Η απέραντη μοναξιά του Ιησού και η διπλή προδοσία

Χαρά Νάστου

Θυμόμαστε, φίλες και φίλοι μου, πως ο Ιησούς κατσάδιασε τους μαθητές του που το είχαν ρίξει στον ύπνο, την ώρα της δραματικής του προσευχής στον κήπο της Γεσθημανή.

«Ενώ δε αυτός ελάλει έτι, ιδού όχλος, και ο λεγόμενος Ιούδας, εις των δώδεκα, ήρχετο προ αυτών και επλησίασεν εις τον Ιησούν, διά να φιλήσει αυτόν.
Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν: Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου;

Ιδόντες δε οι περί αυτόν τι έμελλε να γίνει, είπον προς αυτόν:
Κύριε, να κτυπήσωμεν με την μάχαιραν;

Και εκτύπησεν εις εξ αυτών τον δούλον του αρχιερέως και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν.
Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπεν:

Αφήσατε έως τούτου. Και πιάσας το ωτίον αυτού ιάτρευσεν αυτόν.»
(Κατά Λουκά 22: 47-51)

Εδώ σημειώνουμε ότι οι μαθητές λειτουργούσαν με το θυμικό, δηλαδή παρορμητικά και εκδικητικά, διότι προφανώς δεν είχαν νιώσει ακόμα εις βάθος τη διδασκαλία του Ιησού και τα όσα τους είχε πει για το εθελούσιο πάθος του.
Μόνος, λοιπόν, ενώπιον της διδασκαλίας του ο Ιησούς

Μια ακόμη περίτρανη απόδειξη της απόλυτης μοναξιάς του Ιησού τη βρίσκουμε στην άρνηση του Πέτρου, στο πρόσωπό ενός όχι τόσο τυχαίου μαθητή!
Ήταν εκείνος που είχε αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Ιησού τον Υιό του Θεού!
Aς θυμηθούμε τη στιχομυθία:

«Ότε δε ήλθεν ο Ιησούς εις τα μέρη της Καισαρείας της Φιλίππου, ηρώτα τους μαθητάς αυτού, λέγων:
Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;

Οι δε είπον: Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν ή ένα των προφητών.

Λέγει προς αυτούς: Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;

Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος είπε: Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.

Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν: Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς.
(Κατά Ματθαίον 16: 13-17)

Αδικαιολόγητος, λοιπόν, αυτός ο Πέτρος, όταν ψεύδεται, για να μην αποκαλυφθεί ότι ανήκε στην ομάδα του Ιησού και συλληφθεί κι εκείνος.

Για να δούμε τι είπε μέσα στη δειλία του:

«Συλλαβόντες δε αυτόν (τον Ιησού), έφεραν και εισήγαγον αυτόν εις τον οίκον του αρχιερέως.
Ο δε Πέτρος ηκολούθει μακρόθεν.
Αφού δε ανάψαντες πυρ εν τω μέσω της αυλής συνεκάθησαν, εκάθητο ο Πέτρος εν μέσω αυτών.
Ιδούσα δε αυτόν μία τις δούλη καθήμενον προς το φως και ενατενίσασα εις αυτόν, είπε:
Και ούτος ήτο μετ' αυτού.

Ο δε ηρνήθη, λέγων: Γύναι, δεν γνωρίζω αυτόν.

Και μετ' ολίγον άλλος τις ιδών αυτόν, είπε:
Και συ εξ αυτών είσαι.
Ο δε Πέτρος είπεν: Άνθρωπε, δεν είμαι.

Και αφού επέρασεν ως μία ώρα, άλλος τις διϊσχυρίζετο, λέγων:
Επ' αληθείας και ούτος μετ' αυτού ήτο, διότι Γαλιλαίος είναι.

Είπε δε ο Πέτρος: Άνθρωπε, δεν εξεύρω τι λέγεις.
Και παρευθύς, ενώ αυτός ελάλει έτι, εφώναξεν ο αλέκτωρ.

Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψεν εις τον Πέτρον, και ενεθυμήθη ο Πέτρος τον λόγον του Κυρίου, ότι είπε προς αυτόν ότι:
πριν φωνάξει ο αλέκτωρ, θέλεις με απαρνηθή τρις.

Και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς.»
(Κατά Λουκά 22: 54-62)

Πολύ αργά τα δάκρυα για τον Πέτρο.
Άλλωστε, αν πράγματι ήταν δάκρυα μετανοίας, θα προσερχόταν αμέσως να ομολογήσει στους αρχιερείς ότι ήταν μαθητής του Ιησού.
Όμως εκείνος επέμεινε αμετανόητα στο ψέμα:
«Δεν γνωρίζω αυτόν»!
Ίσως μπορούμε εδώ να θέσουμε το ερώτημα:
Ποια είναι μεγαλύτερη προδοσία; Του Πέτρου ή του Ιούδα;
Ο μεν Ιούδας, όταν κατάλαβε τι έκανε, μετανόησε ειλικρινά και κρεμάστηκε.
Ο Πέτρος απλά έκλαψε και συνέχισε ν’ αρνείται το Χριστό, για να διασώσει το σαρκίο του.
Ο Ιούδας αναθεματίζεται από τότε, το όνομά του, το φιλί του προς το Δάσκαλο γίνεται σύμβολο προδοσίας.
Για το «δειλό» Πέτρο, υπάρχει κατανόηση. Ίσως γιατί η δειλία είναι σύμφυτη με τον τρόμο του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο, άρα κατανοητή και συγχωρητέα.
Ο Ιούδας, από την άλλη, θεωρείται πως εκπληρούσε τη θεωρία του προορισμού: Ήταν επιλεγμένος για τη «βρώμικη δουλειά», δηλαδή να στείλει τον Ιησού στο σταυρό για να "λυτρώσει" από την αμαρτία και την κυριαρχία του διαβόλου τον άνθρωπο.
Θα έπρεπε, ως εκ τούτου να ευγνωμονείται, αφού χωρίς τον Ιούδα δεν υπάρχει σταύρωση, λύτρωση, σωτηρία!
Έτσι δεν είναι;

Υπάρχουν μάλιστα και σχετικά εδάφια του Αποστόλου Παύλου, όπου ισχυρίζεται ότι ο ίδιος ο Θεός επιλέγει ποιο ρόλο θα παίξει ο καθένας!

«Αλλά μάλιστα συ, ω άνθρωπε, τις είσαι, όστις ανταποκρίνεσαι προς τον Θεόν; Μήπως το πλάσμα θέλει ειπεί προς τον πλάσαντα, διατί με έκαμες ούτως;
Ή δεν έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού, από του αυτού μίγματος να κάμει άλλο μεν σκεύος εις τιμήν, άλλο δε εις ατιμίαν»
(Προς Ρωμαίους 9: 20-21)

Ας θυμηθούμε και πώς οίδιος ο Ιησούς κατέδειξε ως προδότη στον Ιούδα:

«Αφού είπε ταύτα ο Ιησούς, εταράχθη την ψυχήν και εμαρτύρησε και είπεν:
Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει.

Έβλεπον λοιπόν εις αλλήλους οι μαθηταί, απορούντες περί τίνος λέγει.

Εκάθητο δε κεκλιμένος εις τον κόλπον του Ιησού εις των μαθητών αυτού, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς.
Νεύει λοιπόν προς τούτον ο Σίμων Πέτρος διά να ερωτήσει τις είναι εκείνος, περί του οποίου λέγει.
Και πεσών εκείνος επί το στήθος του Ιησού, λέγει προς αυτόν: Κύριε, τις είναι;
Αποκρίνεται ο Ιησούς:
Εκείνος είναι, εις τον οποίον εγώ βάψας το ψωμίον θέλω δώσει.
Και εμβάψας το ψωμίον δίδει εις τον Ιούδαν Σίμωνος τον Ισκαριώτην.

Και μετά το ψωμίον τότε εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς
Λέγει λοιπόν προς αυτόν ο Ιησούς: ό,τι κάμνεις, κάμε ταχύτερον.»
(Κατά Ιωάννη, 13: 21-27)

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Σατανάς εισήλθε στον Ιούδα επειδή ο Ιησούς τον επέλεξε για τη βρώμικη δουλειά, ή αν ο Ιησούς απλά διέγνωσε τις προδοτικές προθέσεις του Ιούδα...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

seferou + 

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ