber (R-Texas).

Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, τα μέλη της επιτροπής καθόρισαν έναν ορισμό εργασίας για τη γεωμηχανική. Σύμφωνα με έκθεση του Κογκρέσου του 2013:

Ο όρος «γεωμηχανική» περιγράφει αυτή τη σειρά τεχνολογιών που στοχεύουν, μέσω μεγάλων και εσκεμμένων τροποποιήσεων του ενεργειακού ισοζυγίου της Γης, στη μείωση των θερμοκρασιών και στην αντιμετώπιση της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Οι περισσότερες από αυτές τις τεχνολογίες βρίσκονται σε εννοιολογικό και ερευνητικό στάδιο, και η αποτελεσματικότητά τους στη μείωση των παγκόσμιων θερμοκρασιών δεν έχει ακόμη αποδειχθεί. Επιπλέον, δημοσιεύθηκαν πολύ λίγες μελέτες που τεκμηριώνουν το κόστος, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τις κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις και τις νομικές συνέπειες της γεωμηχανικής. Αν αναπτυχθούν οι τεχνολογίες γεωμηχανικής, αναμένεται να έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν σημαντικές διασυνοριακές επιπτώσεις.

Γενικά, οι τεχνολογίες γεωμηχανικής κατηγοριοποιούνται είτε ως μέθοδος απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα (CDR) είτε ως μέθοδος διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας (SRM). Οι μέθοδοι CDR αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις θέρμανσης των αερίων του θερμοκηπίου με την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα. Οι μέθοδοι CDR περιλαμβάνουν ωκεάνια λίπανση και δέσμευση και απομόνωση άνθρακα. Οι μέθοδοι SRM αντιμετωπίζουν την αλλαγή του κλίματος αυξάνοντας την ανακλαστικότητα της ατμόσφαιρας ή της επιφάνειας της Γης. Εγχύσεις αεροζόλ και διαστημικοί ανακλαστήρες, είναι παραδείγματα μεθόδων SRM. Οι μέθοδοι SRM δεν αφαιρούν τα αέρια του θερμοκηπίου από την ατμόσφαιρα, αλλά μπορούν να αναπτυχθούν ταχύτερα με σχετικά άμεσα παγκόσμια αποτελέσματα ψύξης σε σύγκριση με τις μεθόδους CDR.

Όπως προέκυψε από την ακρόαση, ο πρόεδρος της επιτροπής Smith αναγνώρισε ότι η γεωμηχανική «θα μπορούσε να έχει θετικές επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα της Γης», αλλά προειδοποίησε ότι «έχουμε πολλά να μάθουμε». Η άποψη του Smith έδειξε το σκεπτικισμό του για την ανθρώπινη αλλαγή του κλίματος, δηλώνοντας: «ενώ δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτό είναι εύλογο, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσε να επιτύχει ουσιαστικά περιβαλλοντικά οφέλη με φθηνότερο κόστος από τους κανονισμούς».

Ο Smith αναγνώρισε τις “ακούσιες συνέπειες της γεωμηχανικής”, εφιστώντας την προσοχή στο γεγονός ότι μελέτες έχουν δείξει ότι η αλλαγή του κλίματος σε ένα μέρος του κόσμου μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις αλλού.

«Μια ανησυχία είναι ότι η λεύκανση των νεφών θα μπορούσε να αλλάξει τα σχέδια της βροχής, καθιστώντας τη βροχή περισσότερη σε κάποια σημεία ή λιγότερη σε άλλα», δήλωσε ο Smith. «Εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε αρκετά για το θέμα αυτό για να κατανοήσουμε πλήρως τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτών των τεχνολογιών».

Οι υποστηρικτές της γεωμηχανικής βρίσκονται αυτή τη στιγμή αντιμέτωποι με την έλλειψη δημόσιας χρηματοδότησης για αυτά τα προγράμματα, καθώς και με ένα σκεπτικό κοινό. Η ακρόαση αυτή αποσκοπούσε στο να φέρει το θέμα στη συνείδηση ​​της επικρατούσας τάξης και να συγκεντρώσει ενδεχομένως υποστήριξη για χρηματοδότηση. Ο πρόεδρος Andy Biggs ανέφερε την ανάγκη για περαιτέρω μελέτη, δηλώνοντας “εάν στο μέλλον η κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει πραγματικά τις έννοιες και τα ευρήματα της γεωμηχανικής έρευνας, πρέπει να εξετάσουμε πλήρως τα δυνητικά πλεονεκτήματα και τις πιθανές παγίδες αυτού του αναδυόμενου πεδίου”.

Η Kelly Wanser, κύριος διευθυντής του προγράμματος Marine Cloud Brightening Project, ενθάρρυνε επίσης “τη διακυβέρνηση και τις ρυθμιστικές προσπάθειες. Η Wanser τόνισε ότι η επίβλεψη πρέπει να “καθιερωθεί γρήγορα “.

Ο Joseph Majkut, Διευθυντής της Πολιτικής για το Κλίμα στο Κέντρο Niskanen, ανέφερε ότι «το Κογκρέσο έχει ήδη δώσει περιορισμένη εξουσία για να ρυθμίσει τα πειράματα που σκοπεύουν να αλλάξουν τον καιρό, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του πλανητικού albedo». Ωστόσο, ο Majkut σημείωσε ότι “οι κανονισμοί αυτοί περιορίζονται στις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων”. Ο Majkut κάλεσε το Κογκρέσο να εφαρμόσει “σημαντικές αστικές, διοικητικές κυρώσεις και δυνητικά ποινικές κυρώσεις για παραβίαση των κανονισμών”.

“Το Κογκρέσο θα μπορούσε επίσης να εξετάσει εάν θα επεκτείνει αυτή την ποινική ευθύνη όχι μόνο σε τέτοιου είδους πειράματα που ξεκινούν μέσα ή πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά διεξάγονται εκτός των συνόρων μας και έχουν επιπτώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες”, δήλωσε ο Majkut. «Αυτές οι σκέψεις θα χρειαστούν τη συμβολή της διπλωματικής και της διεθνούς κοινότητας».

Το Κέντρο Niskanen περιγράφεται ως ελευθεριακό think-tank με στόχο να επηρεάσει τους “εσωτερικούς της Ουάσινγκτον”, σε θέματα περιβάλλοντος και μετανάστευσης, το οποίο δημιουργήθηκε πρόσφατα. Αν και δεν αναφέρεται καθαρά το όνομά του, το “Open Society” καθώς και υπέρ της μετανάστευσης πολιτική υποδηλώνει ότι είναι ένα ακόμα δημιούργημα του George Soros.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο “RIGHTLY GOVERNING SOLAR GEOENGINEERING RESEARCH”, ο Majkut και οι συνεργάτες του έγραψαν σχετικά με την ανάγκη δοκιμών περιορισμένου μεγέθους και μιας εγχώριας δομής διακυβέρνησης για την έρευνα. Επιπλέον, το Κέντρο Niskanen έγραψε ότι οι εθνικές δομές διακυβέρνησης θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως «δοκιμαστικό κρεβάτι για ιδέες διακυβέρνησης» οι οποίες θα μπορούσαν «να προκαλέσουν συζητήσεις για τη διεθνή ανάπτυξη της γεωμηχανικής τις επόμενες δύο δεκαετίες».

Η έμφαση της ακρόασης στην ανάγκη για δομές εσωτερικής και διεθνούς διακυβέρνησης καταδεικνύει την αβεβαιότητα σχετικά με το πώς ακριβώς η γεωμηχανική θα επηρεάσει γειτονικά έθνη και κοινότητες. Η Carnegie Climate Geoengineering Governance Initiative δημοσίευσε πρόσφατα μια δήλωση για την υποστήριξη της “κυβερνητικής έρευνας για τη γεωμηχανική “και κάλεσε τις κυβερνήσεις και άλλα θεσμικά όργανα να υποστηρίξουν την πρόσφατη δημοσίευση του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρυ για έναν Κώδικα Συμπεριφοράς για υπεύθυνη γεω-μηχανική έρευνα.

“Η γεωμηχανική είναι θέμα για όλη την κοινωνία, παγκοσμίως, καθώς μας επηρεάζει όλους”, έγραψε ο Carnegie.
“Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ακούσουμε πολύ περισσότερες φωνές από αυτές που ακούμε σήμερα στη συζήτηση για τη γεωμηχανική”.

Ενώ αυτές οι συζητήσεις υποτίθεται έχουν επικεντρωθεί κυρίως στις σκέψεις και απόψεις ειδικών, κυβερνητικών ηγετών και των πολιτικών αξιωματούχων, η πλειονότητα του κόσμου όχι μόνο παραμένει εκτός αυτών των συζητήσεων, αλλά γίνεται προσπάθεια να αποκλειστεί ακόμα και από τους χώρους όπου μέχρι τώρα μπορούσε να εκφράσει άποψη, τα social media. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι οι χημικοί αεροψεκασμοί όχι μόνο είναι υπαρκτοί, αλλά είναι μυστικά προγράμματα Γεωμηχανικής για διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας, καθώς κάτι τέτοιο έχει επίτηδες αφεθεί να “διαρρεύσει”.

Ωστόσο οι πιο σοβαροί αναλυτές και ακτιβιστές ξεκαθαρίζουν ότι κανένα πρόγραμμα γεωμηχανικής δεν υφίσταται -με την έννοια της αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής- αντιθέτως, η μηχανική του κλίματος υφίσταται και αποτελεί μέρος στρατιωτικής έρευνας με επεμβατικό χαρακτήρα στο κλίμα. Με λίγα λόγια, το κλίμα έχει οπλοποιηθεί, από την δεκαετία του ’70.

Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι από την περίοδο του ψυχρού πολέμου, που υποτίθεται οι δυο υπερδυνάμεις ήταν σε κόντρα, συμφωνούσαν σε μια κοινή διαπίστωση, ότι ένας κοινός κίνδυνος για τον πλανήτη θα είναι αυτός που θα “ενώσει όλες τις χώρες κάτω από μια παγκόσμια διακυβέρνηση”.

Υποτίθεται ότι μιλούσαν για πιθανή απειλή από εξωγήινους. Προφανώς μιλούσαν για απειλή από τους ίδιους…

πηγή: Η Γάτα + allnewz

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ