Γράφει η ψυχολόγος, Msc
Μαρία Καρίκη
Μαρία Καρίκη
Πολλές φορές αγωνιζόμαστε στη ζωή μας για κάτι κι ενώ προσπαθούμε πραγματικά να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα το επιθυμητό. Αναρωτιόμαστε τι πήγε στραβά, πού κάναμε λάθος, τι δεν λάβαμε υπόψη μας, ώστε την επόμενη φορά να τα καταφέρουμε.
Άλλοτε καταλήγουμε ότι φταίνε οι συγκυρίες, άλλοτε η ατυχία κι άλλοτε οι άλλοι. Καλό είναι πάντως αν θέλουμε να κάνουμε έναν πλήρη κι έγκυρο απολογισμό να ξεκινάμε πρώτα από εμάς τους ίδιους. Να εξετάσουμε και να αξιολογήσουμε, δηλαδή, τη θέλησή μας, το ζήλο που επιδείξαμε, τα προσωπικά μας κίνητρα, την επιμονή, την υπομονή και πάνω από όλα την πίστη μας στον ίδιο μας τον εαυτό, την πίστη ότι θα πετυχαίναμε τον στόχο μας!
Συμβαίνει αρκετές φορές, εν αγνοία μας, να σαμποτάρουμε την προσπάθειά μας. Πώς γίνεται αυτό; Κυριαρχούν μέσα μας σκέψεις φόβου, άγχους, αμφιβολίας κι αμφισβήτησης ότι θα φτάσουμε στο τέρμα. Υπονομεύουμε τους στόχους μας άθελά μας και το αποτέλεσμα φυσικά και επηρεάζεται ανάλογα. Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και τις ικανότητές μας, η αυτοπεποίθησή μας, η θετική ματιά με την οποία αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας αποτελούν καίρια συστατικά της επιτυχίας.
Γιατί, όμως, δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας;
Άλλοτε καταλήγουμε ότι φταίνε οι συγκυρίες, άλλοτε η ατυχία κι άλλοτε οι άλλοι. Καλό είναι πάντως αν θέλουμε να κάνουμε έναν πλήρη κι έγκυρο απολογισμό να ξεκινάμε πρώτα από εμάς τους ίδιους. Να εξετάσουμε και να αξιολογήσουμε, δηλαδή, τη θέλησή μας, το ζήλο που επιδείξαμε, τα προσωπικά μας κίνητρα, την επιμονή, την υπομονή και πάνω από όλα την πίστη μας στον ίδιο μας τον εαυτό, την πίστη ότι θα πετυχαίναμε τον στόχο μας!
Συμβαίνει αρκετές φορές, εν αγνοία μας, να σαμποτάρουμε την προσπάθειά μας. Πώς γίνεται αυτό; Κυριαρχούν μέσα μας σκέψεις φόβου, άγχους, αμφιβολίας κι αμφισβήτησης ότι θα φτάσουμε στο τέρμα. Υπονομεύουμε τους στόχους μας άθελά μας και το αποτέλεσμα φυσικά και επηρεάζεται ανάλογα. Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και τις ικανότητές μας, η αυτοπεποίθησή μας, η θετική ματιά με την οποία αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας αποτελούν καίρια συστατικά της επιτυχίας.
Γιατί, όμως, δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας;
Μεγαλώνοντας, ο καθένας μας αποκτά μέσα από διάφορα ερεθίσματα μια γνώμη γι’ αυτό που είναι και αυτό που μπορεί να γίνει. Ο τρόπος που μας φέρονται και μας αντιμετωπίζουν οι «σημαντικοί άλλοι», οι εμπειρίες, τα βιώματά μας, ο τρόπος σκέψης μας, ο χαρακτήρας μας έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μας, αλλά και το πώς αντιδράσαμε μετά από τις τελευταίες, όλα παίζουν το ρόλο τους ως προς τη νοοτροπία που καλλιεργούμε τελικά απέναντι στο ποιοι είμαστε και στο τι μπορούμε να καταφέρουμε.
Πόσα μπορείς να πετύχεις στη ζωή σου αν συνεχώς σκέφτεσαι ότι δεν αξίζεις, ότι δεν είσαι αρκετός, ότι είσαι λίγος; Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις αν συνέχεια είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και δεν του βρίσκεις ούτε ένα θετικό στοιχείο; Πώς θα αποκτήσεις ένα ξεκάθαρο όραμα, στόχους, επιθυμίες όταν τα βάζεις με τον εαυτό σου κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά; Πόσα «χτυπήματα» μπορεί να αντέξει η αυτοεκτίμηση και η αυτοαξία σου όταν για όλα φταίει αυτό που δεν είσαι, αυτό που δεν έχεις;
Ακόμα κι αν έχουμε πράγματι εντοπίσει στοιχεία της προσωπικότητάς μας που δεν μας αρέσουν, που μας ενοχλούν, σκοπός δεν είναι το «αυτομαστίγωμα» και η αυτοτιμωρία, αλλά η αφύπνιση και η διόρθωση όλων όσων μας δυσανασχετούν και μας εμποδίζουν να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.
Αντί, λοιπόν, να χάνουμε πολύτιμο χρόνο και ενέργεια, να μεμψιμοιρούμε, να μοιρολατρούμε και να αυτο-απαξιονώμαστε, θα ήταν προτιμότερο να αλλάξουμε στάση ζωής και απλά να μεταβάλλουμε ό,τι πραγματικά πιστεύουμε ότι μας απομακρύνει από την επιτυχία. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς κι όχι αυστηροί ή καυστικοί απέναντι στον εαυτό μας.
Οφείλουμε να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε με τα δυνατά και τα αδύναμα στοιχεία μας, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας. Στόχος δεν είναι να γίνουμε τέλειοι ή να συγκρίνουμε συνέχεια τον εαυτό μας με τους άλλους, αλλά να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Καλύτεροι από τον χθεσινό εαυτό μας. Αν δεν μεριμνήσουμε εμείς οι ίδιοι για την αυτοπεποίθησή μας, κανείς άλλος δεν θα το κάνει.
Η πρώτη ύλη για να πετύχεις αυτό που θες είναι να το επιθυμείς πάρα πολύ, να είσαι διατεθειμένος να κοπιάσεις γι’ αυτό (αδιαμαρτύρητα), να το οραματίζεσαι σαν να το έχεις ήδη πετύχει, να έχεις ένα πλάνο στο μυαλό σου με εναλλακτικές λύσεις, ώστε να είσαι ευέλικτος (κι όχι απόλυτος) και να αναζητάς παντού ευκαιρίες, ακόμα κι εκεί που δεν είναι εύκολα ορατές.
Πίσω από όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει μια ανεξάντλητη πίστη τόσο σε αυτό που είμαστε, όσο και σε αυτό που πάμε να υλοποιήσουμε. Να μη φοβόμαστε τα εμπόδια και τις δυσκολίες που θα έρθουν (γιατί ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα έρθουν), να μη θέλουμε να τα παρατήσουμε εύκολα και να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ορίζεται αποκλειστικά από τις εξωτερικές συνθήκες.
Η βούληση και η θέληση του ανθρώπου είναι εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν τη διαφορά, ακόμα και στις πιο δυσοίωνες συνθήκες. Θα πρέπει να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι δεν μπορούμε να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε αν πρώτα δεν πιστέψουμε μέσα μας ότι αυτό είναι δυνατό, ανεξάρτητα τι λένε οι συγκυρίες ή οι άλλοι γύρω μας που μπορεί να βλέπουν και να αναπαράγουν παντού και μόνο τα αρνητικά… Η δική σου αφοσιωμένη ματιά κι ερμηνεία πάνω στα πράγματα είναι που θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις να φτάσεις κι όχι η γνώμη των άλλων…
Πόσα μπορείς να πετύχεις στη ζωή σου αν συνεχώς σκέφτεσαι ότι δεν αξίζεις, ότι δεν είσαι αρκετός, ότι είσαι λίγος; Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις αν συνέχεια είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και δεν του βρίσκεις ούτε ένα θετικό στοιχείο; Πώς θα αποκτήσεις ένα ξεκάθαρο όραμα, στόχους, επιθυμίες όταν τα βάζεις με τον εαυτό σου κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά; Πόσα «χτυπήματα» μπορεί να αντέξει η αυτοεκτίμηση και η αυτοαξία σου όταν για όλα φταίει αυτό που δεν είσαι, αυτό που δεν έχεις;
Ακόμα κι αν έχουμε πράγματι εντοπίσει στοιχεία της προσωπικότητάς μας που δεν μας αρέσουν, που μας ενοχλούν, σκοπός δεν είναι το «αυτομαστίγωμα» και η αυτοτιμωρία, αλλά η αφύπνιση και η διόρθωση όλων όσων μας δυσανασχετούν και μας εμποδίζουν να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.
Αντί, λοιπόν, να χάνουμε πολύτιμο χρόνο και ενέργεια, να μεμψιμοιρούμε, να μοιρολατρούμε και να αυτο-απαξιονώμαστε, θα ήταν προτιμότερο να αλλάξουμε στάση ζωής και απλά να μεταβάλλουμε ό,τι πραγματικά πιστεύουμε ότι μας απομακρύνει από την επιτυχία. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς κι όχι αυστηροί ή καυστικοί απέναντι στον εαυτό μας.
Οφείλουμε να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε με τα δυνατά και τα αδύναμα στοιχεία μας, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας. Στόχος δεν είναι να γίνουμε τέλειοι ή να συγκρίνουμε συνέχεια τον εαυτό μας με τους άλλους, αλλά να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Καλύτεροι από τον χθεσινό εαυτό μας. Αν δεν μεριμνήσουμε εμείς οι ίδιοι για την αυτοπεποίθησή μας, κανείς άλλος δεν θα το κάνει.
Η πρώτη ύλη για να πετύχεις αυτό που θες είναι να το επιθυμείς πάρα πολύ, να είσαι διατεθειμένος να κοπιάσεις γι’ αυτό (αδιαμαρτύρητα), να το οραματίζεσαι σαν να το έχεις ήδη πετύχει, να έχεις ένα πλάνο στο μυαλό σου με εναλλακτικές λύσεις, ώστε να είσαι ευέλικτος (κι όχι απόλυτος) και να αναζητάς παντού ευκαιρίες, ακόμα κι εκεί που δεν είναι εύκολα ορατές.
Πίσω από όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει μια ανεξάντλητη πίστη τόσο σε αυτό που είμαστε, όσο και σε αυτό που πάμε να υλοποιήσουμε. Να μη φοβόμαστε τα εμπόδια και τις δυσκολίες που θα έρθουν (γιατί ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα έρθουν), να μη θέλουμε να τα παρατήσουμε εύκολα και να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ορίζεται αποκλειστικά από τις εξωτερικές συνθήκες.
Η βούληση και η θέληση του ανθρώπου είναι εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν τη διαφορά, ακόμα και στις πιο δυσοίωνες συνθήκες. Θα πρέπει να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι δεν μπορούμε να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε αν πρώτα δεν πιστέψουμε μέσα μας ότι αυτό είναι δυνατό, ανεξάρτητα τι λένε οι συγκυρίες ή οι άλλοι γύρω μας που μπορεί να βλέπουν και να αναπαράγουν παντού και μόνο τα αρνητικά… Η δική σου αφοσιωμένη ματιά κι ερμηνεία πάνω στα πράγματα είναι που θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις να φτάσεις κι όχι η γνώμη των άλλων…
ΡΟΔΙΑΚΗ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.