Η εμπιστοσύνη στο σώμα μας αποτελεί οδηγό στην αντιμετώπιση του τραύματος

Το τραύμα συχνά μας αφήνει να ζούμε σε έναν φαινομενικά εχθρικό κόσμο, με αποτέλεσμα να νιώθουμε αναποτελεσματικοί, και να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να βοηθηθούμε. Σε κάποιο βαθμό, η έννοια της περιορισμένης εσωτερικής δύναμης και της απεριόριστης εξωτερικής επιρροής εξακολουθεί να αποτελεί βασική συνιστώσα της πολυπλοκότητας του τραύματος.

Ο εκμηδενισμός των πάντων, δηλαδή η λεγόμενη “μαθημένη ανικανότητα” είναι μια άκρως εξουθενωτική ενέργεια, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό όσων έχουν βιώσει καταπίεση. Όταν τα άτομα επιλέγουν να “παγώνουν” τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν, η απόφαση αυτή αποτελεί ένα είδος αποχώρησης από την πίεση και τον εσκεμμένο διαχωρισμό από το θυμό, τη δύναμη και την κίνηση.

Το ανθρώπινο σώμα έχει μερικές επιλογές όταν ανιχνεύει μια απειλή. Αν κοιτάξουμε γύρω μας και να βρούμε τα σωματικά σήματα ασφαλείας τότε ίσως καταφέρουμε να επιτύχουμε την υποχώρηση του άγχους. Εάν η υποστήριξη δεν είναι διαθέσιμη, θα προχωρήσουμε σε μια αυτοματοποιημένη λειτουργία, η οποία θα ενεργοποιήσει την αυτο-προστασία.

Η επόμενη κίνηση που ακολουθεί μετά την αυτοποιημένη λειτουργία είναι η κίνηση του λεγόμενου “παγώματος”. Με την κίνηση αυτή μπορούμε να αδρανοποιήσουμε τον εύθραυστο κομμάτι του εαυτού μας από τις όποιες συναισθηματικές απειλές μπορούμε να δεχθούμε και φυσικά να προστατευθούμε. Η κίνηση της αδρανοποιήσης προέρχεται από μια φυσιολογική βιολογική αντίδραση του οργανισμού μας.

Η εμπειρίες που αποκομίζουμε από τη διαδικασία της “παγώματος” ή αλλιώς της αδρανοποίσης όσων μπορούν να μας απειλήσουν συναισθηματικά δεν είναι πάντα ευχάριστη. Υπάρχουν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες όταν επιλέγουμε μια τέτοιου είδους διαδικασία είναι σαν να ζουμε στα όρια. Δηλαδή να μην μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν όντως η προσπάθεια μας θα επιτύχει.

Πολύ εύκολα μπορούμε να μην καταφέρουμε προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τους φόβους μας, τις άσχημες σκέψεις γιατί ο “τοίχος” που βάζουμε ανάμεσα στον ευατό μας και τους γύρω μας μπορεί εύκολα να καταρρεύσει αλλά και να απομονώσει τη ζωή μας. Η απομόνωση μας θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην αλλάξουμε, να μην διορθώσουμε ότι μας προβληματίζει και να μας κρατά “εγκλωβισμένους”.

Ακολουθούν τρόποι με τους οποίους μπορούμε να ξεφύγουμε από ότι τραυματικό μας κρατάει πίσω στη ζωή μας:

1. O θυμός μπορεί να αποτελέσει πηγή ενεργοποίησης του εαυτού μας
2. Να μάθουμε καλύτερα, να κατανοήσουμε και να επιστευθούμε τα σωματικά μας ερεθίσματα
3. Να αφήσουμε ελεύθερο το σώμα να επιλέξει τις κινήσεις μας , να το αφήσουμε να μας οδηγήσει χωρίς να τη διαδικασία σκέψης
4. Όταν καταφέρνουμε έναν στόχο και είμαστε σε καλή διάθεση, μπορούμε να παρατηρήσουμε πως επιδρούν τα συγκεκριμένα συναισθήματα χαράς στο σώμα μας.

psychopedia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ