Δυνατές και εμπνευσμένες φράσεις μέσα σε λαμπρά λογοτεχνικά έργα

Η εποχή που υπήρχε άπλετος χρόνος να διαβάσουμε με τους ρυθμούς μας ένα βιβλίο, έχει παρέλθει. Όχι, δε μιλώ μόνο για το καλοκαίρι. Έτσι, τα αποσπάσματα, έχουν αρχίσει να κερδίζουν τις ολόκληρες σελίδες, στη μάχη που ταχύτητα και η έλλειψη χρόνου έχουν ορίσει. Η νέα «μόδα», τα social books, λειτουργούν άλλωστε κάπως έτσι. Υπάρχει απίστευτο ενδιαφέρον για το πώς ένα απόσπασμα μπορεί να καταστεί αρκετό για να προκαλέσει ολόκληρη συζήτηση, ένα ολόκληρο νέο βιβλίο! Ας δούμε ορισμένες φράσεις γεμάτες σοφία αλλά και δύναμη που αγκαλιάζουν τη λογοτεχνία.

Ραλφ Έλισον, Ο Αόρατος άνθρωπος

Είναι από τα μνημειώδη έργα αναφορικά με την Αμερική του 1950 και την προσπάθεια ανάδειξης του ρατσισμού και του φυλετικού διαχωρισμού που υφίσταντο οι Αφροαμερικανοί. Μια τάση ανατροπής που ολοκληρώθηκε κατά τη δεκαετία του 1970, διαπνέει όλο το έργο. Μέσα λοιπόν στις σελίδες του έργου του Έλισον, υπάρχει ένα διαμάντι: «Η ζωή, είναι για να τη ζούμε και όχι για να ελέγχεται και η ανθρωπότητα βγήκε κερδισμένη αντιμετωπίζοντας συνεχώς τη βέβαιη ήττα». Άρνηση παράδοσης. Δυνατός, είναι εκείνος που σηκώνεται τις περισσότερες φορές όταν πέφτει κάτω και όχι εκείνος που είναι όρθιος την περισσότερη ώρα…

Έμιλυ Μπροντέ, Ανεμοδαρμένα ύψη

Σημαντικό έργο, γεμάτο ευαίσθητα μηνύματα που αγγίζουν κυρίως το συναισθηματικό κόσμο μιας γυναίκας. Οι περιγραφές και τα εξαίσια ψυχογραφήματα των ηρώων, ήταν από τα ισχυρά όπλα της μεγάλης λογοτέχνιδας του 19 ου αιώνα. Κάπου λοιπόν, αναφέρει πως «ο φόβος με έκανε αδίστακτη». Να ξέρουμε πως όταν τρομοκρατούμε ανθρώπους που θεωρούμε οτι ελέγχονται με τον τρόμο, δημιουργούμε τέρατα. Η βία και το μίσος, είναι σε μαγάλο βαθμό αντιδράσεις ψυχών που έχουν βιώσει τρόμο. Ας βρούμε τρόπους καθησυχασμού και ας ξέρουμε ότι άνθρωποι που μας φαίνονται γεμάτοι θυμό, εκείνο που ζητάνε, είναι ηρεμία.

Χ. Τζ. Γουέλς, Η μηχανή του χρόνου

Ο Γουέλς ήταν μια προσωπικότητα με τεράστιο πνευματικό βάθος. Σχολή «Ντα Βίντσι» θα λέγαμε, καθώς ασχολούνταν σφαιρικά με το πνεύμα. Ο άνθρωπος λοιπόν που μας «πιέζει» να δημιουργούμε ουτοπίες και να πετάμε στους ουρανούς, αναφέρει σε ένα διάλογο την εξής εκπληκτική απάντηση: «Φαίνεται εξαιρετική ιδέα τώρα που είναι βράδυ, όμως περίμενε μέχρι αύριο. Περίμενε να τη φωτίσει η κοινή λογική που θα μας φέρει το πρωί.». Το βράδυ, όλα είναι διαφορετικά. Η ψυχική μας κατάσταση το βράδυ επιθυμεί ταξίδια και όνειρα. Το πρωί, το μυαλό μας είναι καθαρό. Όπως λέει άλλωστε και ο Φρανκ Άντεργουντ στο House of Cards, ποτέ μην παίρνεις αποφάσεις το βράδυ!

Λέων Τολστόϊ, Άννα Καρένινα

Από τις πιο ανεξίτηλες πένες του 19 ου αιώνα. Επηρέασε τη λογοτεχνία σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο λίγοι. Στο αριστούργημά του, «Άννα Καρένινα», ο Τολστόϊ προσπαθεί να δείξει πως τα ανθρώπινα πάθη και αυτά που λέμε «απρόβλεπτα», καταστρατηγούν τα πλαίσια που έχουμε θέσει, όπως ο γάμος και η ανατροφή παιδιών που δοκιμάζονται από εκτός γάμου έρωτες. Μέσα στα διλήμματα καλού και κακού που σκιαγραφούνται στο έργο, ο Τολστόϊ γράφει: «Είναι πολύ καλύτερο να κάνεις μια καλή πράξη για την οποία κανείς δε θα μάθει».  Το ένα χέρι λοιπόν να κάνει το καλό και το άλλο να μην το ξέρει. Αλλιώς, κάνε το καλό και ρίχτο στον γιαλό που αναφέρει η λαϊκή μας σοφία.

Σάρλοτ Μπροντέ, Τζέην Έϋρ

Η οικογένεια Μπροντέ, είχε αναμφισβήτητα ισχυρή καλλιτεχνική φλέβα. Στο έργο της, η Σάρλοτ Μπροντέ, δίνει θεμέλια για το φεμινιστικό κίνημα θυμίζοντας πως η γυναίκα πρέπει να παλεύει κάτω από αντίξοες και εντελώς απάνθρωπες συνθήκες. Η Βικτωριανή εποχή, δεν είχε μόνο δόξα, ειδικά για τις περισσότερες γυναίκες, η ζωή ήταν δύσκολη. Μέσα στο βιβλίο, αναφέρεται το εξής: « Η ζωή, μου φαίνεται πολύ μικρή για να την σπαταλήσω στο μίσος και στην καταμέτρηση λαθών». Η ζωή, είναι πάντα αλλού! Να μην κοιτάμε τα πράγματα που φθείρουν, αλλά εκείνα που δίνουν ζωή.

Κόρμακ Μακάρθι, Ο δρόμος

Θα το λέγαμε και «θρίλερ επιβίωσης». Η βούληση του ανθρώπου για ζωή, καθιστά την ελπίδα ανάγκη. Όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες, αποκτούν άλλο νόημα όταν από πάνω μας πλανάται η απειλή του θανάτου. Μια από αυτές τις λειτουργίες, είναι και η μνήμη. Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ το 2007 Μακάρθι, λέει : «Ξεχνάς ό,τι θέλεις να θυμάσαι και τελικά, θυμάσαι εκείνο που θέλεις να ξεχάσεις». Ο πόνος και οι αρνητικές εμπειρίες, έχουν πράγματι ισχυρή δύναμη. Η μνήμη μας, δεν το κάνει επίτηδες. Το κάνει για να μας «προστατεύσει». Το έργο μας είναι να μην την κάνουμε «υπερπροστατευτική» γιατί μπορεί να μας δημιουργήσει τραύματα. Όπως λέει ο Φρίντριχ Νίτσε, «Υγιής είναι εκείνος που ξεχνά»  (εννοώντας τον πόνο).

Φωτό από: imgkid.com

tsemperlidou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ