Ετοιμαστείτε για την μεγαλύτερη βροχή Περσείδων που έχει καταγραφεί ως τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας!

Στις 12 Αυγούστου του 2017 θα υπάρξει μια φαντασμαγορική «βροχή» μετεώρων, ή βροχή διαττόντων όπως είναι και η επίσημη ονομασία τους. Σύμφωνα λοιπόν με τους αστρονόμους, θα είναι η πιο λαμπερή ουράνια βροχή στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχει καταγραφεί ως τώρα. Ο νυχτερινός ουρανός θα λάμψει και μερικά από αυτά τα ουράνια σώματα μπορεί να είναι ορατά ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ευκαιρία να απολαύσετε αυτή τη «βροχή» μετεωρειδών είναι μοναδική, καθώς σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων το φαινόμενο θα επαναληφθεί σε 96 χρόνια!

Η ουράνια αυτή κοσμική βροχή μετεωρειδών εντάσσεται στην εμφάνιση των λεγόμενων «Περσείδων» κάθε χρόνο μεταξύ 17 Ιουλίου και 24 Αυγούστου. Το φαινόμενο συνήθως κορυφώνεται γύρω στις 9-13 Αυγούστου.

Ο κατάλληλος χρόνος για να δείτε τις Περσείδες, καθώς και τα περισσότερα παρόμοια φαινόμενα όπως αυτό, είναι όταν ο ουρανός είναι πάρα πολύ σκοτεινός.

Ένας καλός τρόπος να προετοιμαστείτε είναι να βρείτε μια απομακρυσμένη τοποθεσία, χωρίς φωτορύπανση στον ουρανό. Στο σκοτάδι θα δείτε τα αστέρια να πέφτουν καλύτερα. Δεν χρειάζευαι τηλεσκόπιο αφού είναι ορατά με γυμνό μάτι. Μπορείτε να πάρετε μαζί σας σνακ και μια κουβερτούλα για να χουχουλιάσετε με τους αγαπημένους σας.

Η βαθμονόμηση του νυκτερινού ουρανού ανάλογα με τον βαθμό της φωτορύπανσης

Οι περισσότεροι αστρονόμοι προτείνουν ότι, ανάλογα με τη φάση της Σελήνης, ο καλύτερος χρόνος για να δείτε τις βροχές μετεώρων   είναι λίγο πριν από την αυγή.

Η βαθμονόμηση των ουράνιων… επισκεπτών της Γης.

Οι Περσείδες  είναι ορατές από το Βόρειο Ημισφαίριο και συνεπώς και από τη χώρα μας. Παρατηρήστε ανάμεσα στο ακτινοβόλο σημείο, το οποίο θα βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του ουρανού και στο ζενίθ (το σημείο στον ουρανό που βρίσκεται ακριβώς από πάνω σας).

Μπορείτε λοιπόν εύκολα να δείτε ένα από αυτά τα …πεφταστέρια με γυμνό μάτι απλά κοιτάζοντας κατ’ ευθείαν προς τα επάνω. Η παρακάτω εικόνα δείχνει την ακριβή κατεύθυνση των Περσείδων όπως θα εμφανίζονται από τη τοποθεσία σας.

Οι Περσείδες αναφέρονται στην παράδοση και ως «πεφταστέρια» και σύμφωνα με την λαϊκή δεισιδαιμονία, όταν τα βλέπεις να πέφτουν μπορείς να κάνεις μια ευχή που θα πραγματοποιηθεί. Στην πραγματικότητα δεν είναι αστέρια που «πέφτουν». Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη 109P/Swift-Tuttle, τα οποία εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες και καίγονται εξαιτίας της τριβής με την ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα.

Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετέωρα, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό.

Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.

Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού από τον κομήτη Swift-Tuttle περιπλανάται στον διαπλανητικό χώρο εδώ και χίλια περίπου χρόνια αφότου εγκατέλειψε τον κομήτη. Υπάρχει ωστόσο και μία σχετικώς νέα συνιστώσα, μία λωρίδα υλικού που αποσπάσθηκε από τον κομήτη το έτος 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι κατά την υπόλοιπη βροχή.

Αναφέρονται παρατηρήσεις των Περσείδων εδώ και περίπου 20 αιώνες, με αρχαιότερη αναφερόμενη από την Άπω Ανατολή. Μία λαϊκή ονομασία της βροχής αυτής σε Ρωμαιοκαθολικές χώρες είναι «Δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου», καθώς στις 10 Αυγούστου τιμάται η μνήμη του μαρτυρίου του.

Η αρχή της «βροχής» είναι ορατή από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση μεταξύ 9 και 14 Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον ανά ώρα. Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το Βόρειο Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας.

Όπως συμβαίνει με πολλούς διάττοντες η δυνατότητα παρατήρησης είναι μεγαλύτερη τις ώρες πριν την αυγή, καθώς περισσότεροι από αυτούς παρασύρονται από την πλευρά της Γης που κινείται προς το ρεύμα τους, κάτι που αντιστοιχεί σε τοπικές ώρες μεταξύ μεσάνυχτα και μεσημέρι.

Ενώ πολλοί διάττοντες φτάνουν μεταξύ αυγής και μεσημεριού, δεν είναι συνήθως ορατοί λόγω του φωτός του ήλιου. Μπορούμε να δούμε κάποιους και πριν τα μεσάνυχτα, συχνά δημιουργώντας διάπυρες τροχιές καθώς περνάνε από την ατμόσφαιρα, αφήνοντας μεγάλα φωτεινά ίχνη. Το 2009, ο μέγιστος Ζενίθιος Ωριαίος Ρυθμός προβλέφθηκε σε περίπου 120.

Πηγές:
Physics-Astronomy  μέσω Aratos Astronomy
Wikipedia

omorfizoi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ