Τζον Φράνκλιν: Η Αναζήτηση του Βορειοδυτικού Περάσματος

 Ο Τζον Φράνκλιν, γεννήθηκε το 1786 στο Σπίλσβι της Αγγλίας. Από τα 15 του χρόνια υπηρετούσε στο Βασιλικό Ναυτικό συμμετέχοντας σε πολλές αποστολές. Μία από αυτές, ήταν το 1818 όταν οι Βρετανοί επιχείρησαν να φτάσουν στον Βόρειο Πόλο. Μία αποστολή η οποία απέτυχε παταγωδώς με τα πλοία να έχουν εγκλωβιστεί στους πάγους και να έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές από τις καταιγίδες, κάτι που έκανε τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Αν και οι πολικές συνθήκες ήταν ένας παράγοντας που οι Βρετανοί δύσκολα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν, η ανακάλυψη ενός θαλάσσιου περάσματος βόρεια της Αμερικανικής ηπείρου που θα οδηγούσε στον Ειρηνικό Ωκεανό, θα τους ωφελούσε τόσο εμπορικά όσο και σε θέματα κύρους ώστε να επιχειρήσουν την αναζήτηση στις βόρειες ακτές του Καναδά. Ο Φράνκλιν, έχοντας ήδη εμπειρία από ναυσιπλοΐα σε πολικές περιοχές, ήταν εκείνος που ανέλαβε αυτή την αποστολή.  

   Στις 23 Μαΐου του 1819, απέπλευσε από το Λονδίνο με προορισμό τον Κόλπο Χάντσον. Εκεί, παρέμεινε για τα επόμενα τρία χρόνια έχοντας χαρτογραφήσει μέρος των βόρειων Καναδικών ακτών και εξερευνώντας την περιοχή αναζητώντας το θαλάσσιο πέρασμα, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και το πολικό κλήμα της περιοχής. Κατά την διάρκεια της εξερεύνησης όμως, η αποστολή, έχοντας παγιδευτεί στους πάγους, ξέμεινε από προμήθειες με συνέπεια πολλοί να πεθάνουν από σκορβούτο και οι υπόλοιποι να έχουν φτάσει στο σημείο να τρώνε τα δέρματα με τα οποία ήταν φτιαγμένες οι ζώνες και οι μπότες τους. Μόλις οι καιρικές συνθήκες καλυτέρευσαν με τον ερχομό της άνοιξης, ο Φράνκλιν με όσους επιβίωσαν επέστρεψε στην Αγγλία το 1823.   

  Το 1825, με μια καλύτερα οργανωμένη αποστολή και αρκετές προμήθειες, απέπλευσε για ακόμη μια φορά προς τον Καναδά με αρχικό σκοπό να βρει τον ποταμό Μακένζι. Διασχίζοντας και πάλι τους ποταμούς και τις λίμνες της ενδοχώρας, έφτασε στην λίμνη Γκριτ Σλέιβ. Από εκεί, ακολούθησε τον ποταμό Μακένζι, φτάνοντας στις εκβολές του στις 16 Αυγούστου του 1825. Ο Φράνκλιν είχε φτάσει πλέον στην Θάλασσα Μποφόρ. Αφού πέρασε τον χειμώνα στην λίμνη Γκριτ Μπίαρ, επέστρεψε στην Θάλασσα Μποφόρ προσπαθώντας να διασχίσει τους πάγους της πλέοντας δυτικά. Μετά από χρονοβόρα προσπάθεια και τον κίνδυνο η αποστολή να μείνει χωρίς εφόδια, εγκατέλειψε την προσπάθεια και κατευθύνθηκε ανατολικά χαρτογραφώντας τις Καναδικές ακτές ανατολικά του ποταμού Μακένζι. Ο Φράνκλιν, επέστρεψε στην Αγγλία το 1827. Μετά από δύο χρόνια χρίστηκε Ιππότης από τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο τον Τέταρτο και δέχθηκε αρκετές επιβραβέυσεις. Καθώς οι Άγγλοι είχαν εγκαταλείψει προσωρινά την αναζήτηση του Βορειοανατολικού Περάσματος, η δραστηριοποίηση του Φράνκλιν στην συνέχεια θα είναι πολύ διαφορετική. Το 1836 ορίστηκε ως Κυβερνήτης της Τασμανίας, όπου εκεί μεταφέρονταν οι κατάδικοι. Στην θέση αυτή, παρέμεινε μέχρι το 1843 όπου το Βρετανικό Ναυαρχείο τον κάλεσε για να συνεχίσει την χαρτογράφηση των βόρειων Καναδικών ακτών ελπίζοντας παράλληλα στην ανακάλυψη του Βορειοδυτικού Περάσματος.

    Με δύο καλά εξοπλισμένα πλοία, το Έρεμπους (Erebus) και το Τέρορ (Terror), ο έμπειρος πια Φράνκλιν απέπλευσε στις 19 Μαΐου του 1845 από το Λονδίνο μαζί με 128 άνδρες, με προορισμό τις βόρειες ακτές του Καναδά. Τα δύο αυτά πλοία, γα την πρόωση τους, εκτός από τα ιστία, είχαν ενσωματωμένη και την νέα τεχνολογία της εποχής, την ατμομηχανή. Στον Ατλαντικό Ωκεανό, βγήκε περνώντας βόρεια των ακτών της Σκοτίας κατευθυνόμενος προς την Θάλασσα Λαμπραντόρ. Τον Ιούλιο του 1845, τα πλοία είχαν φτάσει βόρεια του νησιού Μπάφιν, στην είσοδο του Περάσματος Λάνκαστερ. Εκεί, στις 26 Ιουλίου του 1845, ο Πλοίαρχος ενός Βρετανικού φαλαινοθηρικού, ήταν εκείνος που τα είδε για τελευταία φορά. Από τότε, τα ίχνη τους χάθηκαν. 

   Έπειτα από δύο χρόνια, χωρίς να έχει φτάσει κάποιο νέο για τα δύο πλοία, η σύζυγος του Φράνκλιν απευθύνθηκε στο Βρετανικό Ναυαρχείο και ζήτησε να σταλεί μια αποστολή για να τον βρει. Το Ναυαρχείο, περίμενε για έναν επιπλέον χρόνο μέχρι που αποφάσισε να ορίσει το ποσό των 20.000 λιρών ως επιβράβευση για εκείνον που θα έβρισκε τον Φράνκλιν. Αυτό, παρακίνησε αρκετούς ώστε να κατευθυνθούν προς την περιοχή και να τον αναζητήσουν. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να χαθούν περισσότεροι κατά την αναζήτηση από όσους είχαν ήδη χαθεί στη αποστολή του Φράνκλιν. Το 1857, η σύζυγος του Φράνκλιν, έστειλε μια δική της αποστολή για την εύρεση του. Η αποστολή αυτή κατάφερε να βρει κάποιους σκελετούς από τους άνδρες του Φράνκλιν μαζί με κάποιες γραπτές αναφορές που σταματούσαν στις 25 Απριλίου του 1848. Τα πλοία του Φράνκλιν, είχαν φτάσει μέχρι τον Πορθμό Βικτόρια, δυτικά του νησιού του Βασιλιά Γουίλιαμ όπου τον Σεπτέμβριο του 1846, παγιδεύτηκαν στους πάγους. Για ενάμιση έτος, τα πληρώματα των πλοίων έδιναν μάχη για να επιβιώσουν καθώς τα πλοία παρέμεναν εγκλωβισμένα ακόμα και το καλοκαίρι που μεσολάβησε κατά το διάστημα αυτό. Μέχρι τον Απρίλιο του 1848, κατά την διάρκεια της αποστολής είχαν χαθεί είκοσι τρεις άνδρες. Στις 22 Απριλίου, ο Φράνκλιν με τους εκατόν πέντε άνδρες που είχαν απομείνει, εγκατέλειψαν τα πλοία και κατευθύνθηκαν πεζοί προς τον νότο. Κατά την διάρκεια της πεζοπορίας, πέθαναν όλοι από την εξάντληση και το πολικό ψύχος. Η σορός του Φράνκλιν, δεν βρέθηκε ποτέ. 

   Ο Φράνκλιν, ηρωοποιήθηκε στην χώρα του με τους συμπατριώτες του να του αποδίδουν την ανακάλυψη του Βορειοδυτικού Περάσματος παρόλο που στην πραγματικότητα δεν τα κατάφερε. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2016, το Καναδικό Ίδρυμα Αρκτικών Ερευνών, ανακοίνωσε την ανακάλυψη του ναυαγίου του ενός από τα πλοία του Φράνκλιν, Τέρορ, το οποίο βρέθηκε νότια της νήσου του Βασιλιά Γουίλιαμ. 

greatnavigators

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ