Η μεγάλη πυρκαγιά του Σικάγο, το 1871, ήταν μία από τις τέσσερις πυρκαγιές που ξέσπασαν στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών εκείνη την θερμή, ξηρή μέρα του Οκτωβρίου. Ενώ προκάλεσε τις μεγαλύτερες υλικές ζημιές, δεν ήταν η φονικότερη.
Η καταστροφή της 8ης Οκτωβρίου 1871 ήταν η πιο ολέθρια δασική πυρκαγιά στην ιστορία των ΗΠΑ.
Μέσα σε λίγες ώρες, σάρωσε την κωμόπολη Πέστιγκο στο Ουισκόνσιν και τις περισσότερες από τις μικρότερες κοινότητες γύρω από αυτήν.
Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου φύσηξε ισχυρός άνεμος, με αποτέλεσμα οι φωτιές που σιγόκαιγαν στα δάση της περιοχής, να μετατραπούν σε «πύρινη θύελλα» που κατευθύνθηκε ταχύτατα προς την κωμόπολη του Πέστιγκο.
Η φωτιά διαδόθηκε γρήγορα, αιφνιδιάζοντας τους τρομοκρατημένους κατοίκους. Πολλοί κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους ή ενώ ετοιμάζονταν να τα εγκαταλείψουν.
Οι θερμοκρασίες ήταν τόσο υψηλές που τα ρούχα και τα μαλλιά τους έπιαναν φωτιά καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις φλόγες.
Μερικοί κατάφεραν να σωθούν, πέφτοντας στον ποταμό Πέστιγκο, όπου ήταν αναγκασμένοι να βουτούν συνεχώς τα κεφάλια τους στο νερό για να μην πάρουν φωτιά τα μαλλιά τους.
Ακόμα κι εκεί, όμως, πολλοί πέθαναν στα παγωμένα νερά είτε από πνιγμό είτε από υποθερμία.
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων στην πυρκαγιά του Πέστιγκο και τις γύρω κοινότητες, κυμαίνονται από 1.500 έως 2.500 ανθρώπους, ενώ κάηκαν περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους και καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Τα αίτια εξηγούνται αν μελετήσει κανείς τις περιοχές που κάηκαν.
Το Πέστιγκο ήταν κτισμένο σε δασική περιοχή και οι κάτοικοί του ζούσαν από τη γεωργία, την κοπή ξυλείας και την κατασκευή ξύλινων οικιακών προϊόντων.
Οι Ευρωπαίοι μετανάστες που ζούσαν στην περιοχή, χρησιμοποιούσαν τη δοκιμασμένη τεχνική της εκχέρσωσης με φωτιά για τον καθαρισμό καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Τα άχρηστα κλαδιά των δέντρων που κόβονταν για ξυλεία είτε καίγονταν επιτόπου είτε αφήνονταν σε τεράστιες στοίβες μέσα στο δάσος.
Τα τοπικά εργοστάσια παραγωγής ξυλείας και ξύλινων οικιακών προϊόντων είχαν μεγάλα αποθέματα ξύλου και απορριμμάτων από την επεξεργασία κομμένων κορμών.
Η καταστροφή της 8ης Οκτωβρίου 1871 ήταν η πιο ολέθρια δασική πυρκαγιά στην ιστορία των ΗΠΑ.
Μέσα σε λίγες ώρες, σάρωσε την κωμόπολη Πέστιγκο στο Ουισκόνσιν και τις περισσότερες από τις μικρότερες κοινότητες γύρω από αυτήν.
Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου φύσηξε ισχυρός άνεμος, με αποτέλεσμα οι φωτιές που σιγόκαιγαν στα δάση της περιοχής, να μετατραπούν σε «πύρινη θύελλα» που κατευθύνθηκε ταχύτατα προς την κωμόπολη του Πέστιγκο.
Η φωτιά διαδόθηκε γρήγορα, αιφνιδιάζοντας τους τρομοκρατημένους κατοίκους. Πολλοί κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους ή ενώ ετοιμάζονταν να τα εγκαταλείψουν.
Οι θερμοκρασίες ήταν τόσο υψηλές που τα ρούχα και τα μαλλιά τους έπιαναν φωτιά καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις φλόγες.
Μερικοί κατάφεραν να σωθούν, πέφτοντας στον ποταμό Πέστιγκο, όπου ήταν αναγκασμένοι να βουτούν συνεχώς τα κεφάλια τους στο νερό για να μην πάρουν φωτιά τα μαλλιά τους.
Ακόμα κι εκεί, όμως, πολλοί πέθαναν στα παγωμένα νερά είτε από πνιγμό είτε από υποθερμία.
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων στην πυρκαγιά του Πέστιγκο και τις γύρω κοινότητες, κυμαίνονται από 1.500 έως 2.500 ανθρώπους, ενώ κάηκαν περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους και καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Τα αίτια εξηγούνται αν μελετήσει κανείς τις περιοχές που κάηκαν.
Το Πέστιγκο ήταν κτισμένο σε δασική περιοχή και οι κάτοικοί του ζούσαν από τη γεωργία, την κοπή ξυλείας και την κατασκευή ξύλινων οικιακών προϊόντων.
Οι Ευρωπαίοι μετανάστες που ζούσαν στην περιοχή, χρησιμοποιούσαν τη δοκιμασμένη τεχνική της εκχέρσωσης με φωτιά για τον καθαρισμό καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Τα άχρηστα κλαδιά των δέντρων που κόβονταν για ξυλεία είτε καίγονταν επιτόπου είτε αφήνονταν σε τεράστιες στοίβες μέσα στο δάσος.
Τα τοπικά εργοστάσια παραγωγής ξυλείας και ξύλινων οικιακών προϊόντων είχαν μεγάλα αποθέματα ξύλου και απορριμμάτων από την επεξεργασία κομμένων κορμών.
Άλλον έναν κίνδυνο πυρκαγιάς αποτελούσε η κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών στην περιοχή: τα κομμένα δέντρα και οι θάμνοι δεν καθαρίζονταν, αλλά στοιβάζονταν δίπλα από τα σιδηροτροχιές, όπου μια τυχαία σπίθα από τις μηχανές μπορούσε εύκολα να τα πυροδοτήσει.
Το Πέστιγκο και τα γύρω χωριά ήταν χτισμένα με ξύλο και άλλα εύφλεκτα υλικά, με πατώματα και δρόμους στρωμένα με πριονίδι.
Σε συνδυασμό με την ξηρασία που επικρατούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και τους ισχυρούς ανέμους που κατευθύνονταν προς την πόλη, τη συγκεκριμένη ημέρα, το αποτέλεσμα ήταν ένα παρανάλωμα επικών διαστάσεων.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.